Zoek planten
Probeer gratis
Nederlands
Paardenstaart
Botanische naam: Equisetum
Paardenstaart
Botanische naam: Equisetum
Photo By Adrian198cm , used under CC0 /Cropped and compressed from original 
Beschrijvingen
De planten van het geslacht paardenstaart zijn meerjarig en hebben een uitgesproken voorkeur voor rijke, vochtige bodems. Deze planten zijn giftig voor vee, maar ze vormen geen gevaar voor de mens. Ze vormen sporen in de karakteristieke aar die op de stengel kan verschijnen.
Soorten van Paardenstaart
Vertakte Paardenstaart
De in kransen staande bladeren bestaan uit kleine schubben, waarbij de bladscheden grotendeels met elkaar vergroeid zijn tot een stengelschede. De tot 2 cm lange, groene stengelscheden hebben soms onduidelijke bruinachtige banden. De smal driehoekige en hoger op de stengel priemvormige, dunvliezige, gekronkelde tanden vallen al vroeg af.
Equisetum pratense
De steriele spruiten zijn grasgroen. De top van de spruit is vaak naar voren gebogen. De centrale holte omvat meer dan de helft van de doorsnede van de stengel. Net als de verwante bospaardenstaart is de stengel, met name in het bovenste deel, bezet met dunne spiculae van silicium.
Reuzenpaardenstaart
De reuzenpaardenstaart (Equisetum telmateia) heeft met zijn hoge groene, vertakkende stengels een opvallend uiterlijk. De reuzenpaardenstaart groeit in veel gematigde klimaten in het wild en kan vooral gevonden op vochtige, schaduwrijke plekken in open bosgebieden. De planten vormen vaak grote kolonies.
Heermoes
Heermoes is een plant die net als andere planten uit de paardestaartenfamilie een langwerpige, borstelige structuur heeft. In de tijd van de Grieken en Romeinen werd de plant gebruikt om bloedingen te stoppen. Tegenwoordig is de heermoes ook een veelgebruikt ingrediënt in de cosmetica.
Dwergholpijp
Dwergholpijp groeit tot ongeveer 30 cm hoog. De stengels zijn groen, onvertakt, dik en ongeveer 1 mm breed met zes ribben. De bladeren zijn verkleind tot een zwarte schede rond de stengel. Deze bladeren zijn erg klein, ongeveer 1 mm lang en rond knooppunten gerangschikt. De knooppunten liggen ongeveer 1 tot 3 cm uit elkaar. De knollen zijn dun, geel en bruin. De wortels zijn erg fijn, zwart en overtreffen de grond dicht.
Equisetum giganteum
De planten van het geslacht equisetum giganteum zijn meerjarig en hebben een uitgesproken voorkeur voor rijke, vochtige bodems. Deze planten zijn giftig voor vee, maar ze vormen geen gevaar voor de mens. Ze vormen sporen in de karakteristieke aar die op de stengel kan verschijnen.
Bonte paardestaart
De tanden zijn zeer breed witvliezig gerand met een zwart middendeel. Onder de tanden zit een donkerbruine tot zwarte band. De stengel heeft 6-10 ribben. Bij de onderste knopen zitten enkele lange zijtakken, maar soms ontbreken ze. Ze zijn ook 2-3 cm dik en even lang als de hoofdstengel. Het middenkanaal is nauw of vrijwel afwezig. De stengelscheden zijn enigszins opgeblazen.
Equisetum laevigatum
Hij groeit smalle groene stengels die soms een hoogte bereiken van meer dan 1,5 m. De bladeren bij de knooppunten zijn kleine, schaalachtige bruinachtige omhulsels en er zijn af en toe kleine, spichtige takken. De stengels zijn bedekt met afgeronde kegelvormige sporangia.
Lidrus
Lidrus ( Equisetum palustre ) is een groenblijvende vaste plant die 4 tot 20 centimeter hoog wordt. Hij is giftig voor dieren, vooral voor paarden en vee. De plant groeit vaak in moerassen en natte gebieden en bloeit van de lente tot de zomer.
Holpijp
Op de 4-8 mm dikke stengel zitten veertien tot dertig witachtige strepen. De tot 1,2 cm lange, groene tot bruine stengelscheden hebben vijftien tot dertig smalle driehoekige tanden. De zwartachtige tanden hebben een groene voet. De holpijp vermeerdert zich hoofdzakelijk vegetatief met wortelstokken.
Schaafstro
Schaafstro is een vrij zeldzame plant in Nederland. Deze plant lijkt wel wat op een paardenstaart, waar zijn Latijnse naam (Equisetum hyemale) ook naar verwijst: 'equisetum' stamt af van het Latijnse 'equus' (paard) en 'setum' staat voor 'borstel' of 'haren'. De soortnaam 'hyemale' geeft aan dat de plant met name in de winter bloeit.
Bospaardenstaart
De bospaardenstaart is in Nederland een zeldzame en kwetsbare soort, die sinds 1950 in aantal is afgenomen. Hij staat dan ook op de Rode lijst van planten. De Latijnse naam van de plant is afkomstig van 'equus' (paard) en 'setum' (borstel of haren), terwijl 'sylvaticum' betekent dat deze plant in het bos groeit.
Equisetum litorale
De planten van het geslacht equisetum litorale zijn meerjarig en hebben een uitgesproken voorkeur voor rijke, vochtige bodems. Deze planten zijn giftig voor vee, maar ze vormen geen gevaar voor de mens. Ze vormen sporen in de karakteristieke aar die op de stengel kan verschijnen.
Equisetum nelsonii
De planten van het geslacht equisetum nelsonii zijn meerjarig en hebben een uitgesproken voorkeur voor rijke, vochtige bodems. Deze planten zijn giftig voor vee, maar ze vormen geen gevaar voor de mens. Ze vormen sporen in de karakteristieke aar die op de stengel kan verschijnen.
Equisetum bogotense
De planten van het geslacht equisetum bogotense zijn meerjarig en hebben een uitgesproken voorkeur voor rijke, vochtige bodems. Deze planten zijn giftig voor vee, maar ze vormen geen gevaar voor de mens. Ze vormen sporen in de karakteristieke aar die op de stengel kan verschijnen.
Wetenschappelijke classificatie
Phylum
Vaatplanten Klasse
Equisetopsida Classificatie
Equisetales Familie
Paardenstaartfamilie Genus
Paardenstaart 
De botanicus in uw broekzak
Scan de QR-code om te downloaden
