Parnassia

Het heeft korte wortelstokken, strekt zich uit van 3-8 bloemstelen van 15 tot 30 cm hoog en hecht verschillende langgesteelde wortelstokken. Bevestig 4-8 bladeren aan de bloemstengel, houd de stengel iets vast en bevestig een witte bloem aan de punt. Bladeren zijn zittend, bladovaal, diep van hart, 1,5-4 cm lang en 1,5-4 cm breed. De diameter van de bloem is 2-2,5 cm en de bloeiperiode is augustus-september. De vijf bloembladen zijn ovaal, 0,9-1,2 cm lang en de randen zijn diep ingeregen. Stampers zijn korter dan meeldraden, helmknoppen zijn langwerpig en meeldraden zijn korter dan bloembladen. De valse meeldraden zijn 3 tot 4 cm lang, 3 diep gekliefd aan de punt, met een bolvormige gele klier aan de punt. De eierstok is ovaal in vier kamers, de vrucht is 6 tot 7 mm lang en het zaad is ongeveer 1 mm lang.

Parnassia wightiana is eigenlijk geen gras, maar een kruidachtige dicot. De stengel van de plant kan maximaal 20 cm bereiken , de bladeren maximaal 10 cm en de bloembladen kunnen maximaal 1,4 inch breed zijn. De bloem heeft vijf witte bloemblaadjes met lichtgroene venatie. De planten komen voor in arctische en alpiene habitats, evenals in duinsystemen en vennen, moerassen, natte weiden, open kwelgebieden, vochtige bossen en over het noordelijk halfrond.

In de bloem staan vijf staminoda (vergroeide onvruchtbare meeldraden), die eindigen in een reeks goudkleurige knopjes. Ze zijn bedoeld om insecten te lokken die nectar vinden aan de voet van deze meeldraden. Voor elk kroonblaadje staat er een. De vruchtbare meeldraden wisselen af met de staminoda. De bomvormige doosvrucht opent met vier kleppen.

De Parnassia glauca bloem is 5-merous, met vijf bloemblaadjes en vijf kelkblaadjes. Er zijn ook vijf steriele meeldraden aanwezig, die elk zijn verdeeld in drie tanden nabij de basis, waardoor de bloem het uiterlijk van 15 steriele meeldraden heeft. Een kleine gele bolvormige structuur, die een druppel nectar nabootst, bedekt elke steriele meeldraadtak.

Parnassia delavayi is eigenlijk geen gras, maar een kruidachtige dicot. De stengel van de plant kan maximaal 20 cm bereiken , de bladeren maximaal 10 cm en de bloembladen kunnen maximaal 1,4 inch breed zijn. De bloem heeft vijf witte bloemblaadjes met lichtgroene venatie. De planten komen voor in arctische en alpiene habitats, evenals in duinsystemen en vennen, moerassen, natte weiden, open kwelgebieden, vochtige bossen en over het noordelijk halfrond.

De basale bladeren zijn afgerond op ovale messen gedragen op lange bladstelen en de bladeren op de stengel zijn hartvormig en sluiten de stengel aan hun basis. De bloeiwijze is een solitaire bloem met vijf diep geaderde witte bloembladen die langer kunnen zijn dan 2 centimeter (0,8 inch). In het midden bevinden zich vijf meeldraden met gele helmknoppen en vijf driedelige staminodes. De vrucht is een capsule.

Het is inheems in de zuidoostelijke Verenigde Staten, waar het een vlekkerige verdeling heeft. Het primaire leefgebied is open natte gebieden boven kalkhoudende grond, zoals vennen en grindachtige sept. In de Gulf Coastal Plain wordt het echter gevonden in de moerassen en gebieden van de natte savanne.

Parnassia fimbriata is eigenlijk geen gras, maar een kruidachtige dicot. De stengel van de plant kan maximaal 20 cm bereiken , de bladeren maximaal 10 cm en de bloembladen kunnen maximaal 1,4 inch breed zijn. De bloem heeft vijf witte bloemblaadjes met lichtgroene venatie. De planten komen voor in arctische en alpiene habitats, evenals in duinsystemen en vennen, moerassen, natte weiden, open kwelgebieden, vochtige bossen en over het noordelijk halfrond.

Parnassia asarifolia is eigenlijk geen gras, maar een kruidachtige dicot. De stengel van de plant kan maximaal 20 cm bereiken , de bladeren maximaal 10 cm en de bloembladen kunnen maximaal 1,4 inch breed zijn. De bloem heeft vijf witte bloemblaadjes met lichtgroene venatie. De planten komen voor in arctische en alpiene habitats, evenals in duinsystemen en vennen, moerassen, natte weiden, open kwelgebieden, vochtige bossen en over het noordelijk halfrond.