Vruchtverlies is gebruikelijk op veel boomvruchten, waaronder appels, peren, perziken, kersen en pruimen, evenals vruchtdragende struiken. Het wordt veroorzaakt door een schimmelpathogeen en zal resulteren in gerimpeld en uitgedroogd fruit.

Hier zijn de meest voorkomende symptomen in de volgorde waarin ze waarschijnlijk zullen optreden.

De verwelking wordt veroorzaakt door een van de twee schimmelpathogenen, de ene genaamd Monilina laxa en de andere genaamd M. fructigen . De sporen overwinteren op geïnfecteerd plantmateriaal en worden de volgende lente verspreid door wind, regen of dierlijke vectoren. Het probleem zal halverwege de lente merkbaar worden, maar zal in ernst toenemen naarmate de zomer vordert en de schimmel groeit. Als er niets aan wordt gedaan, zal de ziekte heviger worden en zich verspreiden naar andere planten in de buurt.

Bloembloei komt voor wanneer bloemen zwak, hangend, verwelkt of vervaagd worden totdat ze niet meer tot leven kunnen worden gewekt. Tijdens het verwelken beginnen ze te kreuken en te krimpen totdat de bloem helemaal droog of dood is. Alle bloemen, ongeacht het planttype of het klimaat waarin ze worden gekweekt, zijn vatbaar voor verwelking. Het is een wereldwijd probleem bij kamerplanten, kruiden, bloeiende sierplanten, bomen, struiken, tuingroenten en voedselgewassen. In tegenstelling tot verwelking - wat verwelken vaak wordt verward met - kan verwelking door verschillende dingen worden veroorzaakt en is vaak meer dan een gebrek aan water. Verwelking kan in ernstige gevallen dodelijk zijn.

Bloembloei vordert van zeer milde gevallen tot ernstige gebeurtenissen die de bloem doden. De ernst van de symptomen is gerelateerd aan de oorzaak en hoe lang de aandoening mag vorderen voordat er actie wordt ondernomen.

De belangrijkste oorzaken van de bloembloei zijn natuurlijke veroudering, gebrek aan water, voedingstekorten en bacteriële of schimmelziekten. Het is van cruciaal belang om de onderliggende oorzaak te bepalen wanneer een bloembloei wordt opgemerkt. Dit zal leiden tot de beste manier van handelen, als behandeling mogelijk is. Controleer de grond op vocht en onderzoek vervolgens de hele plant nauwkeurig op tekenen van voedingstekorten. Als geen van beide de oorzaak blijkt te zijn, knip dan de steel onder een bloem open. Als een dwarsdoorsnede bruine of roestkleurige vlekken vertoont, is het veilig om aan te nemen dat dit een bacteriële of schimmelinfectie is. Als de bloem het einde van zijn normale levensduur nadert, verhoogt de genetische codering in de plant de productie van ethyleen, een fytohormoon dat veroudering of celveroudering en -sterfte regelt. De celdeling stopt en de plant begint hulpbronnen in de bloem af te breken om in andere delen van de plant te gebruiken. In alle andere gevallen komt de bloembloei voor wanneer de plant de stengel afsluit als een verdedigingsmechanisme en het transport binnen het vaatstelsel stopt. Dit voorkomt verder waterverlies via de bloemen, maar voorkomt ook dat bacteriën en schimmels zich verplaatsen naar gezonde delen van de plant. Zodra het transport van water en voedingsstoffen stopt, begint de bloem te verdorren en uiteindelijk af te sterven.

Gebrek aan voedingsstoffen kan op veel verschillende manieren op planten worden gezien. Kortom, het gebrek aan voedingsstoffen zal de plantengroei remmen, zwakke stengels en bladeren produceren en planten blootstellen aan infectie door plagen en ziekten. Planten gebruiken de voedingsstoffen uit de bodem om hen te helpen bij de fotosynthese. Dit zorgt op zijn beurt voor een gezonde plantengroei. Planten die onvoldoende voedingsstoffen bevatten, zien er mat en ongezond uit. Uiteindelijk, als dit niet wordt aangepakt, zullen de planten sterven. De belangrijkste voedingsstoffen die planten nodig hebben, zijn stikstof, fosfor, kalium, calcium, magnesium en zwavel. Bovendien hebben planten kleine hoeveelheden micronutriënten nodig, zoals ijzer, boor, mangaan, zink, koper en molybdeen.

