Vruchtverlies is gebruikelijk op veel boomvruchten, waaronder appels, peren, perziken, kersen en pruimen, evenals vruchtdragende struiken. Het wordt veroorzaakt door een schimmelpathogeen en zal resulteren in gerimpeld en uitgedroogd fruit.

Hier zijn de meest voorkomende symptomen in de volgorde waarin ze waarschijnlijk zullen optreden.

De verwelking wordt veroorzaakt door een van de twee schimmelpathogenen, de ene genaamd Monilina laxa en de andere genaamd M. fructigen . De sporen overwinteren op geïnfecteerd plantmateriaal en worden de volgende lente verspreid door wind, regen of dierlijke vectoren. Het probleem zal halverwege de lente merkbaar worden, maar zal in ernst toenemen naarmate de zomer vordert en de schimmel groeit. Als er niets aan wordt gedaan, zal de ziekte heviger worden en zich verspreiden naar andere planten in de buurt.

Gele vlek is een veel voorkomende aandoening die alle soorten planten treft - bloeiende sierplanten, bomen, struiken, kruiden en groenteplanten - wereldwijd. Gele vlekken kunnen verschijnen vanwege tientallen mogelijke oorzaken en komen voor in verschillende omgevings- en klimatologische omstandigheden, maar gelukkig zijn de meeste gemakkelijk aan te pakken. De meest voorkomende oorzaken van gele vlek zijn ziekten, een tekort aan voedingsstoffen, problemen met het water geven en plagen. In de meeste gevallen kunnen gele vlek worden behandeld zonder blijvende schade aan de plant. In sommige gevallen van schimmelziekten kan er echter niets worden gedaan om de ziekte na infectie te behandelen en zal de plant uiteindelijk aan de ziekte sterven. Daarom is het meest kritische aspect van het aanpakken van gele vlek op planten het correct bepalen van de oorzaak.

Symptomen komen voor op verschillende delen van de plant, afhankelijk van de oorzaak. Kleinere vlekken zijn meestal indicatief voor jongere infecties of nieuw ontwikkelende problemen.

De overgrote meerderheid van gele vlek ziektes wordt veroorzaakt door schimmelpathogenen. Er zijn echter enkele situaties waarin bacteriën, omgevingsfactoren of andere problemen de schuld kunnen krijgen. Ziekten zijn meestal gastheerspecifiek, dus ze kunnen alleen planten binnen dezelfde familie treffen. Dat gezegd hebbende, zowat elke afzonderlijke plantensoort is kwetsbaar voor ten minste één ziekte die de gele vlek veroorzaakt. De meest voorkomende problemen zijn bladziekte, bladseptoria, echte meeldauw en valse meeldauw, om er maar een paar te noemen. Alle planten hebben specifieke voedingsstoffen uit de bodem nodig om te overleven. Wanneer deze voedingsstoffen door bepaalde omstandigheden uitgeput raken of niet meer beschikbaar zijn voor opname door de plant, treden er tekortkomingen op en worden gele vlek gezien.

Gele vlek kunnen ook voorkomen als gevolg van onjuist water geven, voornamelijk onder water, of plagen van sapzuigende plagen zoals bladluizen.

Watertekort naamplanten is een van de snelste manieren om ze te doden. Dit is iets waar de meeste tuinders zich goed van bewust zijn. Helaas kan het lastig zijn om precies te weten hoeveel water een plant nodig heeft, vooral gezien het feit dat onder water en te veel water geven vergelijkbare symptomen bij planten hebben. Daarom is het belangrijk om waakzaam te zijn en aandacht te besteden aan de individuele behoeften van elke plant.

Zoals eerder vermeld, vertonen overbewatering en onderwaterbewatering vergelijkbare symptomen bij planten. Deze symptomen zijn onder meer slechte groei, verwelkte bladeren, ontbladering en bruine bladpunten of randen. Uiteindelijk kan zowel onder- als overwatering leiden tot de dood van een plant. De makkelijkste manier om te bepalen of een plant te veel of te weinig water heeft, is door naar de bladeren te kijken. Als de watertekort de boosdoener is, zien de bladeren er bruin en knapperig uit, terwijl als het te veel water geeft, ze geel of lichtgroen van kleur lijken. Wanneer dit probleem voor het eerst begint, zijn er mogelijk helemaal geen merkbare symptomen, vooral bij winterharde of droogtetolerante planten. Ze zullen echter beginnen te verwelken zodra ze beginnen te lijden aan een gebrek aan water. De randen van de bladeren van de plant worden bruin of krullen. Grond die wegtrekt van de randen van de planter is een veelbetekenend teken, of een knapperige, broze stengel. Langdurige watertekort kan ervoor zorgen dat de groei van een plant belemmerd wordt. De bladeren kunnen vallen en de plant kan ook vatbaarder zijn voor plagen.

Watertekort wordt veroorzaakt door, simpelweg, planten niet vaak of diep genoeg water te geven. Er is een verhoogd risico op een watertekort als een van deze situaties van toepassing is: