Przebarwione plamy na liściach roślin są jednym z najczęstszych problemów chorobowych, które ludzie obserwowali. Plamy te są spowodowane chorobami grzybiczymi i bakteryjnymi, przy czym większość infekcji jest związana z patogenem grzybiczym. Brunatna plamistość może występować na wszystkich roślinach doniczkowych, kwitnących roślinach ozdobnych, roślinach warzywnych oraz liściach drzew, krzewów i krzewów. Żadna roślina nie jest na nią odporna, a problem jest gorszy w ciepłym, wilgotnym środowisku. Może wystąpić w dowolnym momencie etapu życia, o ile obecne są liście. Na liściach pojawiają się małe brązowawe plamy, które powiększają się wraz z postępem choroby. W ciężkich przypadkach roślina lub drzewo ulega osłabieniu, gdy zmiany przerywają fotosyntezę lub powodują defoliację.

W większości przypadków brunatna plamistość dotyczy tylko niewielkiego procentu całej rośliny, pojawiając się na niewielkiej ilości liści. Niewielka infekcja tylko w niewielkim stopniu obciąża roślinę. Jeśli jednak nie będzie leczona, a choroba postępuje przez wiele sezonów, poważnie wpłynie to na zdrowie i produktywność zakażonych osobników.

Ciężkie objawy

Brunatna plamistość lub plamistość liści jest powszechnym terminem opisowym nadanym kilku chorobom dotykającym liście roślin i drzew. Około 85% chorób wykazujących plamistość liści jest spowodowanych przez grzyby lub organizmy grzybopodobne. Czasami brunatna plamistość jest spowodowana infekcją bakteryjną lub aktywnością owadów z podobnymi objawami. Kiedy jest ciepło, a powierzchnia liści jest wilgotna, zarodniki grzybów przenoszone przez wiatr lub deszcz lądują na powierzchni i przywierają do niej. Nie rozrywają ścian komórkowych, ale rosną w przestrzeni między błoną komórkową rośliny a ścianą komórkową rośliny. Gdy zarodniki się rozmnażają, uwalniają toksyny i enzymy, które powodują nekrotyczne plamy (tj. martwą tkankę) na liściach, umożliwiając grzybom konsumowanie produktów uwalnianych podczas degradacji komórek.

Więdnięcie owoców jest powszechna na wielu owocach drzew, w tym jabłka, gruszki, brzoskwinie, wiśnie i śliwki, a także na krzewach owocujących. Jest to spowodowane patogenem grzybiczym i powoduje pomarszczone i wysuszone owoce.

Oto najczęstsze objawy w kolejności, w jakiej mogą wystąpić.

Więdnięcie jest spowodowane przez jeden z dwóch patogenów grzybowych, jeden zwany Monilina laxa , a drugi M. fructigen . Zarodniki zimują na zainfekowanym materiale roślinnym, a następnej wiosny są przenoszone przez wiatr, deszcz lub wektory zwierzęce. Problem zacznie być zauważalny w połowie wiosny, ale nasili się wraz z postępem lata i wzrostem grzyba. Jeśli nie zostanie rozwiązana, choroba nasili się i rozprzestrzeni na inne rośliny w pobliżu.

Drobne, wyboiste narośla na całej łodydze rośliny to klasyczny znak łuszczaki . Te owady ssące zakopują swoje aparaty gębowe w liściach, owocach lub korze drzew, krzewów i innych roślin. Z biegiem czasu łuszczaki może poważnie zaszkodzić ich gospodarzom. Łuszczaki to nie tylko jeden gatunek owadów, ale duża, zróżnicowana grupa ponad 8000 pojedynczych gatunków, w tym łuski miękkie (łuska brązowa, łuska klonowa, łuska wiązowa) i łuski pancerne (łuska ostryg, łuska trzmielinka). Skala San Jose). Te małe szkodniki mogą mieć od 3 do 10 mm długości i są blisko spokrewnione z mączlikami i mszycami. Pomimo różnic w wielkości i wyglądzie, jedyną wspólną cechą wszystkich łuszczaki jest to, że rosną pod woskową powłoką. To okrycie przypomina nieco łuski ryby lub gada - stąd nazwa. Chroni owada przed uszkodzeniem. Łuszczaki żywi się szeroką gamą roślin, ale najczęściej spotykana jest na zielnych roślinach ozdobnych (zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz) oraz licznych gatunkach krzewów i drzew. Łuszczaki są łatwe do przeoczenia, po części dlatego, że są tak małe, a także dlatego, że nie wyglądają jak rzeczywiste owady. Jednak ważne jest, aby podjąć działania, gdy tylko zostaną zauważone, aby zapewnić zdrowie roślin.

Najbardziej oczywistym objawem jest obecność grup samych owadów, które wyglądają jak wyboiste narośla na roślinach, na ogół dość małe (mniej niż wielkość monety). Łuszczaki ma tendencję do łączenia się w grupy i pojawiania się wszystkich naraz. Owady wylęgają się z jaj wewnątrz tych łusek i rozwijają się przez dwa etapy wzrostu, zanim staną się dorosłymi. Dojrzałe samice produkują jaja, które chowają pod swoimi ciałami. W końcu wykluwają się one w maleńkie pełzacze, które mają kolor od żółtego do pomarańczowego i zaczynają się żerować w ciągu zaledwie jednego lub dwóch dni. Wysysają sok przez swoje podobne do igieł narządy gębowe i podczas jedzenia wydzielają za sobą substancję zwaną spadzią. Ponieważ łuszczaki są subtelne z wyglądu, objawy u roślin żywicielskich mogą być pierwszym zauważonym objawem. Ponieważ owady zjadają wszystkie składniki odżywcze rośliny, liście opadają przedwcześnie, a wzrost roślin zostaje zahamowany. Martwe lub brązowe liście mogą pozostawać przez długi czas na zabitych łuskami gałęziach. Sadzająca pleśń może również pojawić się na zaatakowanych roślinach, rosnąc w spadzi pozostawionej przez owady. Jest to czarny grzyb, który jest puszysty i nieatrakcyjny. Wzrost czarnej pleśni powoduje żółknięcie roślin, ponieważ zakłóca proces fotosyntezy.

Na zewnątrz pogoda i naturalni wrogowie o łuszczaki (tacy jak chrząszcze i pasożytnicze osy) zwykle trzymają te szkodniki na dystans. Kiedy ich liczba staje się obfita (lub gdy łuszczaki wpływa na rośliny domowe), potrzebne są interwencje. Oto kilka opcji: