De plant is verdroogd en bruin geworden. Hij begint misschien te verwelken, en er is weinig groen meer zichtbaar. Het blad verkruimelt als het aangeraakt wordt.

Mogelijke oorzaken zijn:

Om er achter te komen of de plant nog te redden is kunt u:

De oplossing voor een uitgedroogde plant hangt af van de oorzaak. Wanneer u de oorzaak achterhaald heeft, kunt u de juiste oplossing kiezen.

Om uitdroging te voorkomen is het belangrijk de best mogelijke omgeving voor de plant te creëren.

Bloembloei komt voor wanneer bloemen zwak, hangend, verwelkt of vervaagd worden totdat ze niet meer tot leven kunnen worden gewekt. Tijdens het verwelken beginnen ze te kreuken en te krimpen totdat de bloem helemaal droog of dood is. Alle bloemen, ongeacht het planttype of het klimaat waarin ze worden gekweekt, zijn vatbaar voor verwelking. Het is een wereldwijd probleem bij kamerplanten, kruiden, bloeiende sierplanten, bomen, struiken, tuingroenten en voedselgewassen. In tegenstelling tot verwelking - wat verwelken vaak wordt verward met - kan verwelking door verschillende dingen worden veroorzaakt en is vaak meer dan een gebrek aan water. Verwelking kan in ernstige gevallen dodelijk zijn.

Bloembloei vordert van zeer milde gevallen tot ernstige gebeurtenissen die de bloem doden. De ernst van de symptomen is gerelateerd aan de oorzaak en hoe lang de aandoening mag vorderen voordat er actie wordt ondernomen.

De belangrijkste oorzaken van de bloembloei zijn natuurlijke veroudering, gebrek aan water, voedingstekorten en bacteriële of schimmelziekten. Het is van cruciaal belang om de onderliggende oorzaak te bepalen wanneer een bloembloei wordt opgemerkt. Dit zal leiden tot de beste manier van handelen, als behandeling mogelijk is. Controleer de grond op vocht en onderzoek vervolgens de hele plant nauwkeurig op tekenen van voedingstekorten. Als geen van beide de oorzaak blijkt te zijn, knip dan de steel onder een bloem open. Als een dwarsdoorsnede bruine of roestkleurige vlekken vertoont, is het veilig om aan te nemen dat dit een bacteriële of schimmelinfectie is. Als de bloem het einde van zijn normale levensduur nadert, verhoogt de genetische codering in de plant de productie van ethyleen, een fytohormoon dat veroudering of celveroudering en -sterfte regelt. De celdeling stopt en de plant begint hulpbronnen in de bloem af te breken om in andere delen van de plant te gebruiken. In alle andere gevallen komt de bloembloei voor wanneer de plant de stengel afsluit als een verdedigingsmechanisme en het transport binnen het vaatstelsel stopt. Dit voorkomt verder waterverlies via de bloemen, maar voorkomt ook dat bacteriën en schimmels zich verplaatsen naar gezonde delen van de plant. Zodra het transport van water en voedingsstoffen stopt, begint de bloem te verdorren en uiteindelijk af te sterven.

Gebrek aan voedingsstoffen kan op veel verschillende manieren op planten worden gezien. Kortom, het gebrek aan voedingsstoffen zal de plantengroei remmen, zwakke stengels en bladeren produceren en planten blootstellen aan infectie door plagen en ziekten. Planten gebruiken de voedingsstoffen uit de bodem om hen te helpen bij de fotosynthese. Dit zorgt op zijn beurt voor een gezonde plantengroei. Planten die onvoldoende voedingsstoffen bevatten, zien er mat en ongezond uit. Uiteindelijk, als dit niet wordt aangepakt, zullen de planten sterven. De belangrijkste voedingsstoffen die planten nodig hebben, zijn stikstof, fosfor, kalium, calcium, magnesium en zwavel. Bovendien hebben planten kleine hoeveelheden micronutriënten nodig, zoals ijzer, boor, mangaan, zink, koper en molybdeen.

