Cactusfamilie

Echinopsis is een geslacht dat meer dan honderd soorten omvat. In zijn natuurlijke habitat in Zuid-Amerika, groeit deze plant graag op zand, steen of in rotsspleten. Omdat de stekels van deze cactus zo ontzettend dicht op elkaar staan, is het geslacht naar de egel vernoemd.

Echinocereus is een geslacht van geribbelde, meestal kleine tot middelgrote, cilindrische cactussen, bestaande uit ongeveer 70 soorten afkomstig uit de zuidelijke Verenigde Staten en Mexico op zeer zonnige, rotsachtige plaatsen. Meestal zijn de bloemen groot en is het fruit eetbaar. Echinocereus , is bossig en bolvormig met strakke stekels, die vaak kleurrijk en decoratief zijn. De bloemen gaan iets langer mee dan die van andere cactussen.

Het geslacht cephalocereus bestaat uit zuilvormige cactussen die hun oorsprog in Zuid-Mexico hebben. Het geslacht valt meteen op doordat de stam bedekt is met harige borstels. Ze groeien langzaam en hebben vaak tientallen jaren nodig om volgroeid te worden. Ze kunnen wel enorm groot worden, soms tot 15 meter hoog.

Rijpe planten zijn gemakkelijk te herkennen aan hun cephalium, een met wol en haren gecoate structuur aan de top van de plant, die een massa areolen bevat waaruit de kleine bloemen groeien. De vruchten van de meloencactus zijn roze en lijken op de vorm van peper vruchten. Meloencactus is een geslacht van cactus met ongeveer 30-40 soorten. Ze zijn inheems in Amerika, met sommige soorten langs de Andes tot Zuid-Peru, en een concentratie van soorten in het noordoosten van Brazilië.

Tepelcactussen is een geslacht dat uit verschillende soorten cactussen bestaat. De naam Tepelcactussen is een referentie aan hun uiterlijk, omdat hun oppervlakte uit een grote hoeveelheid tepels lijkt te bestaan. Soorten uit dit geslacht worden als kamerplant gehouden.

Myrtillocactus is een geslacht van slechts enkele soorten cactussen die in Centraal-Amerika voorkomen. Ze zijn vlezig, helder groen en gewapend met scherpe stekels. Ze hebben sterk vertakte stammen, die voor een op een kandelaar lijkende vorm zorgen.

Leuchtenbergia is een monotypisch geslacht. Leuchtenbergia is zeer langzaam groeiend maar kan uiteindelijk tot 70 cm hoog worden, met een cilindrische stengel die kaal en kurkachtig wordt aan de basis met de leeftijd. Het heeft lange, slanke, grijsgroene knobbeltjes, met paarsrode vlekken aan hun uiteinden. De knobbeltjes zijn bedekt met papierachtige stekels, waardoor de plant op een agave lijkt; oude, basale knobbeltjes drogen op en vallen eraf. Na ongeveer vier jaar kunnen gele, trechtervormige bloemen worden gedragen aan de knobbeltoppen. De vrucht is zacht en groen. Het heeft een grote, knolvormige wortel. Het is inheems in Noord-centraal Mexico.

Turbinicarpus is een geslacht van zeer kleine tot middelgrote cactussen, die de noordoostelijke regio's van Mexico bewonen.

Brasiliopuntia toont dunne, enigszins gekrompen cladodes op een centrale cilindrische stam. De bladeren zijn heldergroen. Witte areolen dragen een of twee kleine bruine rechtopstaande stekels. Lichtbruine bloemen verschijnen alleen op volwassen planten. Het wordt gevonden in Brazilië, Paraguay, Oost-Bolivia, Peru en Noord-Argentinië en is onder andere in Florida ingeburgerd.

THIS GENUS DOESN'T EXIST ANYMORE. Do I still write a description? Please let me know in comments and reject this task.

Espostoa is een geslacht van zuilvormige cactussen, bestaande uit 16 soorten bekend uit de Andes van Zuid-Ecuador en Peru. Deze kaarsachtige cactussen zijn bedekt met doornen en wit haar. Op volwassen leeftijd verschijnt soms een cephalium, vergelijkbaar met het Mexicaanse geslacht Cephalocereus.

Cleistocactus is een geslacht van bloeiende planten in de cactusfamilie Cactaceae. De stengels van deze cactussen zijn lang, meestal slank en vaak veelvertakt met talloze ribben met dicht bij elkaar staande tepels en stekels. De bloemen zijn buisvormig en de uiteinden openen nauwelijks, alleen de stijl en meeldraden steken meestal uit. Cleistocactus is inheems in bergachtige gebieden tot 3000 m van Zuid-Amerika.

Coryphantha is een geslacht van kleine tot middelgrote, bolvormige of zuilvormige cactussen. Hun lichamen hebben geen ribben, alleen knobbeltjes. De bloemen vormen zich bovenaan de plant. De punt van elke bloeiende knol bestaat uit drie delen, de stekelige zool, de groef en de oksel. De zaadlaag heeft een netachtig patroon. Het geslacht bevat 57 soorten. Het geslacht is inheems in droge delen van Midden-Amerika, Mexico.

Obregonia lijkt op een omgekeerde groene dennenappel met een wollig centrum. Obregonia is een geslacht van cactussen met een enkele soort. Het is endemisch voor de staat Tamaulipas in Mexico.

