Watertekort naamplanten is een van de snelste manieren om ze te doden. Dit is iets waar de meeste tuinders zich goed van bewust zijn. Helaas kan het lastig zijn om precies te weten hoeveel water een plant nodig heeft, vooral gezien het feit dat onder water en te veel water geven vergelijkbare symptomen bij planten hebben. Daarom is het belangrijk om waakzaam te zijn en aandacht te besteden aan de individuele behoeften van elke plant.

Zoals eerder vermeld, vertonen overbewatering en onderwaterbewatering vergelijkbare symptomen bij planten. Deze symptomen zijn onder meer slechte groei, verwelkte bladeren, ontbladering en bruine bladpunten of randen. Uiteindelijk kan zowel onder- als overwatering leiden tot de dood van een plant. De makkelijkste manier om te bepalen of een plant te veel of te weinig water heeft, is door naar de bladeren te kijken. Als de watertekort de boosdoener is, zien de bladeren er bruin en knapperig uit, terwijl als het te veel water geeft, ze geel of lichtgroen van kleur lijken. Wanneer dit probleem voor het eerst begint, zijn er mogelijk helemaal geen merkbare symptomen, vooral bij winterharde of droogtetolerante planten. Ze zullen echter beginnen te verwelken zodra ze beginnen te lijden aan een gebrek aan water. De randen van de bladeren van de plant worden bruin of krullen. Grond die wegtrekt van de randen van de planter is een veelbetekenend teken, of een knapperige, broze stengel. Langdurige watertekort kan ervoor zorgen dat de groei van een plant belemmerd wordt. De bladeren kunnen vallen en de plant kan ook vatbaarder zijn voor plagen.

Watertekort wordt veroorzaakt door, simpelweg, planten niet vaak of diep genoeg water te geven. Er is een verhoogd risico op een watertekort als een van deze situaties van toepassing is:

Boktorren worden gekenmerkt door extreem lange antennes die vaak zo lang of langer zijn dan het lichaam van de kever. Volwassen boktorren variëren in grootte, vorm en kleur, afhankelijk van de soort. Ze kunnen 0,25 tot 3 inch lang zijn. De larven zijn wormachtig met een gerimpeld, wit tot geelachtig lichaam en een bruine kop. Boktorren zijn het hele jaar door actief, maar volwassenen zijn het meest actief in de zomer en herfst. Larven voeden zich het hele jaar door met hout. Zowel larven als volwassenen voeden zich met houtachtig weefsel. Enkele van de meest gevoelige soorten zijn es, berk, iep, populier en wilg. Indien onbehandeld, kunnen boktorren bomen doden.

Boktorren worden aangetrokken door gewonde, stervende of vers gekapte hardhoutbomen. Volwassenen leggen hun eieren in de lente, zomer en herfst op de schors van groenhout. Er kan sap rond de eierleggende plaatsen zijn. Zodra de eieren uitkomen, graven larven, de zogenaamde ronde-headed boorders, in de stam om zich te voeden. Ze kunnen een tot drie jaar tunnelen, afhankelijk van de voedingswaarde van het hout. Terwijl de larven zich voeden, laten ze zaagselachtige frass los aan de voet van de boom. Uiteindelijk veranderen de larven in poppen en vervolgens in volwassenen. Als de adulten tevoorschijn komen, laten ze op hun weg naar buiten gaten van 10 mm in de bast. Volwassenen voeden zich met bladeren, schors en scheuten van bomen voordat ze eieren leggen. Na een paar jaar gevoed te zijn met de boktorren , begint een boom bladeren te verliezen. Uiteindelijk zal het sterven.

Sommige boktorren zijn inheemse insecten en ze veroorzaken weinig schade. Daarom rechtvaardigen deze geen controle. Andere boktorren zijn invasieve plagen die recentelijk uit andere gebieden zijn geïntroduceerd. Deze soorten kunnen veel schade aanrichten aan hardhoutbomen.

Bladrot komt veel voor bij zowel kamerplanten als tuinplanten. Het tast het gebladerte aan en komt vooral voor wanneer de bladeren nat worden door regen of verneveling door de tuinman. De oorzaak is een schimmelziekte en dit wordt vergemakkelijkt door de schimmelsporen die zich hechten aan natte bladeren en vervolgens het blad binnendringen en zich snel uitbreiden. Vochtige omstandigheden en een slechte luchtcirculatie vergroten de kans op infectie. Een andere factor zijn bladeren die beschadigd zijn of zijn gepenetreerd door sapzuigende insecten die de plantpenetratie vergemakkelijken.

Deze symptomen worden veroorzaakt door een bacteriële infectie die de plant binnendringt. Bacteriën uit vele bronnen in de omgeving (lucht, water, bodem, zieke planten) komen een plant binnen via wonden, of in sommige gevallen de huidmondjes wanneer deze open zijn. Eenmaal in het bladweefsel voeden en reproduceren de bacteriën zich snel, waardoor gezonde bladeren worden afgebroken. Bacteriële infecties bedreigen de meeste plantensoorten en zijn prominenter bij nat weer, waardoor de bacteriën gemakkelijker van plant naar plant of van bodem naar plant kunnen worden overgebracht.