Bloembloei komt voor wanneer bloemen zwak, hangend, verwelkt of vervaagd worden totdat ze niet meer tot leven kunnen worden gewekt. Tijdens het verwelken beginnen ze te kreuken en te krimpen totdat de bloem helemaal droog of dood is. Alle bloemen, ongeacht het planttype of het klimaat waarin ze worden gekweekt, zijn vatbaar voor verwelking. Het is een wereldwijd probleem bij kamerplanten, kruiden, bloeiende sierplanten, bomen, struiken, tuingroenten en voedselgewassen. In tegenstelling tot verwelking - wat verwelken vaak wordt verward met - kan verwelking door verschillende dingen worden veroorzaakt en is vaak meer dan een gebrek aan water. Verwelking kan in ernstige gevallen dodelijk zijn.

Bloembloei vordert van zeer milde gevallen tot ernstige gebeurtenissen die de bloem doden. De ernst van de symptomen is gerelateerd aan de oorzaak en hoe lang de aandoening mag vorderen voordat er actie wordt ondernomen.

De belangrijkste oorzaken van de bloembloei zijn natuurlijke veroudering, gebrek aan water, voedingstekorten en bacteriële of schimmelziekten. Het is van cruciaal belang om de onderliggende oorzaak te bepalen wanneer een bloembloei wordt opgemerkt. Dit zal leiden tot de beste manier van handelen, als behandeling mogelijk is. Controleer de grond op vocht en onderzoek vervolgens de hele plant nauwkeurig op tekenen van voedingstekorten. Als geen van beide de oorzaak blijkt te zijn, knip dan de steel onder een bloem open. Als een dwarsdoorsnede bruine of roestkleurige vlekken vertoont, is het veilig om aan te nemen dat dit een bacteriële of schimmelinfectie is. Als de bloem het einde van zijn normale levensduur nadert, verhoogt de genetische codering in de plant de productie van ethyleen, een fytohormoon dat veroudering of celveroudering en -sterfte regelt. De celdeling stopt en de plant begint hulpbronnen in de bloem af te breken om in andere delen van de plant te gebruiken. In alle andere gevallen komt de bloembloei voor wanneer de plant de stengel afsluit als een verdedigingsmechanisme en het transport binnen het vaatstelsel stopt. Dit voorkomt verder waterverlies via de bloemen, maar voorkomt ook dat bacteriën en schimmels zich verplaatsen naar gezonde delen van de plant. Zodra het transport van water en voedingsstoffen stopt, begint de bloem te verdorren en uiteindelijk af te sterven.

De plant is verdroogd en bruin geworden. Hij begint misschien te verwelken, en er is weinig groen meer zichtbaar. Het blad verkruimelt als het aangeraakt wordt.

Mogelijke oorzaken zijn:

Om er achter te komen of de plant nog te redden is kunt u:

De oplossing voor een uitgedroogde plant hangt af van de oorzaak. Wanneer u de oorzaak achterhaald heeft, kunt u de juiste oplossing kiezen.

Om uitdroging te voorkomen is het belangrijk de best mogelijke omgeving voor de plant te creëren.

Wortelrot is een veelvoorkomend en verwoestend probleem dat bomen, struiken en andere planten kan infecteren, vaak met fatale gevolgen. Het wordt veroorzaakt door overmatig vocht in de bodem, waardoor een schimmel wordt geactiveerd die in de bodem kan sluimeren en alleen tevoorschijn kan komen als de omstandigheden ideaal zijn (drassig en nat). Omdat de primaire symptomen onder de grond verborgen zijn, wordt de tuinman zich mogelijk pas bewust van het probleem als de bovenste delen van de plant tekenen van angst beginnen te vertonen.

Vroege symptomen kunnen onder de grond optreden en zijn pas duidelijk wanneer ze zich ontwikkelen tot meer zichtbaar plantaardig materiaal. Bovengronds kan de tuinman worden gewaarschuwd door:

In dit stadium loont het de moeite om nader te onderzoeken wat er zich onder de grond afspeelt.

Wortelrot wordt veroorzaakt door plantpathogenen in de bodem die worden geactiveerd door te natte omstandigheden. Ze dringen het wortelmateriaal binnen, dat begint af te sterven en te rotten. Doordat de wortels niet meer goed functioneren, ontstaat er een tekort aan zuurstof en voedingsstoffen die naar de bovenste delen van de plant worden getransporteerd. Deze zullen de tekenen van nood vertonen die de tuinman mogelijk voor het eerst op dit probleem attenderen.

Hoewel de wortelmisvorming een probleem is dat bij vrijwel elk type plant kan voorkomen, valt het meer op bij wortelgewassen zoals wortelen, pastinaken of aardappelen. Bij elke plant is het belangrijk om de wortelmisvorming in een vroeg stadium aan te pakken, zodat ze tot hun volle potentieel kunnen groeien.

Er zijn talloze symptomen van wortelmisvorming en bijbehorende wortelproblemen bij planten. In feite komen deze symptomen vaak samen met tientallen andere voor, waardoor het moeilijk te zeggen is welke ziekte, plaag of omgevingsconditie verantwoordelijk is voor het lijden en het niet gedijen van een bepaalde plant. Enkele van de meest voorkomende symptomen die u zult zien bij planten met wortelmisvorming naamproblemen zijn:

Wortelmisvorming is geen ziekte die op zichzelf voorkomt, maar is in plaats daarvan een symptoom van veel andere veelvoorkomende plantenproblemen. Daarom is het buitengewoon belangrijk om alle problemen te onderzoeken om erachter te komen wat er mis gaat.

