Allocasuarina

Allocasuarina verticillata is een tweehuizige boom van 4 tot 10 m lang met houtachtige voorlaatste vertakkingen. De schors is gespleten en de takjes hangen. De vertakkingen zijn tot 40 cm lang, met internodiën van 1 tot 4 cm lang en 0,7 - 1,5 mm in diameter, breder aan het einde nabij tanden, en in het algemeen dicht behaard in de voren, met ribben enigszins afgerond en een geruwde kiel . De gevleugelde zaden zijn 7 tot 12 mm lang en zeer donkerbruin.

Het zijn bomen of struiken die opvallen door hun lange, gesegmenteerde vertakkingen die als bladeren functioneren. Gevallen cladodes vormen een dichte, zachte mat onder de allocasuarina luehmannii s. Een ander kenmerkend kenmerk zijn de stekelige "kegels", ongeveer de grootte van een eikel maar met een textuur die meer lijkt op een coniferenkegel. Net als bij peulvruchten bezitten allocasuarina luehmannii naamwortels knobbeltjes die symbiotische stikstofbindende bacteriën bevatten; samen met hun sterk aan droogte aangepaste gebladerte, maakt dit allocasuarina luehmannii om te gedijen in zeer arme grond en semi-aride gebieden. Veelgebruikte allocasuarina luehmannii zijn echter veel minder bushfire-tolerant dan eucalyptussen. Ze zijn endemisch in Australië en komen voornamelijk in het zuiden voor.

Het zijn bomen of struiken die opvallen door hun lange, gesegmenteerde vertakkingen die als bladeren functioneren. Gevallen cladodes vormen een dichte, zachte mat onder de allocasuarina monilifera s. Een ander kenmerkend kenmerk zijn de stekelige "kegels", ongeveer de grootte van een eikel maar met een textuur die meer lijkt op een coniferenkegel. Net als bij peulvruchten bezitten allocasuarina monilifera naamwortels knobbeltjes die symbiotische stikstofbindende bacteriën bevatten; samen met hun sterk aan droogte aangepaste gebladerte, maakt dit allocasuarina monilifera om te gedijen in zeer arme grond en semi-aride gebieden. Veelgebruikte allocasuarina monilifera zijn echter veel minder bushfire-tolerant dan eucalyptussen. Ze zijn endemisch in Australië en komen voornamelijk in het zuiden voor.

Het zijn bomen of struiken die opvallen door hun lange, gesegmenteerde vertakkingen die als bladeren functioneren. Gevallen cladodes vormen een dichte, zachte mat onder de allocasuarina torulosa s. Een ander kenmerkend kenmerk zijn de stekelige "kegels", ongeveer de grootte van een eikel maar met een textuur die meer lijkt op een coniferenkegel. Net als bij peulvruchten bezitten allocasuarina torulosa naamwortels knobbeltjes die symbiotische stikstofbindende bacteriën bevatten; samen met hun sterk aan droogte aangepaste gebladerte, maakt dit allocasuarina torulosa om te gedijen in zeer arme grond en semi-aride gebieden. Veelgebruikte allocasuarina torulosa zijn echter veel minder bushfire-tolerant dan eucalyptussen. Ze zijn endemisch in Australië en komen voornamelijk in het zuiden voor.

Het zijn bomen of struiken die opvallen door hun lange, gesegmenteerde vertakkingen die als bladeren functioneren. Gevallen cladodes vormen een dichte, zachte mat onder de allocasuarina littoralis s. Een ander kenmerkend kenmerk zijn de stekelige "kegels", ongeveer de grootte van een eikel maar met een textuur die meer lijkt op een coniferenkegel. Net als bij peulvruchten bezitten allocasuarina littoralis naamwortels knobbeltjes die symbiotische stikstofbindende bacteriën bevatten; samen met hun sterk aan droogte aangepaste gebladerte, maakt dit allocasuarina littoralis om te gedijen in zeer arme grond en semi-aride gebieden. Veelgebruikte allocasuarina littoralis zijn echter veel minder bushfire-tolerant dan eucalyptussen. Ze zijn endemisch in Australië en komen voornamelijk in het zuiden voor.

Vaak gezien rond 1 m lang, groeit het in blootgestelde heidevelden, richels, kliffen op zandsteen gebaseerde bodems. De vruchtkegels hebben een overwegend glad en gerimpeld oppervlak, ongeveer 2 cm lang en 1.2 cm breed. Takjes zijn erg kort, minder dan 8 cm lang, de gewoonte is een meerstammige zich verspreidende lage struik, die zich vormt in dichte kolonies.