Littekens ontstaan wanneer plantwonden genezen. De wonden kunnen veroorzaakt worden door mensen of dieren die langs de plant lopen. Hierdoor ontstaan steeds kleine wondjes die weer moeten genezen. Ze kunnen ook veroorzaakt worden door insecten en andere plagen die de plant aantasten, of door verbranding door de zon.

Het litteken kan wat harder aanvoelen dan de rest van de plant, net zoals een bloedkorst op de huid van een mens, of eelt op de handen. Dit gebeurt om de plaats van de wond te beschermen tegen een nieuwe wond. Maar ook dit littekenweefsel kan weer beschadigd worden, waardoor er een steeds dikkere laag op de plant komt. Dat kan eruit zien als een vergroeiing.

Achterhaal eerst waardoor de wond veroorzaakt is en kies dan de juiste oplossing.

Voorkomen van verwonding en littekens begint bij de aanschaf van de plant.

Bladrot komt veel voor bij zowel kamerplanten als tuinplanten. Het tast het gebladerte aan en komt vooral voor wanneer de bladeren nat worden door regen of verneveling door de tuinman. De oorzaak is een schimmelziekte en dit wordt vergemakkelijkt door de schimmelsporen die zich hechten aan natte bladeren en vervolgens het blad binnendringen en zich snel uitbreiden. Vochtige omstandigheden en een slechte luchtcirculatie vergroten de kans op infectie. Een andere factor zijn bladeren die beschadigd zijn of zijn gepenetreerd door sapzuigende insecten die de plantpenetratie vergemakkelijken.

Deze symptomen worden veroorzaakt door een bacteriële infectie die de plant binnendringt. Bacteriën uit vele bronnen in de omgeving (lucht, water, bodem, zieke planten) komen een plant binnen via wonden, of in sommige gevallen de huidmondjes wanneer deze open zijn. Eenmaal in het bladweefsel voeden en reproduceren de bacteriën zich snel, waardoor gezonde bladeren worden afgebroken. Bacteriële infecties bedreigen de meeste plantensoorten en zijn prominenter bij nat weer, waardoor de bacteriën gemakkelijker van plant naar plant of van bodem naar plant kunnen worden overgebracht.

Verkleurde vlekken op het gebladerte van planten zijn een van de meest voorkomende ziekteproblemen die mensen waarnemen. Deze vlekken worden veroorzaakt door schimmel- en bacteriële ziekten, waarbij de meeste infecties verband houden met een schimmelpathogeen. Bruine vlek kan voorkomen op alle kamerplanten, bloeiende sierplanten, groenteplanten en bladeren van bomen, struiken en heesters. Geen enkele plant is er resistent tegen en het probleem is erger in warme, natte omgevingen. Het kan op elk moment in de levensfase voorkomen, zolang er bladeren aanwezig zijn. Kleine bruinachtige vlekken verschijnen op het gebladerte en worden groter naarmate de ziekte vordert. In ernstige gevallen wordt de plant of boom verzwakt wanneer de laesies de fotosynthese onderbreken of ontbladering veroorzaken.

In de meeste gevallen heeft de bruine vlek slechts invloed op een klein percentage van de hele plant, die op een klein deel van de bladeren voorkomt. Een kleine infectie legt slechts een kleine belasting op de plant. Als het echter onbehandeld blijft en de ziekte zich over meerdere seizoenen voortzet, zal dit ernstige gevolgen hebben voor de gezondheid en productiviteit van het geïnfecteerde exemplaar.

Ernstige symptomen

Bruine vlek , of bladvlek, is een veel voorkomende beschrijvende term die wordt gegeven aan verschillende ziekten die de bladeren van planten en bomen aantasten. Ongeveer 85% van de ziekten met bladvlekken is te wijten aan schimmels of schimmelachtige organismen. Soms wordt de bruine vlek veroorzaakt door een bacteriële infectie of insectenactiviteit met vergelijkbare symptomen. Als de omstandigheden warm zijn en de bladoppervlakken nat zijn, worden schimmelsporen die door wind of regen worden getransporteerd, op het oppervlak terechtgekomen en eraan vastgeklampt. Ze breken de celwanden niet af, maar groeien in de ruimte tussen het plantenplasmamembraan en de plantencelwand. Terwijl de sporen zich voortplanten, geven ze toxines en enzymen af die necrotische vlekken (dwz dood weefsel) op de bladeren veroorzaken, waardoor de schimmels de producten kunnen consumeren die vrijkomen wanneer de cellen afbreken.

