Littekens ontstaan wanneer plantwonden genezen. De wonden kunnen veroorzaakt worden door mensen of dieren die langs de plant lopen. Hierdoor ontstaan steeds kleine wondjes die weer moeten genezen. Ze kunnen ook veroorzaakt worden door insecten en andere plagen die de plant aantasten, of door verbranding door de zon.

Het litteken kan wat harder aanvoelen dan de rest van de plant, net zoals een bloedkorst op de huid van een mens, of eelt op de handen. Dit gebeurt om de plaats van de wond te beschermen tegen een nieuwe wond. Maar ook dit littekenweefsel kan weer beschadigd worden, waardoor er een steeds dikkere laag op de plant komt. Dat kan eruit zien als een vergroeiing.

Achterhaal eerst waardoor de wond veroorzaakt is en kies dan de juiste oplossing.

Voorkomen van verwonding en littekens begint bij de aanschaf van de plant.

Stengelrot is een ernstige ziekte en kan veel verschillende soorten planten aantasten. het kan vooral voorkomen wanneer de temperatuur van de grond hoger is dan 60 ° F en er veel vocht in de grond is. Dit kan komen door ongewoon zware regenval of te veel irrigatie. Als stengelrot eenmaal optreedt, is het erg moeilijk om van de ziekte af te komen en zullen de meeste aangetaste planten moeten worden weggegooid. Dit is vooral het geval voor groenten, kruiden en andere kruidachtige planten met zachte stengels. Daarom is het belangrijk om ervoor te zorgen dat de grond die wordt gebruikt voor het kweken van deze planten goed gedraineerd is en dat te veel water wordt vermeden. Het gebruik van goede culturele praktijken helpt ook bij het terugdringen van dit soort schimmelziekten.

Planten die zijn aangetast door de stengelrot zullen eerst een vergeling van de onderste bladeren vertonen. Dit wordt gevolgd door duidelijke verwelking en groeiachterstand. Als de stengel van de aangetaste plant nauwkeurig wordt onderzocht, zullen er enkele donkere verkleuringen zijn die beginnen bij de basis en naar boven gaan. Als de wortels van aangetaste planten worden onderzocht, zien ze er donker en papperig uit in plaats van wit en gezond. Uiteindelijk zal de hele plant verwelken en afsterven.

Stengelrot wordt veroorzaakt door een verscheidenheid aan pathogenen van bodemschimmel. Het type schimmel hangt af van de soort plant die wordt aangetast. Twee schimmels die verantwoordelijk zijn voor stengelrot zijn Rhizoctonia en Fusarium . Deze schimmelpathogenen leven in de bodem en migreren naar de plant wanneer de omstandigheden optimaal zijn. Dit omvat warm, vochtig weer en overmatig bodemvocht. Gewoonlijk worden groentezaailingen aangetast door deze schimmels. Sclerotinia sclerotiorum is een andere schimmel die de stengelrot in planten veroorzaakt. Deze schimmel heeft een gastheerbereik van meer dan 350 verschillende soorten planten. Planten die het meest vatbaar zijn voor deze schimmel zijn veel groentesoorten zoals komkommers, bonen, koriander, wortelen, kool, meloenen, sla, erwten, uien, tomaten, pompoenen en pompoen. Deze schimmel kan bij verschillende soorten verschillende symptomen veroorzaken. In sommige gevallen veroorzaakt de schimmel onregelmatige vlekken op stengels en ander plantaardig materiaal dat met water doordrenkt lijkt. Bij andere plantensoorten verschijnt de schimmel als droge laesies die groeien en de stengel van de plant omringen. Het derde type schimmel dat de stengelrot veroorzaakt, is Phytophthora capsici . Planten die tot de komkommerfamilie behoren, zijn het meest vatbaar voor deze schimmelinfectie. Deze schimmel manifesteert zich als met water doordrenkte laesies op de stengels die vervolgens bruin worden en de stengel omgorden. Al deze schimmelpathogenen worden op de plant overgedragen door water dat uit de grond op de plant spat. De schimmelsporen leven namelijk in de grond waar ze wachten op de juiste omstandigheden om de planten te infecteren.

Sterfte na de bloei is soms een natuurlijk verouderingsproces van de bloem, terwijl het soms op een probleem kan duiden. Orchideeën kunnen bijvoorbeeld twee weken tot drie maanden bloeien, dus verwelking na een paar dagen duidt op een probleem voor de meeste soorten. Dit kan vrijwel elke sierbloeiende plant overkomen, maar die met ondiepe wortels en beperkte tolerantie voor droogte, volle zon en lage luchtvochtigheid zijn vatbaarder. Dit is een veelvoorkomend probleem en is vaak eenvoudig op te lossen. Soms is het echter het gevolg van ernstiger oorzaken, zoals plagen of ziekte van het wortelstelsel.

Verwelkende bloemen kunnen een teken zijn van een ongezond wortelstelsel. Elke aandoening die verhindert dat de plant voldoende water en voeding opneemt, kan leiden tot verwelkende bloemen en soms andere symptomen. Als de plant niet genoeg water heeft, kan hij de juiste druk in stengels, bladeren en bloemen niet handhaven, waardoor ze verwelken. Dit kan het gevolg zijn van fysieke schade, bijvoorbeeld door wortelbreuk tijdens het verpotten of aantasting door insecten zoals snijwormen. Als je je plant onlangs hebt verpot, is fysieke schade aan de wortels een waarschijnlijke oorzaak. Als je insecten ziet, eten ze mogelijk bladeren, wortels of bloemen. Schimmelinfecties kunnen ook wortelrot en schade veroorzaken, waardoor de opname van water en voedingsstoffen wordt voorkomen. Ten slotte kunnen verwelkende bloemen eenvoudigweg het gevolg zijn van leeftijd. Als er geen andere symptomen zichtbaar zijn, kan dit eenvoudigweg het natuurlijke einde van de levensduur van de bloem aangeven. Als het voorbarig lijkt, kan dit worden veroorzaakt door omgevingsfactoren: water, vochtigheid, licht of stress. Onderwater is een veelvoorkomende oorzaak. Evenzo drogen planten die zijn aangepast aan een hoge luchtvochtigheid gemakkelijk uit wanneer de luchtvochtigheid laag is, zoals in de winter of in droge klimaten. Te veel licht kan ook stress veroorzaken bij planten die schaduw nodig hebben, waardoor bloemen verwelken.

Bladkevers varieert in grootte van 1,5 mm tot 20 mm . Zowel volwassen kevers als hun larven eten de bladeren van veel verschillende soorten planten. Er zijn meer dan 35.000 verschillende soorten bladkevers , in verschillende kleuren, waaronder goud, groen, geel gestreept en rood gestreept. Sommige hiervan zijn aangezien voor lieveheersbeestjes vanwege hun vorm en kleur. Ze kunnen ovaal, rond of langwerpig van vorm zijn. Deze insectenplagen zijn het meest actief in de lente en de zomer. Als ze niet worden bestreden, kunnen bladkevers veel schade aanrichten aan groentegewassen en sierplanten. Ze voeden zich met de bladeren, bloemen, stengels, wortels en vruchten van verschillende planten. Ze kunnen vliegen, wat betekent dat ze gemakkelijk van de ene plant naar de andere kunnen gaan. Sommige soorten met een bladkevers richten zich slechts op één specifiek gewas, terwijl andere zich op veel verschillende soorten planten richten. Hoewel veel van de schade die ze veroorzaken cosmetisch is, kan een plaag een plant verzwakken en vatbaar maken voor andere, meer problematische ziekten.

De eerste tekenen van een bladkevers zijn kleine zichtbare gaatjes in bladeren. Bladeren verkleuren dan en er zijn donkere keverkeutels te zien. Als de bladeren geel en bruin worden, vallen ze van de plant op de grond. Sommige bladeren zullen geskelettiseerd lijken met alleen de nerven die nog over zijn. De besmetting begint in het voorjaar, wanneer de volwassen kevers uit de grond komen en hun eieren op de bladeren van planten leggen. Wanneer deze eieren uitkomen, beginnen de jonge nimfen op de bladeren te kauwen terwijl ze opgroeien. Zodra de bladkevers groot en volwassen is, vallen ze op de grond en verpoppen ze zich in de winter in de grond voordat ze de cyclus helemaal opnieuw beginnen. Bladkevers eet ook gaten in groenten en fruit. Deze kunnen worden gezien als kleine ronde gaatjes die soms een groter bruin gebied om zich heen hebben.

Voor minder ernstige gevallen:

Om meer ernstige plagen te behandelen: