Als er een beschimmelde grond rond de planten is, is dit niet per se een reden tot paniek. Schimmel kan verschillende oorzaken hebben. Meestal is het ongevaarlijk. De micro-organismen die in schimmels voorkomen, zijn namelijk noodzakelijk voor een gezond plantenleven. Dat gezegd hebbende, het kan lelijk zijn en in sommige gevallen schadelijk voor bepaalde planten. Het is belangrijk om te begrijpen waarom schimmel zich kan vormen. Pas nadat de mogelijke oorzaken zijn geïdentificeerd, kunnen maatregelen worden genomen om te voorkomen dat schimmel zich in de toekomst verspreidt of verschijnt.

Het meest voor de hand liggende teken van de beschimmelde grond is natuurlijk schimmel die op het oppervlak van de grond wordt waargenomen. Dit kan wazig en wit, geel of grijs van kleur zijn. Andere symptomen kunnen zijn:

Hoewel de beschimmelde grond niet altijd schadelijk is voor de groei van een plant, kan het duiden op de aanwezigheid van een groter probleem dat moet worden aangepakt (en deze problemen kunnen planten vaak schaden).

Er zijn verschillende oorzaken voor de beschimmelde grond . Begrijpen waarom schimmel groeit, zou de eerste stap moeten zijn bij het bepalen van de beste manier van handelen. Enkele mogelijke oorzaken zijn:

Ongeacht het type plant of waar het wordt gekweekt, op een gegeven moment zal het een bladvergeling en -uitval door ouderdom krijgen. Dit is een natuurlijk, onvermijdelijk proces dat plaatsvindt wanneer de plant alle stappen in zijn leven heeft voltooid. Eenjarige planten doorlopen dit proces aan het einde van een enkel groeiseizoen. Vaste planten leven meerdere jaren, zo niet tientallen of honderden jaren, maar zullen uiteindelijk toch deze symptomen vertonen.

Wanneer planten hun natuurlijke ontwikkelingsstadia hebben doorlopen en het einde van hun levenscyclus naderen, beginnen ze tekenen van achteruitgang te vertonen. De bladeren worden geel en gaan hangen, en na verloop van tijd worden ze papierachtig bruin en droog. Eenmaal volledig droog, beginnen de bladeren van de plant te vallen totdat de hele plant is uitgedroogd.

Aan het einde van zijn leven verhoogt de genetische codering in de plant de productie van ethyleen, een fytohormoon dat veroudering of natuurlijke veroudering en dood regelt. De celdeling stopt en de plant begint middelen te kataboliseren om in andere delen van de plant te gebruiken. Als dit gebeurt, beginnen de weefsels geel te worden en te drogen totdat de hele plant is uitgedroogd en vergaat.

Bladkevers varieert in grootte van 1,5 mm tot 20 mm . Zowel volwassen kevers als hun larven eten de bladeren van veel verschillende soorten planten. Er zijn meer dan 35.000 verschillende soorten bladkevers , in verschillende kleuren, waaronder goud, groen, geel gestreept en rood gestreept. Sommige hiervan zijn aangezien voor lieveheersbeestjes vanwege hun vorm en kleur. Ze kunnen ovaal, rond of langwerpig van vorm zijn. Deze insectenplagen zijn het meest actief in de lente en de zomer. Als ze niet worden bestreden, kunnen bladkevers veel schade aanrichten aan groentegewassen en sierplanten. Ze voeden zich met de bladeren, bloemen, stengels, wortels en vruchten van verschillende planten. Ze kunnen vliegen, wat betekent dat ze gemakkelijk van de ene plant naar de andere kunnen gaan. Sommige soorten met een bladkevers richten zich slechts op één specifiek gewas, terwijl andere zich op veel verschillende soorten planten richten. Hoewel veel van de schade die ze veroorzaken cosmetisch is, kan een plaag een plant verzwakken en vatbaar maken voor andere, meer problematische ziekten.

De eerste tekenen van een bladkevers zijn kleine zichtbare gaatjes in bladeren. Bladeren verkleuren dan en er zijn donkere keverkeutels te zien. Als de bladeren geel en bruin worden, vallen ze van de plant op de grond. Sommige bladeren zullen geskelettiseerd lijken met alleen de nerven die nog over zijn. De besmetting begint in het voorjaar, wanneer de volwassen kevers uit de grond komen en hun eieren op de bladeren van planten leggen. Wanneer deze eieren uitkomen, beginnen de jonge nimfen op de bladeren te kauwen terwijl ze opgroeien. Zodra de bladkevers groot en volwassen is, vallen ze op de grond en verpoppen ze zich in de winter in de grond voordat ze de cyclus helemaal opnieuw beginnen. Bladkevers eet ook gaten in groenten en fruit. Deze kunnen worden gezien als kleine ronde gaatjes die soms een groter bruin gebied om zich heen hebben.

Voor minder ernstige gevallen:

Om meer ernstige plagen te behandelen:

Bladrot komt veel voor bij zowel kamerplanten als tuinplanten. Het tast het gebladerte aan en komt vooral voor wanneer de bladeren nat worden door regen of verneveling door de tuinman. De oorzaak is een schimmelziekte en dit wordt vergemakkelijkt door de schimmelsporen die zich hechten aan natte bladeren en vervolgens het blad binnendringen en zich snel uitbreiden. Vochtige omstandigheden en een slechte luchtcirculatie vergroten de kans op infectie. Een andere factor zijn bladeren die beschadigd zijn of zijn gepenetreerd door sapzuigende insecten die de plantpenetratie vergemakkelijken.

Deze symptomen worden veroorzaakt door een bacteriële infectie die de plant binnendringt. Bacteriën uit vele bronnen in de omgeving (lucht, water, bodem, zieke planten) komen een plant binnen via wonden, of in sommige gevallen de huidmondjes wanneer deze open zijn. Eenmaal in het bladweefsel voeden en reproduceren de bacteriën zich snel, waardoor gezonde bladeren worden afgebroken. Bacteriële infecties bedreigen de meeste plantensoorten en zijn prominenter bij nat weer, waardoor de bacteriën gemakkelijker van plant naar plant of van bodem naar plant kunnen worden overgebracht.