Bloembloei komt voor wanneer bloemen zwak, hangend, verwelkt of vervaagd worden totdat ze niet meer tot leven kunnen worden gewekt. Tijdens het verwelken beginnen ze te kreuken en te krimpen totdat de bloem helemaal droog of dood is. Alle bloemen, ongeacht het planttype of het klimaat waarin ze worden gekweekt, zijn vatbaar voor verwelking. Het is een wereldwijd probleem bij kamerplanten, kruiden, bloeiende sierplanten, bomen, struiken, tuingroenten en voedselgewassen. In tegenstelling tot verwelking - wat verwelken vaak wordt verward met - kan verwelking door verschillende dingen worden veroorzaakt en is vaak meer dan een gebrek aan water. Verwelking kan in ernstige gevallen dodelijk zijn.

Bloembloei vordert van zeer milde gevallen tot ernstige gebeurtenissen die de bloem doden. De ernst van de symptomen is gerelateerd aan de oorzaak en hoe lang de aandoening mag vorderen voordat er actie wordt ondernomen.

De belangrijkste oorzaken van de bloembloei zijn natuurlijke veroudering, gebrek aan water, voedingstekorten en bacteriële of schimmelziekten. Het is van cruciaal belang om de onderliggende oorzaak te bepalen wanneer een bloembloei wordt opgemerkt. Dit zal leiden tot de beste manier van handelen, als behandeling mogelijk is. Controleer de grond op vocht en onderzoek vervolgens de hele plant nauwkeurig op tekenen van voedingstekorten. Als geen van beide de oorzaak blijkt te zijn, knip dan de steel onder een bloem open. Als een dwarsdoorsnede bruine of roestkleurige vlekken vertoont, is het veilig om aan te nemen dat dit een bacteriële of schimmelinfectie is. Als de bloem het einde van zijn normale levensduur nadert, verhoogt de genetische codering in de plant de productie van ethyleen, een fytohormoon dat veroudering of celveroudering en -sterfte regelt. De celdeling stopt en de plant begint hulpbronnen in de bloem af te breken om in andere delen van de plant te gebruiken. In alle andere gevallen komt de bloembloei voor wanneer de plant de stengel afsluit als een verdedigingsmechanisme en het transport binnen het vaatstelsel stopt. Dit voorkomt verder waterverlies via de bloemen, maar voorkomt ook dat bacteriën en schimmels zich verplaatsen naar gezonde delen van de plant. Zodra het transport van water en voedingsstoffen stopt, begint de bloem te verdorren en uiteindelijk af te sterven.

Rupsen kan problemen veroorzaken voor hoveniers. Als ze niet worden beheerd, kunnen deze insecten een plant binnen enkele dagen ontbladeren. Huistuinders staan echter voor een uitdaging omdat deze rupsen uiteindelijk prachtige vlinders en motten worden, die belangrijk zijn voor bestuiving en het algemene ecosysteem. Er zijn duizenden verschillende soorten rupsen en veel zullen zich alleen op bepaalde planten richten. Als rupsen een probleem vormen, kunnen ze met de hand worden verwijderd, of tuinders kunnen insectenwerende netten gebruiken om hun waardevolle planten te beschermen.

Rupsen zijn de larven van vlinders en motten. Tijdens de warmere maanden leggen vlinders en motten die tuinen bezoeken hun eieren aan de onderkant van bladeren. Wanneer de kleine eitjes uitkomen, komen de jonge larven tevoorschijn en beginnen zich te voeden met de bladeren van de plant. Afhankelijk van hoeveel larven er zijn uitgekomen, kunnen ze de plant in zeer korte tijd gemakkelijk ontbladeren. Rupsen zal hun huid verliezen als ze groeien, ongeveer 4 of 5 keer tijdens deze voedingscyclus. Symptomen van rupsen naametende planten verschijnen als gaten in de bladeren. De randen van de bladeren kunnen ook worden weggevreten en bloemen kunnen ook worden aangetast. Sommige zijn gemakkelijk te zien, maar naar andere moet worden gezocht. Dit komt omdat hun lichaam vaak is gecamoufleerd om eruit te zien als een deel van de plant. Tuinders moeten zowel langs de stengels van de plant als onder de bladeren goed kijken. Zoek ook naar kleine witte, gele of bruine eieren die in groepen aan de onderkant van bladeren te vinden zijn. Als de rups volgroeid is, verandert hij in een pop of pop. Dan, na een tijd die varieert naargelang de soort, komt er een vlinder of mot uit de pop en begint de cyclus opnieuw.

Hoewel rupsen divers zijn, kauwen ze allemaal op plantendelen en kunnen ze aanzienlijke schade aanrichten als ze in grote aantallen aanwezig zijn. Voor ernstige gevallen:

Voor minder ernstige gevallen:

Bloemblaadjesziekte , soms bloemziekte genoemd, is een schimmelziekte die alleen de bloemen van sommige sierbloeiende planten aantast. Naarmate de infectie vordert, vernietigt het de bloem, maar het beschadigt nooit de vegetatieve of groene delen van de plant. Wanneer bloemen geïnfecteerd zijn, lijken de symptomen op Botrytisziekte, maar Botrytis infecteert ook dood of slapend vegetatief weefsel. De ziekte werd voor het eerst ontdekt in Japanse planten in 1919 en in de VS eind jaren dertig. Momenteel wordt het ook gevonden in Nieuw-Zeeland, Australië en delen van Europa. Helaas hebben geen planten een hoge weerstand tegen de bloemblaadjesziekte , maar specifieke cultivars zijn vatbaarder dan andere, met name soorten met dubbele bloemen. de infectiepercentages met bloemblaadjesziekte zijn hoog bij milde tot warme temperaturen (optimale temperaturen zijn 59 tot 70 ° F ) en het weer is mistig of regenachtig. Over het algemeen is de bloemblaadjesziekte een esthetisch probleem dat bloesems verpest. De ziekte is niet schadelijk voor de gezondheid van de plant op de lange termijn.

De ernst van de symptomen varieert, afhankelijk van de soort geïnfecteerde plant. Tekenen van de bloemblaadjesziekte worden vaak gezien op de bloemen net nadat ze zijn geopend.

Bloemblaadjesziekte wordt veroorzaakt door verschillende schimmels, waarbij elk type specifieke planten infecteert. Ovulinia azalea infecteert azalea's en cultivars, en rododendrons. Ciborinia camelliae infecteert camellia-cultivars. Kort na de bloei infecteert de schimmel de basis van de bloemen door de kelk. De schimmel produceert celwandafbrekende enzymen die bloemen binnen een paar dagen vernietigen. Wanneer de bloemen op de grond vallen, vallen de harde vruchtlichamen van de schimmel ook op de grond en overwinteren tot de volgende lente. Wanneer de temperatuur het volgende seizoen het optimale bereik bereikt, worden sporen overgedragen door insecten of kunnen ze zich verspreiden op windstromen tot ongeveer 20 kilometer . Eenmaal in de bodem kan de ziekteverwekker drie tot vijf jaar actief zijn.

Brandmieren zijn een groep mieren die bekend staan om hun agressieve gedrag en pijnlijke steken. Sommige brandmieren zijn inheems en andere zijn invasief uit andere landen. Zodra ze planten bereiken, klimmen ze erop en kauwen weg op bladeren en bloemknoppen. Brandmieren ook doden en eten nuttige insecten zoals rupsen, lieveheersbeestjes, bidsprinkhanen en inheemse mieren. Ze kunnen een probleem zijn wanneer de temperatuur boven het vriespunt komt, maar nieuwe plagen treden het meest op wanneer ze worden binnengebracht via verontreinigd materiaal zoals potgrond of mulch, of wanneer insecticiden populaties van nuttige insecten hebben geschaad die anders populaties met een brandmieren zouden beheersen . Ze kunnen moeilijk te beheersen zijn, vooral als de populaties groot worden. Plantschade is meestal gering, maar de brandmieren kan zaailingen vernietigen.

Het belangrijkste symptoom van een brandmieren is het zien van de mieren zelf die rood of zwart van kleur zijn. Mierenhopen in de grond zijn ook tekenen. Vuurmierenheuvels zijn zelden groter dan 18 inch in diameter. Als een vuurmierenheuvel wordt verstoord, zullen veel snel bewegende, agressieve mieren tevoorschijn komen. Deze mieren zullen bijten en dan pijnlijk steken. Zelfs als er geen mieren zichtbaar zijn, kan hun schade duidelijk zijn. Gekauwde blad- en bloemranden kunnen wijzen op een brandmieren . Volledig opgegeten zaailingen zijn een ander teken.

Opgelet : brandmieren is giftig en veroorzaakt pijnlijke beten die fataal kunnen zijn in het geval van een zeldzame maar significante allergie. Brandmieren kan een pijnlijke plaag zijn voor u en uw planten. Door ze onder controle te houden, bent u verzekerd van comfortabel tuinieren voor iedereen. Voor minder ernstige gevallen:

Voor ernstige gevallen: