Ongeacht het type plant of waar het wordt gekweekt, op een gegeven moment zal het een bladvergeling en -uitval door ouderdom krijgen. Dit is een natuurlijk, onvermijdelijk proces dat plaatsvindt wanneer de plant alle stappen in zijn leven heeft voltooid. Eenjarige planten doorlopen dit proces aan het einde van een enkel groeiseizoen. Vaste planten leven meerdere jaren, zo niet tientallen of honderden jaren, maar zullen uiteindelijk toch deze symptomen vertonen.

Wanneer planten hun natuurlijke ontwikkelingsstadia hebben doorlopen en het einde van hun levenscyclus naderen, beginnen ze tekenen van achteruitgang te vertonen. De bladeren worden geel en gaan hangen, en na verloop van tijd worden ze papierachtig bruin en droog. Eenmaal volledig droog, beginnen de bladeren van de plant te vallen totdat de hele plant is uitgedroogd.

Aan het einde van zijn leven verhoogt de genetische codering in de plant de productie van ethyleen, een fytohormoon dat veroudering of natuurlijke veroudering en dood regelt. De celdeling stopt en de plant begint middelen te kataboliseren om in andere delen van de plant te gebruiken. Als dit gebeurt, beginnen de weefsels geel te worden en te drogen totdat de hele plant is uitgedroogd en vergaat.

Als er bruine of zwarte vlekken op de onrijpe vruchten van planten zijn, is de kans groot dat de vruchtvlek de schuld is. Dit is een informele term die wordt gebruikt om verschillende soorten ziekten te beschrijven die allemaal dezelfde symptomen veroorzaken: onaantrekkelijke plekken op groenten en fruit. Er zijn een paar verschillende boosdoeners achter de vruchtvlek , waaronder bacteriële vlek, bacteriële vlek en andere gerelateerde ziekten (zoals vroege bacterievuur). Hier zijn enkele symptomen en mogelijke oplossingen om te overwegen.

De symptomen van de vruchtvlek variëren afhankelijk van het type plant dat wordt aangetast en door welke specifieke ziekteverwekker de schuldige is. Vrijwel elk type plant kan worden beïnvloed door de vruchtvlek , waaronder tomaten, peren, pruimen, uien, aardbeien, selderij, perziken en meer. Hier zijn enkele voorbeelden van mogelijke symptomen: Kleine fruitplek Kleine vlekken worden meestal geassocieerd met bacteriële vlek.

Grote fruitplek Grote vlekken worden vaak gezien op planten die lijden aan bacteriële vlekken, vroege bacterievuur en aanverwante ziekten.

Er zijn een paar boosdoeners achter de vruchtvlek . Deze zijn zowel afhankelijk van de ziekteverwekker als van het type plant. Bacteriële vlek en bacteriële vlek zijn beide veel voorkomende ziekten die tomaten, gemalen kersen en andere planten kunnen aantasten. Bacteriële vlek wordt veroorzaakt door Pseudomonas syringae . Het werd voor het eerst ontdekt in de Verenigde Staten in 1933 en komt het meest voor in tomaten en nabijgelegen onkruid, maar kan ook andere soorten planten en hun fruit aantasten. Het komt vaker voor bij lage temperaturen (minder dan 75 ) en hoge vochtigheid. Bacteriële vlek wordt veroorzaakt door Xanthomonas campestris pv. Vesicatoria . Deze ziekte werd voor het eerst ontdekt in 1912 in Texas en komt vaker voor bij warm weer en bij hoge luchtvochtigheid.

Bloembloei komt voor wanneer bloemen zwak, hangend, verwelkt of vervaagd worden totdat ze niet meer tot leven kunnen worden gewekt. Tijdens het verwelken beginnen ze te kreuken en te krimpen totdat de bloem helemaal droog of dood is. Alle bloemen, ongeacht het planttype of het klimaat waarin ze worden gekweekt, zijn vatbaar voor verwelking. Het is een wereldwijd probleem bij kamerplanten, kruiden, bloeiende sierplanten, bomen, struiken, tuingroenten en voedselgewassen. In tegenstelling tot verwelking - wat verwelken vaak wordt verward met - kan verwelking door verschillende dingen worden veroorzaakt en is vaak meer dan een gebrek aan water. Verwelking kan in ernstige gevallen dodelijk zijn.

Bloembloei vordert van zeer milde gevallen tot ernstige gebeurtenissen die de bloem doden. De ernst van de symptomen is gerelateerd aan de oorzaak en hoe lang de aandoening mag vorderen voordat er actie wordt ondernomen.

De belangrijkste oorzaken van de bloembloei zijn natuurlijke veroudering, gebrek aan water, voedingstekorten en bacteriële of schimmelziekten. Het is van cruciaal belang om de onderliggende oorzaak te bepalen wanneer een bloembloei wordt opgemerkt. Dit zal leiden tot de beste manier van handelen, als behandeling mogelijk is. Controleer de grond op vocht en onderzoek vervolgens de hele plant nauwkeurig op tekenen van voedingstekorten. Als geen van beide de oorzaak blijkt te zijn, knip dan de steel onder een bloem open. Als een dwarsdoorsnede bruine of roestkleurige vlekken vertoont, is het veilig om aan te nemen dat dit een bacteriële of schimmelinfectie is. Als de bloem het einde van zijn normale levensduur nadert, verhoogt de genetische codering in de plant de productie van ethyleen, een fytohormoon dat veroudering of celveroudering en -sterfte regelt. De celdeling stopt en de plant begint hulpbronnen in de bloem af te breken om in andere delen van de plant te gebruiken. In alle andere gevallen komt de bloembloei voor wanneer de plant de stengel afsluit als een verdedigingsmechanisme en het transport binnen het vaatstelsel stopt. Dit voorkomt verder waterverlies via de bloemen, maar voorkomt ook dat bacteriën en schimmels zich verplaatsen naar gezonde delen van de plant. Zodra het transport van water en voedingsstoffen stopt, begint de bloem te verdorren en uiteindelijk af te sterven.