Bloembloei komt voor wanneer bloemen zwak, hangend, verwelkt of vervaagd worden totdat ze niet meer tot leven kunnen worden gewekt. Tijdens het verwelken beginnen ze te kreuken en te krimpen totdat de bloem helemaal droog of dood is. Alle bloemen, ongeacht het planttype of het klimaat waarin ze worden gekweekt, zijn vatbaar voor verwelking. Het is een wereldwijd probleem bij kamerplanten, kruiden, bloeiende sierplanten, bomen, struiken, tuingroenten en voedselgewassen. In tegenstelling tot verwelking - wat verwelken vaak wordt verward met - kan verwelking door verschillende dingen worden veroorzaakt en is vaak meer dan een gebrek aan water. Verwelking kan in ernstige gevallen dodelijk zijn.

Bloembloei vordert van zeer milde gevallen tot ernstige gebeurtenissen die de bloem doden. De ernst van de symptomen is gerelateerd aan de oorzaak en hoe lang de aandoening mag vorderen voordat er actie wordt ondernomen.

De belangrijkste oorzaken van de bloembloei zijn natuurlijke veroudering, gebrek aan water, voedingstekorten en bacteriële of schimmelziekten. Het is van cruciaal belang om de onderliggende oorzaak te bepalen wanneer een bloembloei wordt opgemerkt. Dit zal leiden tot de beste manier van handelen, als behandeling mogelijk is. Controleer de grond op vocht en onderzoek vervolgens de hele plant nauwkeurig op tekenen van voedingstekorten. Als geen van beide de oorzaak blijkt te zijn, knip dan de steel onder een bloem open. Als een dwarsdoorsnede bruine of roestkleurige vlekken vertoont, is het veilig om aan te nemen dat dit een bacteriële of schimmelinfectie is. Als de bloem het einde van zijn normale levensduur nadert, verhoogt de genetische codering in de plant de productie van ethyleen, een fytohormoon dat veroudering of celveroudering en -sterfte regelt. De celdeling stopt en de plant begint hulpbronnen in de bloem af te breken om in andere delen van de plant te gebruiken. In alle andere gevallen komt de bloembloei voor wanneer de plant de stengel afsluit als een verdedigingsmechanisme en het transport binnen het vaatstelsel stopt. Dit voorkomt verder waterverlies via de bloemen, maar voorkomt ook dat bacteriën en schimmels zich verplaatsen naar gezonde delen van de plant. Zodra het transport van water en voedingsstoffen stopt, begint de bloem te verdorren en uiteindelijk af te sterven.

Sterfte na de bloei is soms een natuurlijk verouderingsproces van de bloem, terwijl het soms op een probleem kan duiden. Orchideeën kunnen bijvoorbeeld twee weken tot drie maanden bloeien, dus verwelking na een paar dagen duidt op een probleem voor de meeste soorten. Dit kan vrijwel elke sierbloeiende plant overkomen, maar die met ondiepe wortels en beperkte tolerantie voor droogte, volle zon en lage luchtvochtigheid zijn vatbaarder. Dit is een veelvoorkomend probleem en is vaak eenvoudig op te lossen. Soms is het echter het gevolg van ernstiger oorzaken, zoals plagen of ziekte van het wortelstelsel.

Verwelkende bloemen kunnen een teken zijn van een ongezond wortelstelsel. Elke aandoening die verhindert dat de plant voldoende water en voeding opneemt, kan leiden tot verwelkende bloemen en soms andere symptomen. Als de plant niet genoeg water heeft, kan hij de juiste druk in stengels, bladeren en bloemen niet handhaven, waardoor ze verwelken. Dit kan het gevolg zijn van fysieke schade, bijvoorbeeld door wortelbreuk tijdens het verpotten of aantasting door insecten zoals snijwormen. Als je je plant onlangs hebt verpot, is fysieke schade aan de wortels een waarschijnlijke oorzaak. Als je insecten ziet, eten ze mogelijk bladeren, wortels of bloemen. Schimmelinfecties kunnen ook wortelrot en schade veroorzaken, waardoor de opname van water en voedingsstoffen wordt voorkomen. Ten slotte kunnen verwelkende bloemen eenvoudigweg het gevolg zijn van leeftijd. Als er geen andere symptomen zichtbaar zijn, kan dit eenvoudigweg het natuurlijke einde van de levensduur van de bloem aangeven. Als het voorbarig lijkt, kan dit worden veroorzaakt door omgevingsfactoren: water, vochtigheid, licht of stress. Onderwater is een veelvoorkomende oorzaak. Evenzo drogen planten die zijn aangepast aan een hoge luchtvochtigheid gemakkelijk uit wanneer de luchtvochtigheid laag is, zoals in de winter of in droge klimaten. Te veel licht kan ook stress veroorzaken bij planten die schaduw nodig hebben, waardoor bloemen verwelken.

Tripsen zijn kleine, vliegende, sapzuigende insecten die de tere delen van planten aanvallen, littekens en verzwakking van de plant veroorzaken en soms, als de plaag ernstig genoeg is, plantendood. Ze hebben ondermaatse dubbele vleugels met een franje erop, die lijken op kleine, misvormde waterjuffers. Tripsen hebben een voorliefde voor veel kamerplanten en gewassen, waardoor ze een ernstige overlast veroorzaken. Ze verschijnen in het vroege voorjaar nadat de laatste nachtvorst is opgetreden. Als ze niet in het vroege voorjaar worden bestreden, zullen ze het grootste deel van het seizoen aanhouden. Ze worden vaak aangetrokken door verzwakte planten, zoals die getroffen door droogte/onderwatering of ondervoeding. Overmatig gebruik van stikstofkunstmest lijkt ze ook naar een plant te trekken. Tripsen kan verschillende virussen tussen planten verspreiden, wat leidt tot meer ernstige schade.

