Er zitten kleine, gelige stipjes op het blad van de plant die niet weggeveegd kunnen worden. Sapzuigende insecten, zoals bladluis, witte vlieg, spint, trips, schildluis, dopluis, veroorzaken deze stipjes.

Deze insecten zuigen het sap uit de bladnerven. De meeste van deze insecten zie je in de zomermaanden, omdat veel planten dan een beetje verzwakt zijn door warmte en droogte. Ook planten deze beestjes zich makkelijker voort bij hoge temperaturen.

Sapzuigende plaaginsecten zullen zelf de plant waarschijnlijk niet kapot maken, maar ze verzwakken deze waardoor andere plagen en ziektes toeslaan. Bovendien verspreiden de insecten virussen en bacteriën door de tuin.

Sapzuigende insecten zijn vaak lastig te zien, omdat ze zich meestal aan de onderkant van het blad bevinden. Controleer regelmatig steekproefsgewijs het blad van uw planten, eventueel met een loep. Indien er beestjes zichtbaar zijn, ga dan als volgt te werk:

Een kamerplant kan ondergedompeld worden in water om de beestjes te verwijderen.

• Houd de planten gezond, dan zijn ze minder vatbaar voor plagen

• Verwijder onkruid regelmatig

• Plaats lokhuisjes om nuttige insecten de tuin in de lokken

• Plant kruidige planten, daar houden veel plaaginsecten niet van

Misvormde vruchten kan worden veroorzaakt door verschillende factoren. Vervormde groei van fruit kan behoorlijk uitgesproken zijn en heel anders dan het normale fruit dat een teler van de betreffende plant zou verwachten. Veelvoorkomende oorzaken zijn onvoldoende of intermitterend water geven, slechte bestuiving, plotselinge temperatuurveranderingen, insectenschade tijdens de vruchtvorming of onvoldoende voedingsstoffen. Alle vruchten zijn vatbaar voor deze aandoening als niet aan hun groeivoorwaarden wordt voldaan of als ze slechts gedeeltelijk worden bestoven.

Symptomen van de misvormde vruchten variëren van fruit tot fruit en ook per oorzaak, maar hier zijn enkele van de meest voorkomende.

Verschillende factoren kunnen bijdragen aan de misvormde vruchten :

Gele bladnerven is vaak een teken dat de plant lijdt aan een gebrek aan voedingsstoffen, maar kan ook door andere factoren worden veroorzaakt. De vergeling van de aderen wordt aderchlorose genoemd. Dit betekent dat het vaatstelsel van de plant niet in staat is om voldoende chlorofyl aan te maken om de nerven groen te houden. Dit kan worden veroorzaakt door schade aan het wortelstelsel, gebrek aan beschikbare voedingsstoffen in de bodem, het gebruik van herbiciden in de buurt of infectie door ziekte. Het is belangrijk om de oorzaak van de veneuze chlorose te identificeren, zodat de plant effectief kan worden behandeld.

De nerven in bladeren zijn duidelijk geel, terwijl de rest van het blad groen blijft.

Aderlijke chlorose kan door een aantal dingen worden veroorzaakt. Het kan een nutriëntentekort zijn dat al langere tijd aanwezig is en daardoor is het vaatstelsel van de plant stilgevallen en produceert het geen chlorofyl. Het kan ook veroorzaakt worden door schade aan de wortels van de planten, waardoor ze niet in staat zijn de waardevolle voedingsstoffen op te nemen die ze nodig hebben. Een andere oorzaak van de gele bladnerven kan een verscheidenheid aan ziekten zijn, zoals mozaïekvirussen, omdat deze de opname van voedingsstoffen kunnen beperken. Vergelende aderen kunnen ook betekenen dat de plant is vergiftigd door herbiciden in de buurt.

Bloembloei komt voor wanneer bloemen zwak, hangend, verwelkt of vervaagd worden totdat ze niet meer tot leven kunnen worden gewekt. Tijdens het verwelken beginnen ze te kreuken en te krimpen totdat de bloem helemaal droog of dood is. Alle bloemen, ongeacht het planttype of het klimaat waarin ze worden gekweekt, zijn vatbaar voor verwelking. Het is een wereldwijd probleem bij kamerplanten, kruiden, bloeiende sierplanten, bomen, struiken, tuingroenten en voedselgewassen. In tegenstelling tot verwelking - wat verwelken vaak wordt verward met - kan verwelking door verschillende dingen worden veroorzaakt en is vaak meer dan een gebrek aan water. Verwelking kan in ernstige gevallen dodelijk zijn.

Bloembloei vordert van zeer milde gevallen tot ernstige gebeurtenissen die de bloem doden. De ernst van de symptomen is gerelateerd aan de oorzaak en hoe lang de aandoening mag vorderen voordat er actie wordt ondernomen.

De belangrijkste oorzaken van de bloembloei zijn natuurlijke veroudering, gebrek aan water, voedingstekorten en bacteriële of schimmelziekten. Het is van cruciaal belang om de onderliggende oorzaak te bepalen wanneer een bloembloei wordt opgemerkt. Dit zal leiden tot de beste manier van handelen, als behandeling mogelijk is. Controleer de grond op vocht en onderzoek vervolgens de hele plant nauwkeurig op tekenen van voedingstekorten. Als geen van beide de oorzaak blijkt te zijn, knip dan de steel onder een bloem open. Als een dwarsdoorsnede bruine of roestkleurige vlekken vertoont, is het veilig om aan te nemen dat dit een bacteriële of schimmelinfectie is. Als de bloem het einde van zijn normale levensduur nadert, verhoogt de genetische codering in de plant de productie van ethyleen, een fytohormoon dat veroudering of celveroudering en -sterfte regelt. De celdeling stopt en de plant begint hulpbronnen in de bloem af te breken om in andere delen van de plant te gebruiken. In alle andere gevallen komt de bloembloei voor wanneer de plant de stengel afsluit als een verdedigingsmechanisme en het transport binnen het vaatstelsel stopt. Dit voorkomt verder waterverlies via de bloemen, maar voorkomt ook dat bacteriën en schimmels zich verplaatsen naar gezonde delen van de plant. Zodra het transport van water en voedingsstoffen stopt, begint de bloem te verdorren en uiteindelijk af te sterven.