Gebrek aan voedingsstoffen kan op veel verschillende manieren op planten worden gezien. Kortom, het gebrek aan voedingsstoffen zal de plantengroei remmen, zwakke stengels en bladeren produceren en planten blootstellen aan infectie door plagen en ziekten. Planten gebruiken de voedingsstoffen uit de bodem om hen te helpen bij de fotosynthese. Dit zorgt op zijn beurt voor een gezonde plantengroei. Planten die onvoldoende voedingsstoffen bevatten, zien er mat en ongezond uit. Uiteindelijk, als dit niet wordt aangepakt, zullen de planten sterven. De belangrijkste voedingsstoffen die planten nodig hebben, zijn stikstof, fosfor, kalium, calcium, magnesium en zwavel. Bovendien hebben planten kleine hoeveelheden micronutriënten nodig, zoals ijzer, boor, mangaan, zink, koper en molybdeen.

Een veel voorkomend teken dat planten een gebrek aan voedingsstoffen ervaren, is het vergelen van bladeren. Dit kan een algehele vergeling zijn of bladeren die geel zijn maar nog steeds groene nerven hebben. Deze bladeren zullen uiteindelijk bruin worden en afsterven. Een ander teken is het verlies van plantkracht. De planten groeien mogelijk niet zo goed als ze zouden moeten of hun groei kan worden belemmerd. Hieronder staan enkele veelvoorkomende symptomen die optreden wanneer planten een tekort aan voedingsstoffen hebben. Stikstof (N ): Binnenste, oudere bladeren eerst geel. Als het tekort ernstig is, gaat de vergeling naar buiten naar nieuwere groei. Kalium (K ): Bladranden kunnen bruin en rimpelig worden, met net binnen de rand een vergelingslaag. Oudere bladeren worden het eerst aangetast. Fosfor (P ): Gebrek aan krachtige groei. Planten zullen onvolgroeid lijken. Zink (Zn ): Vergeling treedt meestal het eerst op aan de bladbasis. Koper (Cu ): Nieuwere bladeren beginnen eerst te vergelen, terwijl oudere bladeren alleen vergelen als het tekort ernstig wordt. Borium (B ): Nieuwere bladeren worden het eerst aangetast. Gebladerte kan ook bijzonder broos worden in geval van boriumgebrek.

Er zijn verschillende factoren die kunnen leiden tot een gebrek aan voedingsstoffen , een situatie waarin planten niet de voedingsstoffen krijgen die ze nodig hebben. Dit kan zijn omdat ze zijn geplant in bodems met een tekort aan voedingsstoffen, of omdat de pH van de grond te hoog of te laag is. Een onjuiste pH van de grond kan bepaalde voedingsstoffen opsluiten, waardoor ze niet beschikbaar zijn voor planten. Gebrek aan bodemvocht kan ook een probleem zijn, omdat planten water nodig hebben om de voedingsstoffen uit de bodem op te kunnen nemen.

Ongeacht het type plant of waar het wordt gekweekt, op een gegeven moment zal het een bladvergeling en -uitval door ouderdom krijgen. Dit is een natuurlijk, onvermijdelijk proces dat plaatsvindt wanneer de plant alle stappen in zijn leven heeft voltooid. Eenjarige planten doorlopen dit proces aan het einde van een enkel groeiseizoen. Vaste planten leven meerdere jaren, zo niet tientallen of honderden jaren, maar zullen uiteindelijk toch deze symptomen vertonen.

Wanneer planten hun natuurlijke ontwikkelingsstadia hebben doorlopen en het einde van hun levenscyclus naderen, beginnen ze tekenen van achteruitgang te vertonen. De bladeren worden geel en gaan hangen, en na verloop van tijd worden ze papierachtig bruin en droog. Eenmaal volledig droog, beginnen de bladeren van de plant te vallen totdat de hele plant is uitgedroogd.

Aan het einde van zijn leven verhoogt de genetische codering in de plant de productie van ethyleen, een fytohormoon dat veroudering of natuurlijke veroudering en dood regelt. De celdeling stopt en de plant begint middelen te kataboliseren om in andere delen van de plant te gebruiken. Als dit gebeurt, beginnen de weefsels geel te worden en te drogen totdat de hele plant is uitgedroogd en vergaat.

Als er bruine of zwarte vlekken op de onrijpe vruchten van planten zijn, is de kans groot dat de vruchtvlek de schuld is. Dit is een informele term die wordt gebruikt om verschillende soorten ziekten te beschrijven die allemaal dezelfde symptomen veroorzaken: onaantrekkelijke plekken op groenten en fruit. Er zijn een paar verschillende boosdoeners achter de vruchtvlek , waaronder bacteriële vlek, bacteriële vlek en andere gerelateerde ziekten (zoals vroege bacterievuur). Hier zijn enkele symptomen en mogelijke oplossingen om te overwegen.

De symptomen van de vruchtvlek variëren afhankelijk van het type plant dat wordt aangetast en door welke specifieke ziekteverwekker de schuldige is. Vrijwel elk type plant kan worden beïnvloed door de vruchtvlek , waaronder tomaten, peren, pruimen, uien, aardbeien, selderij, perziken en meer. Hier zijn enkele voorbeelden van mogelijke symptomen: Kleine fruitplek Kleine vlekken worden meestal geassocieerd met bacteriële vlek.

Grote fruitplek Grote vlekken worden vaak gezien op planten die lijden aan bacteriële vlekken, vroege bacterievuur en aanverwante ziekten.

Er zijn een paar boosdoeners achter de vruchtvlek . Deze zijn zowel afhankelijk van de ziekteverwekker als van het type plant. Bacteriële vlek en bacteriële vlek zijn beide veel voorkomende ziekten die tomaten, gemalen kersen en andere planten kunnen aantasten. Bacteriële vlek wordt veroorzaakt door Pseudomonas syringae . Het werd voor het eerst ontdekt in de Verenigde Staten in 1933 en komt het meest voor in tomaten en nabijgelegen onkruid, maar kan ook andere soorten planten en hun fruit aantasten. Het komt vaker voor bij lage temperaturen (minder dan 75 ) en hoge vochtigheid. Bacteriële vlek wordt veroorzaakt door Xanthomonas campestris pv. Vesicatoria . Deze ziekte werd voor het eerst ontdekt in 1912 in Texas en komt vaker voor bij warm weer en bij hoge luchtvochtigheid.

Het blad van de plant wordt geel door een watertekort. Het oudste blad verkleurt als eerste, vanaf de rand van het blad naar het midden. De grond voelt heel droog aan en komt misschien niet meer tegen de rand van de pot aan.

De plant is erg dorstig en heeft snel water nodig.