Sterfte na de bloei is soms een natuurlijk verouderingsproces van de bloem, terwijl het soms op een probleem kan duiden. Orchideeën kunnen bijvoorbeeld twee weken tot drie maanden bloeien, dus verwelking na een paar dagen duidt op een probleem voor de meeste soorten. Dit kan vrijwel elke sierbloeiende plant overkomen, maar die met ondiepe wortels en beperkte tolerantie voor droogte, volle zon en lage luchtvochtigheid zijn vatbaarder. Dit is een veelvoorkomend probleem en is vaak eenvoudig op te lossen. Soms is het echter het gevolg van ernstiger oorzaken, zoals plagen of ziekte van het wortelstelsel.

Verwelkende bloemen kunnen een teken zijn van een ongezond wortelstelsel. Elke aandoening die verhindert dat de plant voldoende water en voeding opneemt, kan leiden tot verwelkende bloemen en soms andere symptomen. Als de plant niet genoeg water heeft, kan hij de juiste druk in stengels, bladeren en bloemen niet handhaven, waardoor ze verwelken. Dit kan het gevolg zijn van fysieke schade, bijvoorbeeld door wortelbreuk tijdens het verpotten of aantasting door insecten zoals snijwormen. Als je je plant onlangs hebt verpot, is fysieke schade aan de wortels een waarschijnlijke oorzaak. Als je insecten ziet, eten ze mogelijk bladeren, wortels of bloemen. Schimmelinfecties kunnen ook wortelrot en schade veroorzaken, waardoor de opname van water en voedingsstoffen wordt voorkomen. Ten slotte kunnen verwelkende bloemen eenvoudigweg het gevolg zijn van leeftijd. Als er geen andere symptomen zichtbaar zijn, kan dit eenvoudigweg het natuurlijke einde van de levensduur van de bloem aangeven. Als het voorbarig lijkt, kan dit worden veroorzaakt door omgevingsfactoren: water, vochtigheid, licht of stress. Onderwater is een veelvoorkomende oorzaak. Evenzo drogen planten die zijn aangepast aan een hoge luchtvochtigheid gemakkelijk uit wanneer de luchtvochtigheid laag is, zoals in de winter of in droge klimaten. Te veel licht kan ook stress veroorzaken bij planten die schaduw nodig hebben, waardoor bloemen verwelken.

Bloembloei komt voor wanneer bloemen zwak, hangend, verwelkt of vervaagd worden totdat ze niet meer tot leven kunnen worden gewekt. Tijdens het verwelken beginnen ze te kreuken en te krimpen totdat de bloem helemaal droog of dood is. Alle bloemen, ongeacht het planttype of het klimaat waarin ze worden gekweekt, zijn vatbaar voor verwelking. Het is een wereldwijd probleem bij kamerplanten, kruiden, bloeiende sierplanten, bomen, struiken, tuingroenten en voedselgewassen. In tegenstelling tot verwelking - wat verwelken vaak wordt verward met - kan verwelking door verschillende dingen worden veroorzaakt en is vaak meer dan een gebrek aan water. Verwelking kan in ernstige gevallen dodelijk zijn.

Bloembloei vordert van zeer milde gevallen tot ernstige gebeurtenissen die de bloem doden. De ernst van de symptomen is gerelateerd aan de oorzaak en hoe lang de aandoening mag vorderen voordat er actie wordt ondernomen.

De belangrijkste oorzaken van de bloembloei zijn natuurlijke veroudering, gebrek aan water, voedingstekorten en bacteriële of schimmelziekten. Het is van cruciaal belang om de onderliggende oorzaak te bepalen wanneer een bloembloei wordt opgemerkt. Dit zal leiden tot de beste manier van handelen, als behandeling mogelijk is. Controleer de grond op vocht en onderzoek vervolgens de hele plant nauwkeurig op tekenen van voedingstekorten. Als geen van beide de oorzaak blijkt te zijn, knip dan de steel onder een bloem open. Als een dwarsdoorsnede bruine of roestkleurige vlekken vertoont, is het veilig om aan te nemen dat dit een bacteriële of schimmelinfectie is. Als de bloem het einde van zijn normale levensduur nadert, verhoogt de genetische codering in de plant de productie van ethyleen, een fytohormoon dat veroudering of celveroudering en -sterfte regelt. De celdeling stopt en de plant begint hulpbronnen in de bloem af te breken om in andere delen van de plant te gebruiken. In alle andere gevallen komt de bloembloei voor wanneer de plant de stengel afsluit als een verdedigingsmechanisme en het transport binnen het vaatstelsel stopt. Dit voorkomt verder waterverlies via de bloemen, maar voorkomt ook dat bacteriën en schimmels zich verplaatsen naar gezonde delen van de plant. Zodra het transport van water en voedingsstoffen stopt, begint de bloem te verdorren en uiteindelijk af te sterven.

Als het verwelken van bloemen een natuurlijke ontwikkeling is vanwege de leeftijd, kan er niets worden gedaan om het proces te vertragen of te stoppen. Zodra hormonen in de plant het verouderingsproces beginnen, is het onomkeerbaar. Bij gebrek aan water de plant onmiddellijk water geven met regenwater op kamertemperatuur, bronwater uit flessen of gefilterd kraanwater. Watercontainerplanten totdat overtollig water uit de bodem loopt; water in de grond planten totdat de grond doorweekt is maar er geen stilstaand water op het oppervlak is. Bij voedingstekorten is de beste oplossing om een korrelige of wateroplosbare vloeibare meststof te gebruiken en deze in ongeveer de helft van de aanbevolen dosering op de grond aan te brengen. Houd het van de bladeren en zorg ervoor dat korrelige producten goed in de grond worden bewaterd. Als de plant is geïnfecteerd met een bacteriële of schimmelziekteverwekker, is er geen behandeling die de zieke planten geneest. De beste oplossing is om de geïnfecteerde planten te verwijderen en het plantmateriaal op een andere locatie weg te gooien. Niet op een composthoop gooien.

Dit is zeker een van die gevallen waarin voorkomen effectiever is dan genezen. Hier zijn enkele preventieve maatregelen om een voortijdige bloembloei te vermijden.

Bladkevers varieert in grootte van 1,5 mm tot 20 mm . Zowel volwassen kevers als hun larven eten de bladeren van veel verschillende soorten planten. Er zijn meer dan 35.000 verschillende soorten bladkevers , in verschillende kleuren, waaronder goud, groen, geel gestreept en rood gestreept. Sommige hiervan zijn aangezien voor lieveheersbeestjes vanwege hun vorm en kleur. Ze kunnen ovaal, rond of langwerpig van vorm zijn. Deze insectenplagen zijn het meest actief in de lente en de zomer. Als ze niet worden bestreden, kunnen bladkevers veel schade aanrichten aan groentegewassen en sierplanten. Ze voeden zich met de bladeren, bloemen, stengels, wortels en vruchten van verschillende planten. Ze kunnen vliegen, wat betekent dat ze gemakkelijk van de ene plant naar de andere kunnen gaan. Sommige soorten met een bladkevers richten zich slechts op één specifiek gewas, terwijl andere zich op veel verschillende soorten planten richten. Hoewel veel van de schade die ze veroorzaken cosmetisch is, kan een plaag een plant verzwakken en vatbaar maken voor andere, meer problematische ziekten.

De eerste tekenen van een bladkevers zijn kleine zichtbare gaatjes in bladeren. Bladeren verkleuren dan en er zijn donkere keverkeutels te zien. Als de bladeren geel en bruin worden, vallen ze van de plant op de grond. Sommige bladeren zullen geskelettiseerd lijken met alleen de nerven die nog over zijn. De besmetting begint in het voorjaar, wanneer de volwassen kevers uit de grond komen en hun eieren op de bladeren van planten leggen. Wanneer deze eieren uitkomen, beginnen de jonge nimfen op de bladeren te kauwen terwijl ze opgroeien. Zodra de bladkevers groot en volwassen is, vallen ze op de grond en verpoppen ze zich in de winter in de grond voordat ze de cyclus helemaal opnieuw beginnen. Bladkevers eet ook gaten in groenten en fruit. Deze kunnen worden gezien als kleine ronde gaatjes die soms een groter bruin gebied om zich heen hebben.

Voor minder ernstige gevallen:

Om meer ernstige plagen te behandelen:

Volg deze werkwijzen om plagen met de bladkevers te voorkomen.

Rottend fruit is vrij algemeen en er zijn een groot aantal factoren die aan de basis kunnen liggen van dit probleem. Symptomen variëren ook van fruit tot fruit en van oorzaak tot oorzaak, maar over het algemeen kan men fruit herkennen dat verrot is of begint te rotten. Veel van de meest voorkomende oorzaken van rotting zijn gerelateerd aan schimmelziekten, die de vrucht binnendringen via wonden zoals die veroorzaakt door vogels. De ziekte verspreidt zich vervolgens naar buiten vanuit de wond. Van daaruit kan het zich verspreiden naar naburige vruchten of door de wind worden meegevoerd naar verder weg gelegen planten.

Hieronder staan enkele van de algemenere symptomen waar u op moet letten bij een rottend fruit . Als dit bij slechts één of twee vruchten voorkomt, kan dit het gevolg zijn van een kleinschalige infectie, maar als het wijdverbreid is, is er waarschijnlijk een schimmelinfectieprobleem.

Rottend fruit wordt vaak veroorzaakt door een schimmelinfectie. Deze schimmels overwinteren op gevallen fruit, waarna de sporen het volgende voorjaar door de wind worden verspreid. Vogels en sapzuigende insecten kunnen ook als vectoren fungeren. De toegang tot nieuw fruit wordt aanzienlijk vergemakkelijkt als er wonden zijn van welke aard dan ook waardoor de sporen de huid kunnen binnendringen. Hoe gezonder de boom of plant, hoe beter hij in staat is zichzelf te verdedigen tegen infectie.

Om besmetting met plagen en ziekten te voorkomen:

Om een voedingstekort dat de plant verzwakt te voorkomen:

Gebrek aan voedingsstoffen kan op veel verschillende manieren op planten worden gezien. Kortom, het gebrek aan voedingsstoffen zal de plantengroei remmen, zwakke stengels en bladeren produceren en planten blootstellen aan infectie door plagen en ziekten. Planten gebruiken de voedingsstoffen uit de bodem om hen te helpen bij de fotosynthese. Dit zorgt op zijn beurt voor een gezonde plantengroei. Planten die onvoldoende voedingsstoffen bevatten, zien er mat en ongezond uit. Uiteindelijk, als dit niet wordt aangepakt, zullen de planten sterven. De belangrijkste voedingsstoffen die planten nodig hebben, zijn stikstof, fosfor, kalium, calcium, magnesium en zwavel. Bovendien hebben planten kleine hoeveelheden micronutriënten nodig, zoals ijzer, boor, mangaan, zink, koper en molybdeen.

Een veel voorkomend teken dat planten een gebrek aan voedingsstoffen ervaren, is het vergelen van bladeren. Dit kan een algehele vergeling zijn of bladeren die geel zijn maar nog steeds groene nerven hebben. Deze bladeren zullen uiteindelijk bruin worden en afsterven. Een ander teken is het verlies van plantkracht. De planten groeien mogelijk niet zo goed als ze zouden moeten of hun groei kan worden belemmerd. Hieronder staan enkele veelvoorkomende symptomen die optreden wanneer planten een tekort aan voedingsstoffen hebben. Stikstof (N ): Binnenste, oudere bladeren eerst geel. Als het tekort ernstig is, gaat de vergeling naar buiten naar nieuwere groei. Kalium (K ): Bladranden kunnen bruin en rimpelig worden, met net binnen de rand een vergelingslaag. Oudere bladeren worden het eerst aangetast. Fosfor (P ): Gebrek aan krachtige groei. Planten zullen onvolgroeid lijken. Zink (Zn ): Vergeling treedt meestal het eerst op aan de bladbasis. Koper (Cu ): Nieuwere bladeren beginnen eerst te vergelen, terwijl oudere bladeren alleen vergelen als het tekort ernstig wordt. Borium (B ): Nieuwere bladeren worden het eerst aangetast. Gebladerte kan ook bijzonder broos worden in geval van boriumgebrek.

Er zijn verschillende factoren die kunnen leiden tot een gebrek aan voedingsstoffen , een situatie waarin planten niet de voedingsstoffen krijgen die ze nodig hebben. Dit kan zijn omdat ze zijn geplant in bodems met een tekort aan voedingsstoffen, of omdat de pH van de grond te hoog of te laag is. Een onjuiste pH van de grond kan bepaalde voedingsstoffen opsluiten, waardoor ze niet beschikbaar zijn voor planten. Gebrek aan bodemvocht kan ook een probleem zijn, omdat planten water nodig hebben om de voedingsstoffen uit de bodem op te kunnen nemen.

Er zijn verschillende eenvoudige manieren om de gebrek aan voedingsstoffen in de bodem te verhelpen.

Er zijn verschillende eenvoudige manieren om voedingstekorten bij planten te voorkomen.

Watertekort naamplanten is een van de snelste manieren om ze te doden. Dit is iets waar de meeste tuinders zich goed van bewust zijn. Helaas kan het lastig zijn om precies te weten hoeveel water een plant nodig heeft, vooral gezien het feit dat onder water en te veel water geven vergelijkbare symptomen bij planten hebben. Daarom is het belangrijk om waakzaam te zijn en aandacht te besteden aan de individuele behoeften van elke plant.

Zoals eerder vermeld, vertonen overbewatering en onderwaterbewatering vergelijkbare symptomen bij planten. Deze symptomen zijn onder meer slechte groei, verwelkte bladeren, ontbladering en bruine bladpunten of randen. Uiteindelijk kan zowel onder- als overwatering leiden tot de dood van een plant. De makkelijkste manier om te bepalen of een plant te veel of te weinig water heeft, is door naar de bladeren te kijken. Als de watertekort de boosdoener is, zien de bladeren er bruin en knapperig uit, terwijl als het te veel water geeft, ze geel of lichtgroen van kleur lijken. Wanneer dit probleem voor het eerst begint, zijn er mogelijk helemaal geen merkbare symptomen, vooral bij winterharde of droogtetolerante planten. Ze zullen echter beginnen te verwelken zodra ze beginnen te lijden aan een gebrek aan water. De randen van de bladeren van de plant worden bruin of krullen. Grond die wegtrekt van de randen van de planter is een veelbetekenend teken, of een knapperige, broze stengel. Langdurige watertekort kan ervoor zorgen dat de groei van een plant belemmerd wordt. De bladeren kunnen vallen en de plant kan ook vatbaarder zijn voor plagen.

Watertekort wordt veroorzaakt door, simpelweg, planten niet vaak of diep genoeg water te geven. Er is een verhoogd risico op een watertekort als een van deze situaties van toepassing is:

De gemakkelijkste (en meest voor de hand liggende) manier om de watertekort aan te pakken, is door de plant volledig te hydrateren. Dit moet echter zorgvuldig gebeuren. Een veelgemaakte fout die veel tuinders maken, is om hun onderwaterplanten te overgieten met water. Dit kan de wortels van de plant overweldigen en het systeem schokken, iets dat nog schadelijker kan zijn dan het gebrek aan water om mee te beginnen. Geef in plaats daarvan grondig en langzaam water en neem pauzes om het water langzaam door de grond te laten verzadigen om bij de wortels te komen. Gebruik water op kamertemperatuur, want koud water kan een te grote schok zijn. Verkort in de toekomst de tijd tussen de gietbeurten. Een goede vuistregel is om de grond rond elke plant dagelijks te controleren. Als het droog is tot minstens vijf centimeter, is het tijd om water te geven. Als een containerplant herhaaldelijk zeer snel uitdroogt, kan het ook een goed idee zijn om te verpotten in een langzamer drainerende container.

Controleer altijd de grond voordat u water geeft. Als de bovenste centimeter aarde vochtig aanvoelt, maar niet nat, is de watergift perfect. Als het droog is, geef het dan onmiddellijk water. Als het drassig aanvoelt, vermijd je water te geven totdat het wat meer uitdroogt. Zorg er ook voor dat de verlichting voldoende is voor de soort. Planten groeien sneller en hebben meer water nodig bij intens licht of veel warmte. Op de hoogte zijn van deze voorwaarden en ze, indien mogelijk, wijzigen, is een goede manier om watertekort te voorkomen. Veel containerplanten worden gepot in grondmengsels die goed doorlatend zijn. Het toevoegen van vochtvasthoudende materialen, zoals compost of veenmos, kan deze symptomen ook voorkomen. Andere tips om watertekort te voorkomen zijn onder meer: