Gebrek aan voedingsstoffen kan op veel verschillende manieren op planten worden gezien. Kortom, het gebrek aan voedingsstoffen zal de plantengroei remmen, zwakke stengels en bladeren produceren en planten blootstellen aan infectie door plagen en ziekten. Planten gebruiken de voedingsstoffen uit de bodem om hen te helpen bij de fotosynthese. Dit zorgt op zijn beurt voor een gezonde plantengroei. Planten die onvoldoende voedingsstoffen bevatten, zien er mat en ongezond uit. Uiteindelijk, als dit niet wordt aangepakt, zullen de planten sterven. De belangrijkste voedingsstoffen die planten nodig hebben, zijn stikstof, fosfor, kalium, calcium, magnesium en zwavel. Bovendien hebben planten kleine hoeveelheden micronutriënten nodig, zoals ijzer, boor, mangaan, zink, koper en molybdeen.

Een veel voorkomend teken dat planten een gebrek aan voedingsstoffen ervaren, is het vergelen van bladeren. Dit kan een algehele vergeling zijn of bladeren die geel zijn maar nog steeds groene nerven hebben. Deze bladeren zullen uiteindelijk bruin worden en afsterven. Een ander teken is het verlies van plantkracht. De planten groeien mogelijk niet zo goed als ze zouden moeten of hun groei kan worden belemmerd. Hieronder staan enkele veelvoorkomende symptomen die optreden wanneer planten een tekort aan voedingsstoffen hebben. Stikstof (N ): Binnenste, oudere bladeren eerst geel. Als het tekort ernstig is, gaat de vergeling naar buiten naar nieuwere groei. Kalium (K ): Bladranden kunnen bruin en rimpelig worden, met net binnen de rand een vergelingslaag. Oudere bladeren worden het eerst aangetast. Fosfor (P ): Gebrek aan krachtige groei. Planten zullen onvolgroeid lijken. Zink (Zn ): Vergeling treedt meestal het eerst op aan de bladbasis. Koper (Cu ): Nieuwere bladeren beginnen eerst te vergelen, terwijl oudere bladeren alleen vergelen als het tekort ernstig wordt. Borium (B ): Nieuwere bladeren worden het eerst aangetast. Gebladerte kan ook bijzonder broos worden in geval van boriumgebrek.

Er zijn verschillende factoren die kunnen leiden tot een gebrek aan voedingsstoffen , een situatie waarin planten niet de voedingsstoffen krijgen die ze nodig hebben. Dit kan zijn omdat ze zijn geplant in bodems met een tekort aan voedingsstoffen, of omdat de pH van de grond te hoog of te laag is. Een onjuiste pH van de grond kan bepaalde voedingsstoffen opsluiten, waardoor ze niet beschikbaar zijn voor planten. Gebrek aan bodemvocht kan ook een probleem zijn, omdat planten water nodig hebben om de voedingsstoffen uit de bodem op te kunnen nemen.

Bloembloei komt voor wanneer bloemen zwak, hangend, verwelkt of vervaagd worden totdat ze niet meer tot leven kunnen worden gewekt. Tijdens het verwelken beginnen ze te kreuken en te krimpen totdat de bloem helemaal droog of dood is. Alle bloemen, ongeacht het planttype of het klimaat waarin ze worden gekweekt, zijn vatbaar voor verwelking. Het is een wereldwijd probleem bij kamerplanten, kruiden, bloeiende sierplanten, bomen, struiken, tuingroenten en voedselgewassen. In tegenstelling tot verwelking - wat verwelken vaak wordt verward met - kan verwelking door verschillende dingen worden veroorzaakt en is vaak meer dan een gebrek aan water. Verwelking kan in ernstige gevallen dodelijk zijn.

Bloembloei vordert van zeer milde gevallen tot ernstige gebeurtenissen die de bloem doden. De ernst van de symptomen is gerelateerd aan de oorzaak en hoe lang de aandoening mag vorderen voordat er actie wordt ondernomen.

De belangrijkste oorzaken van de bloembloei zijn natuurlijke veroudering, gebrek aan water, voedingstekorten en bacteriële of schimmelziekten. Het is van cruciaal belang om de onderliggende oorzaak te bepalen wanneer een bloembloei wordt opgemerkt. Dit zal leiden tot de beste manier van handelen, als behandeling mogelijk is. Controleer de grond op vocht en onderzoek vervolgens de hele plant nauwkeurig op tekenen van voedingstekorten. Als geen van beide de oorzaak blijkt te zijn, knip dan de steel onder een bloem open. Als een dwarsdoorsnede bruine of roestkleurige vlekken vertoont, is het veilig om aan te nemen dat dit een bacteriële of schimmelinfectie is. Als de bloem het einde van zijn normale levensduur nadert, verhoogt de genetische codering in de plant de productie van ethyleen, een fytohormoon dat veroudering of celveroudering en -sterfte regelt. De celdeling stopt en de plant begint hulpbronnen in de bloem af te breken om in andere delen van de plant te gebruiken. In alle andere gevallen komt de bloembloei voor wanneer de plant de stengel afsluit als een verdedigingsmechanisme en het transport binnen het vaatstelsel stopt. Dit voorkomt verder waterverlies via de bloemen, maar voorkomt ook dat bacteriën en schimmels zich verplaatsen naar gezonde delen van de plant. Zodra het transport van water en voedingsstoffen stopt, begint de bloem te verdorren en uiteindelijk af te sterven.

Bladmisvorming manifesteert zich in de vorm van gekrulde, komvormige of vervormde bladeren, vaak voor het eerst gezien in de lente. Er zijn een aantal verschillende mogelijkheden met betrekking tot de oorzaak en het zal niet altijd gemakkelijk zijn om het probleem te isoleren zonder laboratoriumanalyse. In de meeste gevallen moet de tuinman de oorzaak echter kunnen isoleren door nauwkeurig onderzoek van de plant en de plaatselijke omstandigheden.

De plant heeft abnormale bladeren ontwikkeld. Ze lijken misschien op bladkrul, maar vertonen andere problemen, zoals:

De oorzaken zijn wijdverbreid en gevarieerd en de tuinman zal planten zorgvuldig moeten onderzoeken en rekening moeten houden met omgevingsfactoren. Ziekte door insectenschade : Mijten, bladluizen en andere insecten die zich tegoed doen aan plantenbladeren, kunnen ze kwetsbaar maken voor virale en bacteriële ziekten. Sommige, zoals bladgallen en roest, produceren vervormde bladeren. Als de tuinman insecten op de planten ziet, is het insect waarschijnlijk de boosdoener. Sommige mijten zijn te klein om te zien, en laboratoriumanalyse kan nodig zijn. Blootstelling aan herbiciden : Herbiciden kunnen plantenbladeren belasten. Dit kan leiden tot groeiachterstand en een krullend, komvormig uiterlijk. Zelfs als de eigenaar van de plant geen herbiciden heeft toegepast, kan het opdrijven van herbiciden en planten in verontreinigde grond planten aan deze chemicaliën blootstellen. Als alle planten in een gebied vervormde bladeren hebben, is de oorzaak waarschijnlijk herbiciden. Blootstelling aan herbiciden wordt ook gekenmerkt door smalle nieuwe bladeren. Minder dan ideale groeiomstandigheden : als planten worden blootgesteld aan koude temperaturen op het moment dat hun bladeren uit de knop komen, kunnen ze onvolgroeid en misvormd raken. Als er misvormde bladeren optreden direct na een koude periode of vorst, is dit waarschijnlijk de oorzaak. Te veel en te weinig water kan ook misvormde bladeren veroorzaken. Bladeren die naar beneden krullen maar niet vervormen, is waarschijnlijker een probleem met water geven dan een bladvervorming. Tekorten aan voedingsstoffen : Een gebrek aan essentiële voedingsstoffen tijdens de groeifase, waaronder borium, calcium en molybdeen, kan ertoe leiden dat plantenbladeren onvolgroeid of misvormd groeien. Als een voedingstekort de oorzaak is, zullen de bladeren ook verkleuren. Schimmelinfecties : een verscheidenheid aan schimmelpathogenen kan bladeren vervormen, zoals het geval is bij Peach leaf curl.

Vruchtverlies is gebruikelijk op veel boomvruchten, waaronder appels, peren, perziken, kersen en pruimen, evenals vruchtdragende struiken. Het wordt veroorzaakt door een schimmelpathogeen en zal resulteren in gerimpeld en uitgedroogd fruit.

Hier zijn de meest voorkomende symptomen in de volgorde waarin ze waarschijnlijk zullen optreden.

De verwelking wordt veroorzaakt door een van de twee schimmelpathogenen, de ene genaamd Monilina laxa en de andere genaamd M. fructigen . De sporen overwinteren op geïnfecteerd plantmateriaal en worden de volgende lente verspreid door wind, regen of dierlijke vectoren. Het probleem zal halverwege de lente merkbaar worden, maar zal in ernst toenemen naarmate de zomer vordert en de schimmel groeit. Als er niets aan wordt gedaan, zal de ziekte heviger worden en zich verspreiden naar andere planten in de buurt.