Zoek planten
Probeer gratis
Nederlands
Eriogonum
Botanische naam: Eriogonum
Eriogonum
Botanische naam: Eriogonum
Beschrijvingen
Het grote geslacht eriogonum bestaat uit bloemdragende planten die alleen in de Nieuwe Wereld voorkomen. Sommige soorten zijn een belangrijke voedselbron voor de larven van vlinders. Het zijn planten die bijzonder resistent zijn tegen droogte. Tegenwoordig worden bepaalde soorten ook als kamerplant gekweekt. 
Soorten van Eriogonum
Eriogonum gracile
Het grote geslacht eriogonum gracile bestaat uit bloemdragende planten die alleen in de Nieuwe Wereld voorkomen. Sommige soorten zijn een belangrijke voedselbron voor de larven van vlinders. Het zijn planten die bijzonder resistent zijn tegen droogte. Tegenwoordig worden bepaalde soorten ook als kamerplant gekweekt.
Eriogonum crocatum
Eriogonum crocatum is een meerjarige struik van minder dan 1,6 voet hoog bij 1,6 tot 3,3 voet breed. Het gebladerte is opvallend zilverachtig groen, met wollige bladeren. De eriogonum crocatum bloeit van april tot augustus, met clusters van kleine heldere, zwavelgele bloemen.
Eriogonum ovalifolium
Er zijn veel variëteiten van deze soort, maar over het algemeen is het een taai meerjarig kruid dat matten vormt in grindachtige grond of tussen rotsen en rechtopstaande bloeiwijzen tot een hoogte van 35 cm produceert. De lichtgroene tot grijze bladeren aan de basis van de plant zijn afgerond en wollig en hebben bladstelen. De bosjes bloemen zijn geel, lichtrood of roze, paars of wit.
Eriogonum arborescens
Eriogonum arborescens is een houtachtige, meerjarige struik die tussen de 2,0 en 4,9 ft hoog wordt en een diameter heeft van 1,6-9,8 ft . De stengels hebben shreddy kastanjebruin = bruine bast. Ze hebben smalle, donzige groene bladeren aan de uiteinden van de takken, elk 2 tot 5 cm lang en soms met randen eronder gerold.
Eriogonum heracleoides
De eriogonum heracleoides is een meerjarige bloeiende plant met bloemen van 4 tot 9 mm. Het heeft bladeren in losse rozetten, bedekt met zachte haren van 0,5 - 3 cm. De haren voelen wollig en mat aan en bedekken beide zijden van het blad. De bloemen hebben één carpel (achenes). Eriogonum heracleoides heeft een warrig arrangement van bladeren in het midden van de stengel.
Eriogonum wrightii
Over het algemeen heeft het basale bladeren en een paar bladeren langs de stengel, die meestal smal en wollig zijn. De bloeiwijze heeft lange, rechte takken die haarloos tot wollig kunnen zijn en bloemtrossen hebben en soms kleine bladeren bij de knooppunten. De bloemen zijn meestal wit tot lichtroze.
Eriogonum maculatum
Dit is een rechtopstaand eenjarig kruid met hoogtes van 5 tot 40 cm. De meeste wollige bladeren bevinden zich aan de basis van de plant, maar er kunnen er een paar langs de stengel zijn. De vertakkende bloeiwijze bevat veel trossen felrode en wit gestreepte bloemen. Elke bloem is een paar millimeter breed met duidelijk komvormige tepalen die bedekt zijn met kleine stekelige klieren.
Eriogonum cinereum
Eriogonum cinereum kan 2 - 4 voet in hoogte en breedte bereiken. De bladeren zijn ovalen met golvende randen van 1 tot 3 cm lang. De bloeiwijzen steken uit van de plant, elk met een tot meerdere bloemclusterhoofden van kleine strak verpakte frilly bloemen die meestal licht witachtig roze tot bruinroze van kleur zijn en behoorlijk harig.
Eriogonum trichopes
Dit is een eenjarig kruid dat vrij variabel in hoogte is en groeit tot een spichtige 10 cm of een uitgestrekte, braamachtige 1,5 m. De bladeren vormen een basale plek op de grond, elk afgerond met gegolfde marges en bedekt met wollige of stijve haren. De rechtopstaande bloeiwijze is naakt en soms harig, met veel slanke takken die het hele jaar door bloeien. Bloemclusters hangen aan korte, draadvormige stengels. Elke minuscule bloem is klierachtig of harig en is heldergeel wanneer hij nieuw is en in de loop van de tijd donkerder wordend tot een roodachtige kleur.
Eriogonum inflatum
De plant bezit zeer kleine gele of roze bloemen en een opgeblazen stengel net onder vertakte segmenten.
Eriogonum latifolium
Het kan vrij klein zijn of uitspreiden tot een maximale hoogte van 70 cm. De bleke witgroene bladeren zijn ovaal, wollig en soms wasachtig, en zijn meestal basaal, maar strekken zich een weg omhoog de rechtopstaande stengel uit als er een is. Aan het einde van elke tak is een cluster van roze bloemen.
Eriogonum saxatile
Eriogonum saxatile komt oorspronkelijk uit het zuidwesten van de Verenigde Staten, waar hij graag op droge hellingen groeit. Hij wordt tegenwoordig vaak aangeplant in rotstuinen, of als kamerplant verkocht. Hij verspreidt zich als een soort tapijt over de grond. Wanneer het bloeiseizoen aanbreekt, verschijnen er rode of gele bloemetjes.
Eriogonum umbellatum
Het kan een overblijvend kruid zijn dat een kleine groep met bloemen tot 10 cm lang vormt, of een uitgestrekte struik die 2 m hoog en breed nadert. De bladeren zijn meestal wollig en laag op de plant, en de bloemen zijn er in vele kleuren, van wit tot felgeel tot paars.
Eriogonum nudum
De Eriogonum nudum plant is een lange, kale, bladloze stengel, splitst in meer stengels, elk bedekt met afgeronde clusters van witte of lichtroze of gele bloemen groeien tot 6 voet van een basale rozet op de grond, waar de platte groene bladeren zijn gelegen. Een opvallend kenmerk is dat bloemtrossen typisch zowel aan de tak als aan de takpunten voorkomen.
Eriogonum jamesii
Eriogonum jamesii is een soort van wild boekweit, bekend onder de gewone naam James 'boekweit en antilope salie. Het is inheems in de zuidwestelijke Verenigde Staten en wordt gevonden in: Colorado, Utah, Arizona, Texas, New Mexico, Oklahoma en Nebraska.
Eriogonum pyrolifolium
Dit is een kleine houtachtige vaste plant die een maximale hoogte en breedte van ongeveer 20 cm bereikt, inclusief de bloeiwijze. De afgeronde of schopvormige, wollige, petioled bladeren bevinden zich aan de basis van de plant; hun gelijkenis met de bladeren van wintergroen (geslacht Pyrola) geeft de soort zijn naam. Clusters van bloemen verschijnen op stengels die rechtop kunnen staan of naar de grond kunnen buigen. De kleine harige bloemen zijn groenachtig wit of wit tot roze.
Eriogonum giganteum
De leerachtige, wollige, ovaalvormige bladeren zijn grijs en dun geclusterd langs de meestal naakte takken. Het is groenblijvend. De plant bloeit met elke bloeiwijze moedig boven het gebladerte op sterke stengels. De brede koepelvormige bloemen zijn dicht bedekt met tapijten van geclusterde kleine witte bloemen, die vervagen tot roestrood. Elke harige bloem is slechts een paar millimeter breed.
Eriogonum Fasciculatum
Eriogonum fasciculatum is een struik met dichte vertakkingen, die in zeer droge omstandigheden kan groeienen zelfs voorkomt in woestijngebieden. Hij is inheems in Noord-Amerika en is daar belangrijk voor de productie van honing.
Wetenschappelijke classificatie
Phylum
Vaatplanten Klasse
Dicotylen Classificatie
Caryophyllales Familie
Duizendknoopfamilie Genus
Eriogonum 
De botanicus in uw broekzak
Scan de QR-code om te downloaden