Pelecyphora is een geslacht van cactussen, bestaande uit 2 soorten. Ze komen uit Mexico.

Het geslacht epiphyllum bestaat uit succulente planten die voorkomen in Centraal-Amerika. In eerste instantie groeien de planten rechtop, maar naarmate ze ouder en hoger worden beginnen ze te hangen. De bloemen van de soorten in dit geslacht hebben een wit tot rode kleur. Ze bloeien vaak maar 1 keer in de nacht, waarna ze verwelken in de ochtend.

Pereskia , zoals traditioneel omschreven, is een geslacht van cactussen die niet veel lijken op andere soorten cactussen, met aanzienlijke bladeren en dunne stengels. Planten zijn bladachtig en stekelig, boomachtig, struikachtig en vaak door elkaar. Bladeren zijn over het algemeen afwisselend, breed, afgeplat, bladverliezend, meestal met bladstelen, 2 tot 20 cm lang. De jonge primaire areolen op twijgen hebben normaal tot acht stekels, terwijl areolen op stammen meestal meer (15 tot 40, tot 120) rechte, meestal zwarte stekels van ongelijke lengte hebben. Bloemen zijn solitair, of soms in bloeiwijzen van 2-15 bloemen; de bloemen hebben een diameter van 2 tot 8 cm, meestal roze, roze of paars, maar soms oranje, geel, wit of crème. Fruit is solitair of in clusters. Ze zijn variabel van vorm, maar over het algemeen langwerpig en / of peervormig. Wanneer ze volwassen zijn, worden vruchten meestal groen of geelgroen, maar ook oranje, roodachtig of bruin. Zaden zijn 2 tot 7 mm groot, omgekeerd tot niervormig en glanzend zwart. Dit geslacht omvat ongeveer 17 soorten. Pereskia afkomstig uit het gebied tussen Brazilië en Mexico. De meeste soorten komen voor in droge bossen of netelige struikgewas, in tropische klimaten met een droog seizoen van twee tot vijf maanden.

Ariocarpus is een klein geslacht van succulente, subtropische planten van de familie Cactaceae. Planten hebben dikke knolvormige wortels en zijn solitair of vormen kleine clusters van stengels. De stengels hebben tubercules (zoals normaal is bij cactussen), maar ongewoon zijn deze driehoekig en kunnen bij sommige soorten op bladeren lijken. De areolen, indien aanwezig, variëren qua uiterlijk, van groeven op het bovenoppervlak tot ronde kussens bij de uiteinden. Stekels zijn alleen aanwezig in zaailingen. De trechtervormige bloemen worden gedragen op een wollige structuur aan de top. Ze variëren in kleur, van wit of geel tot roze, paars of magenta. De zaden zijn zwart en peervormig. Op één uitzondering na is het geslacht inheems in de centrale delen van Mexico, het noordoosten en het zuidwesten.

Het geslacht pachycereus bestaat uit enkele soorten cactussen die inheems zijn in Mexico en de Amerikaanse staat Arizona. Het zijn kleine bomen of grote struiken, die in de vorm van een kroonluchter groeien. Ze kunnen erg hoog worden: 1 soort binnen dit geslacht is produceert zelfs de hoogste soort cactus ter wereld.

Strombocactus omvat slechts één soort. Het heeft een sterke raapachtige wortel, een kleine, verzonken, ruwweg bolvormige stengel bedekt met spiraalvormig geplaatste overlappende knobbeltjes, elk met een wervelkolom dragende areol aan zijn punt. Bloemen komen van nieuwe groei aan de kruin en de kleine zaadjes van de cactus zijn moeilijk te zien met het blote oog. De plant is afkomstig uit Midden- en Noordoost-Mexico.

Ferocactus is een geslacht van cactussen. De cactussen hebben stekels en zijn bolvormig als ze jong zijn. Ze worden langwerpiger naarmate ze ouder worden. Ze kunnen tot wel 4 meter hoog groeien en komen van nature voor in de woestijnachtige gebieden van de Verenigde Staten en Mexico.

Peniocereus is een geslacht van wijnstokken cactussen, bestaande uit ongeveer 18 soorten, gevonden in het zuidwesten van de Verenigde Staten en Mexico. Ze hebben een grote ondergrondse knol, dunne en onopvallende stengels.

Thelocactus zijn bolvormig, kort en cilindrisch. De ribben op thelocactus zijn zeer duidelijk gemarkeerd en zijn soms in een spiraal gedraaid. Areoles zitten in een groef direct boven waar de stekels groeien en er kunnen maximaal twintig radiale / uitstralende stekels zijn. De kleuren van alle stekels variëren en omvatten wit, grijs, goudgeel en roodbruin. Bloemen groeien uit de nieuwe areolen helemaal bovenaan de plant. Ze zijn trechtervormig, hun kleuren variëren van wit tot tinten geel, rood of paars. Vruchten zijn klein, bolvormig en eenvoudig. Ze zijn ontharend door de grote basale porie, groen tot bruinachtig paars, bolvormig tot kort cilindrisch, niet sappig, drogen onmiddellijk na rijping, schilferig, spinloos, haarloos en met bloemig overblijfsel persistent. Er zijn 11 soorten in dit geslacht, verspreid in dorre gebieden, de Verenigde Staten, Mexico.