Bladluizen , ook wel bladluis genoemd, kan op bijna elke tuinplant voorkomen. Dit ongedierte is druppelvormig, zacht van lichaam en 3 mm of minder groot. Bladluizen kan in alle seizoenen voorkomen, maar ze planten zich sneller voort bij warmer weer. Daarom zullen plagen waarschijnlijk ernstig worden in de late lente tot de vroege herfst. Deze plagen voeden zich met planten, waaronder bomen, struiken, groenten en bloemen. Terwijl de bladluizen zich voedt met een grote verscheidenheid aan planten, zijn kleine planten het meest vatbaar voor extreme schade. Bladluizen komen vaker voor bij planten die ongezond zijn vanwege onvoldoende licht, voedingsstoffen of waterproblemen, planten die overmatig zijn bemest met stikstof en planten die in shock zijn door snoeien of verplanten. Bladluizen zijn gemakkelijk te controleren als ze vroeg worden gevangen. Als ze niet vroeg worden behandeld, kunnen populaties snel groeien en grote schade aanrichten. In ernstige gevallen kunnen hele planten afsterven.

Bladluizen worden vaak gezien voordat ze de kans hebben gehad om veel schade aan te richten. Deze insecten zijn te vinden in clusters onder de bladeren of op stengels. Ze kunnen groen, bruin, wit, geel of wit zijn. Bladluizen scheiden een suikerachtige substantie af op planten die bekend staat als "honingdauw". Hoewel het niet schadelijk is voor de plant, kan het een veelbetekenend teken zijn dat dit ongedierte aanwezig is, en als het op de plant wordt achtergelaten, kan het een zwarte schimmel veroorzaken die bekend staat als roetzwam. Bladluizen naamschade verschijnt als veel kleine puntjes die bekend staan als meanderen. Als het ongedierte niet wordt verwijderd, kunnen bladeren geel worden of afsterven. Bladeren en stengels kunnen ook verdraaid raken. Een groot aantal mieren in het gebied kan ook wijzen op een bladluizen naamprobleem. Mieren zorgen voor de bladluizen om de honingdauw te eten die ze afscheiden.

Bladluizen kan worden gecontroleerd met fysieke, biologische en chemische methoden. Voor minder ernstige gevallen:

Voor ernstige gevallen:

Omliggende planten moeten ook worden behandeld om het probleem volledig onder controle te krijgen.

Ongeacht het type plant of waar het wordt gekweekt, op een gegeven moment zal het een bladvergeling en -uitval door ouderdom krijgen. Dit is een natuurlijk, onvermijdelijk proces dat plaatsvindt wanneer de plant alle stappen in zijn leven heeft voltooid. Eenjarige planten doorlopen dit proces aan het einde van een enkel groeiseizoen. Vaste planten leven meerdere jaren, zo niet tientallen of honderden jaren, maar zullen uiteindelijk toch deze symptomen vertonen.

Wanneer planten hun natuurlijke ontwikkelingsstadia hebben doorlopen en het einde van hun levenscyclus naderen, beginnen ze tekenen van achteruitgang te vertonen. De bladeren worden geel en gaan hangen, en na verloop van tijd worden ze papierachtig bruin en droog. Eenmaal volledig droog, beginnen de bladeren van de plant te vallen totdat de hele plant is uitgedroogd.

Aan het einde van zijn leven verhoogt de genetische codering in de plant de productie van ethyleen, een fytohormoon dat veroudering of natuurlijke veroudering en dood regelt. De celdeling stopt en de plant begint middelen te kataboliseren om in andere delen van de plant te gebruiken. Als dit gebeurt, beginnen de weefsels geel te worden en te drogen totdat de hele plant is uitgedroogd en vergaat.

De plant is verdroogd en bruin geworden. Hij begint misschien te verwelken, en er is weinig groen meer zichtbaar. Het blad verkruimelt als het aangeraakt wordt.

Mogelijke oorzaken zijn:

Om er achter te komen of de plant nog te redden is kunt u:

De oplossing voor een uitgedroogde plant hangt af van de oorzaak. Wanneer u de oorzaak achterhaald heeft, kunt u de juiste oplossing kiezen.

Om uitdroging te voorkomen is het belangrijk de best mogelijke omgeving voor de plant te creëren.

Hoewel de wortelmisvorming een probleem is dat bij vrijwel elk type plant kan voorkomen, valt het meer op bij wortelgewassen zoals wortelen, pastinaken of aardappelen. Bij elke plant is het belangrijk om de wortelmisvorming in een vroeg stadium aan te pakken, zodat ze tot hun volle potentieel kunnen groeien.

Er zijn talloze symptomen van wortelmisvorming en bijbehorende wortelproblemen bij planten. In feite komen deze symptomen vaak samen met tientallen andere voor, waardoor het moeilijk te zeggen is welke ziekte, plaag of omgevingsconditie verantwoordelijk is voor het lijden en het niet gedijen van een bepaalde plant. Enkele van de meest voorkomende symptomen die u zult zien bij planten met wortelmisvorming naamproblemen zijn:

Wortelmisvorming is geen ziekte die op zichzelf voorkomt, maar is in plaats daarvan een symptoom van veel andere veelvoorkomende plantenproblemen. Daarom is het buitengewoon belangrijk om alle problemen te onderzoeken om erachter te komen wat er mis gaat.

Er zijn verschillende redenen waarom planten misvormde wortels kunnen ontwikkelen. Een van de meest voorkomende is gerelateerd aan het milieu. Omgevingscondities gerelateerd aan vocht, bodemstructuur en nutriëntenbelasting kunnen vaak problemen veroorzaken met wortelvorming. Niet alle bodems zijn bevorderlijk voor het creëren van gezonde wortels. Wortels hebben ruimte nodig om te groeien, zich te verspreiden en te ademen. Wanneer planten worden gekweekt in grond die rotsachtig is of is samengesteld uit zware klei, geeft dit hen niet de kans om dit te doen. Wortels die het meeste "opslagwerk" voor planten doen, zoals die van bieten, koolrabi, aardappelen, wortelen, rapen, enzovoort, hebben de meeste kans om aan deze oorzaak te lijden. Er zijn verschillende plantenziekten die ervoor kunnen zorgen dat plantenwortels misvormd raken. Deze zijn over het algemeen plant- en soortspecifiek, maar kunnen ziekten zoals wortelrot omvatten. Clubroot is een andere ziekte die typisch planten in de mosterdfamilie aantast, zoals kool, broccoli en spruitjes. Er zijn zelfs plagen, zoals wortelknobbelaaltjes, die wortelbeschadiging, misvorming en dood kunnen veroorzaken in een lange lijst van plantensoorten.