Podczas podlewania Iris tuberosa, należy dążyć do stosowania filtrowanej wody, która jest w temperaturze pokojowej. Filtrowana woda jest lepsza dla tej rośliny, ponieważ woda z kranu może zawierać cząsteczki, które są szkodliwe dla jej zdrowia. Powodem, że woda powinna być w temperaturze pokojowej lub nieco cieplejsze jest to, że Iris tuberosa pochodzi z ciepłego środowiska, a zimna woda może być nieco szoku do jego systemu. Należy również unikać podlewania tej rośliny, ponieważ może to spowodować komplikacje z liśćmi. Zamiast tego, po prostu zastosować swoją filtrowaną wodę o temperaturze pokojowej do gleby, aż gleba jest całkowicie nasączone. Moczenie gleby może być bardzo korzystne dla tej rośliny, ponieważ nawilża korzenie i pomaga im nadal rozprzestrzeniać się w glebie i zbierać składniki odżywcze, których potrzebują.

Zarówno nadmierne podlewanie jak i podlewanie będzie szkodliwe dla zdrowia Iris tuberosa, ale nadmierne podlewanie jest znacznie częstszym problemem. Gdy ten gatunek otrzymuje zbyt dużo wody, jego łodygi i liście mogą zacząć więdnąć i zmieniać kolor z zielonego na żółty. Nadmierne podlewanie przez dłuższy czas może również prowadzić do chorób, takich jak gnicie korzeni, pleśń i mączniak, z których wszystkie mogą zabić roślinę. Podlewanie jest znacznie mniej powszechne dla Iris tuberosa, ponieważ ta roślina ma przyzwoitą tolerancję na suszę. Jednak podwodne pozostaje możliwość, a kiedy to nastąpi, można oczekiwać, aby znaleźć, że liście z Iris tuberosa stały się kruche i brązowe. Ważne jest, abyś zauważył oznaki nadmiernego podlewania tak szybko, jak to możliwe podczas pielęgnacji Iris tuberosa. Niektóre choroby wynikające z nadmiernego podlewania, takie jak zgnilizna korzeni, mogą być nie do naprawienia, jeśli będziesz czekać zbyt długo. Jeśli zauważysz wczesne oznaki nadmiernego podlewania, powinieneś natychmiast zmniejszyć harmonogram podlewania. Możesz również chcieć ocenić jakość gleby, w której rośnie Twoja Iris tuberosa. Jeśli okaże się, że gleba bardzo słabo odprowadza wodę, należy ją natychmiast zastąpić luźną, dobrze przepuszczającą wodę mieszanką doniczkową. Z drugiej strony, jeśli znajdziesz oznaki, że Twoja Iris tuberosa otrzymuje zbyt mało wody, wystarczy, że będziesz podlewać ją bardziej regularnie, aż do ustąpienia tych oznak.

Jeśli roślina znajduje się w doniczce. Najdokładniejszym sposobem stwierdzenia, czy Twoja Iris tuberosa potrzebuje wody, jest zanurzenie palca w glebie. Jeśli zauważysz, że pierwsze dwa do trzech centymetrów ziemi są suche, czas dodać trochę wody. Jeśli uprawiasz Iris tuberosa na zewnątrz w gruncie, możesz zastosować podobną metodę testowania gleby. Ponownie, gdy okaże się, że pierwsze kilka cali gleby wyschły, nadszedł czas, aby dodać wody. Wiosną i wczesną jesienią, metoda ta często prowadzi do podlewania tej rośliny około raz na tydzień. Gdy nadejdzie bardzo gorąca pogoda, może być konieczne zwiększenie częstotliwości podlewania do około dwóch lub więcej razy w tygodniu. Z tego powodu, dojrzałe, dobrze ugruntowane Iris tuberosa może wykazać godną podziwu zdolność do wytrzymania suszy.

