Zgnilizna kwiatów , czasami nazywana zarazą kwiatową, to choroba grzybicza, która dotyka tylko kwitnienia niektórych ozdobnych roślin kwiatowych. W miarę postępu infekcji niszczy kwiat, ale nigdy nie uszkadza wegetatywnych ani zielonych części rośliny. Po zakażeniu kwiatów objawy przypominają zarazę Botrytis, ale Botrytis infekuje również martwą lub uśpioną tkankę wegetatywną. Choroba została po raz pierwszy odkryta w roślinach japońskich w 1919 roku, aw USA pod koniec lat 30. XX wieku. Obecnie występuje również w Nowej Zelandii, Australii i niektórych częściach Europy. Niestety żadna roślina nie ma dużej odporności na zgnilizna kwiatów , ale niektóre odmiany są bardziej podatne niż inne, szczególnie gatunki o podwójnym kwiacie. Zgnilizna kwiatów infekcji są wysokie, gdy temperatury są od łagodnych do wysokich (optymalne temperatury to 59 do 70°F ), a pogoda jest mglista lub deszczowa. Ogólnie rzecz biorąc, zgnilizna kwiatów to problem estetyczny, który niszczy kwiaty. Choroba nie jest szkodliwa dla długoterminowego zdrowia rośliny.

Nasilenie objawów różni się w zależności od gatunku zainfekowanej rośliny. Znaki zgnilizna kwiatów zwyczajowej są często widoczne na kwiatach zaraz po ich otwarciu.

Zgnilizna kwiatów jest spowodowana przez kilka różnych grzybów, przy czym każdy typ infekuje określone rośliny. Ovulinia azalea poraża gatunki i odmiany azalii oraz rododendrony. Ciborinia camelliae infekuje odmiany kamelii. Tuż po kwitnieniu grzyb zaraża podstawę kwiatów przy kielichu. Grzyb wytwarza enzymy rozkładające ścianę komórkową, które niszczą kwiaty w ciągu kilku dni. Kiedy kwiaty opadają na ziemię, twarde owocniki grzyba również opadają na ziemię, zimując do następnej wiosny. Kiedy temperatury osiągną optymalny zakres w następnym sezonie, zarodniki są przenoszone przez owady lub mogą rozprzestrzeniać się z prądami wiatru do około 12 mil . W glebie patogen może być aktywny przez trzy do pięciu lat.

Podwodne rośliny to jeden z najszybszych sposobów na ich zabicie. Jest to coś, o czym wie większość ogrodników. Niestety, dokładne określenie, ile wody potrzebuje roślina, może być trudne, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że podlewanie i nadmierne podlewanie mają podobne objawy u roślin. Dlatego ważne jest, aby być czujnym i uważnym na indywidualne potrzeby każdej rośliny.

Jak wspomniano wcześniej, podlewanie i podlewanie mają podobne objawy u roślin. Objawy te obejmują słaby wzrost, zwiędłe liście, defoliację i brązowe końcówki lub brzegi liści. Ostatecznie zarówno podlewanie, jak i nadmierne podlewanie może doprowadzić do śmierci rośliny. Najłatwiejszym sposobem określenia, czy roślina ma za dużo lub za mało wody, jest przyjrzenie się liściom. Jeśli winowajcą jest podwodne , liście będą brązowe i chrupiące, a jeśli jest zbyt podlewane, będą miały żółty lub bladozielony kolor. Kiedy ten problem zaczyna się po raz pierwszy, może nie być żadnych zauważalnych objawów, szczególnie u roślin odpornych lub tolerujących suszę. Jednak zaczną więdnąć, gdy zaczną cierpieć z powodu braku wody. Krawędzie liści rośliny staną się brązowe lub zwinięte. Gleba odrywająca się od krawędzi donicy jest znakiem ostrzegawczym lub chrupiącą, łamliwą łodygą. Przedłużona podwodne może spowodować zahamowanie wzrostu rośliny. Liście mogą opadać, a roślina może być również bardziej podatna na inwazję szkodników.

Podwodne jest spowodowana, po prostu, niezbyt częstym lub dostatecznie głębokim podlewaniem roślin. W przypadku wystąpienia którejkolwiek z poniższych sytuacji istnieje zwiększone ryzyko podwodne :

Drobne, wyboiste narośla na całej łodydze rośliny to klasyczny znak łuszczaki . Te owady ssące zakopują swoje aparaty gębowe w liściach, owocach lub korze drzew, krzewów i innych roślin. Z biegiem czasu łuszczaki może poważnie zaszkodzić ich gospodarzom. Łuszczaki to nie tylko jeden gatunek owadów, ale duża, zróżnicowana grupa ponad 8000 pojedynczych gatunków, w tym łuski miękkie (łuska brązowa, łuska klonowa, łuska wiązowa) i łuski pancerne (łuska ostryg, łuska trzmielinka). Skala San Jose). Te małe szkodniki mogą mieć od 3 do 10 mm długości i są blisko spokrewnione z mączlikami i mszycami. Pomimo różnic w wielkości i wyglądzie, jedyną wspólną cechą wszystkich łuszczaki jest to, że rosną pod woskową powłoką. To okrycie przypomina nieco łuski ryby lub gada - stąd nazwa. Chroni owada przed uszkodzeniem. Łuszczaki żywi się szeroką gamą roślin, ale najczęściej spotykana jest na zielnych roślinach ozdobnych (zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz) oraz licznych gatunkach krzewów i drzew. Łuszczaki są łatwe do przeoczenia, po części dlatego, że są tak małe, a także dlatego, że nie wyglądają jak rzeczywiste owady. Jednak ważne jest, aby podjąć działania, gdy tylko zostaną zauważone, aby zapewnić zdrowie roślin.

Najbardziej oczywistym objawem jest obecność grup samych owadów, które wyglądają jak wyboiste narośla na roślinach, na ogół dość małe (mniej niż wielkość monety). Łuszczaki ma tendencję do łączenia się w grupy i pojawiania się wszystkich naraz. Owady wylęgają się z jaj wewnątrz tych łusek i rozwijają się przez dwa etapy wzrostu, zanim staną się dorosłymi. Dojrzałe samice produkują jaja, które chowają pod swoimi ciałami. W końcu wykluwają się one w maleńkie pełzacze, które mają kolor od żółtego do pomarańczowego i zaczynają się żerować w ciągu zaledwie jednego lub dwóch dni. Wysysają sok przez swoje podobne do igieł narządy gębowe i podczas jedzenia wydzielają za sobą substancję zwaną spadzią. Ponieważ łuszczaki są subtelne z wyglądu, objawy u roślin żywicielskich mogą być pierwszym zauważonym objawem. Ponieważ owady zjadają wszystkie składniki odżywcze rośliny, liście opadają przedwcześnie, a wzrost roślin zostaje zahamowany. Martwe lub brązowe liście mogą pozostawać przez długi czas na zabitych łuskami gałęziach. Sadzająca pleśń może również pojawić się na zaatakowanych roślinach, rosnąc w spadzi pozostawionej przez owady. Jest to czarny grzyb, który jest puszysty i nieatrakcyjny. Wzrost czarnej pleśni powoduje żółknięcie roślin, ponieważ zakłóca proces fotosyntezy.

Na zewnątrz pogoda i naturalni wrogowie o łuszczaki (tacy jak chrząszcze i pasożytnicze osy) zwykle trzymają te szkodniki na dystans. Kiedy ich liczba staje się obfita (lub gdy łuszczaki wpływa na rośliny domowe), potrzebne są interwencje. Oto kilka opcji:

Zwiędnięcie po kwitnieniu jest czasem naturalnym procesem starzenia się kwiatu, innym razem może wskazywać na problem. Na przykład storczyki mogą kwitnąć od dwóch tygodni do trzech miesięcy, więc więdnięcie po kilku dniach sygnalizuje problem dla większości odmian. Może się to zdarzyć praktycznie każdej roślinie ozdobnej kwitnącej, ale bardziej podatne są te o płytkich korzeniach i ograniczonej tolerancji na suszę, pełnym słońcu i niskiej wilgotności. Jest to częsty problem i często można go łatwo rozwiązać. Czasami jednak jest to wynik poważniejszych przyczyn, takich jak szkodniki czy choroby systemu korzeniowego.

Więdnące kwiaty mogą być oznaką niezdrowego systemu korzeniowego. Każdy stan, który uniemożliwia roślinie wchłanianie wystarczającej ilości wody i składników odżywczych, może powodować więdnięcie kwiatów, a czasem inne objawy. Jeśli roślina nie ma wystarczającej ilości wody, nie może utrzymać odpowiedniego ciśnienia w łodygach, liściach i kwiatach, powodując ich więdnięcie. Może to wynikać z uszkodzeń fizycznych -- na przykład złamania korzeni podczas przesadzania lub ataku owadów, takich jak robaczki tnące. Jeśli niedawno przesadziłeś swoją roślinę, prawdopodobną przyczyną jest fizyczne uszkodzenie korzeni. Jeśli widzisz owady, mogą jeść liście, korzenie lub kwiaty. Infekcje grzybicze mogą również powodować gnicie i uszkodzenia korzeni, zapobiegając wchłanianiu wody i składników odżywczych. Wreszcie, więdnięcie kwiatów może wynikać po prostu z wieku. Jeśli nie są widoczne żadne inne objawy, może to po prostu sygnalizować naturalny koniec życia kwiatu. Jeśli wydaje się to przedwczesne, może to być spowodowane czynnikami środowiskowymi: wodą, wilgocią, światłem lub stresem. Częstą przyczyną jest podlewanie. Podobnie rośliny przystosowane do wysokiej wilgotności łatwo wysychają, gdy wilgotność jest niska, na przykład zimą lub w suchym klimacie. Zbyt dużo światła może również stresować rośliny, które potrzebują cienia, powodując więdnięcie kwiatów.