Rupsen kan problemen veroorzaken voor hoveniers. Als ze niet worden beheerd, kunnen deze insecten een plant binnen enkele dagen ontbladeren. Huistuinders staan echter voor een uitdaging omdat deze rupsen uiteindelijk prachtige vlinders en motten worden, die belangrijk zijn voor bestuiving en het algemene ecosysteem. Er zijn duizenden verschillende soorten rupsen en veel zullen zich alleen op bepaalde planten richten. Als rupsen een probleem vormen, kunnen ze met de hand worden verwijderd, of tuinders kunnen insectenwerende netten gebruiken om hun waardevolle planten te beschermen.

Rupsen zijn de larven van vlinders en motten. Tijdens de warmere maanden leggen vlinders en motten die tuinen bezoeken hun eieren aan de onderkant van bladeren. Wanneer de kleine eitjes uitkomen, komen de jonge larven tevoorschijn en beginnen zich te voeden met de bladeren van de plant. Afhankelijk van hoeveel larven er zijn uitgekomen, kunnen ze de plant in zeer korte tijd gemakkelijk ontbladeren. Rupsen zal hun huid verliezen als ze groeien, ongeveer 4 of 5 keer tijdens deze voedingscyclus. Symptomen van rupsen naametende planten verschijnen als gaten in de bladeren. De randen van de bladeren kunnen ook worden weggevreten en bloemen kunnen ook worden aangetast. Sommige zijn gemakkelijk te zien, maar naar andere moet worden gezocht. Dit komt omdat hun lichaam vaak is gecamoufleerd om eruit te zien als een deel van de plant. Tuinders moeten zowel langs de stengels van de plant als onder de bladeren goed kijken. Zoek ook naar kleine witte, gele of bruine eieren die in groepen aan de onderkant van bladeren te vinden zijn. Als de rups volgroeid is, verandert hij in een pop of pop. Dan, na een tijd die varieert naargelang de soort, komt er een vlinder of mot uit de pop en begint de cyclus opnieuw.

Hoewel rupsen divers zijn, kauwen ze allemaal op plantendelen en kunnen ze aanzienlijke schade aanrichten als ze in grote aantallen aanwezig zijn. Voor ernstige gevallen:

Voor minder ernstige gevallen:

Watertekort naamplanten is een van de snelste manieren om ze te doden. Dit is iets waar de meeste tuinders zich goed van bewust zijn. Helaas kan het lastig zijn om precies te weten hoeveel water een plant nodig heeft, vooral gezien het feit dat onder water en te veel water geven vergelijkbare symptomen bij planten hebben. Daarom is het belangrijk om waakzaam te zijn en aandacht te besteden aan de individuele behoeften van elke plant.

Zoals eerder vermeld, vertonen overbewatering en onderwaterbewatering vergelijkbare symptomen bij planten. Deze symptomen zijn onder meer slechte groei, verwelkte bladeren, ontbladering en bruine bladpunten of randen. Uiteindelijk kan zowel onder- als overwatering leiden tot de dood van een plant. De makkelijkste manier om te bepalen of een plant te veel of te weinig water heeft, is door naar de bladeren te kijken. Als de watertekort de boosdoener is, zien de bladeren er bruin en knapperig uit, terwijl als het te veel water geeft, ze geel of lichtgroen van kleur lijken. Wanneer dit probleem voor het eerst begint, zijn er mogelijk helemaal geen merkbare symptomen, vooral bij winterharde of droogtetolerante planten. Ze zullen echter beginnen te verwelken zodra ze beginnen te lijden aan een gebrek aan water. De randen van de bladeren van de plant worden bruin of krullen. Grond die wegtrekt van de randen van de planter is een veelbetekenend teken, of een knapperige, broze stengel. Langdurige watertekort kan ervoor zorgen dat de groei van een plant belemmerd wordt. De bladeren kunnen vallen en de plant kan ook vatbaarder zijn voor plagen.

Watertekort wordt veroorzaakt door, simpelweg, planten niet vaak of diep genoeg water te geven. Er is een verhoogd risico op een watertekort als een van deze situaties van toepassing is:

Gebrek aan voedingsstoffen kan op veel verschillende manieren op planten worden gezien. Kortom, het gebrek aan voedingsstoffen zal de plantengroei remmen, zwakke stengels en bladeren produceren en planten blootstellen aan infectie door plagen en ziekten. Planten gebruiken de voedingsstoffen uit de bodem om hen te helpen bij de fotosynthese. Dit zorgt op zijn beurt voor een gezonde plantengroei. Planten die onvoldoende voedingsstoffen bevatten, zien er mat en ongezond uit. Uiteindelijk, als dit niet wordt aangepakt, zullen de planten sterven. De belangrijkste voedingsstoffen die planten nodig hebben, zijn stikstof, fosfor, kalium, calcium, magnesium en zwavel. Bovendien hebben planten kleine hoeveelheden micronutriënten nodig, zoals ijzer, boor, mangaan, zink, koper en molybdeen.

Een veel voorkomend teken dat planten een gebrek aan voedingsstoffen ervaren, is het vergelen van bladeren. Dit kan een algehele vergeling zijn of bladeren die geel zijn maar nog steeds groene nerven hebben. Deze bladeren zullen uiteindelijk bruin worden en afsterven. Een ander teken is het verlies van plantkracht. De planten groeien mogelijk niet zo goed als ze zouden moeten of hun groei kan worden belemmerd. Hieronder staan enkele veelvoorkomende symptomen die optreden wanneer planten een tekort aan voedingsstoffen hebben. Stikstof (N ): Binnenste, oudere bladeren eerst geel. Als het tekort ernstig is, gaat de vergeling naar buiten naar nieuwere groei. Kalium (K ): Bladranden kunnen bruin en rimpelig worden, met net binnen de rand een vergelingslaag. Oudere bladeren worden het eerst aangetast. Fosfor (P ): Gebrek aan krachtige groei. Planten zullen onvolgroeid lijken. Zink (Zn ): Vergeling treedt meestal het eerst op aan de bladbasis. Koper (Cu ): Nieuwere bladeren beginnen eerst te vergelen, terwijl oudere bladeren alleen vergelen als het tekort ernstig wordt. Borium (B ): Nieuwere bladeren worden het eerst aangetast. Gebladerte kan ook bijzonder broos worden in geval van boriumgebrek.

Er zijn verschillende factoren die kunnen leiden tot een gebrek aan voedingsstoffen , een situatie waarin planten niet de voedingsstoffen krijgen die ze nodig hebben. Dit kan zijn omdat ze zijn geplant in bodems met een tekort aan voedingsstoffen, of omdat de pH van de grond te hoog of te laag is. Een onjuiste pH van de grond kan bepaalde voedingsstoffen opsluiten, waardoor ze niet beschikbaar zijn voor planten. Gebrek aan bodemvocht kan ook een probleem zijn, omdat planten water nodig hebben om de voedingsstoffen uit de bodem op te kunnen nemen.

Rottend fruit is vrij algemeen en er zijn een groot aantal factoren die aan de basis kunnen liggen van dit probleem. Symptomen variëren ook van fruit tot fruit en van oorzaak tot oorzaak, maar over het algemeen kan men fruit herkennen dat verrot is of begint te rotten. Veel van de meest voorkomende oorzaken van rotting zijn gerelateerd aan schimmelziekten, die de vrucht binnendringen via wonden zoals die veroorzaakt door vogels. De ziekte verspreidt zich vervolgens naar buiten vanuit de wond. Van daaruit kan het zich verspreiden naar naburige vruchten of door de wind worden meegevoerd naar verder weg gelegen planten.

Hieronder staan enkele van de algemenere symptomen waar u op moet letten bij een rottend fruit . Als dit bij slechts één of twee vruchten voorkomt, kan dit het gevolg zijn van een kleinschalige infectie, maar als het wijdverbreid is, is er waarschijnlijk een schimmelinfectieprobleem.

Rottend fruit wordt vaak veroorzaakt door een schimmelinfectie. Deze schimmels overwinteren op gevallen fruit, waarna de sporen het volgende voorjaar door de wind worden verspreid. Vogels en sapzuigende insecten kunnen ook als vectoren fungeren. De toegang tot nieuw fruit wordt aanzienlijk vergemakkelijkt als er wonden zijn van welke aard dan ook waardoor de sporen de huid kunnen binnendringen. Hoe gezonder de boom of plant, hoe beter hij in staat is zichzelf te verdedigen tegen infectie.