Een veel voorkomend teken dat planten een gebrek aan voedingsstoffen ervaren, is het vergelen van bladeren. Dit kan een algehele vergeling zijn of bladeren die geel zijn maar nog steeds groene nerven hebben. Deze bladeren zullen uiteindelijk bruin worden en afsterven. Een ander teken is het verlies van plantkracht. De planten groeien mogelijk niet zo goed als ze zouden moeten of hun groei kan worden belemmerd. Hieronder staan enkele veelvoorkomende symptomen die optreden wanneer planten een tekort aan voedingsstoffen hebben. Stikstof (N ): Binnenste, oudere bladeren eerst geel. Als het tekort ernstig is, gaat de vergeling naar buiten naar nieuwere groei. Kalium (K ): Bladranden kunnen bruin en rimpelig worden, met net binnen de rand een vergelingslaag. Oudere bladeren worden het eerst aangetast. Fosfor (P ): Gebrek aan krachtige groei. Planten zullen onvolgroeid lijken. Zink (Zn ): Vergeling treedt meestal het eerst op aan de bladbasis. Koper (Cu ): Nieuwere bladeren beginnen eerst te vergelen, terwijl oudere bladeren alleen vergelen als het tekort ernstig wordt. Borium (B ): Nieuwere bladeren worden het eerst aangetast. Gebladerte kan ook bijzonder broos worden in geval van boriumgebrek.

Er zijn verschillende factoren die kunnen leiden tot een gebrek aan voedingsstoffen , een situatie waarin planten niet de voedingsstoffen krijgen die ze nodig hebben. Dit kan zijn omdat ze zijn geplant in bodems met een tekort aan voedingsstoffen, of omdat de pH van de grond te hoog of te laag is. Een onjuiste pH van de grond kan bepaalde voedingsstoffen opsluiten, waardoor ze niet beschikbaar zijn voor planten. Gebrek aan bodemvocht kan ook een probleem zijn, omdat planten water nodig hebben om de voedingsstoffen uit de bodem op te kunnen nemen.

Wortelrot is een veelvoorkomend en verwoestend probleem dat bomen, struiken en andere planten kan infecteren, vaak met fatale gevolgen. Het wordt veroorzaakt door overmatig vocht in de bodem, waardoor een schimmel wordt geactiveerd die in de bodem kan sluimeren en alleen tevoorschijn kan komen als de omstandigheden ideaal zijn (drassig en nat). Omdat de primaire symptomen onder de grond verborgen zijn, wordt de tuinman zich mogelijk pas bewust van het probleem als de bovenste delen van de plant tekenen van angst beginnen te vertonen.

Vroege symptomen kunnen onder de grond optreden en zijn pas duidelijk wanneer ze zich ontwikkelen tot meer zichtbaar plantaardig materiaal. Bovengronds kan de tuinman worden gewaarschuwd door:

In dit stadium loont het de moeite om nader te onderzoeken wat er zich onder de grond afspeelt.

Wortelrot wordt veroorzaakt door plantpathogenen in de bodem die worden geactiveerd door te natte omstandigheden. Ze dringen het wortelmateriaal binnen, dat begint af te sterven en te rotten. Doordat de wortels niet meer goed functioneren, ontstaat er een tekort aan zuurstof en voedingsstoffen die naar de bovenste delen van de plant worden getransporteerd. Deze zullen de tekenen van nood vertonen die de tuinman mogelijk voor het eerst op dit probleem attenderen.

Zwarte vlek is een schimmel die grotendeels bladeren aantast op een verscheidenheid aan sierplanten, ze bedekt met donkere vlekken met gele ringen en ze uiteindelijk doodt. De schimmel is vaak gewoon lelijk, maar als hij de hele plant infecteert, kan hij de fotosynthese verstoren door te veel bladeren te doden. Daarom is het belangrijk om op de hoogte te zijn van de beste methoden om deze ziekten te voorkomen en te behandelen als deze in de tuin voorkomen.

Hier zijn enkele van de meest voorkomende symptomen van een zwarte vlek :

Hoewel de meeste vormen van zwarte vlek naamschimmel weinig risico vormen voor de algehele gezondheid van een plant, vinden veel tuinders ze lelijk. Ernstige gevallen kunnen ook een plant verzwakken, waardoor deze vatbaarder wordt voor andere pathogenen en ziekten.

Zwarte vlek wordt verspreid door verschillende soorten schimmels, die enigszins verschillen afhankelijk van of ze zich in hun seksuele of aseksuele stadia bevinden. De schimmelsporen blijven gedurende de winter hangen in gevallen bladeren en laesies op stokken. In het voorjaar worden de sporen op de bladeren gespat, waardoor ze binnen zeven uur na vocht een infectie veroorzaken en bij temperaturen tussen 75 en 85 ° F met een hoge relatieve vochtigheid. In slechts twee weken worden duizenden extra sporen geproduceerd, waardoor de ziekte ook gemakkelijk nabijgelegen gezonde planten kan infecteren. Er zijn verschillende factoren die ervoor kunnen zorgen dat een plant meer kans heeft op een zwarte vlekinfectie. Hier zijn enkele van de meest voorkomende: