Vruchtenschimmel is het resultaat van een schimmelinfectie door een of meer van een grote verscheidenheid aan schimmelsoorten. Dit probleem, dat de voorkeur geeft aan vochtige en koele omstandigheden, kan een verwoestend effect hebben op de meeste fruitgewassen, omdat het de neiging heeft zich voor te doen net wanneer het fruit volwassen wordt. Zodra schimmel zich heeft gevestigd, bederft het fruit snel en wordt het oneetbaar. De schimmel kan zich snel verspreiden naar ander fruit, naar dezelfde plant of naar naburige planten.

Symptomen zijn meestal duidelijk, maar ontwikkelen zich snel.

Deze aandoening wordt veroorzaakt door een van een aantal schimmelsoorten die allemaal een vergelijkbare cyclus volgen. Sporen blijven tijdens de wintermaanden slapend op dood plantmateriaal en komen dan tevoorschijn in de lente wanneer ze door de wind of insectenvectoren naar de waardplant worden gedragen. Als ze eenmaal op een plant zijn geland, vaak vergemakkelijkt door vochtige omstandigheden, zullen de sporen binnendringen en zich snel voortplanten (sporuleren). Toegang tot de plant is vaak door schade veroorzaakt door sapzuigende insecten.

Rupsen kan problemen veroorzaken voor hoveniers. Als ze niet worden beheerd, kunnen deze insecten een plant binnen enkele dagen ontbladeren. Huistuinders staan echter voor een uitdaging omdat deze rupsen uiteindelijk prachtige vlinders en motten worden, die belangrijk zijn voor bestuiving en het algemene ecosysteem. Er zijn duizenden verschillende soorten rupsen en veel zullen zich alleen op bepaalde planten richten. Als rupsen een probleem vormen, kunnen ze met de hand worden verwijderd, of tuinders kunnen insectenwerende netten gebruiken om hun waardevolle planten te beschermen.

Rupsen zijn de larven van vlinders en motten. Tijdens de warmere maanden leggen vlinders en motten die tuinen bezoeken hun eieren aan de onderkant van bladeren. Wanneer de kleine eitjes uitkomen, komen de jonge larven tevoorschijn en beginnen zich te voeden met de bladeren van de plant. Afhankelijk van hoeveel larven er zijn uitgekomen, kunnen ze de plant in zeer korte tijd gemakkelijk ontbladeren. Rupsen zal hun huid verliezen als ze groeien, ongeveer 4 of 5 keer tijdens deze voedingscyclus. Symptomen van rupsen naametende planten verschijnen als gaten in de bladeren. De randen van de bladeren kunnen ook worden weggevreten en bloemen kunnen ook worden aangetast. Sommige zijn gemakkelijk te zien, maar naar andere moet worden gezocht. Dit komt omdat hun lichaam vaak is gecamoufleerd om eruit te zien als een deel van de plant. Tuinders moeten zowel langs de stengels van de plant als onder de bladeren goed kijken. Zoek ook naar kleine witte, gele of bruine eieren die in groepen aan de onderkant van bladeren te vinden zijn. Als de rups volgroeid is, verandert hij in een pop of pop. Dan, na een tijd die varieert naargelang de soort, komt er een vlinder of mot uit de pop en begint de cyclus opnieuw.

Hoewel rupsen divers zijn, kauwen ze allemaal op plantendelen en kunnen ze aanzienlijke schade aanrichten als ze in grote aantallen aanwezig zijn. Voor ernstige gevallen:

Voor minder ernstige gevallen:

Sterfte na de bloei is soms een natuurlijk verouderingsproces van de bloem, terwijl het soms op een probleem kan duiden. Orchideeën kunnen bijvoorbeeld twee weken tot drie maanden bloeien, dus verwelking na een paar dagen duidt op een probleem voor de meeste soorten. Dit kan vrijwel elke sierbloeiende plant overkomen, maar die met ondiepe wortels en beperkte tolerantie voor droogte, volle zon en lage luchtvochtigheid zijn vatbaarder. Dit is een veelvoorkomend probleem en is vaak eenvoudig op te lossen. Soms is het echter het gevolg van ernstiger oorzaken, zoals plagen of ziekte van het wortelstelsel.

Verwelkende bloemen kunnen een teken zijn van een ongezond wortelstelsel. Elke aandoening die verhindert dat de plant voldoende water en voeding opneemt, kan leiden tot verwelkende bloemen en soms andere symptomen. Als de plant niet genoeg water heeft, kan hij de juiste druk in stengels, bladeren en bloemen niet handhaven, waardoor ze verwelken. Dit kan het gevolg zijn van fysieke schade, bijvoorbeeld door wortelbreuk tijdens het verpotten of aantasting door insecten zoals snijwormen. Als je je plant onlangs hebt verpot, is fysieke schade aan de wortels een waarschijnlijke oorzaak. Als je insecten ziet, eten ze mogelijk bladeren, wortels of bloemen. Schimmelinfecties kunnen ook wortelrot en schade veroorzaken, waardoor de opname van water en voedingsstoffen wordt voorkomen. Ten slotte kunnen verwelkende bloemen eenvoudigweg het gevolg zijn van leeftijd. Als er geen andere symptomen zichtbaar zijn, kan dit eenvoudigweg het natuurlijke einde van de levensduur van de bloem aangeven. Als het voorbarig lijkt, kan dit worden veroorzaakt door omgevingsfactoren: water, vochtigheid, licht of stress. Onderwater is een veelvoorkomende oorzaak. Evenzo drogen planten die zijn aangepast aan een hoge luchtvochtigheid gemakkelijk uit wanneer de luchtvochtigheid laag is, zoals in de winter of in droge klimaten. Te veel licht kan ook stress veroorzaken bij planten die schaduw nodig hebben, waardoor bloemen verwelken.

Bloemblaadjesziekte , soms bloemziekte genoemd, is een schimmelziekte die alleen de bloemen van sommige sierbloeiende planten aantast. Naarmate de infectie vordert, vernietigt het de bloem, maar het beschadigt nooit de vegetatieve of groene delen van de plant. Wanneer bloemen geïnfecteerd zijn, lijken de symptomen op Botrytisziekte, maar Botrytis infecteert ook dood of slapend vegetatief weefsel. De ziekte werd voor het eerst ontdekt in Japanse planten in 1919 en in de VS eind jaren dertig. Momenteel wordt het ook gevonden in Nieuw-Zeeland, Australië en delen van Europa. Helaas hebben geen planten een hoge weerstand tegen de bloemblaadjesziekte , maar specifieke cultivars zijn vatbaarder dan andere, met name soorten met dubbele bloemen. de infectiepercentages met bloemblaadjesziekte zijn hoog bij milde tot warme temperaturen (optimale temperaturen zijn 59 tot 70 ° F ) en het weer is mistig of regenachtig. Over het algemeen is de bloemblaadjesziekte een esthetisch probleem dat bloesems verpest. De ziekte is niet schadelijk voor de gezondheid van de plant op de lange termijn.

De ernst van de symptomen varieert, afhankelijk van de soort geïnfecteerde plant. Tekenen van de bloemblaadjesziekte worden vaak gezien op de bloemen net nadat ze zijn geopend.

Bloemblaadjesziekte wordt veroorzaakt door verschillende schimmels, waarbij elk type specifieke planten infecteert. Ovulinia azalea infecteert azalea's en cultivars, en rododendrons. Ciborinia camelliae infecteert camellia-cultivars. Kort na de bloei infecteert de schimmel de basis van de bloemen door de kelk. De schimmel produceert celwandafbrekende enzymen die bloemen binnen een paar dagen vernietigen. Wanneer de bloemen op de grond vallen, vallen de harde vruchtlichamen van de schimmel ook op de grond en overwinteren tot de volgende lente. Wanneer de temperatuur het volgende seizoen het optimale bereik bereikt, worden sporen overgedragen door insecten of kunnen ze zich verspreiden op windstromen tot ongeveer 20 kilometer . Eenmaal in de bodem kan de ziekteverwekker drie tot vijf jaar actief zijn.