Chrząszcze liściowe waha się w rozmiarach od 1,5 mm do 20 mm . Zarówno dorosłe chrząszcze, jak i ich larwy zjadają liście wielu różnych gatunków roślin. Istnieje ponad 35 000 różnych gatunków o chrząszcze liściowe , w różnych kolorach, w tym złotym, zielonym, w żółte paski i w czerwone paski. Niektóre z nich zostały pomylone z biedronkami ze względu na ich kształt i ubarwienie. Mogą mieć kształt owalny, okrągły lub wydłużony. Te szkodniki owadzie są najbardziej aktywne wiosną i latem. Jeśli nie są kontrolowane, chrząszcze liściaste mogą wyrządzić wiele szkód w uprawach warzyw i roślinach ozdobnych. Żywią się liśćmi, kwiatami, łodygami, korzeniami i owocami różnych roślin. Mogą latać, co oznacza, że łatwo przenoszą się z jednej rośliny na drugą. Niektóre gatunki o chrząszcze liściowe są ukierunkowane tylko na jedną konkretną uprawę, podczas gdy inne na wiele różnych rodzajów roślin. Chociaż wiele szkód, które powodują, ma charakter kosmetyczny, porażenie roślin może osłabić roślinę i narazić ją na inne, bardziej problematyczne choroby.

Pierwszymi oznakami inwazji chrząszcze liściowe są małe widoczne dziury w liściach. Liście stają się wtedy przebarwione i widać ciemne odchody chrząszczy. Gdy liście żółkną i brązowe, spadną z rośliny na ziemię. Niektóre liście będą wyglądały jak szkielety z pozostałymi tylko żyłkami. Porażenie rozpoczyna się wiosną, kiedy dorosłe chrząszcze wynurzają się z gleby i składają jaja na liściach roślin. Kiedy te jaja się wykluwają, młode nimfy zaczynają chrupać liście, gdy dorosną. Gdy chrząszcze liściowe jest duża i dojrzała, opadną na ziemię i przepoczwarczą się w glebie przez zimę, zanim ponownie zaczną cykl. Chrząszcze liściowe je również dziury w owocach i warzywach. Mogą być postrzegane jako małe okrągłe dziury, które czasami otaczają większy brązowy obszar.

W mniej poważnych przypadkach:

W leczeniu poważniejszych inwazji:

Przebarwione plamy na liściach roślin są jednym z najczęstszych problemów chorobowych, które ludzie obserwowali. Plamy te są spowodowane chorobami grzybiczymi i bakteryjnymi, przy czym większość infekcji jest związana z patogenem grzybiczym. Brunatna plamistość może występować na wszystkich roślinach doniczkowych, kwitnących roślinach ozdobnych, roślinach warzywnych oraz liściach drzew, krzewów i krzewów. Żadna roślina nie jest na nią odporna, a problem jest gorszy w ciepłym, wilgotnym środowisku. Może wystąpić w dowolnym momencie etapu życia, o ile obecne są liście. Na liściach pojawiają się małe brązowawe plamy, które powiększają się wraz z postępem choroby. W ciężkich przypadkach roślina lub drzewo ulega osłabieniu, gdy zmiany przerywają fotosyntezę lub powodują defoliację.

W większości przypadków brunatna plamistość dotyczy tylko niewielkiego procentu całej rośliny, pojawiając się na niewielkiej ilości liści. Niewielka infekcja tylko w niewielkim stopniu obciąża roślinę. Jeśli jednak nie będzie leczona, a choroba postępuje przez wiele sezonów, poważnie wpłynie to na zdrowie i produktywność zakażonych osobników.

Ciężkie objawy

Brunatna plamistość lub plamistość liści jest powszechnym terminem opisowym nadanym kilku chorobom dotykającym liście roślin i drzew. Około 85% chorób wykazujących plamistość liści jest spowodowanych przez grzyby lub organizmy grzybopodobne. Czasami brunatna plamistość jest spowodowana infekcją bakteryjną lub aktywnością owadów z podobnymi objawami. Kiedy jest ciepło, a powierzchnia liści jest wilgotna, zarodniki grzybów przenoszone przez wiatr lub deszcz lądują na powierzchni i przywierają do niej. Nie rozrywają ścian komórkowych, ale rosną w przestrzeni między błoną komórkową rośliny a ścianą komórkową rośliny. Gdy zarodniki się rozmnażają, uwalniają toksyny i enzymy, które powodują nekrotyczne plamy (tj. martwą tkankę) na liściach, umożliwiając grzybom konsumowanie produktów uwalnianych podczas degradacji komórek.

Niedobory składników odżywczych można zobaczyć na roślinach na wiele różnych sposobów. Zasadniczo brak składników odżywczych hamuje wzrost roślin, wytwarza słabe łodygi i liście oraz pozostawia rośliny podatne na infekcje ze strony szkodników i chorób. Rośliny wykorzystują składniki odżywcze z gleby, aby wspomóc fotosyntezę. To z kolei zapewnia zdrowy wzrost roślin. Rośliny pozbawione odpowiedniej ilości składników odżywczych będą wyglądać blado i niezdrowo. W końcu, jeśli to nie zostanie rozwiązane, spowoduje to śmierć roślin. Najważniejszymi składnikami odżywczymi, których potrzebują rośliny, są azot, fosfor, potas, wapń, magnez i siarka. Dodatkowo rośliny wymagają niewielkich ilości mikroelementów, takich jak żelazo, bor, mangan, cynk, miedź i molibden.

Powszechnym znakiem, że rośliny doświadczają niedobory składników odżywczych , jest żółknięcie liści. Może to być ogólne zażółcenie lub liście, które są żółte, ale nadal mają zielone żyłki. Te liście w końcu zbrązowieją i umrą. Kolejnym znakiem jest utrata wigoru roślin. Rośliny mogą nie rosnąć tak dobrze, jak powinny lub ich wzrost może być zahamowany. Poniżej znajduje się kilka typowych objawów, które pojawiają się, gdy roślinom brakuje składników odżywczych. Azot (N ): Wewnętrzne, starsze liście najpierw żółkną. Jeśli niedobór jest poważny, żółknięcie postępuje na zewnątrz do nowszego wzrostu. Potas (K ): Krawędzie liści mogą stać się brązowe i pomarszczone, z żółknącą warstwą tworzącą się tuż wewnątrz krawędzi. Starsze liście są zwykle atakowane w pierwszej kolejności. Fosfor (P ): Brak energicznego wzrostu. Rośliny będą karłowate. Cynk (Zn ): Żółknięcie ma tendencję do pojawiania się najpierw u podstawy liścia. Miedź (Cu ): Nowsze liście zaczynają żółknąć najpierw, starsze liście żółkną tylko wtedy, gdy niedobór staje się poważny. Bor (B ): Nowsze liście są uderzane jako pierwsze. Liście mogą również stać się szczególnie kruche w przypadku niedoboru boru.

Istnieje kilka czynników, które mogą prowadzić do niedobory składników odżywczych , sytuacji, w której rośliny nie otrzymują potrzebnych im składników odżywczych. Może to być spowodowane tym, że są sadzone na glebach ubogich w składniki odżywcze lub że pH gleby jest zbyt wysokie lub niskie. Nieprawidłowe pH gleby może blokować niektóre składniki odżywcze, czyniąc je niedostępnymi dla roślin. Problemem może być również brak wilgoci w glebie, ponieważ rośliny potrzebują wody, aby móc wchłonąć składniki odżywcze z gleby.

Podwodne rośliny to jeden z najszybszych sposobów na ich zabicie. Jest to coś, o czym wie większość ogrodników. Niestety, dokładne określenie, ile wody potrzebuje roślina, może być trudne, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że podlewanie i nadmierne podlewanie mają podobne objawy u roślin. Dlatego ważne jest, aby być czujnym i uważnym na indywidualne potrzeby każdej rośliny.

Jak wspomniano wcześniej, podlewanie i podlewanie mają podobne objawy u roślin. Objawy te obejmują słaby wzrost, zwiędłe liście, defoliację i brązowe końcówki lub brzegi liści. Ostatecznie zarówno podlewanie, jak i nadmierne podlewanie może doprowadzić do śmierci rośliny. Najłatwiejszym sposobem określenia, czy roślina ma za dużo lub za mało wody, jest przyjrzenie się liściom. Jeśli winowajcą jest podwodne , liście będą brązowe i chrupiące, a jeśli jest zbyt podlewane, będą miały żółty lub bladozielony kolor. Kiedy ten problem zaczyna się po raz pierwszy, może nie być żadnych zauważalnych objawów, szczególnie u roślin odpornych lub tolerujących suszę. Jednak zaczną więdnąć, gdy zaczną cierpieć z powodu braku wody. Krawędzie liści rośliny staną się brązowe lub zwinięte. Gleba odrywająca się od krawędzi donicy jest znakiem ostrzegawczym lub chrupiącą, łamliwą łodygą. Przedłużona podwodne może spowodować zahamowanie wzrostu rośliny. Liście mogą opadać, a roślina może być również bardziej podatna na inwazję szkodników.

Podwodne jest spowodowana, po prostu, niezbyt częstym lub dostatecznie głębokim podlewaniem roślin. W przypadku wystąpienia którejkolwiek z poniższych sytuacji istnieje zwiększone ryzyko podwodne :