Meeldauw is een veel voorkomende ziekte en de plaag van veel hoveniers. Het beïnvloedt een grote verscheidenheid aan planten, waaronder veel soorten groenten. De ziekte is gemakkelijk te identificeren, maar niet altijd gemakkelijk om van af te komen zodra deze planten begint te infecteren. Meeldauw gedijt in warme, vochtige omstandigheden en kan zich snel van plant tot plant verspreiden. Hoewel deze ziekte de planten niet zal doden, zal een ernstige besmetting de plantengroei en fruitproductie remmen.

Meeldauw verschijnt als lichtgele vlekken op bladeren. Deze vlekken worden dan wit en zien er poederachtig uit. De schimmel verspreidt zich snel zowel aan de boven- en onderkant van de bladeren als aan de plantstelen. Deze witte, poederachtige vlekken zullen samenkomen en al snel lijkt bijna het hele oppervlak van het blad wit. Uiteindelijk zullen de randen van het blad bruin en droog worden en beginnen af te sterven. Bij ernstige infecties worden zelfs de bloemknoppen wit en misvormd. Fruit rijpt voortijdig en is oneetbaar.

Meeldauw wordt veroorzaakt door een schimmel. Er zijn veel verschillende soorten schimmelziekten die een meeldauw veroorzaken. De schimmelsporen overwinteren in bladknoppen en op plantaardig materiaal dat in de grond eronder is gevallen. Als het weer warmer wordt, worden deze sporen vervolgens door water, wind en insecten naar de plant gedragen. Meeldauw kan ook ernstiger zijn in gebieden met een warm, droog klimaat, hoewel de sporen enige vochtigheid nodig hebben om te ontkiemen.

Bladkevers zijn insecten die zich voeden met de bladeren van planten. Ze kunnen grote schade aanrichten aan zowel eetbare als niet-eetbare planten. Pas op voor dit ongedierte in de tuin en gebruik controlemaatregelen om ze te verwijderen zodra het probleem wordt opgemerkt.

Bladkevers zijn kleine vliegende insecten die meestal ongeveer 0,25 inch lang zijn. Ze hebben een hard lichaam dat ovaal is en bedekt met korte haren, een lange snuit op hun hoofd die naar beneden gericht is, en 3 paar poten met haakvormige klauwen. Eenmaal gedekt, legde de vrouwelijke snuitkever met ongeveer 20 eieren tegelijk, hetzij in bladafval op de grond of soms op de grond. Snuitkevers produceren over het algemeen slechts één partij eieren per jaar, maar kunnen er 2 produceren als de omstandigheden ideaal zijn. De eieren hebben ongeveer 6 tot 15 dagen nodig om uit te komen. Wanneer de larve tevoorschijn komt, graaft hij zich in de grond. Deze larven hebben kauwende monddelen en geen poten. Ze voeden zich met de wortels van de planten. Wanneer dit gebeurt, kunt u tekenen van verwelking van de bladeren, stengels en bloemen zien, omdat de plant niet genoeg water van de wortels naar de bovengrondse groeidelen kan leveren. Uiteindelijk evolueert de larve tot een zachte witte pop. De verpopping duurt normaal gesproken ongeveer 1 tot 3 weken. Hierna zal de volwassen bladkever tevoorschijn komen en de plant opkruipen om zich met de bladeren te voeden. Volwassen bladkevers voeden zich met jonge bladeren, stengels, bloemen en knoppen van bijna elke plant. Dit omvat vele soorten groenten en fruit, evenals sierplanten. Hierdoor ontstaan onregelmatige ronde gaten in de bladeren. Deze gaatjes beginnen normaal gesproken aan de randen van het blad. Er kunnen ook gaten in bloemen worden gemaakt, er kunnen laesies worden veroorzaakt op de schil van fruit en soms worden hele stengels afgekauwd. Deze insecten geven de voorkeur aan een vochtige omgeving met warme temperaturen. Ze zijn meestal 's nachts actief en verbergen zich overdag in bladafval, mulch en ander puin.

Bladkevers zijn relatief eenvoudig te controleren zodra hun aanwezigheid is ontdekt. Dit is wat u moet doen:

Een algemeen symptoom van plantirritatie, een gal is een bolvormige of klonterige, tumorachtige groei die verschijnt op bladeren, stengels, takken en stammen van verschillende planten, vooral bomen. Gal vormen zich rond een mogelijk probleem of irritatie, zoals een parel die zich vormt rond een beetje zand in een oesterschelp, om de oorzaak van de rest van de plant te scheiden. Veel vormen rond insectenschade of een plaatselijke infectie.

Abnormale gezwellen verschijnen op bladeren of andere delen van de plant. De bruine of felgekleurde bultjes kunnen eenvoudige of gecompliceerde structuren zijn.

Het is belangrijk op te merken dat gal , vooral bladgallen, zeer vaak voorkomen. Het opmerken van gallen is geen reden tot paniek - de meeste planten zullen van tijd tot tijd gallen hebben. Het is echter wanneer ze wijdverbreid of langdurig zijn dat er stappen moeten worden ondernomen om ze te verwijderen.

Er zijn veel verschillende processen en organismen die gal produceren. Sommige verschijnen wanneer sapzuigende insecten zich voeden met bladeren; sommigen onderdak ontwikkelen insecteneieren; sommige ontwikkelen zich als reactie op schimmel- of bacteriële infectie. De meest voorkomende boosdoeners zijn:

Ongeacht het type plant of waar het wordt gekweekt, op een gegeven moment zal het een bladvergeling en -uitval door ouderdom krijgen. Dit is een natuurlijk, onvermijdelijk proces dat plaatsvindt wanneer de plant alle stappen in zijn leven heeft voltooid. Eenjarige planten doorlopen dit proces aan het einde van een enkel groeiseizoen. Vaste planten leven meerdere jaren, zo niet tientallen of honderden jaren, maar zullen uiteindelijk toch deze symptomen vertonen.

Wanneer planten hun natuurlijke ontwikkelingsstadia hebben doorlopen en het einde van hun levenscyclus naderen, beginnen ze tekenen van achteruitgang te vertonen. De bladeren worden geel en gaan hangen, en na verloop van tijd worden ze papierachtig bruin en droog. Eenmaal volledig droog, beginnen de bladeren van de plant te vallen totdat de hele plant is uitgedroogd.

Aan het einde van zijn leven verhoogt de genetische codering in de plant de productie van ethyleen, een fytohormoon dat veroudering of natuurlijke veroudering en dood regelt. De celdeling stopt en de plant begint middelen te kataboliseren om in andere delen van de plant te gebruiken. Als dit gebeurt, beginnen de weefsels geel te worden en te drogen totdat de hele plant is uitgedroogd en vergaat.