Bloembloei komt voor wanneer bloemen zwak, hangend, verwelkt of vervaagd worden totdat ze niet meer tot leven kunnen worden gewekt. Tijdens het verwelken beginnen ze te kreuken en te krimpen totdat de bloem helemaal droog of dood is. Alle bloemen, ongeacht het planttype of het klimaat waarin ze worden gekweekt, zijn vatbaar voor verwelking. Het is een wereldwijd probleem bij kamerplanten, kruiden, bloeiende sierplanten, bomen, struiken, tuingroenten en voedselgewassen. In tegenstelling tot verwelking - wat verwelken vaak wordt verward met - kan verwelking door verschillende dingen worden veroorzaakt en is vaak meer dan een gebrek aan water. Verwelking kan in ernstige gevallen dodelijk zijn.

Bloembloei vordert van zeer milde gevallen tot ernstige gebeurtenissen die de bloem doden. De ernst van de symptomen is gerelateerd aan de oorzaak en hoe lang de aandoening mag vorderen voordat er actie wordt ondernomen.

De belangrijkste oorzaken van de bloembloei zijn natuurlijke veroudering, gebrek aan water, voedingstekorten en bacteriële of schimmelziekten. Het is van cruciaal belang om de onderliggende oorzaak te bepalen wanneer een bloembloei wordt opgemerkt. Dit zal leiden tot de beste manier van handelen, als behandeling mogelijk is. Controleer de grond op vocht en onderzoek vervolgens de hele plant nauwkeurig op tekenen van voedingstekorten. Als geen van beide de oorzaak blijkt te zijn, knip dan de steel onder een bloem open. Als een dwarsdoorsnede bruine of roestkleurige vlekken vertoont, is het veilig om aan te nemen dat dit een bacteriële of schimmelinfectie is. Als de bloem het einde van zijn normale levensduur nadert, verhoogt de genetische codering in de plant de productie van ethyleen, een fytohormoon dat veroudering of celveroudering en -sterfte regelt. De celdeling stopt en de plant begint hulpbronnen in de bloem af te breken om in andere delen van de plant te gebruiken. In alle andere gevallen komt de bloembloei voor wanneer de plant de stengel afsluit als een verdedigingsmechanisme en het transport binnen het vaatstelsel stopt. Dit voorkomt verder waterverlies via de bloemen, maar voorkomt ook dat bacteriën en schimmels zich verplaatsen naar gezonde delen van de plant. Zodra het transport van water en voedingsstoffen stopt, begint de bloem te verdorren en uiteindelijk af te sterven.

Watertekort naamplanten is een van de snelste manieren om ze te doden. Dit is iets waar de meeste tuinders zich goed van bewust zijn. Helaas kan het lastig zijn om precies te weten hoeveel water een plant nodig heeft, vooral gezien het feit dat onder water en te veel water geven vergelijkbare symptomen bij planten hebben. Daarom is het belangrijk om waakzaam te zijn en aandacht te besteden aan de individuele behoeften van elke plant.

Zoals eerder vermeld, vertonen overbewatering en onderwaterbewatering vergelijkbare symptomen bij planten. Deze symptomen zijn onder meer slechte groei, verwelkte bladeren, ontbladering en bruine bladpunten of randen. Uiteindelijk kan zowel onder- als overwatering leiden tot de dood van een plant. De makkelijkste manier om te bepalen of een plant te veel of te weinig water heeft, is door naar de bladeren te kijken. Als de watertekort de boosdoener is, zien de bladeren er bruin en knapperig uit, terwijl als het te veel water geeft, ze geel of lichtgroen van kleur lijken. Wanneer dit probleem voor het eerst begint, zijn er mogelijk helemaal geen merkbare symptomen, vooral bij winterharde of droogtetolerante planten. Ze zullen echter beginnen te verwelken zodra ze beginnen te lijden aan een gebrek aan water. De randen van de bladeren van de plant worden bruin of krullen. Grond die wegtrekt van de randen van de planter is een veelbetekenend teken, of een knapperige, broze stengel. Langdurige watertekort kan ervoor zorgen dat de groei van een plant belemmerd wordt. De bladeren kunnen vallen en de plant kan ook vatbaarder zijn voor plagen.

Watertekort wordt veroorzaakt door, simpelweg, planten niet vaak of diep genoeg water te geven. Er is een verhoogd risico op een watertekort als een van deze situaties van toepassing is:

"Blight" is een overkoepelende term die wordt gebruikt om een categorie boomziekten te beschrijven die worden veroorzaakt door schimmels of bacteriën. Takkenziekte komt voor wanneer schimmel de takken en twijgen van een boom aanvalt, waardoor takken langzaam afsterven. Takkenziekte kan tot op zekere hoogte van invloed zijn op de meeste soorten bomen, en het kan verschillende namen hebben, waaronder bacterievuur of stengelziekte. Het wordt veroorzaakt door een verscheidenheid aan schimmels die eerst takken aanvallen, vooral onrijpe groei. Blight komt meestal voor in warme, vochtige omstandigheden, dus komt het meest voor in de lente- en zomermaanden. Omdat specifieke omgevingsomstandigheden vereist zijn, kan de frequentie van de takkenziekte van jaar tot jaar variëren. Dit maakt de ziekte moeilijk onder controle te krijgen, omdat deze zich tussen bomen kan verspreiden en in korte tijd meerdere planten kan aantasten. In het ergste geval kunnen bomen aanzienlijke delen van hun gebladerte verliezen en geen fruit produceren. Jonge of ongezonde bomen kunnen volledig afsterven.

De eerste symptomen van de takkenziekte zijn dat het opkomende blad aan de uiteinden bruin of grijs wordt, vooral op de kleinste takken. Bruine vlekken bedekken het hele oppervlak van de bladeren, waardoor bladeren en stengels uiteindelijk verschrompelen en eraf vallen. Na verloop van tijd zal het stervende weefsel zich naar het midden van de plant verspreiden. Indien onbehandeld, kunnen binnen 3-4 weken na infectie sporen van de aanvallende schimmel op stervend gebladerte verschijnen. In sommige gevallen kunnen zich laesies vormen op de plek waar de tak aftakt van het gezonde weefsel. Takken kunnen gordel vertonen, wat een band van beschadigd weefsel is die de tak omringt. Een onbehandelde boom zal uiteindelijk al zijn blad verliezen en sterven.