Er zijn verschillende redenen waarom planten misvormde wortels kunnen ontwikkelen. Een van de meest voorkomende is gerelateerd aan het milieu. Omgevingscondities gerelateerd aan vocht, bodemstructuur en nutriëntenbelasting kunnen vaak problemen veroorzaken met wortelvorming. Niet alle bodems zijn bevorderlijk voor het creëren van gezonde wortels. Wortels hebben ruimte nodig om te groeien, zich te verspreiden en te ademen. Wanneer planten worden gekweekt in grond die rotsachtig is of is samengesteld uit zware klei, geeft dit hen niet de kans om dit te doen. Wortels die het meeste "opslagwerk" voor planten doen, zoals die van bieten, koolrabi, aardappelen, wortelen, rapen, enzovoort, hebben de meeste kans om aan deze oorzaak te lijden. Er zijn verschillende plantenziekten die ervoor kunnen zorgen dat plantenwortels misvormd raken. Deze zijn over het algemeen plant- en soortspecifiek, maar kunnen ziekten zoals wortelrot omvatten. Clubroot is een andere ziekte die typisch planten in de mosterdfamilie aantast, zoals kool, broccoli en spruitjes. Er zijn zelfs plagen, zoals wortelknobbelaaltjes, die wortelbeschadiging, misvorming en dood kunnen veroorzaken in een lange lijst van plantensoorten.

Er zitten kleine, gelige stipjes op het blad van de plant die niet weggeveegd kunnen worden. Sapzuigende insecten, zoals bladluis, witte vlieg, spint, trips, schildluis, dopluis, veroorzaken deze stipjes.

Deze insecten zuigen het sap uit de bladnerven. De meeste van deze insecten zie je in de zomermaanden, omdat veel planten dan een beetje verzwakt zijn door warmte en droogte. Ook planten deze beestjes zich makkelijker voort bij hoge temperaturen.

Sapzuigende plaaginsecten zullen zelf de plant waarschijnlijk niet kapot maken, maar ze verzwakken deze waardoor andere plagen en ziektes toeslaan. Bovendien verspreiden de insecten virussen en bacteriën door de tuin.

Sapzuigende insecten zijn vaak lastig te zien, omdat ze zich meestal aan de onderkant van het blad bevinden. Controleer regelmatig steekproefsgewijs het blad van uw planten, eventueel met een loep. Indien er beestjes zichtbaar zijn, ga dan als volgt te werk:

Een kamerplant kan ondergedompeld worden in water om de beestjes te verwijderen.

• Houd de planten gezond, dan zijn ze minder vatbaar voor plagen

• Verwijder onkruid regelmatig

• Plaats lokhuisjes om nuttige insecten de tuin in de lokken

• Plant kruidige planten, daar houden veel plaaginsecten niet van

Verkleurde vlekken op het gebladerte van planten zijn een van de meest voorkomende ziekteproblemen die mensen waarnemen. Deze vlekken worden veroorzaakt door schimmel- en bacteriële ziekten, waarbij de meeste infecties verband houden met een schimmelpathogeen. Bruine vlek kan voorkomen op alle kamerplanten, bloeiende sierplanten, groenteplanten en bladeren van bomen, struiken en heesters. Geen enkele plant is er resistent tegen en het probleem is erger in warme, natte omgevingen. Het kan op elk moment in de levensfase voorkomen, zolang er bladeren aanwezig zijn. Kleine bruinachtige vlekken verschijnen op het gebladerte en worden groter naarmate de ziekte vordert. In ernstige gevallen wordt de plant of boom verzwakt wanneer de laesies de fotosynthese onderbreken of ontbladering veroorzaken.

In de meeste gevallen heeft de bruine vlek slechts invloed op een klein percentage van de hele plant, die op een klein deel van de bladeren voorkomt. Een kleine infectie legt slechts een kleine belasting op de plant. Als het echter onbehandeld blijft en de ziekte zich over meerdere seizoenen voortzet, zal dit ernstige gevolgen hebben voor de gezondheid en productiviteit van het geïnfecteerde exemplaar.

Ernstige symptomen

Bruine vlek , of bladvlek, is een veel voorkomende beschrijvende term die wordt gegeven aan verschillende ziekten die de bladeren van planten en bomen aantasten. Ongeveer 85% van de ziekten met bladvlekken is te wijten aan schimmels of schimmelachtige organismen. Soms wordt de bruine vlek veroorzaakt door een bacteriële infectie of insectenactiviteit met vergelijkbare symptomen. Als de omstandigheden warm zijn en de bladoppervlakken nat zijn, worden schimmelsporen die door wind of regen worden getransporteerd, op het oppervlak terechtgekomen en eraan vastgeklampt. Ze breken de celwanden niet af, maar groeien in de ruimte tussen het plantenplasmamembraan en de plantencelwand. Terwijl de sporen zich voortplanten, geven ze toxines en enzymen af die necrotische vlekken (dwz dood weefsel) op de bladeren veroorzaken, waardoor de schimmels de producten kunnen consumeren die vrijkomen wanneer de cellen afbreken.