Sterfte na de bloei is soms een natuurlijk verouderingsproces van de bloem, terwijl het soms op een probleem kan duiden. Orchideeën kunnen bijvoorbeeld twee weken tot drie maanden bloeien, dus verwelking na een paar dagen duidt op een probleem voor de meeste soorten. Dit kan vrijwel elke sierbloeiende plant overkomen, maar die met ondiepe wortels en beperkte tolerantie voor droogte, volle zon en lage luchtvochtigheid zijn vatbaarder. Dit is een veelvoorkomend probleem en is vaak eenvoudig op te lossen. Soms is het echter het gevolg van ernstiger oorzaken, zoals plagen of ziekte van het wortelstelsel.

Verwelkende bloemen kunnen een teken zijn van een ongezond wortelstelsel. Elke aandoening die verhindert dat de plant voldoende water en voeding opneemt, kan leiden tot verwelkende bloemen en soms andere symptomen. Als de plant niet genoeg water heeft, kan hij de juiste druk in stengels, bladeren en bloemen niet handhaven, waardoor ze verwelken. Dit kan het gevolg zijn van fysieke schade, bijvoorbeeld door wortelbreuk tijdens het verpotten of aantasting door insecten zoals snijwormen. Als je je plant onlangs hebt verpot, is fysieke schade aan de wortels een waarschijnlijke oorzaak. Als je insecten ziet, eten ze mogelijk bladeren, wortels of bloemen. Schimmelinfecties kunnen ook wortelrot en schade veroorzaken, waardoor de opname van water en voedingsstoffen wordt voorkomen. Ten slotte kunnen verwelkende bloemen eenvoudigweg het gevolg zijn van leeftijd. Als er geen andere symptomen zichtbaar zijn, kan dit eenvoudigweg het natuurlijke einde van de levensduur van de bloem aangeven. Als het voorbarig lijkt, kan dit worden veroorzaakt door omgevingsfactoren: water, vochtigheid, licht of stress. Onderwater is een veelvoorkomende oorzaak. Evenzo drogen planten die zijn aangepast aan een hoge luchtvochtigheid gemakkelijk uit wanneer de luchtvochtigheid laag is, zoals in de winter of in droge klimaten. Te veel licht kan ook stress veroorzaken bij planten die schaduw nodig hebben, waardoor bloemen verwelken.

Ongeacht het type plant of waar het wordt gekweekt, op een gegeven moment zal het een bladvergeling en -uitval door ouderdom krijgen. Dit is een natuurlijk, onvermijdelijk proces dat plaatsvindt wanneer de plant alle stappen in zijn leven heeft voltooid. Eenjarige planten doorlopen dit proces aan het einde van een enkel groeiseizoen. Vaste planten leven meerdere jaren, zo niet tientallen of honderden jaren, maar zullen uiteindelijk toch deze symptomen vertonen.

Wanneer planten hun natuurlijke ontwikkelingsstadia hebben doorlopen en het einde van hun levenscyclus naderen, beginnen ze tekenen van achteruitgang te vertonen. De bladeren worden geel en gaan hangen, en na verloop van tijd worden ze papierachtig bruin en droog. Eenmaal volledig droog, beginnen de bladeren van de plant te vallen totdat de hele plant is uitgedroogd.

Aan het einde van zijn leven verhoogt de genetische codering in de plant de productie van ethyleen, een fytohormoon dat veroudering of natuurlijke veroudering en dood regelt. De celdeling stopt en de plant begint middelen te kataboliseren om in andere delen van de plant te gebruiken. Als dit gebeurt, beginnen de weefsels geel te worden en te drogen totdat de hele plant is uitgedroogd en vergaat.

Bladluizen , ook wel bladluis genoemd, kan op bijna elke tuinplant voorkomen. Dit ongedierte is druppelvormig, zacht van lichaam en 3 mm of minder groot. Bladluizen kan in alle seizoenen voorkomen, maar ze planten zich sneller voort bij warmer weer. Daarom zullen plagen waarschijnlijk ernstig worden in de late lente tot de vroege herfst. Deze plagen voeden zich met planten, waaronder bomen, struiken, groenten en bloemen. Terwijl de bladluizen zich voedt met een grote verscheidenheid aan planten, zijn kleine planten het meest vatbaar voor extreme schade. Bladluizen komen vaker voor bij planten die ongezond zijn vanwege onvoldoende licht, voedingsstoffen of waterproblemen, planten die overmatig zijn bemest met stikstof en planten die in shock zijn door snoeien of verplanten. Bladluizen zijn gemakkelijk te controleren als ze vroeg worden gevangen. Als ze niet vroeg worden behandeld, kunnen populaties snel groeien en grote schade aanrichten. In ernstige gevallen kunnen hele planten afsterven.

Bladluizen worden vaak gezien voordat ze de kans hebben gehad om veel schade aan te richten. Deze insecten zijn te vinden in clusters onder de bladeren of op stengels. Ze kunnen groen, bruin, wit, geel of wit zijn. Bladluizen scheiden een suikerachtige substantie af op planten die bekend staat als "honingdauw". Hoewel het niet schadelijk is voor de plant, kan het een veelbetekenend teken zijn dat dit ongedierte aanwezig is, en als het op de plant wordt achtergelaten, kan het een zwarte schimmel veroorzaken die bekend staat als roetzwam. Bladluizen naamschade verschijnt als veel kleine puntjes die bekend staan als meanderen. Als het ongedierte niet wordt verwijderd, kunnen bladeren geel worden of afsterven. Bladeren en stengels kunnen ook verdraaid raken. Een groot aantal mieren in het gebied kan ook wijzen op een bladluizen naamprobleem. Mieren zorgen voor de bladluizen om de honingdauw te eten die ze afscheiden.

Bladluizen kan worden gecontroleerd met fysieke, biologische en chemische methoden. Voor minder ernstige gevallen:

Voor ernstige gevallen:

Omliggende planten moeten ook worden behandeld om het probleem volledig onder controle te krijgen.

Vruchtverlies is gebruikelijk op veel boomvruchten, waaronder appels, peren, perziken, kersen en pruimen, evenals vruchtdragende struiken. Het wordt veroorzaakt door een schimmelpathogeen en zal resulteren in gerimpeld en uitgedroogd fruit.

Hier zijn de meest voorkomende symptomen in de volgorde waarin ze waarschijnlijk zullen optreden.

De verwelking wordt veroorzaakt door een van de twee schimmelpathogenen, de ene genaamd Monilina laxa en de andere genaamd M. fructigen . De sporen overwinteren op geïnfecteerd plantmateriaal en worden de volgende lente verspreid door wind, regen of dierlijke vectoren. Het probleem zal halverwege de lente merkbaar worden, maar zal in ernst toenemen naarmate de zomer vordert en de schimmel groeit. Als er niets aan wordt gedaan, zal de ziekte heviger worden en zich verspreiden naar andere planten in de buurt.