Deze plant is een houtachtig meerjarig kruid of struik die tot 1,5 m, 2 m of zelfs 3 m lang wordt. Eén plant kan tot 50 stengels worden en wordt behoorlijk robuust. De oudere stengels zijn bruin tot rood van kleur en zijn glanzend en haarloos. De bladeren zijn tweevoudig, verdeeld in een paar paar blaadjes die elk zijn onderverdeeld in kleinere blaadjes die tot 7 tot 9 mm lang zijn.

Vanilla annamica is een groenblijvende, zes tot twintig meter hoge klimplant. De scion meet ongeveer een centimeter in diameter, de knobbeltjes zijn enigszins verdikt, de internodiën meten zes tot tien centimeter en zijn licht gebogen. De bladeren zijn 13 tot 22 centimeter lang en vijf tot tien centimeter breed. De bladvorm is ovaal, het uiteinde is enigszins uitgestrekt en eindigt dof.

Persicaria sagittata is een jaarlijks kruid tot 80 centimeter lang, met stekels langs de stengel. Bladeren zijn tot 10 cm lang, hartvormig of pijlpuntvormig (ongebruikelijk voor het geslacht). Bloemen zijn wit tot roze, gedragen in bolvormige tot langwerpige trossen tot 0,6 inch lang.

De ashwaganda is beroemd vanwege haar bladeren, die al eeuwen gebruikt worden in traditionele Indiase geneeswijzen. Zo zou het kruid slapeloosheid of stress tegen kunnen gaan, echter is de medische toepassing van dit kruid nog onvoldoende onderzocht. Oorspronkelijk is de ashwaganda te vinden in Afrika en Azië.

Mitragyna speciosa-bomen groeien gewoonlijk tussen de 3 en 9 meter hoog en 4,5 meter breed, hoewel sommige soorten tot wel 30 meter hoog kunnen worden. De stam is recht en heeft vertakkingen. Afhankelijk van het klimaat of groeiplaats is Mitragyna speciosa groenblijvend of bladverliezend.

De wortelstokken kruipen zijwaarts en vertakken zich herhaaldelijk om een gemeenschap te vormen. De wortelstokken zijn wit als ze worden geboren, maar ze worden paars als ze worden gedroogd. De grondsteel staat op en is ongeveer 30 tot 40 cm hoog. De dwarsdoorsnede van de stengel is vierkant en de hoek is een nok. De bladeren zijn antipodaal en er zijn lancetvormige bladeren. De bladbladen zijn van ellipsvormige naaldvormige tot eivormige ellips en zijn ongeveer 10 cm lang. De punt is scherp, de basis is iets breder en de randen zijn gekarteld. De bladeren zijn dun behaard. Er is een lange bladsteel. De bloeiperiode begint in april en juli en de bloeiwijze komt uit de bladknop in de richting van het uiteinde van de stengel. Tweehuizig. Zowel mannelijke als vrouwelijke bloeiwijzen zijn spikes die een beetje op een geheel lijken. Er zijn weinig bloemen, vooral bij vrouwelijke bloeiwijzen. In mannelijke bloemen zijn de bloemjassen gerangschikt in de vorm van een straatsteen en in de knoppen sluiten ze en vormen ze een sferische vorm door de knoppen. Er zijn 10-30 meeldraden, geen voorlopige meeldraden. Hanai fuseert niet met elkaar en komt uit in een bundel vanuit het midden van het bloembed. De vrucht heeft de vorm van een halter met een diameter van ongeveer 5 mm en een uitsteeksel aan het oppervlak. Zaden zijn bolvormig.

De schimmels van het geslacht psathyrellaceae vormen onopvallende bruine paddenstoelen, waardoor in de loop van de geschiedenis veel moeilijk te classificeren soorten uiteindelijk in dit genus terechtkwamen. Ongeveer de helft van deze paddenstoelen beschikt over een uniek zelfvernietigingsproces, waardoor ze zichzelf veranderen in vloeibaar slijm wanneer de sporen volgroeid zijn.

Agaricaceae is een geslacht met enkele honderden soorten middelgrote tot grote paddenstoelen. Het is een nogal divers geslacht, maar meestal hebben de vruchtlichamen een onopvallende kleur. De meeste soorten groeien op stervend organisch materiaal.