Littekens ontstaan wanneer plantwonden genezen. De wonden kunnen veroorzaakt worden door mensen of dieren die langs de plant lopen. Hierdoor ontstaan steeds kleine wondjes die weer moeten genezen. Ze kunnen ook veroorzaakt worden door insecten en andere plagen die de plant aantasten, of door verbranding door de zon.

Het litteken kan wat harder aanvoelen dan de rest van de plant, net zoals een bloedkorst op de huid van een mens, of eelt op de handen. Dit gebeurt om de plaats van de wond te beschermen tegen een nieuwe wond. Maar ook dit littekenweefsel kan weer beschadigd worden, waardoor er een steeds dikkere laag op de plant komt. Dat kan eruit zien als een vergroeiing.

Achterhaal eerst waardoor de wond veroorzaakt is en kies dan de juiste oplossing.

Voorkomen van verwonding en littekens begint bij de aanschaf van de plant.

Stengelrot is een ernstige ziekte en kan veel verschillende soorten planten aantasten. het kan vooral voorkomen wanneer de temperatuur van de grond hoger is dan 60 ° F en er veel vocht in de grond is. Dit kan komen door ongewoon zware regenval of te veel irrigatie. Als stengelrot eenmaal optreedt, is het erg moeilijk om van de ziekte af te komen en zullen de meeste aangetaste planten moeten worden weggegooid. Dit is vooral het geval voor groenten, kruiden en andere kruidachtige planten met zachte stengels. Daarom is het belangrijk om ervoor te zorgen dat de grond die wordt gebruikt voor het kweken van deze planten goed gedraineerd is en dat te veel water wordt vermeden. Het gebruik van goede culturele praktijken helpt ook bij het terugdringen van dit soort schimmelziekten.

Planten die zijn aangetast door de stengelrot zullen eerst een vergeling van de onderste bladeren vertonen. Dit wordt gevolgd door duidelijke verwelking en groeiachterstand. Als de stengel van de aangetaste plant nauwkeurig wordt onderzocht, zullen er enkele donkere verkleuringen zijn die beginnen bij de basis en naar boven gaan. Als de wortels van aangetaste planten worden onderzocht, zien ze er donker en papperig uit in plaats van wit en gezond. Uiteindelijk zal de hele plant verwelken en afsterven.

Stengelrot wordt veroorzaakt door een verscheidenheid aan pathogenen van bodemschimmel. Het type schimmel hangt af van de soort plant die wordt aangetast. Twee schimmels die verantwoordelijk zijn voor stengelrot zijn Rhizoctonia en Fusarium . Deze schimmelpathogenen leven in de bodem en migreren naar de plant wanneer de omstandigheden optimaal zijn. Dit omvat warm, vochtig weer en overmatig bodemvocht. Gewoonlijk worden groentezaailingen aangetast door deze schimmels. Sclerotinia sclerotiorum is een andere schimmel die de stengelrot in planten veroorzaakt. Deze schimmel heeft een gastheerbereik van meer dan 350 verschillende soorten planten. Planten die het meest vatbaar zijn voor deze schimmel zijn veel groentesoorten zoals komkommers, bonen, koriander, wortelen, kool, meloenen, sla, erwten, uien, tomaten, pompoenen en pompoen. Deze schimmel kan bij verschillende soorten verschillende symptomen veroorzaken. In sommige gevallen veroorzaakt de schimmel onregelmatige vlekken op stengels en ander plantaardig materiaal dat met water doordrenkt lijkt. Bij andere plantensoorten verschijnt de schimmel als droge laesies die groeien en de stengel van de plant omringen. Het derde type schimmel dat de stengelrot veroorzaakt, is Phytophthora capsici . Planten die tot de komkommerfamilie behoren, zijn het meest vatbaar voor deze schimmelinfectie. Deze schimmel manifesteert zich als met water doordrenkte laesies op de stengels die vervolgens bruin worden en de stengel omgorden. Al deze schimmelpathogenen worden op de plant overgedragen door water dat uit de grond op de plant spat. De schimmelsporen leven namelijk in de grond waar ze wachten op de juiste omstandigheden om de planten te infecteren.

Omgaan met de dieback in planten kan lastig zijn, deels omdat dit zowel de naam van een ziekte zelf is als een veel voorkomend symptoom van veel andere soorten ziekten. Dieback kan worden gekenmerkt door de progressieve, geleidelijke dood van scheuten, twijgen, wortels en takken, over het algemeen eerst bij de uiteinden. In veel gevallen wordt de dieback veroorzaakt door schimmels of bacteriën. Deze ziekteverwekkers kunnen kankers, verwelkingen, stengel- of wortelrot en zelfs anthracnose veroorzaken, maar het meest voorkomende symptoom is natuurlijk dat verschillende plantendelen (of de hele plant) beginnen af te sterven.

De symptomen van de dieback kunnen geleidelijk of iets abrupter zijn. Meestal ontwikkelen ze zich echter traag en zijn ze meestal uniform over de verschillende delen van een plant. Sommige planten kunnen meer gelokaliseerde symptomen hebben, waarbij alle twijgen zijn aangetast of alle takken zijn aangetast, maar niet de rest van de plant. Enkele mogelijke symptomen zijn:

De symptomen van afsterven kunnen binnen slechts één seizoen optreden of elk jaar erger worden.

Er zijn verschillende soorten dieback , die elk een andere oorzaak hebben waarmee ze worden geassocieerd. " dieback " als een op zichzelf staand probleem, inclusief de aandoening die bekend staat als Staghead, wordt veroorzaakt door schimmel- of bacteriële infecties. Staghead is een langzame afsterving die optreedt op de bovenste takken van een boom, zo genoemd omdat de dode ledematen veel op de kop van een hert lijken. Andere oorzaken van dieback naamsymptomen zijn:

Bomen en struiken die worden aangevallen door insecten, blootgesteld aan extreem hoge of lage temperaturen, of ernstige en frequente fluctuaties in bodemvocht ervaren, hebben de meeste kans om te lijden aan de dieback . Deze stressfactoren, alleen of in combinatie met elkaar, kunnen de groei van bladeren en scheuten verminderen en leiden tot de dood van twijgen en takken. Hoewel elk van deze problemen kan leiden tot een dieback , treden de ernstigste gevolgen meestal op wanneer de wortels van een plant worden beschadigd. Evenzo hebben bomen en struiken die onjuist of op ongunstige locaties zijn geplant, meer kans om deze aandoening te ontwikkelen.