Een veel voorkomend teken dat planten een gebrek aan voedingsstoffen ervaren, is het vergelen van bladeren. Dit kan een algehele vergeling zijn of bladeren die geel zijn maar nog steeds groene nerven hebben. Deze bladeren zullen uiteindelijk bruin worden en afsterven. Een ander teken is het verlies van plantkracht. De planten groeien mogelijk niet zo goed als ze zouden moeten of hun groei kan worden belemmerd. Hieronder staan enkele veelvoorkomende symptomen die optreden wanneer planten een tekort aan voedingsstoffen hebben. Stikstof (N ): Binnenste, oudere bladeren eerst geel. Als het tekort ernstig is, gaat de vergeling naar buiten naar nieuwere groei. Kalium (K ): Bladranden kunnen bruin en rimpelig worden, met net binnen de rand een vergelingslaag. Oudere bladeren worden het eerst aangetast. Fosfor (P ): Gebrek aan krachtige groei. Planten zullen onvolgroeid lijken. Zink (Zn ): Vergeling treedt meestal het eerst op aan de bladbasis. Koper (Cu ): Nieuwere bladeren beginnen eerst te vergelen, terwijl oudere bladeren alleen vergelen als het tekort ernstig wordt. Borium (B ): Nieuwere bladeren worden het eerst aangetast. Gebladerte kan ook bijzonder broos worden in geval van boriumgebrek.

Er zijn verschillende factoren die kunnen leiden tot een gebrek aan voedingsstoffen , een situatie waarin planten niet de voedingsstoffen krijgen die ze nodig hebben. Dit kan zijn omdat ze zijn geplant in bodems met een tekort aan voedingsstoffen, of omdat de pH van de grond te hoog of te laag is. Een onjuiste pH van de grond kan bepaalde voedingsstoffen opsluiten, waardoor ze niet beschikbaar zijn voor planten. Gebrek aan bodemvocht kan ook een probleem zijn, omdat planten water nodig hebben om de voedingsstoffen uit de bodem op te kunnen nemen.

Anthracnose is een groep schimmelziekten die bladeren, twijgen en stengels aantast. Het kan een grote verscheidenheid aan planten aantasten, waaronder bomen, struiken, groenten, grassen en bloemen en komt het meest voor in koele, natte omstandigheden. Het komt vaak voor in het voorjaar wanneer regen op overwinterende schimmels spat. Sommige soorten planten zijn gefokt om resistent te zijn tegen de anthracnose . Als planten niet resistent zijn, kunnen ze jaar na jaar besmet raken. Planten kunnen ook herstellen van een infectie om later dat jaar opnieuw te worden geïnfecteerd. In de meeste gevallen veroorzaakt de anthracnose slechts kleine schade. Jonge planten zijn echter gevoelig voor grote schade. In het ergste geval kan deze ziekte grote ontbladering veroorzaken.

Plantenbladeren zullen grijze of bruine vlekken vertonen die kunnen worden omgeven door zwarte randen. Vlekken kunnen slechts één kleine vlek zijn of veel vlekken die een heel blad bedekken. Als deze symptomen verergeren, kunnen bladeren voortijdig vallen. Anthracnose kan ook kleine laesies veroorzaken op twijgen en stengels. Deze verschijnen vaak als bruine, grijze of oranje blaren. Indien onbehandeld, kunnen twijgen vallen.

Anthracnose wordt veroorzaakt door een van de verschillende mogelijke schimmels. Deze ziekteverwekkers overwinteren op plantenresten. Wanneer water deze schimmels in de lente raakt, komen de sporen vrij en landen ze op plantenweefsel. Wanneer de sporen op blad- of twijgweefsel ontkiemen, veroorzaken ze anthracnose naamsymptomen. Deze schimmels hebben vochtige omstandigheden nodig om te leven. Daarom zullen ze in droge omstandigheden geen probleem zijn.