De plant is verdroogd en bruin geworden. Hij begint misschien te verwelken, en er is weinig groen meer zichtbaar. Het blad verkruimelt als het aangeraakt wordt.

Mogelijke oorzaken zijn:

Om er achter te komen of de plant nog te redden is kunt u:

De oplossing voor een uitgedroogde plant hangt af van de oorzaak. Wanneer u de oorzaak achterhaald heeft, kunt u de juiste oplossing kiezen.

Om uitdroging te voorkomen is het belangrijk de best mogelijke omgeving voor de plant te creëren.

Als er een beschimmelde grond rond de planten is, is dit niet per se een reden tot paniek. Schimmel kan verschillende oorzaken hebben. Meestal is het ongevaarlijk. De micro-organismen die in schimmels voorkomen, zijn namelijk noodzakelijk voor een gezond plantenleven. Dat gezegd hebbende, het kan lelijk zijn en in sommige gevallen schadelijk voor bepaalde planten. Het is belangrijk om te begrijpen waarom schimmel zich kan vormen. Pas nadat de mogelijke oorzaken zijn geïdentificeerd, kunnen maatregelen worden genomen om te voorkomen dat schimmel zich in de toekomst verspreidt of verschijnt.

Het meest voor de hand liggende teken van de beschimmelde grond is natuurlijk schimmel die op het oppervlak van de grond wordt waargenomen. Dit kan wazig en wit, geel of grijs van kleur zijn. Andere symptomen kunnen zijn:

Hoewel de beschimmelde grond niet altijd schadelijk is voor de groei van een plant, kan het duiden op de aanwezigheid van een groter probleem dat moet worden aangepakt (en deze problemen kunnen planten vaak schaden).

Er zijn verschillende oorzaken voor de beschimmelde grond . Begrijpen waarom schimmel groeit, zou de eerste stap moeten zijn bij het bepalen van de beste manier van handelen. Enkele mogelijke oorzaken zijn:

Bloemblaadjesziekte , soms bloemziekte genoemd, is een schimmelziekte die alleen de bloemen van sommige sierbloeiende planten aantast. Naarmate de infectie vordert, vernietigt het de bloem, maar het beschadigt nooit de vegetatieve of groene delen van de plant. Wanneer bloemen geïnfecteerd zijn, lijken de symptomen op Botrytisziekte, maar Botrytis infecteert ook dood of slapend vegetatief weefsel. De ziekte werd voor het eerst ontdekt in Japanse planten in 1919 en in de VS eind jaren dertig. Momenteel wordt het ook gevonden in Nieuw-Zeeland, Australië en delen van Europa. Helaas hebben geen planten een hoge weerstand tegen de bloemblaadjesziekte , maar specifieke cultivars zijn vatbaarder dan andere, met name soorten met dubbele bloemen. de infectiepercentages met bloemblaadjesziekte zijn hoog bij milde tot warme temperaturen (optimale temperaturen zijn 59 tot 70 ° F ) en het weer is mistig of regenachtig. Over het algemeen is de bloemblaadjesziekte een esthetisch probleem dat bloesems verpest. De ziekte is niet schadelijk voor de gezondheid van de plant op de lange termijn.

De ernst van de symptomen varieert, afhankelijk van de soort geïnfecteerde plant. Tekenen van de bloemblaadjesziekte worden vaak gezien op de bloemen net nadat ze zijn geopend.

Bloemblaadjesziekte wordt veroorzaakt door verschillende schimmels, waarbij elk type specifieke planten infecteert. Ovulinia azalea infecteert azalea's en cultivars, en rododendrons. Ciborinia camelliae infecteert camellia-cultivars. Kort na de bloei infecteert de schimmel de basis van de bloemen door de kelk. De schimmel produceert celwandafbrekende enzymen die bloemen binnen een paar dagen vernietigen. Wanneer de bloemen op de grond vallen, vallen de harde vruchtlichamen van de schimmel ook op de grond en overwinteren tot de volgende lente. Wanneer de temperatuur het volgende seizoen het optimale bereik bereikt, worden sporen overgedragen door insecten of kunnen ze zich verspreiden op windstromen tot ongeveer 20 kilometer . Eenmaal in de bodem kan de ziekteverwekker drie tot vijf jaar actief zijn.

Hoewel de wortelmisvorming een probleem is dat bij vrijwel elk type plant kan voorkomen, valt het meer op bij wortelgewassen zoals wortelen, pastinaken of aardappelen. Bij elke plant is het belangrijk om de wortelmisvorming in een vroeg stadium aan te pakken, zodat ze tot hun volle potentieel kunnen groeien.

Er zijn talloze symptomen van wortelmisvorming en bijbehorende wortelproblemen bij planten. In feite komen deze symptomen vaak samen met tientallen andere voor, waardoor het moeilijk te zeggen is welke ziekte, plaag of omgevingsconditie verantwoordelijk is voor het lijden en het niet gedijen van een bepaalde plant. Enkele van de meest voorkomende symptomen die u zult zien bij planten met wortelmisvorming naamproblemen zijn:

Wortelmisvorming is geen ziekte die op zichzelf voorkomt, maar is in plaats daarvan een symptoom van veel andere veelvoorkomende plantenproblemen. Daarom is het buitengewoon belangrijk om alle problemen te onderzoeken om erachter te komen wat er mis gaat.

Er zijn verschillende redenen waarom planten misvormde wortels kunnen ontwikkelen. Een van de meest voorkomende is gerelateerd aan het milieu. Omgevingscondities gerelateerd aan vocht, bodemstructuur en nutriëntenbelasting kunnen vaak problemen veroorzaken met wortelvorming. Niet alle bodems zijn bevorderlijk voor het creëren van gezonde wortels. Wortels hebben ruimte nodig om te groeien, zich te verspreiden en te ademen. Wanneer planten worden gekweekt in grond die rotsachtig is of is samengesteld uit zware klei, geeft dit hen niet de kans om dit te doen. Wortels die het meeste "opslagwerk" voor planten doen, zoals die van bieten, koolrabi, aardappelen, wortelen, rapen, enzovoort, hebben de meeste kans om aan deze oorzaak te lijden. Er zijn verschillende plantenziekten die ervoor kunnen zorgen dat plantenwortels misvormd raken. Deze zijn over het algemeen plant- en soortspecifiek, maar kunnen ziekten zoals wortelrot omvatten. Clubroot is een andere ziekte die typisch planten in de mosterdfamilie aantast, zoals kool, broccoli en spruitjes. Er zijn zelfs plagen, zoals wortelknobbelaaltjes, die wortelbeschadiging, misvorming en dood kunnen veroorzaken in een lange lijst van plantensoorten.