Littekens ontstaan wanneer plantwonden genezen. De wonden kunnen veroorzaakt worden door mensen of dieren die langs de plant lopen. Hierdoor ontstaan steeds kleine wondjes die weer moeten genezen. Ze kunnen ook veroorzaakt worden door insecten en andere plagen die de plant aantasten, of door verbranding door de zon.

Het litteken kan wat harder aanvoelen dan de rest van de plant, net zoals een bloedkorst op de huid van een mens, of eelt op de handen. Dit gebeurt om de plaats van de wond te beschermen tegen een nieuwe wond. Maar ook dit littekenweefsel kan weer beschadigd worden, waardoor er een steeds dikkere laag op de plant komt. Dat kan eruit zien als een vergroeiing.

Achterhaal eerst waardoor de wond veroorzaakt is en kies dan de juiste oplossing.

Voorkomen van verwonding en littekens begint bij de aanschaf van de plant.

Bloembloei komt voor wanneer bloemen zwak, hangend, verwelkt of vervaagd worden totdat ze niet meer tot leven kunnen worden gewekt. Tijdens het verwelken beginnen ze te kreuken en te krimpen totdat de bloem helemaal droog of dood is. Alle bloemen, ongeacht het planttype of het klimaat waarin ze worden gekweekt, zijn vatbaar voor verwelking. Het is een wereldwijd probleem bij kamerplanten, kruiden, bloeiende sierplanten, bomen, struiken, tuingroenten en voedselgewassen. In tegenstelling tot verwelking - wat verwelken vaak wordt verward met - kan verwelking door verschillende dingen worden veroorzaakt en is vaak meer dan een gebrek aan water. Verwelking kan in ernstige gevallen dodelijk zijn.

Bloembloei vordert van zeer milde gevallen tot ernstige gebeurtenissen die de bloem doden. De ernst van de symptomen is gerelateerd aan de oorzaak en hoe lang de aandoening mag vorderen voordat er actie wordt ondernomen.

De belangrijkste oorzaken van de bloembloei zijn natuurlijke veroudering, gebrek aan water, voedingstekorten en bacteriële of schimmelziekten. Het is van cruciaal belang om de onderliggende oorzaak te bepalen wanneer een bloembloei wordt opgemerkt. Dit zal leiden tot de beste manier van handelen, als behandeling mogelijk is. Controleer de grond op vocht en onderzoek vervolgens de hele plant nauwkeurig op tekenen van voedingstekorten. Als geen van beide de oorzaak blijkt te zijn, knip dan de steel onder een bloem open. Als een dwarsdoorsnede bruine of roestkleurige vlekken vertoont, is het veilig om aan te nemen dat dit een bacteriële of schimmelinfectie is. Als de bloem het einde van zijn normale levensduur nadert, verhoogt de genetische codering in de plant de productie van ethyleen, een fytohormoon dat veroudering of celveroudering en -sterfte regelt. De celdeling stopt en de plant begint hulpbronnen in de bloem af te breken om in andere delen van de plant te gebruiken. In alle andere gevallen komt de bloembloei voor wanneer de plant de stengel afsluit als een verdedigingsmechanisme en het transport binnen het vaatstelsel stopt. Dit voorkomt verder waterverlies via de bloemen, maar voorkomt ook dat bacteriën en schimmels zich verplaatsen naar gezonde delen van de plant. Zodra het transport van water en voedingsstoffen stopt, begint de bloem te verdorren en uiteindelijk af te sterven.

Zwarte vlek is een schimmel die grotendeels bladeren aantast op een verscheidenheid aan sierplanten, ze bedekt met donkere vlekken met gele ringen en ze uiteindelijk doodt. De schimmel is vaak gewoon lelijk, maar als hij de hele plant infecteert, kan hij de fotosynthese verstoren door te veel bladeren te doden. Daarom is het belangrijk om op de hoogte te zijn van de beste methoden om deze ziekten te voorkomen en te behandelen als deze in de tuin voorkomen.

Hier zijn enkele van de meest voorkomende symptomen van een zwarte vlek :

Hoewel de meeste vormen van zwarte vlek naamschimmel weinig risico vormen voor de algehele gezondheid van een plant, vinden veel tuinders ze lelijk. Ernstige gevallen kunnen ook een plant verzwakken, waardoor deze vatbaarder wordt voor andere pathogenen en ziekten.

Zwarte vlek wordt verspreid door verschillende soorten schimmels, die enigszins verschillen afhankelijk van of ze zich in hun seksuele of aseksuele stadia bevinden. De schimmelsporen blijven gedurende de winter hangen in gevallen bladeren en laesies op stokken. In het voorjaar worden de sporen op de bladeren gespat, waardoor ze binnen zeven uur na vocht een infectie veroorzaken en bij temperaturen tussen 75 en 85 ° F met een hoge relatieve vochtigheid. In slechts twee weken worden duizenden extra sporen geproduceerd, waardoor de ziekte ook gemakkelijk nabijgelegen gezonde planten kan infecteren. Er zijn verschillende factoren die ervoor kunnen zorgen dat een plant meer kans heeft op een zwarte vlekinfectie. Hier zijn enkele van de meest voorkomende:

Gele vlek is een veel voorkomende aandoening die alle soorten planten treft - bloeiende sierplanten, bomen, struiken, kruiden en groenteplanten - wereldwijd. Gele vlekken kunnen verschijnen vanwege tientallen mogelijke oorzaken en komen voor in verschillende omgevings- en klimatologische omstandigheden, maar gelukkig zijn de meeste gemakkelijk aan te pakken. De meest voorkomende oorzaken van gele vlek zijn ziekten, een tekort aan voedingsstoffen, problemen met het water geven en plagen. In de meeste gevallen kunnen gele vlek worden behandeld zonder blijvende schade aan de plant. In sommige gevallen van schimmelziekten kan er echter niets worden gedaan om de ziekte na infectie te behandelen en zal de plant uiteindelijk aan de ziekte sterven. Daarom is het meest kritische aspect van het aanpakken van gele vlek op planten het correct bepalen van de oorzaak.

Symptomen komen voor op verschillende delen van de plant, afhankelijk van de oorzaak. Kleinere vlekken zijn meestal indicatief voor jongere infecties of nieuw ontwikkelende problemen.

De overgrote meerderheid van gele vlek ziektes wordt veroorzaakt door schimmelpathogenen. Er zijn echter enkele situaties waarin bacteriën, omgevingsfactoren of andere problemen de schuld kunnen krijgen. Ziekten zijn meestal gastheerspecifiek, dus ze kunnen alleen planten binnen dezelfde familie treffen. Dat gezegd hebbende, zowat elke afzonderlijke plantensoort is kwetsbaar voor ten minste één ziekte die de gele vlek veroorzaakt. De meest voorkomende problemen zijn bladziekte, bladseptoria, echte meeldauw en valse meeldauw, om er maar een paar te noemen. Alle planten hebben specifieke voedingsstoffen uit de bodem nodig om te overleven. Wanneer deze voedingsstoffen door bepaalde omstandigheden uitgeput raken of niet meer beschikbaar zijn voor opname door de plant, treden er tekortkomingen op en worden gele vlek gezien.

Gele vlek kunnen ook voorkomen als gevolg van onjuist water geven, voornamelijk onder water, of plagen van sapzuigende plagen zoals bladluizen.