Roestziekte is een schimmel die het meest voorkomt op de onderste bladeren van volwassen planten. Als een plant erg wordt aangetast, zullen de bladeren vervormen en uiteindelijk van de plant afvallen. De ziekte veroorzaakt vlekken op de bladeren die lijken op roestvlekken. Het komt vaker voor na perioden van langdurige regenval, omdat dit resulteert in de ontkieming van de schimmelsporen en de verspreiding van de sporen op de plant. Hoewel de roestziekte voor de meeste planten niet dodelijk is, kan het de algehele gezondheid van de boom verzwakken en het kwetsbaarder maken voor andere plagen en ziekten. Daarom is het het beste om het aangetaste materiaal te verwijderen en goede culturele praktijken te volgen om verdere infectie te voorkomen.

Dit zijn de typische symptomen van een roestziekte :

Roestziekte wordt veroorzaakt door de schimmel Phragmidium spp . De schimmelsporen overwinteren in de stengels van de plant en worden verspreid door water en wind. Ze zijn te herkennen aan donkere, kurkachtige vlekken. Zoals de meeste schimmelziekten, vindt infectie plaats tijdens warm, vochtig weer, vooral wanneer de bladeren langere tijd vochtig blijven.

Als er een beschimmelde grond rond de planten is, is dit niet per se een reden tot paniek. Schimmel kan verschillende oorzaken hebben. Meestal is het ongevaarlijk. De micro-organismen die in schimmels voorkomen, zijn namelijk noodzakelijk voor een gezond plantenleven. Dat gezegd hebbende, het kan lelijk zijn en in sommige gevallen schadelijk voor bepaalde planten. Het is belangrijk om te begrijpen waarom schimmel zich kan vormen. Pas nadat de mogelijke oorzaken zijn geïdentificeerd, kunnen maatregelen worden genomen om te voorkomen dat schimmel zich in de toekomst verspreidt of verschijnt.

Het meest voor de hand liggende teken van de beschimmelde grond is natuurlijk schimmel die op het oppervlak van de grond wordt waargenomen. Dit kan wazig en wit, geel of grijs van kleur zijn. Andere symptomen kunnen zijn:

Hoewel de beschimmelde grond niet altijd schadelijk is voor de groei van een plant, kan het duiden op de aanwezigheid van een groter probleem dat moet worden aangepakt (en deze problemen kunnen planten vaak schaden).

Er zijn verschillende oorzaken voor de beschimmelde grond . Begrijpen waarom schimmel groeit, zou de eerste stap moeten zijn bij het bepalen van de beste manier van handelen. Enkele mogelijke oorzaken zijn:

Bloembloei komt voor wanneer bloemen zwak, hangend, verwelkt of vervaagd worden totdat ze niet meer tot leven kunnen worden gewekt. Tijdens het verwelken beginnen ze te kreuken en te krimpen totdat de bloem helemaal droog of dood is. Alle bloemen, ongeacht het planttype of het klimaat waarin ze worden gekweekt, zijn vatbaar voor verwelking. Het is een wereldwijd probleem bij kamerplanten, kruiden, bloeiende sierplanten, bomen, struiken, tuingroenten en voedselgewassen. In tegenstelling tot verwelking - wat verwelken vaak wordt verward met - kan verwelking door verschillende dingen worden veroorzaakt en is vaak meer dan een gebrek aan water. Verwelking kan in ernstige gevallen dodelijk zijn.

Bloembloei vordert van zeer milde gevallen tot ernstige gebeurtenissen die de bloem doden. De ernst van de symptomen is gerelateerd aan de oorzaak en hoe lang de aandoening mag vorderen voordat er actie wordt ondernomen.

De belangrijkste oorzaken van de bloembloei zijn natuurlijke veroudering, gebrek aan water, voedingstekorten en bacteriële of schimmelziekten. Het is van cruciaal belang om de onderliggende oorzaak te bepalen wanneer een bloembloei wordt opgemerkt. Dit zal leiden tot de beste manier van handelen, als behandeling mogelijk is. Controleer de grond op vocht en onderzoek vervolgens de hele plant nauwkeurig op tekenen van voedingstekorten. Als geen van beide de oorzaak blijkt te zijn, knip dan de steel onder een bloem open. Als een dwarsdoorsnede bruine of roestkleurige vlekken vertoont, is het veilig om aan te nemen dat dit een bacteriële of schimmelinfectie is. Als de bloem het einde van zijn normale levensduur nadert, verhoogt de genetische codering in de plant de productie van ethyleen, een fytohormoon dat veroudering of celveroudering en -sterfte regelt. De celdeling stopt en de plant begint hulpbronnen in de bloem af te breken om in andere delen van de plant te gebruiken. In alle andere gevallen komt de bloembloei voor wanneer de plant de stengel afsluit als een verdedigingsmechanisme en het transport binnen het vaatstelsel stopt. Dit voorkomt verder waterverlies via de bloemen, maar voorkomt ook dat bacteriën en schimmels zich verplaatsen naar gezonde delen van de plant. Zodra het transport van water en voedingsstoffen stopt, begint de bloem te verdorren en uiteindelijk af te sterven.