Kiedy przychodzi czas na podlewanie Iris tuberosa, nie powinieneś być nieśmiały co do ilości wody, którą dajesz. Gdy pierwsze dwa do trzech cali gleby są suche, roślina ta doceni długie i dokładne podlewanie. Dostarcz tyle wody, aby całkowicie namoczyć glebę. Ilość wody, którą dodajesz powinna być wystarczająca, aby nadmiar wody wypłynął przez otwory drenażowe na dnie doniczki. Jeśli nie widzisz, że nadmiar wody wypływa z doniczki, to prawdopodobnie roślina została niedostatecznie podlana. Nie pozwól jednak, aby woda gromadziła się wewnątrz gleby, co będzie bardzo niebezpieczne dla rośliny, jak również. Alternatywnie, brak wody odprowadzającej przez garnek może wskazywać na słabo odprowadzające gleby, co jest szkodliwe dla zdrowia tej rośliny i należy unikać. Jeśli roślina jest na zewnątrz, 1 cal deszczu na tydzień będzie wystarczający.

Potrzeby wodne Iris tuberosa mogą się zmieniać w zależności od fazy wzrostu. Na przykład, gdy Iris tuberosa jest w pierwszych latach swojego życia lub gdy właśnie przesadziłeś ją do nowego miejsca uprawy, będziesz musiał dostarczyć więcej wody niż zwykle. Podczas obu tych etapów Iris tuberosa wkłada dużo energii w wypuszczanie nowych korzeni, które będą wspierać przyszły wzrost. Aby te korzenie działały jak najlepiej, potrzebują nieco więcej wilgoci niż w fazie dojrzałej. Po kilku sezonach Twoja Iris tuberosa będzie potrzebowała znacznie mniej wody. Kolejnym etapem wzrostu, w którym roślina ta może potrzebować więcej wody, jest okres kwitnienia. Rozwój kwiatów może wykorzystywać znaczną ilość wilgoci, dlatego w tym czasie należy zapewnić Iris tuberosa więcej wody.

Iris tuberosa będzie miała największe potrzeby wodne w najgorętszych miesiącach roku. W szczycie lata może być konieczne podawanie tej roślinie wody częściej niż raz w tygodniu, w zależności od tego, jak szybko wysycha gleba. Odwrotnie jest w zimie. Zimą roślina wchodzi w fazę spoczynku, w której potrzebuje znacznie mniej wody niż zwykle. W rzeczywistości może się okazać, że w miesiącach zimowych nie trzeba jej w ogóle podlewać. Jeśli jednak podlewasz zimą, nie powinieneś robić tego częściej niż raz w miesiącu. Zbyt częste podlewanie w tym czasie zwiększy prawdopodobieństwo, że Twoja Iris tuberosa zapadnie na jakąś chorobę.

Najbardziej powszechne jest uprawianie Iris tuberosa w pomieszczeniach dla każdego ogrodnika, który nie mieszka w regionach o klimacie umiarkowanym i tropikalnym. Ci ogrodnicy powinni wziąć pod uwagę fakt, że gleba w pojemniku może wyschnąć nieco szybciej niż ziemia. Również obecność elementów wysuszających, takich jak klimatyzatory, może spowodować, że Twój Iris tuberosa będzie potrzebował wody również częściej. jeśli posadziłeś go na zewnątrz. W takim przypadku prawdopodobnie nie będziesz musiał podlewać swojej Iris tuberosa zbyt często w ogóle. Jeśli regularnie występują opady deszczu, może to wystarczyć do utrzymania rośliny przy życiu. Z kolei ci, którzy uprawiają tę roślinę wewnątrz, będą musieli podlewać ją częściej, ponieważ nie ma możliwości, aby woda deszczowa wsiąkła w glebę.

Nawożenie jest ważne dla Iris tuberosa z kilku ogólnych powodów. Głównie, nawożenie pomaga Iris tuberosa i innym roślinom poprzez dostarczanie kluczowych składników odżywczych, które pomagają roślinie rosnąć zarówno nad, jak i pod ziemią. Jednakże, ogólne potrzeby nawożenia dla Iris tuberosa są stosunkowo niskie. Czasami Iris tuberosa może dobrze przetrwać bez nawożenia. Jednak coroczne nawożenie może być bardzo korzystne dla Iris tuberosa, ponieważ pomoże utrzymać roślinę przy życiu, a także może zachęcić Iris tuberosa do tworzenia lepszych kwiatów, które utrzymują się dłużej. Dlatego osoby zainteresowane tym, aby ich Iris tuberosa wyglądała jak najlepiej, powinny dbać o coroczne nawożenie.

Idealny czas na nawożenie Iris tuberosa to okres od późnej zimy do wczesnej wiosny. W tym czasie roślina Iris tuberosa wychodzi z fazy spoczynku i wchodzi w fazę aktywnego wzrostu. Nawożenie w tym czasie pozwala roślinie na dobry początek sezonu poprzez pobudzenie jej do zdrowego wzrostu. Choć generalnie najkorzystniej jest nawozić Iris tuberosa wczesną wiosną, dopuszczalne jest również nawożenie Iris tuberosa jesienią. Jednak lato i zima pozostają porami roku, w których nie jest dobrym pomysłem zasilanie Iris tuberosa.

Nie należy nawozić rośliny Iris tuberosa o żadnej porze roku z wyjątkiem późnej zimy i wczesnej wiosny. Ze względu na niewielkie potrzeby nawozowe tej rośliny wystarczy jej jednorazowe zasilenie w ciągu roku. Kontynuowanie nawożenia przez całą wiosnę, lato i jesień może łatwo doprowadzić do przenawożenia i wszystkich komplikacji, które mogą się z tym wiązać. Jedynym wyjątkiem jest brak nawożenia wiosną, co oznacza, że dopuszczalne jest zasilenie tej rośliny jesienią. Wraz z powstrzymaniem się od nawożenia przez większość sezonu wegetacyjnego, nie ma również powodu, aby nawozić tę roślinę w zimie. Zimą Iris tuberosa znajduje się w fazie spoczynku, co oznacza, że nie wypuszcza nowych przyrostów. W związku z tym nawożenie przez większą część zimy nie jest wskazane.

Prawie każdy rodzaj nawozu ogólnego przeznaczenia ze zrównoważoną ilością trzech głównych składników odżywczych roślin będzie działał dobrze dla Iris tuberosa. Istnieje jednak kilka specyficznych mieszanek składników odżywczych, które mogą być jeszcze bardziej korzystne. Na przykład, wielu ogrodników wierzy, że większa ilość fosforu powoduje silniejsze korzenie i lepsze kwiaty. Ponieważ Iris tuberosa jest rośliną kwitnącą, zastosowanie nawozu bogatego w fosfor może być najlepszym podejściem. Można użyć nawozu w formie granulatu lub płynu, o ile zawiera on dużo składników odżywczych. Poza produkowanymi nawozami, można również użyć bardziej organicznych środków do poprawy gleby dla Iris tuberosa. Głównie, kompost, obornik i podobne materiały mogą przejść długą drogę do stworzenia zdrowego podłoża do wzrostu dla Twojego Iris tuberosa.

Najczęstszym sposobem nawożenia Iris tuberosa jest zastosowanie nawozu granulowanego lub granulatu do gleby wokół rośliny. Pamiętaj, że idealnym momentem na nawożenie jest czas, gdy roślina wychodzi z fazy zimowego spoczynku i wchodzi w fazę aktywnego wzrostu. Wczesną wiosną należy poczekać, aż roślina zacznie wypuszczać pędy przez glebę, a następnie zastosować nawóz. Niektóre osoby mogą zdecydować się na użycie nawozu płynnego zamiast granulowanego. W takim przypadku przed zastosowaniem nawozu należy rozcieńczyć go wodą. Niezależnie od tego, czy stosujemy nawóz granulowany czy płynny, zawsze najlepiej jest zwilżyć glebę przed, w trakcie i po zastosowaniu nawozu.

Jak dbać o Iris tuberosa, przypomnieć, że ta roślina nie potrzebuje dużo nawozu każdego roku i zacznie cierpieć, jeśli otrzyma zbyt dużo. Po pierwsze, każda nadmiernie nawożona roślina narażona jest na ryzyko poparzenia nawozem, czyli stanu, w którym nadmierna ilość nawozu wyciąga składniki odżywcze i wilgoć z korzeni rośliny, powodując jej spadek. Ponadto, nadmierne nawożenie Iris tuberosa to także sposób na osłabienie rośliny i zwiększenie prawdopodobieństwa wystąpienia chorób. Istnieje również możliwość, że nadmierne nawożenie może spowodować, że Iris tuberosa kwitnie mniej lub wcale, co jest znaczącą szkodą, biorąc pod uwagę, że kwiaty tej rośliny są tym, co czyni ją tak cenną i poszukiwaną przez tak wielu ogrodników.

Iris tuberosa potrzebują pełnego słońca każdego dnia, a te rośliny polegają na minimum sześciu godzinach światła słonecznego, aby utrzymać ich liście, korzenie i kwiaty w zdrowym stanie. Nawet jeśli większość bylin potrzebuje sześciu godzin światła słonecznego dziennie, rośliny takie jak Orange Daylily lub Giant Coreopsis mogą żyć z mniejszym nasłonecznieniem przez minimum trzy godziny dziennie. Nawet jeśli te wieloletnie rośliny kwitnące mogą żyć tylko z trzema godzinami bezpośredniego światła słonecznego, nie będą w stanie rozwijać się tak, jak w bardziej słonecznych warunkach.

Kilka wieloletnich roślin kwitnących, które nie lubią nadmiernego ciepła w ciepłym klimacie, może słabo reagować na zbyt wiele słońca, jeśli mają uszkodzenia cieplne. Rośliny te mogą więdnąć lub wysychać od zbyt dużej ilości słońca, a także mogą rozwijać problemy ze wzrostem, jeśli są regularnie w słońcu podczas najbardziej intensywnego ciepła w ciągu dnia. Niektóre rośliny nie potrzebują ochrony przed lekkim popołudniowym słońcem, ale te, które są uszkodzone przez intensywne popołudniowe ekspozycje, powinny mieć zapewniony cień w cieplejszym klimacie. Ogrodnicy mogą zapewnić tym roślinom dużo cienia, sadząc je w miejscach, które nie otrzymują bezpośredniego ciepła w godzinach popołudniowych, np. pod drzewami lub za krzewami.

Wiele bylin potrzebuje dużo słońca, aby w pełni rozkwitnąć, jednak niektóre z nich w cieplejszym klimacie korzystają z mniejszej ilości słońca. Na przykład ludzie, którzy mieszkają w gorącym klimacie mogą chcieć zapewnić cień dla swoich kwitnących bylin w gorącym popołudniowym słońcu, a to jest jeszcze bardziej prawdziwe w miesiącach letnich. Mimo że niektóre kwitnące rośliny wieloletnie będą korzystać z częściowego cienia w najgorętszym klimacie, rośliny takie jak Giant Coreopsis nie są zastraszone przez zbyt dużo słońca. Mogą one stać w pełnym słońcu podczas upałów i nadal dobrze się rozwijać.

Jeśli uprawiasz Iris tuberosa i nie otrzymujesz wystarczającej ilości światła słonecznego, zauważysz u swoich roślin oznaki nieodpowiednich wymagań. Większość roślin nie będzie produkować tak wielu kwiatów, jak gdyby miały pełną ekspozycję na słońce. Niektóre rośliny będą miały suche plamy na liściach, ale większość z nich nadal będzie kwitła w niedostatecznym słońcu. Nawet jeśli zakwitną, kwiaty będą mniejsze i mniej pełne.

Iris tuberosa jest wielkim kwiatem w ogrodzie i będzie miał optymalne kwitnienie, jeśli dostanie sześć godzin światła słonecznego dziennie minimum. Czasami kwiaty pozostają świeże dłużej, jeśli są częściowo zacienione podczas naprawdę gorących części dnia. Kiedy Iris tuberosa jest młoda, ogrodnicy chcą się upewnić, że ich młodsze rośliny dostają dużo światła słonecznego, ale nie muszą znosić intensywnego ciepła podczas popołudniowego słońca. Jeśli masz w pełni dojrzałą roślinę, zapewnij jej dużo słońca, aby mogła utrzymać prawidłowy wzrost.

Iris tuberosa potrzebują minimum sześciu godzin światła, aby jak najlepiej wspierać ich cykle fotosyntezy. Te rośliny kwitnące potrzebują słońca, aby pomóc ich liście i kwiaty rosną. Jednak niektóre wieloletnie rośliny kwitnące, takie jak Giant Coreopsis, mogą potrzebować od ośmiu do dwunastu godzin pełnego słońca dziennie, aby utrzymać ich duże kwiaty i zdrowe liście.

Jeśli chcesz, aby Twoja Iris tuberosa rosła zdrowo i kwitła jak najwięcej w sezonie kwitnienia, powinieneś spróbować dać roślinie sześć godzin bezpośredniego światła słonecznego. Niektóre rośliny wieloletnie mogą nawet zrobić więcej światła słonecznego i może siedzieć w słońcu do dwunastu godzin, w zależności od ciepła w obszarze i ogólnego środowiska. Rośliny takie jak Red Hot Poker i Giant Coreopsis rozwijają się w znacznie gorętszych klimatach i mogą siedzieć we wszystkich rodzajach silnego światła słonecznego. Niektórzy domowi ogrodnicy muszą używać świateł wzrostu, ponieważ ich miejsca nie pozwalają na tony światła słonecznego na zewnątrz. Większość bylin może rosnąć szczęśliwie w światłach, ale będą one potrzebować wszędzie od ośmiu do czternastu godzin sztucznego światła, aby pozostać silnym, ponieważ światła te nie mają tyle mocy, co słońce.

Regularne przycinanie nie tylko nie szkodzi roślinie, ale wręcz zachęca Iris tuberosa do wytwarzania większej ilości kwiatów. Istnieją dwie podstawowe formy przycinania dla Iris tuberosa. Pierwszą z nich jest deadheading, czyli ogrodnicze określenie na usuwanie zużytych kwiatostanów, gdy zaczynają więdnąć. To koncentruje składniki odżywcze dla innych kwiatów i pozwala roślinie kwitnąć lepiej. Ostatnim procesem przycinania Iris tuberosa jest usuwanie żółtych i chorych liści, co zwiększa wentylację rośliny i penetrację światła oraz ułatwia wzrost rośliny. Kiedy natura działa zgodnie z planem, Iris tuberosa zakwitnie raz, wytworzy główki nasion i będzie próbować rozmnażać się przez resztę roku. Jednak konsekwentne usuwanie główek kwiatów, zanim dojdzie do ich wysiewu, zachęca roślinę do wytwarzania kolejnych kwiatów przez dłuższy czas kwitnienia. Gdy roślina zaczyna więdnąć podczas pełni, należy odciąć zwiędłą część nad ziemią, jak również.

Istnieją dwie podstawowe formy przycinania dla Iris tuberosa. Pierwszy to deadheading, który jest terminem ogrodniczym do usuwania zużytych główek kwiatowych, gdy zaczynają więdnąć. To koncentruje składniki odżywcze dla innych kwiatów i pozwala roślinie kwitnąć lepiej. Ostatnim procesem przycinania Iris tuberosa jest usuwanie żółtych i chorych liści, co zwiększa wentylację rośliny i penetrację światła oraz ułatwia wzrost rośliny. Ponieważ Iris tuberosa wymaga dwóch rodzajów przycinania, będziesz przycinał rośliny przez cały sezon wegetacyjny. Przycinanie jest najbardziej efektywne wczesną wiosną, zanim roślina rozwinie pąki kwiatowe. Usuwanie żółknących lub chorych liści można wykonać w dowolnym momencie sezonu wegetacyjnego. Kiedy natura biegnie swoim torem, Iris tuberosa zakwitnie raz, wytworzy główki nasion i będzie próbować rozmnażać się przez resztę roku. Jednak konsekwentne usuwanie główek kwiatów, zanim dojdzie do ich wysiewu, zachęca roślinę do wytwarzania kolejnych kwiatów przez dłuższy czas kwitnienia. Wreszcie, deadheading odbywa się tak szybko, jak rośliny są produkcji pełnych główek kwiatowych. Spodziewajcie się, że od połowy lata do pierwszych przymrozków jesienią będziecie zdejmować zużyte kwiaty. Gdy roślina zaczyna więdnąć w pełni, należy odciąć zwiędłą część nad ziemią, jak również.

Iris tuberosa nie potrzeba wiele specjalnego sprzętu do przycinania. Podstawowe nożyce lub nożyce ogrodowe powinny wystarczyć. Warto zadbać o to, aby były czyste przed użyciem - można je namoczyć na trzydzieści minut w roztworze jednej części wybielacza rozcieńczonego w dziewięciu częściach wody. W ten sposób zmniejsza się ryzyko przeniesienia do ogrodu chorób, które zalegają na zanieczyszczonym sprzęcie. Niektórzy ogrodnicy unikają używania narzędzi i po prostu uszczypują kwiaty opuszkami palców. To może być szybsza technika, ale istnieje większe ryzyko obicia łodyg roślin lub przypadkowego wyciągnięcia ich z ziemi w całości.

Oto przegląd instrukcji przycinania dla Iris tuberosa w zależności od tego, który z dwóch rodzajów przycinania wykonujesz. Wykonując te dwa rodzaje przycinania przez cały okres życia rośliny Iris tuberosa, zachęcamy ją do produkowania większych i lepszych kwiatów przez znacznie dłuższy czas niż w przeciwnym wypadku. Wykonanie każdego etapu przycinania zajmuje tylko kilka minut, a korzyści z tego będą widoczne przez wiele tygodni. Usuwanie głogu Usuwanie obumarłych kwiatów to szybki i łatwy sposób na odświeżenie ogrodu poprzez usunięcie starych kwiatów i zapewnienie miejsca dla nowych. Można użyć palców do usunięcia starych kwiatów, gdy tylko wyglądają na zmęczone, choć istnieje mniejsze prawdopodobieństwo uszkodzenia rośliny, jeśli użyjemy nożyc. Przy usuwaniu kwiatostanów należy upewnić się, że cięcie jest wykonane znacznie poniżej kwiatu, aby nie pozostała długa, bezkwiatowa łodyga wystająca z rabaty. Zamiast tego należy przyciąć łodygę tuż nad punktem, w którym boczna łodyga łączy się z główną rośliną. Usuń żółte i chore liście, zwiększa to wentylację i penetrację światła przez roślinę i ułatwia jej wzrost. Podczas przycinania należy odciąć liście wraz z ogonkiem. Do ich odcięcia najlepiej użyć wysterylizowanych nożyczek. Uwaga: warto upewnić się, że nożyce lub nożyce ogrodowe są czyste przed użyciem - można je namoczyć na trzydzieści minut w roztworze jednej części wybielacza rozcieńczonego w dziewięciu częściach wody. Zmniejsza to ryzyko rozprzestrzenienia się choroby utrzymującej się na zanieczyszczonym sprzęcie do ogrodu kwiatowego.