Zoek planten
Probeer gratis
Nederlands
Weegbree
Botanische naam: Plantago
Weegbree
Botanische naam: Plantago
Beschrijvingen
De meeste soorten uit het geslacht weegbree zijn kruidachtige planten, maar het geslacht telt ook een paar struiken. Ze hebben in het algemeen een voorkeur voor vochtige bodems . Veel van hen worden als onkruid beschouwd omdat ze zich zowat overal kunnen vestigen. Door hun vlezige bladeren zijn ze bijzonder goed bestand tegen betreding, waardoor ze moeiteloos op tuinpad kunnen overleven. 
Soorten van Weegbree
Plantago virginica
Het geheel is bedekt met wit haar. De bladeren zijn alleen wortelbladeren en ze zijn naaldvormig.
Hazenpootweegbree
De voet van de haas (Plantago lagopus) is een kruidachtige van de familie van de plantagináceas.
Plantago patagonica
Het is een harig eenjarig kruid dat lineaire of zeer smal lansvormige basale bladeren tot 10 cm lang produceert. Er zijn meestal veel stengelachtige bloeiwijzen die rechtop groeien tot een maximale hoogte van ongeveer 18 cm. Boven op de steel van de bloeiwijze bevindt zich een dichte cilindrische of enigszins conische piek van verschillende kleine bloemen en schutbladeren. De piek is erg wollig.
Plantago ovata
De plant wordt 2 - 10 cm hoog. De lijnvormige, soms lijn-lancetvormige bladeren met spitse top en getande of gladde bladrand vormen een grondrozet en worden 2 - 10 cm lang en 1 - 5 cm breed. De bladeren zijn dicht, wollig behaard met tot 5 mm lange haren.
Grote weegbree
De grote weegbree (Plantago major) is in Europa een veelvoorkomend onkruid, dat door de kolonisten geïntroduceerd werd in Noord-Amerika, waar de plant lokale ecosystemen heeft verstoord. Indiaanse volkeren noemden de grote weegbree daarom ook wel 'voetspoor van de blanken'.
Plantago rugelii
Plantago rugelii is een weegbree-soort die inheems is in het oosten van Canada en het midden van de Verenigde Staten. De Latijnse naam Plantago rugelii verwijst naar Ferdinand Ignatius Xavier Rugel, een in Duitsland geboren botanicus.
Ruige weegbree
De ruige weegbree groeit vooral op redelijk droog grasland, maar komt in Nederland tegenwoordig vrij weinig voor. De ruige weegbree kan onderscheiden worden van de Grote weegbree (Plantago major) doordat de bladeren dichter behaard zijn en de lila aren duidelijk verschillend zijn. De bloemen verspreiden een subtiele geur die vooral insecten aantrekt.
Plantago asiatica
De plant is een overblijvend kruid dat tot 20 tot 61 cm en heeft korte en dikke onderstam met tal van vezelige en fasciculaire wortels.Het heeft korte stengels met een rozet van breed eivormig tot breed elliptische bladeren. Bladstelen 2.5 tot 10 cm lange, dun behaard. De plant heeft rechtopstaande punten van 8-18 hoog, met veel kleine, witte, haarloze bloemen en ovale kelkblaadjes met een lengte van 0,7-0,8, buisvormige kroon met vijf ovale lobben, en vier meeldraden. De vruchten zijn ovaalvormige pyxis van 0,1 hoog en 0,08 breed, met vier zwarte zaden die tot 0,07 lang zijn.
Hertshoornweegbree
De hertshoornweegbree (Plantago coronopus) is een in België en Nederland van nature voorkomende, eenjarige of vaste, tweeslachtige, 5–20 cm hoge plant met een penwortel.
Plantago elongata
Plantago elongata is een klein jaarlijks kruid dat een paar smalle lineaire of draadachtige basale bladeren produceert tot 10 cm lang. De stengelachtige bloeiwijzen groeien rechtop tot een maximale hoogte van ongeveer 18 cm. Boven op de steel van de bloeiwijze bevindt zich een piek van verschillende kleine bloemen, elk met een afgeronde of ovale kelk van kelkbladen bedekt met dikke, vlezige groene schutbladen.
Zeeweegbree
De plant wordt 15-60 cm hoog en heeft een wortelrozet. De tot meer dan 10 cm lange en 2-6 mm brede, vlezige bladeren zijn lijnvormig en hebben drie tot vijf nerven.
Zandweegbree
Zandweegbree (Plantago arenaria) is een eenjarige plant die behoort tot de weegbreefamilie (Plantaginaceae). De soort komt oorspronkelijk uit Zuidwest-Azië en komt sinds ongeveer 1900 in Nederland voor.
Naaldweegbree
Boven op de steel van de bloeiwijze bevindt zich een dichte aar van veel kleine bloemen met elk vier witachtige lobben van enkele millimeters lang. Tussen de bloemen zijn lange, smalle schutbladeren die 3 cm lang kunnen zijn, het bepalende kenmerk van de soort. De schutbladen hebben pluizige haren rond hun basis nabij de bloemen.
Plantago rhodosperma
Deze soort is een jaarlijks kruid dat groeit uit een penwortel. De bladeren zijn lansvormig en kunnen 35 cm lang worden, maar zijn meestal kleiner. De bladeren zijn grijsgroen en licht behaard. De bloeiwijze is een smalle aar tot 20 cm lang. Elke kleine bloem produceert twee rode of roodachtige zwarte zaden.
Plantago depressa
De meeste soorten uit het geslacht plantago depressa zijn kruidachtige planten, maar het geslacht telt ook een paar struiken. Ze hebben in het algemeen een voorkeur voor vochtige bodems . Veel van hen worden als onkruid beschouwd omdat ze zich zowat overal kunnen vestigen. Door hun vlezige bladeren zijn ze bijzonder goed bestand tegen betreding, waardoor ze moeiteloos op tuinpad kunnen overleven.
Vlozaad
De zaragatona, (Plantago psyllium), is een natuurlijke kruidachtige soort in het westelijke Middellandse Zeegebied, vooral Spanje en Marokko, en wordt ook in Zuid-Azië aangetroffen.
Smalle weegbree
Smalle weegbree komt in West-Europa veel voor in graslanden, maar ook in voegen van bestrating. Het is een waardplant voor diverse vlinders, en zangvogels eten de zaden. De bladeren kunnen als voedsel voor knaagdieren en konijnen worden gebruikt.
Wetenschappelijke classificatie
Phylum
Vaatplanten Klasse
Dicotylen Classificatie
Lipbloemigen Familie
Weegbreefamilie Genus
Weegbree 
De botanicus in uw broekzak
Scan de QR-code om te downloaden
