Mrówki ogniste to grupa mrówek, które znane są z agresywnego zachowania i bolesnych użądleń. Niektóre mrówki ogniste są rodzime, a inne są inwazyjne z innych krajów. Kiedy dotrą do roślin, wspinają się po nich i przeżuwają liście i pąki kwiatowe. Mrówki ogniste zabija i zjada również pożyteczne owady, takie jak gąsienice, biedronki, modliszki i rodzime mrówki. Mogą stanowić problem za każdym razem, gdy temperatura jest powyżej zera, ale nowe infestacje najprawdopodobniej pojawią się, gdy zostaną przeniesione przez skażony materiał, taki jak ziemia doniczkowa lub ściółka, lub gdy insektycydy zaszkodziły populacjom pożytecznych owadów, które w przeciwnym razie kontrolowałyby populacje o mrówki ogniste . Mogą być trudne do kontrolowania, zwłaszcza gdy populacje stają się duże. Uszkodzenia roślin są zazwyczaj niewielkie, ale mrówki ogniste może zniszczyć sadzonki.

Objawem numer jeden mrówki ogniste jest obserwowanie samych mrówek, które są koloru czerwonego lub czarnego. Kopce mrówek w ziemi są również znakami. Kopce mrówek ognistych rzadko przekraczają 18 cali średnicy. Jeśli kopiec mrówek ognistych zostanie naruszony, pojawi się wiele szybko poruszających się, agresywnych mrówek. Te mrówki ugryzą, a następnie boleśnie użądlą. Nawet jeśli nie widać mrówek, ich uszkodzenia mogą być widoczne. Przegryzione brzegi liści i kwiatów mogą wskazywać na mrówki ogniste . W pełni zjedzone sadzonki to kolejny znak.

Uwaga : mrówki ogniste są jadowite i powodują bolesne ukąszenia, które mogą być śmiertelne w przypadku rzadkiej, ale znacznej alergii. Mrówki ogniste może być bolesnym szkodnikiem, który ma się wokół ciebie i twoich roślin. Utrzymanie ich pod kontrolą zapewni wszystkim komfort pracy w ogrodzie. W mniej poważnych przypadkach:

W ciężkich przypadkach:

Zwiędnięcie po kwitnieniu jest czasem naturalnym procesem starzenia się kwiatu, innym razem może wskazywać na problem. Na przykład storczyki mogą kwitnąć od dwóch tygodni do trzech miesięcy, więc więdnięcie po kilku dniach sygnalizuje problem dla większości odmian. Może się to zdarzyć praktycznie każdej roślinie ozdobnej kwitnącej, ale bardziej podatne są te o płytkich korzeniach i ograniczonej tolerancji na suszę, pełnym słońcu i niskiej wilgotności. Jest to częsty problem i często można go łatwo rozwiązać. Czasami jednak jest to wynik poważniejszych przyczyn, takich jak szkodniki czy choroby systemu korzeniowego.

Więdnące kwiaty mogą być oznaką niezdrowego systemu korzeniowego. Każdy stan, który uniemożliwia roślinie wchłanianie wystarczającej ilości wody i składników odżywczych, może powodować więdnięcie kwiatów, a czasem inne objawy. Jeśli roślina nie ma wystarczającej ilości wody, nie może utrzymać odpowiedniego ciśnienia w łodygach, liściach i kwiatach, powodując ich więdnięcie. Może to wynikać z uszkodzeń fizycznych -- na przykład złamania korzeni podczas przesadzania lub ataku owadów, takich jak robaczki tnące. Jeśli niedawno przesadziłeś swoją roślinę, prawdopodobną przyczyną jest fizyczne uszkodzenie korzeni. Jeśli widzisz owady, mogą jeść liście, korzenie lub kwiaty. Infekcje grzybicze mogą również powodować gnicie i uszkodzenia korzeni, zapobiegając wchłanianiu wody i składników odżywczych. Wreszcie, więdnięcie kwiatów może wynikać po prostu z wieku. Jeśli nie są widoczne żadne inne objawy, może to po prostu sygnalizować naturalny koniec życia kwiatu. Jeśli wydaje się to przedwczesne, może to być spowodowane czynnikami środowiskowymi: wodą, wilgocią, światłem lub stresem. Częstą przyczyną jest podlewanie. Podobnie rośliny przystosowane do wysokiej wilgotności łatwo wysychają, gdy wilgotność jest niska, na przykład zimą lub w suchym klimacie. Zbyt dużo światła może również stresować rośliny, które potrzebują cienia, powodując więdnięcie kwiatów.

Niedobory składników odżywczych można zobaczyć na roślinach na wiele różnych sposobów. Zasadniczo brak składników odżywczych hamuje wzrost roślin, wytwarza słabe łodygi i liście oraz pozostawia rośliny podatne na infekcje ze strony szkodników i chorób. Rośliny wykorzystują składniki odżywcze z gleby, aby wspomóc fotosyntezę. To z kolei zapewnia zdrowy wzrost roślin. Rośliny pozbawione odpowiedniej ilości składników odżywczych będą wyglądać blado i niezdrowo. W końcu, jeśli to nie zostanie rozwiązane, spowoduje to śmierć roślin. Najważniejszymi składnikami odżywczymi, których potrzebują rośliny, są azot, fosfor, potas, wapń, magnez i siarka. Dodatkowo rośliny wymagają niewielkich ilości mikroelementów, takich jak żelazo, bor, mangan, cynk, miedź i molibden.

Powszechnym znakiem, że rośliny doświadczają niedobory składników odżywczych , jest żółknięcie liści. Może to być ogólne zażółcenie lub liście, które są żółte, ale nadal mają zielone żyłki. Te liście w końcu zbrązowieją i umrą. Kolejnym znakiem jest utrata wigoru roślin. Rośliny mogą nie rosnąć tak dobrze, jak powinny lub ich wzrost może być zahamowany. Poniżej znajduje się kilka typowych objawów, które pojawiają się, gdy roślinom brakuje składników odżywczych. Azot (N ): Wewnętrzne, starsze liście najpierw żółkną. Jeśli niedobór jest poważny, żółknięcie postępuje na zewnątrz do nowszego wzrostu. Potas (K ): Krawędzie liści mogą stać się brązowe i pomarszczone, z żółknącą warstwą tworzącą się tuż wewnątrz krawędzi. Starsze liście są zwykle atakowane w pierwszej kolejności. Fosfor (P ): Brak energicznego wzrostu. Rośliny będą karłowate. Cynk (Zn ): Żółknięcie ma tendencję do pojawiania się najpierw u podstawy liścia. Miedź (Cu ): Nowsze liście zaczynają żółknąć najpierw, starsze liście żółkną tylko wtedy, gdy niedobór staje się poważny. Bor (B ): Nowsze liście są uderzane jako pierwsze. Liście mogą również stać się szczególnie kruche w przypadku niedoboru boru.

Istnieje kilka czynników, które mogą prowadzić do niedobory składników odżywczych , sytuacji, w której rośliny nie otrzymują potrzebnych im składników odżywczych. Może to być spowodowane tym, że są sadzone na glebach ubogich w składniki odżywcze lub że pH gleby jest zbyt wysokie lub niskie. Nieprawidłowe pH gleby może blokować niektóre składniki odżywcze, czyniąc je niedostępnymi dla roślin. Problemem może być również brak wilgoci w glebie, ponieważ rośliny potrzebują wody, aby móc wchłonąć składniki odżywcze z gleby.

Pleśń owocowa jest wynikiem infekcji grzybiczej przez jeden lub więcej z wielu różnych gatunków grzybów. Sprzyjając wilgotnym i chłodnym warunkom, problem ten może mieć niszczący wpływ na większość upraw owoców, ponieważ pojawia się, gdy owoce osiągają dojrzałość. Gdy pleśń się osiedli, owoce szybko gniją i stają się niejadalne. Grzyb może szybko rozprzestrzeniać się na inne owoce, na tę samą roślinę lub na sąsiednie rośliny.

Objawy wydają się być oczywiste, ale szybko się rozwijają.

Ten stan jest spowodowany przez jeden z wielu gatunków grzybów, które mają podobny cykl. Zarodniki pozostają uśpione na martwym materiale roślinnym w miesiącach zimowych, a następnie pojawiają się na wiosnę, kiedy są przenoszone przez wiatr lub owady do rośliny żywicielskiej. Po wylądowaniu na roślinie, często ułatwiane przez wilgotne warunki, zarodniki szybko wejdą do środka i rozmnażają się (zarodnikują). Wejście do rośliny często następuje przez uszkodzenia spowodowane przez owady wysysające soki roślinne.