Bunga layu berlaku apabila bunga menjadi lemah, layu, layu atau pudar sehingga ia tidak dapat dihidupkan semula. Semasa layu, mereka mula berkedut dan mengecut sehingga bunga menjadi benar-benar kering atau mati. Mana-mana bunga, tanpa mengira jenis tumbuhan atau iklim di mana ia ditanam, terdedah kepada layu. Ia adalah masalah di seluruh dunia merentasi tumbuhan dalaman, herba, hiasan berbunga, pokok, pokok renek, sayur-sayuran taman dan tanaman makanan. Tidak seperti layu---yang layu sering dikelirukan dengan---layu boleh disebabkan oleh perkara yang berbeza dan selalunya disebabkan oleh lebih daripada kekurangan air. Layu boleh membawa maut dalam kes yang teruk.

Bunga layu berkembang daripada kes yang sangat ringan kepada kejadian yang teruk yang membunuh bunga. Keterukan gejala adalah berkaitan dengan punca dan berapa lama keadaan dibenarkan untuk berkembang sebelum tindakan diambil.

Penyebab utama bunga layu termasuk kemajuan usia semula jadi, kekurangan air, kekurangan nutrisi dan penyakit bakteria atau kulat. Adalah penting untuk menentukan punca asas apabila bunga layu diperhatikan. Ini akan membimbing tindakan terbaik, jika rawatan boleh dilakukan. Periksa tanah untuk kelembapan dan kemudian periksa dengan teliti seluruh tumbuhan untuk tanda-tanda kekurangan nutrien. Jika kedua-duanya tidak menjadi punca, potonglah batang di bawah bunga. Jika keratan rentas menunjukkan kesan coklat atau berwarna karat adalah selamat untuk menganggap bahawa ini adalah jangkitan bakteria atau kulat. Jika bunga menghampiri penghujung jangka hayat normalnya, pengekodan genetik dalam tumbuhan meningkatkan pengeluaran etilena, fitohormon yang mengawal penuaan, atau penuaan dan kematian sel. Pembahagian sel berhenti dan tumbuhan mula memecahkan sumber dalam bunga untuk digunakan di bahagian lain tumbuhan. Dalam semua kes lain, bunga layu berlaku apabila tumbuhan menutup batang sebagai mekanisme pertahanan, menghentikan pengangkutan dalam sistem vaskular. Ini menghalang kehilangan air selanjutnya melalui bunga tetapi juga menghalang bakteria dan kulat daripada bergerak ke bahagian tumbuhan yang sihat. Sebaik sahaja pengangkutan air dan nutrien berhenti, bunga itu mula layu dan akhirnya mati.

Layu selepas mekar kadangkala merupakan proses penuaan semula jadi bunga, manakala pada masa lain ia mungkin menunjukkan masalah. Orkid, sebagai contoh, boleh mekar selama mana-mana dari dua minggu hingga tiga bulan, jadi layu selepas beberapa hari menandakan masalah untuk kebanyakan jenis. Ini boleh berlaku pada hampir mana-mana tumbuhan berbunga hiasan, tetapi mereka yang mempunyai akar cetek dan toleransi terhad untuk kemarau, matahari penuh dan kelembapan rendah lebih mudah terdedah. Ini adalah masalah biasa, dan selalunya mempunyai penyelesaian yang mudah. Kadang-kadang, bagaimanapun, ia adalah hasil daripada punca yang lebih serius seperti perosak atau penyakit sistem akar.

Bunga yang layu boleh menjadi tanda sistem akar yang tidak sihat. Sebarang keadaan yang menghalang tumbuhan daripada menyerap air dan pemakanan yang mencukupi boleh mengakibatkan bunga layu dan kadangkala gejala lain. Jika tumbuhan tidak mempunyai air yang mencukupi, ia tidak dapat mengekalkan tekanan yang sesuai dalam batang, daun dan bunga, menyebabkan ia layu. Ini boleh berpunca daripada kerosakan fizikal -- contohnya daripada patah akar semasa pasu semula atau serangan serangga seperti ulat bulu. Jika anda baru-baru ini menanam semula tumbuhan anda, kerosakan fizikal pada akar adalah punca yang mungkin. Jika anda melihat serangga, mereka mungkin memakan daun, akar atau bunga. Jangkitan kulat juga boleh menyebabkan reput dan kerosakan akar, menghalang penyerapan air dan nutrien. Akhirnya, mekar layu boleh terhasil hanya dari usia. Jika tiada simptom lain kelihatan, ia mungkin hanya menandakan penghujung semula jadi jangka hayat bunga. Jika ia kelihatan pramatang, ini mungkin disebabkan oleh faktor persekitaran: air, kelembapan, cahaya atau tekanan. Kurang air adalah punca biasa. Begitu juga, tumbuhan yang disesuaikan dengan kelembapan tinggi mudah kering apabila kelembapan rendah, seperti semasa musim sejuk atau dalam iklim kering. Terlalu banyak cahaya juga boleh menekankan tumbuhan yang memerlukan naungan, menyebabkan bunga menjadi layu.

Tompok-tompok yang berubah warna pada dedaunan tumbuhan adalah salah satu masalah penyakit yang paling biasa orang ramai perhatikan. Bintik-bintik ini disebabkan oleh penyakit kulat dan bakteria, dengan kebanyakan jangkitan berkaitan dengan patogen kulat. Tompok coklat boleh berlaku pada semua tumbuhan dalaman, hiasan berbunga, tumbuhan sayuran, dan daun pokok, semak dan pokok renek. Tiada tumbuhan yang tahan terhadapnya, dan masalahnya lebih teruk dalam persekitaran yang hangat dan basah. Ia boleh berlaku pada bila-bila masa dalam peringkat hayat selagi daun ada. Bintik-bintik coklat kecil muncul pada dedaunan dan membesar apabila penyakit itu berlanjutan. Dalam kes yang teruk, tumbuhan atau pokok menjadi lemah apabila lesi mengganggu fotosintesis atau menyebabkan defoliasi.

Dalam kebanyakan kes, tompok coklat hanya mempengaruhi peratusan kecil keseluruhan tumbuhan, muncul pada sejumlah kecil daun. Jangkitan kecil hanya memberi tekanan kecil pada tumbuhan. Walau bagaimanapun, jika tidak dirawat dan penyakit itu berkembang dalam beberapa musim, ia akan memberi kesan teruk kepada kesihatan dan produktiviti spesimen yang dijangkiti.

Gejala Teruk

Tompok coklat , atau bintik daun, ialah istilah deskriptif biasa yang diberikan kepada beberapa penyakit yang menjejaskan daun tumbuhan dan pokok. Kira-kira 85% penyakit yang mempamerkan tompok daun adalah disebabkan oleh kulat atau organisma seperti kulat. Kadangkala tompok coklat disebabkan oleh jangkitan bakteria, atau aktiviti serangga dengan gejala yang serupa. Apabila keadaan hangat dan permukaan daun basah, spora kulat diangkut oleh angin atau tanah hujan di permukaan dan melekat padanya. Mereka tidak memecahkan dinding sel tetapi tumbuh di ruang antara membran plasma tumbuhan dan dinding sel tumbuhan. Apabila spora membiak, ia membebaskan toksin dan enzim yang menyebabkan bintik nekrotik (iaitu, tisu mati) pada daun, membolehkan kulat memakan produk yang dikeluarkan apabila sel merosot.