Bistorta

Soorten bistorta manshuriensis zijn meerjarige kruidachtige planten. Hun wortels zijn vezelig en vormen wortelstokken. Ze hebben rechtopstaande, onvertakte stengels. Hun bladeren zijn meestal langer dan breed, meestal basaal, maar met sommige afwisselend op de stengels gerangschikt. De bloeiwijzen zijn spikelachtig. De afzonderlijke bloemen hebben vijf witte tot paarsroze (zelden rode) tepalen. De bloemen zijn biseksueel, hoewel de 5-8 meeldraden soms slecht ontwikkeld zijn. Er zijn drie stijlen. De vruchten hebben de vorm van achenen, die bruin of donkerbruin zijn, ongewerveld en driehoekig. Vanaf februari 2019 zijn ongeveer 42 soorten geaccepteerd. Bistorta manshuriensis zijn inheems in een groot deel van het noordelijk halfrond, zo ver naar het zuiden als Mexico in Noord-Amerika en Thailand in Azië.

Levendbarende duizendknoop is een overblijvend kruid dat groeit tot 2 tot 6 in hoog. Het heeft een dikke wortelstok en een rechtopstaande, onvertakte, haarloze stengel. De bladeren zijn haarloos op de bovenste oppervlakken, maar harig en grijsgroen eronder. De basale zijn langwerpig elliptisch met lange stelen en afgeronde bases; de bovenste zijn er weinig en zijn lineair en zonder steel. De kleine bloemen zijn wit of roze in het bovenste deel van de spijker met vijf bloemdek segmenten, acht meeldraden met paarse helmknoppen en drie versmolten tapijten.

Soorten bistorta officinalis subsp. officinalis zijn meerjarige kruidachtige planten. Hun wortels zijn vezelig en vormen wortelstokken. Ze hebben rechtopstaande, onvertakte stengels. Hun bladeren zijn meestal langer dan breed, meestal basaal, maar met sommige afwisselend op de stengels gerangschikt. De bloeiwijzen zijn spikelachtig. De afzonderlijke bloemen hebben vijf witte tot paarsroze (zelden rode) tepalen. De bloemen zijn biseksueel, hoewel de 5-8 meeldraden soms slecht ontwikkeld zijn. Er zijn drie stijlen. De vruchten hebben de vorm van achenen, die bruin of donkerbruin zijn, ongewerveld en driehoekig. Vanaf februari 2019 zijn ongeveer 42 soorten geaccepteerd. Bistorta officinalis subsp. officinalis zijn inheems in een groot deel van het noordelijk halfrond, zo ver naar het zuiden als Mexico in Noord-Amerika en Thailand in Azië.

Bistorta vivipara subsp. vivipara ( Bistorta vivipara subsp. vivipara ) is interessant omdat zijn wortels groeien in een wederzijds voordelige relatie met bepaalde soorten schimmels. Deze plant werd als gewas gekweekt door de Samojeden in Siberië. Rendieren en rotsspringers zijn dol op de zetmeelrijke bollen van deze plant.

Soorten bistorta bistortoides zijn meerjarige kruidachtige planten. Hun wortels zijn vezelig en vormen wortelstokken. Ze hebben rechtopstaande, onvertakte stengels. Hun bladeren zijn meestal langer dan breed, meestal basaal, maar met sommige afwisselend op de stengels gerangschikt. De bloeiwijzen zijn spikelachtig. De afzonderlijke bloemen hebben vijf witte tot paarsroze (zelden rode) tepalen. De bloemen zijn biseksueel, hoewel de 5-8 meeldraden soms slecht ontwikkeld zijn. Er zijn drie stijlen. De vruchten hebben de vorm van achenen, die bruin of donkerbruin zijn, ongewerveld en driehoekig. Vanaf februari 2019 zijn ongeveer 42 soorten geaccepteerd. Bistorta bistortoides zijn inheems in een groot deel van het noordelijk halfrond, zo ver naar het zuiden als Mexico in Noord-Amerika en Thailand in Azië.

Soorten bistorta affinis zijn meerjarige kruidachtige planten. Hun wortels zijn vezelig en vormen wortelstokken. Ze hebben rechtopstaande, onvertakte stengels. Hun bladeren zijn meestal langer dan breed, meestal basaal, maar met sommige afwisselend op de stengels gerangschikt. De bloeiwijzen zijn spikelachtig. De afzonderlijke bloemen hebben vijf witte tot paarsroze (zelden rode) tepalen. De bloemen zijn biseksueel, hoewel de 5-8 meeldraden soms slecht ontwikkeld zijn. Er zijn drie stijlen. De vruchten hebben de vorm van achenen, die bruin of donkerbruin zijn, ongewerveld en driehoekig. Vanaf februari 2019 zijn ongeveer 42 soorten geaccepteerd. Bistorta affinis zijn inheems in een groot deel van het noordelijk halfrond, zo ver naar het zuiden als Mexico in Noord-Amerika en Thailand in Azië.

Soorten bistorta suffulta zijn meerjarige kruidachtige planten. Hun wortels zijn vezelig en vormen wortelstokken. Ze hebben rechtopstaande, onvertakte stengels. Hun bladeren zijn meestal langer dan breed, meestal basaal, maar met sommige afwisselend op de stengels gerangschikt. De bloeiwijzen zijn spikelachtig. De afzonderlijke bloemen hebben vijf witte tot paarsroze (zelden rode) tepalen. De bloemen zijn biseksueel, hoewel de 5-8 meeldraden soms slecht ontwikkeld zijn. Er zijn drie stijlen. De vruchten hebben de vorm van achenen, die bruin of donkerbruin zijn, ongewerveld en driehoekig. Vanaf februari 2019 zijn ongeveer 42 soorten geaccepteerd. Bistorta suffulta zijn inheems in een groot deel van het noordelijk halfrond, zo ver naar het zuiden als Mexico in Noord-Amerika en Thailand in Azië.

De adderwortel (Bistorta officinalis) dankt zijn naam aan de slangachtige wortelstok. Het is ondanks deze naam geen gevaarlijke plant. Enkele eeuwen geleden gebruikte men deze plant bij het leerlooien. Het is ook een waardplant voor verschillende soorten vlinders, waaronder de rode vuurvlinder.

De doorgroeide duizendknoop is een kruidachtige plant uit de boekweitfamilie. Hoewel veel familieleden kunnen woekeren en als onkruid gezien kunnen worden, valt dat bij doorgroeide duizendknoop wel mee. Hij verspreid zich wel, maar doet dat op zijn gemak en blijft to diep in de herfst doorbloeien.

Soorten bistorta plumosa zijn meerjarige kruidachtige planten. Hun wortels zijn vezelig en vormen wortelstokken. Ze hebben rechtopstaande, onvertakte stengels. Hun bladeren zijn meestal langer dan breed, meestal basaal, maar met sommige afwisselend op de stengels gerangschikt. De bloeiwijzen zijn spikelachtig. De afzonderlijke bloemen hebben vijf witte tot paarsroze (zelden rode) tepalen. De bloemen zijn biseksueel, hoewel de 5-8 meeldraden soms slecht ontwikkeld zijn. Er zijn drie stijlen. De vruchten hebben de vorm van achenen, die bruin of donkerbruin zijn, ongewerveld en driehoekig. Vanaf februari 2019 zijn ongeveer 42 soorten geaccepteerd. Bistorta plumosa zijn inheems in een groot deel van het noordelijk halfrond, zo ver naar het zuiden als Mexico in Noord-Amerika en Thailand in Azië.

Soorten bistorta macrophylla zijn meerjarige kruidachtige planten. Hun wortels zijn vezelig en vormen wortelstokken. Ze hebben rechtopstaande, onvertakte stengels. Hun bladeren zijn meestal langer dan breed, meestal basaal, maar met sommige afwisselend op de stengels gerangschikt. De bloeiwijzen zijn spikelachtig. De afzonderlijke bloemen hebben vijf witte tot paarsroze (zelden rode) tepalen. De bloemen zijn biseksueel, hoewel de 5-8 meeldraden soms slecht ontwikkeld zijn. Er zijn drie stijlen. De vruchten hebben de vorm van achenen, die bruin of donkerbruin zijn, ongewerveld en driehoekig. Vanaf februari 2019 zijn ongeveer 42 soorten geaccepteerd. Bistorta macrophylla zijn inheems in een groot deel van het noordelijk halfrond, zo ver naar het zuiden als Mexico in Noord-Amerika en Thailand in Azië.

Soorten bistorta vacciniifolia zijn meerjarige kruidachtige planten. Hun wortels zijn vezelig en vormen wortelstokken. Ze hebben rechtopstaande, onvertakte stengels. Hun bladeren zijn meestal langer dan breed, meestal basaal, maar met sommige afwisselend op de stengels gerangschikt. De bloeiwijzen zijn spikelachtig. De afzonderlijke bloemen hebben vijf witte tot paarsroze (zelden rode) tepalen. De bloemen zijn biseksueel, hoewel de 5-8 meeldraden soms slecht ontwikkeld zijn. Er zijn drie stijlen. De vruchten hebben de vorm van achenen, die bruin of donkerbruin zijn, ongewerveld en driehoekig. Vanaf februari 2019 zijn ongeveer 42 soorten geaccepteerd. Bistorta vacciniifolia zijn inheems in een groot deel van het noordelijk halfrond, zo ver naar het zuiden als Mexico in Noord-Amerika en Thailand in Azië.