Bladkevers varieert in grootte van 1,5 mm tot 20 mm . Zowel volwassen kevers als hun larven eten de bladeren van veel verschillende soorten planten. Er zijn meer dan 35.000 verschillende soorten bladkevers , in verschillende kleuren, waaronder goud, groen, geel gestreept en rood gestreept. Sommige hiervan zijn aangezien voor lieveheersbeestjes vanwege hun vorm en kleur. Ze kunnen ovaal, rond of langwerpig van vorm zijn. Deze insectenplagen zijn het meest actief in de lente en de zomer. Als ze niet worden bestreden, kunnen bladkevers veel schade aanrichten aan groentegewassen en sierplanten. Ze voeden zich met de bladeren, bloemen, stengels, wortels en vruchten van verschillende planten. Ze kunnen vliegen, wat betekent dat ze gemakkelijk van de ene plant naar de andere kunnen gaan. Sommige soorten met een bladkevers richten zich slechts op één specifiek gewas, terwijl andere zich op veel verschillende soorten planten richten. Hoewel veel van de schade die ze veroorzaken cosmetisch is, kan een plaag een plant verzwakken en vatbaar maken voor andere, meer problematische ziekten.

De eerste tekenen van een bladkevers zijn kleine zichtbare gaatjes in bladeren. Bladeren verkleuren dan en er zijn donkere keverkeutels te zien. Als de bladeren geel en bruin worden, vallen ze van de plant op de grond. Sommige bladeren zullen geskelettiseerd lijken met alleen de nerven die nog over zijn. De besmetting begint in het voorjaar, wanneer de volwassen kevers uit de grond komen en hun eieren op de bladeren van planten leggen. Wanneer deze eieren uitkomen, beginnen de jonge nimfen op de bladeren te kauwen terwijl ze opgroeien. Zodra de bladkevers groot en volwassen is, vallen ze op de grond en verpoppen ze zich in de winter in de grond voordat ze de cyclus helemaal opnieuw beginnen. Bladkevers eet ook gaten in groenten en fruit. Deze kunnen worden gezien als kleine ronde gaatjes die soms een groter bruin gebied om zich heen hebben.

Voor minder ernstige gevallen:

Om meer ernstige plagen te behandelen:

Watertekort naamplanten is een van de snelste manieren om ze te doden. Dit is iets waar de meeste tuinders zich goed van bewust zijn. Helaas kan het lastig zijn om precies te weten hoeveel water een plant nodig heeft, vooral gezien het feit dat onder water en te veel water geven vergelijkbare symptomen bij planten hebben. Daarom is het belangrijk om waakzaam te zijn en aandacht te besteden aan de individuele behoeften van elke plant.

Zoals eerder vermeld, vertonen overbewatering en onderwaterbewatering vergelijkbare symptomen bij planten. Deze symptomen zijn onder meer slechte groei, verwelkte bladeren, ontbladering en bruine bladpunten of randen. Uiteindelijk kan zowel onder- als overwatering leiden tot de dood van een plant. De makkelijkste manier om te bepalen of een plant te veel of te weinig water heeft, is door naar de bladeren te kijken. Als de watertekort de boosdoener is, zien de bladeren er bruin en knapperig uit, terwijl als het te veel water geeft, ze geel of lichtgroen van kleur lijken. Wanneer dit probleem voor het eerst begint, zijn er mogelijk helemaal geen merkbare symptomen, vooral bij winterharde of droogtetolerante planten. Ze zullen echter beginnen te verwelken zodra ze beginnen te lijden aan een gebrek aan water. De randen van de bladeren van de plant worden bruin of krullen. Grond die wegtrekt van de randen van de planter is een veelbetekenend teken, of een knapperige, broze stengel. Langdurige watertekort kan ervoor zorgen dat de groei van een plant belemmerd wordt. De bladeren kunnen vallen en de plant kan ook vatbaarder zijn voor plagen.

Watertekort wordt veroorzaakt door, simpelweg, planten niet vaak of diep genoeg water te geven. Er is een verhoogd risico op een watertekort als een van deze situaties van toepassing is:

Er zitten kleine, gelige stipjes op het blad van de plant die niet weggeveegd kunnen worden. Sapzuigende insecten, zoals bladluis, witte vlieg, spint, trips, schildluis, dopluis, veroorzaken deze stipjes.

Deze insecten zuigen het sap uit de bladnerven. De meeste van deze insecten zie je in de zomermaanden, omdat veel planten dan een beetje verzwakt zijn door warmte en droogte. Ook planten deze beestjes zich makkelijker voort bij hoge temperaturen.

Sapzuigende plaaginsecten zullen zelf de plant waarschijnlijk niet kapot maken, maar ze verzwakken deze waardoor andere plagen en ziektes toeslaan. Bovendien verspreiden de insecten virussen en bacteriën door de tuin.

Sapzuigende insecten zijn vaak lastig te zien, omdat ze zich meestal aan de onderkant van het blad bevinden. Controleer regelmatig steekproefsgewijs het blad van uw planten, eventueel met een loep. Indien er beestjes zichtbaar zijn, ga dan als volgt te werk:

Een kamerplant kan ondergedompeld worden in water om de beestjes te verwijderen.

• Houd de planten gezond, dan zijn ze minder vatbaar voor plagen

• Verwijder onkruid regelmatig

• Plaats lokhuisjes om nuttige insecten de tuin in de lokken

• Plant kruidige planten, daar houden veel plaaginsecten niet van

Verkleurde vlekken op het gebladerte van planten zijn een van de meest voorkomende ziekteproblemen die mensen waarnemen. Deze vlekken worden veroorzaakt door schimmel- en bacteriële ziekten, waarbij de meeste infecties verband houden met een schimmelpathogeen. Bruine vlek kan voorkomen op alle kamerplanten, bloeiende sierplanten, groenteplanten en bladeren van bomen, struiken en heesters. Geen enkele plant is er resistent tegen en het probleem is erger in warme, natte omgevingen. Het kan op elk moment in de levensfase voorkomen, zolang er bladeren aanwezig zijn. Kleine bruinachtige vlekken verschijnen op het gebladerte en worden groter naarmate de ziekte vordert. In ernstige gevallen wordt de plant of boom verzwakt wanneer de laesies de fotosynthese onderbreken of ontbladering veroorzaken.

In de meeste gevallen heeft de bruine vlek slechts invloed op een klein percentage van de hele plant, die op een klein deel van de bladeren voorkomt. Een kleine infectie legt slechts een kleine belasting op de plant. Als het echter onbehandeld blijft en de ziekte zich over meerdere seizoenen voortzet, zal dit ernstige gevolgen hebben voor de gezondheid en productiviteit van het geïnfecteerde exemplaar.

Ernstige symptomen

Bruine vlek , of bladvlek, is een veel voorkomende beschrijvende term die wordt gegeven aan verschillende ziekten die de bladeren van planten en bomen aantasten. Ongeveer 85% van de ziekten met bladvlekken is te wijten aan schimmels of schimmelachtige organismen. Soms wordt de bruine vlek veroorzaakt door een bacteriële infectie of insectenactiviteit met vergelijkbare symptomen. Als de omstandigheden warm zijn en de bladoppervlakken nat zijn, worden schimmelsporen die door wind of regen worden getransporteerd, op het oppervlak terechtgekomen en eraan vastgeklampt. Ze breken de celwanden niet af, maar groeien in de ruimte tussen het plantenplasmamembraan en de plantencelwand. Terwijl de sporen zich voortplanten, geven ze toxines en enzymen af die necrotische vlekken (dwz dood weefsel) op de bladeren veroorzaken, waardoor de schimmels de producten kunnen consumeren die vrijkomen wanneer de cellen afbreken.

Gebrek aan voedingsstoffen kan op veel verschillende manieren op planten worden gezien. Kortom, het gebrek aan voedingsstoffen zal de plantengroei remmen, zwakke stengels en bladeren produceren en planten blootstellen aan infectie door plagen en ziekten. Planten gebruiken de voedingsstoffen uit de bodem om hen te helpen bij de fotosynthese. Dit zorgt op zijn beurt voor een gezonde plantengroei. Planten die onvoldoende voedingsstoffen bevatten, zien er mat en ongezond uit. Uiteindelijk, als dit niet wordt aangepakt, zullen de planten sterven. De belangrijkste voedingsstoffen die planten nodig hebben, zijn stikstof, fosfor, kalium, calcium, magnesium en zwavel. Bovendien hebben planten kleine hoeveelheden micronutriënten nodig, zoals ijzer, boor, mangaan, zink, koper en molybdeen.

Een veel voorkomend teken dat planten een gebrek aan voedingsstoffen ervaren, is het vergelen van bladeren. Dit kan een algehele vergeling zijn of bladeren die geel zijn maar nog steeds groene nerven hebben. Deze bladeren zullen uiteindelijk bruin worden en afsterven. Een ander teken is het verlies van plantkracht. De planten groeien mogelijk niet zo goed als ze zouden moeten of hun groei kan worden belemmerd. Hieronder staan enkele veelvoorkomende symptomen die optreden wanneer planten een tekort aan voedingsstoffen hebben. Stikstof (N ): Binnenste, oudere bladeren eerst geel. Als het tekort ernstig is, gaat de vergeling naar buiten naar nieuwere groei. Kalium (K ): Bladranden kunnen bruin en rimpelig worden, met net binnen de rand een vergelingslaag. Oudere bladeren worden het eerst aangetast. Fosfor (P ): Gebrek aan krachtige groei. Planten zullen onvolgroeid lijken. Zink (Zn ): Vergeling treedt meestal het eerst op aan de bladbasis. Koper (Cu ): Nieuwere bladeren beginnen eerst te vergelen, terwijl oudere bladeren alleen vergelen als het tekort ernstig wordt. Borium (B ): Nieuwere bladeren worden het eerst aangetast. Gebladerte kan ook bijzonder broos worden in geval van boriumgebrek.

Er zijn verschillende factoren die kunnen leiden tot een gebrek aan voedingsstoffen , een situatie waarin planten niet de voedingsstoffen krijgen die ze nodig hebben. Dit kan zijn omdat ze zijn geplant in bodems met een tekort aan voedingsstoffen, of omdat de pH van de grond te hoog of te laag is. Een onjuiste pH van de grond kan bepaalde voedingsstoffen opsluiten, waardoor ze niet beschikbaar zijn voor planten. Gebrek aan bodemvocht kan ook een probleem zijn, omdat planten water nodig hebben om de voedingsstoffen uit de bodem op te kunnen nemen.

Bladmisvorming manifesteert zich in de vorm van gekrulde, komvormige of vervormde bladeren, vaak voor het eerst gezien in de lente. Er zijn een aantal verschillende mogelijkheden met betrekking tot de oorzaak en het zal niet altijd gemakkelijk zijn om het probleem te isoleren zonder laboratoriumanalyse. In de meeste gevallen moet de tuinman de oorzaak echter kunnen isoleren door nauwkeurig onderzoek van de plant en de plaatselijke omstandigheden.

De plant heeft abnormale bladeren ontwikkeld. Ze lijken misschien op bladkrul, maar vertonen andere problemen, zoals:

De oorzaken zijn wijdverbreid en gevarieerd en de tuinman zal planten zorgvuldig moeten onderzoeken en rekening moeten houden met omgevingsfactoren. Ziekte door insectenschade : Mijten, bladluizen en andere insecten die zich tegoed doen aan plantenbladeren, kunnen ze kwetsbaar maken voor virale en bacteriële ziekten. Sommige, zoals bladgallen en roest, produceren vervormde bladeren. Als de tuinman insecten op de planten ziet, is het insect waarschijnlijk de boosdoener. Sommige mijten zijn te klein om te zien, en laboratoriumanalyse kan nodig zijn. Blootstelling aan herbiciden : Herbiciden kunnen plantenbladeren belasten. Dit kan leiden tot groeiachterstand en een krullend, komvormig uiterlijk. Zelfs als de eigenaar van de plant geen herbiciden heeft toegepast, kan het opdrijven van herbiciden en planten in verontreinigde grond planten aan deze chemicaliën blootstellen. Als alle planten in een gebied vervormde bladeren hebben, is de oorzaak waarschijnlijk herbiciden. Blootstelling aan herbiciden wordt ook gekenmerkt door smalle nieuwe bladeren. Minder dan ideale groeiomstandigheden : als planten worden blootgesteld aan koude temperaturen op het moment dat hun bladeren uit de knop komen, kunnen ze onvolgroeid en misvormd raken. Als er misvormde bladeren optreden direct na een koude periode of vorst, is dit waarschijnlijk de oorzaak. Te veel en te weinig water kan ook misvormde bladeren veroorzaken. Bladeren die naar beneden krullen maar niet vervormen, is waarschijnlijker een probleem met water geven dan een bladvervorming. Tekorten aan voedingsstoffen : Een gebrek aan essentiële voedingsstoffen tijdens de groeifase, waaronder borium, calcium en molybdeen, kan ertoe leiden dat plantenbladeren onvolgroeid of misvormd groeien. Als een voedingstekort de oorzaak is, zullen de bladeren ook verkleuren. Schimmelinfecties : een verscheidenheid aan schimmelpathogenen kan bladeren vervormen, zoals het geval is bij Peach leaf curl.