De plant is verdroogd en bruin geworden. Hij begint misschien te verwelken, en er is weinig groen meer zichtbaar. Het blad verkruimelt als het aangeraakt wordt.

Mogelijke oorzaken zijn:

Om er achter te komen of de plant nog te redden is kunt u:

De oplossing voor een uitgedroogde plant hangt af van de oorzaak. Wanneer u de oorzaak achterhaald heeft, kunt u de juiste oplossing kiezen.

Om uitdroging te voorkomen is het belangrijk de best mogelijke omgeving voor de plant te creëren.

Brandmieren zijn een groep mieren die bekend staan om hun agressieve gedrag en pijnlijke steken. Sommige brandmieren zijn inheems en andere zijn invasief uit andere landen. Zodra ze planten bereiken, klimmen ze erop en kauwen weg op bladeren en bloemknoppen. Brandmieren ook doden en eten nuttige insecten zoals rupsen, lieveheersbeestjes, bidsprinkhanen en inheemse mieren. Ze kunnen een probleem zijn wanneer de temperatuur boven het vriespunt komt, maar nieuwe plagen treden het meest op wanneer ze worden binnengebracht via verontreinigd materiaal zoals potgrond of mulch, of wanneer insecticiden populaties van nuttige insecten hebben geschaad die anders populaties met een brandmieren zouden beheersen . Ze kunnen moeilijk te beheersen zijn, vooral als de populaties groot worden. Plantschade is meestal gering, maar de brandmieren kan zaailingen vernietigen.

Het belangrijkste symptoom van een brandmieren is het zien van de mieren zelf die rood of zwart van kleur zijn. Mierenhopen in de grond zijn ook tekenen. Vuurmierenheuvels zijn zelden groter dan 18 inch in diameter. Als een vuurmierenheuvel wordt verstoord, zullen veel snel bewegende, agressieve mieren tevoorschijn komen. Deze mieren zullen bijten en dan pijnlijk steken. Zelfs als er geen mieren zichtbaar zijn, kan hun schade duidelijk zijn. Gekauwde blad- en bloemranden kunnen wijzen op een brandmieren . Volledig opgegeten zaailingen zijn een ander teken.

Opgelet : brandmieren is giftig en veroorzaakt pijnlijke beten die fataal kunnen zijn in het geval van een zeldzame maar significante allergie. Brandmieren kan een pijnlijke plaag zijn voor u en uw planten. Door ze onder controle te houden, bent u verzekerd van comfortabel tuinieren voor iedereen. Voor minder ernstige gevallen:

Voor ernstige gevallen:

Stengelrot is een ernstige ziekte en kan veel verschillende soorten planten aantasten. het kan vooral voorkomen wanneer de temperatuur van de grond hoger is dan 60 ° F en er veel vocht in de grond is. Dit kan komen door ongewoon zware regenval of te veel irrigatie. Als stengelrot eenmaal optreedt, is het erg moeilijk om van de ziekte af te komen en zullen de meeste aangetaste planten moeten worden weggegooid. Dit is vooral het geval voor groenten, kruiden en andere kruidachtige planten met zachte stengels. Daarom is het belangrijk om ervoor te zorgen dat de grond die wordt gebruikt voor het kweken van deze planten goed gedraineerd is en dat te veel water wordt vermeden. Het gebruik van goede culturele praktijken helpt ook bij het terugdringen van dit soort schimmelziekten.

Planten die zijn aangetast door de stengelrot zullen eerst een vergeling van de onderste bladeren vertonen. Dit wordt gevolgd door duidelijke verwelking en groeiachterstand. Als de stengel van de aangetaste plant nauwkeurig wordt onderzocht, zullen er enkele donkere verkleuringen zijn die beginnen bij de basis en naar boven gaan. Als de wortels van aangetaste planten worden onderzocht, zien ze er donker en papperig uit in plaats van wit en gezond. Uiteindelijk zal de hele plant verwelken en afsterven.

Stengelrot wordt veroorzaakt door een verscheidenheid aan pathogenen van bodemschimmel. Het type schimmel hangt af van de soort plant die wordt aangetast. Twee schimmels die verantwoordelijk zijn voor stengelrot zijn Rhizoctonia en Fusarium . Deze schimmelpathogenen leven in de bodem en migreren naar de plant wanneer de omstandigheden optimaal zijn. Dit omvat warm, vochtig weer en overmatig bodemvocht. Gewoonlijk worden groentezaailingen aangetast door deze schimmels. Sclerotinia sclerotiorum is een andere schimmel die de stengelrot in planten veroorzaakt. Deze schimmel heeft een gastheerbereik van meer dan 350 verschillende soorten planten. Planten die het meest vatbaar zijn voor deze schimmel zijn veel groentesoorten zoals komkommers, bonen, koriander, wortelen, kool, meloenen, sla, erwten, uien, tomaten, pompoenen en pompoen. Deze schimmel kan bij verschillende soorten verschillende symptomen veroorzaken. In sommige gevallen veroorzaakt de schimmel onregelmatige vlekken op stengels en ander plantaardig materiaal dat met water doordrenkt lijkt. Bij andere plantensoorten verschijnt de schimmel als droge laesies die groeien en de stengel van de plant omringen. Het derde type schimmel dat de stengelrot veroorzaakt, is Phytophthora capsici . Planten die tot de komkommerfamilie behoren, zijn het meest vatbaar voor deze schimmelinfectie. Deze schimmel manifesteert zich als met water doordrenkte laesies op de stengels die vervolgens bruin worden en de stengel omgorden. Al deze schimmelpathogenen worden op de plant overgedragen door water dat uit de grond op de plant spat. De schimmelsporen leven namelijk in de grond waar ze wachten op de juiste omstandigheden om de planten te infecteren.

Alle planten hebben licht nodig, en als ze het niet ontvangen in de hoeveelheden die ze nodig hebben, verstoort dit hun groei in een proces dat bekend staat als etiolatie. In wezen gebruiken geëtioleerde planten al hun energie om groter te worden in een wanhopige poging om een positie te bereiken waarin ze aan hun lichtbehoefte kunnen voldoen. Veel andere groeifactoren worden hierdoor geschaad, en dus kunnen lichtarme planten zwak en vervormd worden totdat ze bijna onherkenbaar zijn. Tekort aan licht naamsymptomen worden het vaakst gezien bij kamerplanten, maar buitenexemplaren kunnen ook worden aangetast.

Hoewel de symptomen bij verschillende planten zullen variëren, zijn de algemene symptomen van de tekort aan licht gemakkelijk te herkennen.

Planten hebben zonlicht in verschillende hoeveelheden nodig voor fotosynthese - een proces dat energie produceert voor groei en de productie van fruit en bloemen. Tekort aan licht zorgt ervoor dat een plant alle energie omleidt naar opwaartse (apicale) groei om beter licht te vinden. Planthormonen, auxines genaamd, worden vanaf de actief groeiende top van de plant naar beneden getransporteerd om de laterale groei te onderdrukken. Een daling van de cellulaire pH triggert expansines, niet-enzymatische celwandeiwitten, om celwanden los te maken en ze langer te laten worden. Deze verlenging resulteert in de abnormale verlenging van stengels, vooral internodiën, of plant "legginess" die wordt waargenomen in geëtoleerde planten.