Tripsen zijn zo klein dat ze misschien niet worden opgemerkt (1 tot 2 mm lang), maar aangetaste planten vertonen verschillende belangrijke tekenen. Er verschijnen kleine bleke vlekken op bladeren, die kunnen beginnen te vervormen, witte of zilveren verkleuring vertonen of papierachtig van structuur worden. Bloemblaadjes kunnen ook beschadigd zijn en kunnen een kleuronderbreking vertonen, wat een donkere of bleke verkleuring is van het bloembladweefsel dat is beschadigd voordat de knoppen de kans kregen om te openen. Vruchten kunnen schurftige of zilverachtige littekens vertonen. Kleine zwarte vlekken van de uitwerpselen van de insecten kunnen zichtbaar zijn. Naarmate de besmetting vordert, rollen de aangetaste terminals en verkleuren ze, en bladeren kunnen voortijdig vallen. De groei van de plant kan worden belemmerd. Secundaire virale en bacteriële infecties, die de tripsen kan overbrengen, kunnen duidelijk worden. Het goede nieuws? Tripsen zelden doden of ernstig verzwakken struiken en bomen. Kleinere planten, zoals groentegewassen en kruidachtige siergewassen, hebben de neiging om ernstiger te worden aangetast.

Tripsen kan op verschillende manieren worden beheerd.

Bladrot komt veel voor bij zowel kamerplanten als tuinplanten. Het tast het gebladerte aan en komt vooral voor wanneer de bladeren nat worden door regen of verneveling door de tuinman. De oorzaak is een schimmelziekte en dit wordt vergemakkelijkt door de schimmelsporen die zich hechten aan natte bladeren en vervolgens het blad binnendringen en zich snel uitbreiden. Vochtige omstandigheden en een slechte luchtcirculatie vergroten de kans op infectie. Een andere factor zijn bladeren die beschadigd zijn of zijn gepenetreerd door sapzuigende insecten die de plantpenetratie vergemakkelijken.

Deze symptomen worden veroorzaakt door een bacteriële infectie die de plant binnendringt. Bacteriën uit vele bronnen in de omgeving (lucht, water, bodem, zieke planten) komen een plant binnen via wonden, of in sommige gevallen de huidmondjes wanneer deze open zijn. Eenmaal in het bladweefsel voeden en reproduceren de bacteriën zich snel, waardoor gezonde bladeren worden afgebroken. Bacteriële infecties bedreigen de meeste plantensoorten en zijn prominenter bij nat weer, waardoor de bacteriën gemakkelijker van plant naar plant of van bodem naar plant kunnen worden overgebracht.

Brandmieren zijn een groep mieren die bekend staan om hun agressieve gedrag en pijnlijke steken. Sommige brandmieren zijn inheems en andere zijn invasief uit andere landen. Zodra ze planten bereiken, klimmen ze erop en kauwen weg op bladeren en bloemknoppen. Brandmieren ook doden en eten nuttige insecten zoals rupsen, lieveheersbeestjes, bidsprinkhanen en inheemse mieren. Ze kunnen een probleem zijn wanneer de temperatuur boven het vriespunt komt, maar nieuwe plagen treden het meest op wanneer ze worden binnengebracht via verontreinigd materiaal zoals potgrond of mulch, of wanneer insecticiden populaties van nuttige insecten hebben geschaad die anders populaties met een brandmieren zouden beheersen . Ze kunnen moeilijk te beheersen zijn, vooral als de populaties groot worden. Plantschade is meestal gering, maar de brandmieren kan zaailingen vernietigen.

Het belangrijkste symptoom van een brandmieren is het zien van de mieren zelf die rood of zwart van kleur zijn. Mierenhopen in de grond zijn ook tekenen. Vuurmierenheuvels zijn zelden groter dan 18 inch in diameter. Als een vuurmierenheuvel wordt verstoord, zullen veel snel bewegende, agressieve mieren tevoorschijn komen. Deze mieren zullen bijten en dan pijnlijk steken. Zelfs als er geen mieren zichtbaar zijn, kan hun schade duidelijk zijn. Gekauwde blad- en bloemranden kunnen wijzen op een brandmieren . Volledig opgegeten zaailingen zijn een ander teken.

Opgelet : brandmieren is giftig en veroorzaakt pijnlijke beten die fataal kunnen zijn in het geval van een zeldzame maar significante allergie. Brandmieren kan een pijnlijke plaag zijn voor u en uw planten. Door ze onder controle te houden, bent u verzekerd van comfortabel tuinieren voor iedereen. Voor minder ernstige gevallen:

Voor ernstige gevallen:

Op het blad van uw plant zijn doorzichtige of witte sporen te zien, die uitgehold lijken te zijn. Deze sporen zijn smal en worden steeds breder. Uiteindelijk kan het blad volledig uitgehold worden en opdrogen. Mineervliegen zijn hiervoor verantwoordelijk.

Mineervlieg is meestal in de vroege lente aanwezig. Dan komen ze uit hun eitjes en gaan ze voortplanten. De larven zijn minder dan 2 mm lang en lijken een beetje op rijstkorreltjes. Een volwassen mineervlieg leg eitjes tussen de verschillende lagen van het blad. Wanneer de eitjes uitkomen blijven de larven in het blad zitten om de voedzame binnenkant van het blad op te eten.

Mineervlieg lijkt in eerste instantie vrij onschuldig, maar kan snel voortplanten en binnen enkele weken gehele planten om zeep helpen.

Bij een ernstige plaag:

Bij een beginnende plaag:

Hoewel mineervlieg onder controle te krijgen is, is het beter te voorkomen dat ze de tuin in komen.