Radzenie sobie z zaraza gałęzi u roślin może być trudne, po części dlatego, że jest to zarówno nazwa samej choroby, jak i powszechny objaw wielu innych rodzajów chorób. Zaraza gałęzi może się charakteryzować postępującym, stopniowym obumieraniem pędów, gałązek, korzeni i gałęzi, zwykle rozpoczynającym się najpierw na końcach. W wielu przypadkach zaraza gałęzi wywołują grzyby lub bakterie. Te patogeny mogą powodować raki, więdnięcia, zgniliznę łodyg lub korzeni, a nawet antraknozę, ale najczęstszym objawem jest oczywiście to, że różne części rośliny (lub cała roślina) zaczną obumierać.

Objawy zaraza gałęzi mogą być stopniowe lub nieco bardziej gwałtowne. Zwykle jednak rozwijają się powoli i są jednolite w różnych częściach rośliny. Niektóre rośliny mogą mieć bardziej zlokalizowane objawy, z zaatakowanymi wszystkimi gałązkami lub wszystkimi gałęziami, ale nie z resztą rośliny. Niektóre potencjalne objawy to:

Objawy zamierania mogą wystąpić w ciągu zaledwie jednego sezonu lub nasilać się każdego roku.

Istnieje kilka rodzajów zaraza gałęzi , z których każda ma inną przyczynę, z którą jest powiązana. „ zaraza gałęzi " jako samodzielny problem, w tym stan znany jako Staghead, jest spowodowany infekcjami grzybiczymi lub bakteryjnymi. Głowa jelenia to powolne zamieranie, które występuje na górnych gałęziach drzewa, nazwane tak, ponieważ martwe kończyny przypominają głowę jelenia. Inne przyczyny zaraza gałęzi obejmują:

Najbardziej narażone na zaraza gałęzi są drzewa i krzewy atakowane przez owady, narażone na ekstremalnie wysokie lub niskie temperatury lub doświadczające poważnych i częstych wahań wilgotności gleby. Te czynniki stresowe, pojedynczo lub w połączeniu ze sobą, mogą ograniczyć wzrost liści i pędów oraz doprowadzić do obumierania gałązek i gałęzi. Chociaż każdy z tych problemów może prowadzić do zaraza gałęzi , najpoważniejsze konsekwencje pojawiają się zwykle, gdy korzenie rośliny są uszkodzone. Podobnie drzewa i krzewy, które są sadzone niewłaściwie lub w niesprzyjających miejscach, częściej rozwijają ten stan.

Niedobory składników odżywczych można zobaczyć na roślinach na wiele różnych sposobów. Zasadniczo brak składników odżywczych hamuje wzrost roślin, wytwarza słabe łodygi i liście oraz pozostawia rośliny podatne na infekcje ze strony szkodników i chorób. Rośliny wykorzystują składniki odżywcze z gleby, aby wspomóc fotosyntezę. To z kolei zapewnia zdrowy wzrost roślin. Rośliny pozbawione odpowiedniej ilości składników odżywczych będą wyglądać blado i niezdrowo. W końcu, jeśli to nie zostanie rozwiązane, spowoduje to śmierć roślin. Najważniejszymi składnikami odżywczymi, których potrzebują rośliny, są azot, fosfor, potas, wapń, magnez i siarka. Dodatkowo rośliny wymagają niewielkich ilości mikroelementów, takich jak żelazo, bor, mangan, cynk, miedź i molibden.

Powszechnym znakiem, że rośliny doświadczają niedobory składników odżywczych , jest żółknięcie liści. Może to być ogólne zażółcenie lub liście, które są żółte, ale nadal mają zielone żyłki. Te liście w końcu zbrązowieją i umrą. Kolejnym znakiem jest utrata wigoru roślin. Rośliny mogą nie rosnąć tak dobrze, jak powinny lub ich wzrost może być zahamowany. Poniżej znajduje się kilka typowych objawów, które pojawiają się, gdy roślinom brakuje składników odżywczych. Azot (N ): Wewnętrzne, starsze liście najpierw żółkną. Jeśli niedobór jest poważny, żółknięcie postępuje na zewnątrz do nowszego wzrostu. Potas (K ): Krawędzie liści mogą stać się brązowe i pomarszczone, z żółknącą warstwą tworzącą się tuż wewnątrz krawędzi. Starsze liście są zwykle atakowane w pierwszej kolejności. Fosfor (P ): Brak energicznego wzrostu. Rośliny będą karłowate. Cynk (Zn ): Żółknięcie ma tendencję do pojawiania się najpierw u podstawy liścia. Miedź (Cu ): Nowsze liście zaczynają żółknąć najpierw, starsze liście żółkną tylko wtedy, gdy niedobór staje się poważny. Bor (B ): Nowsze liście są uderzane jako pierwsze. Liście mogą również stać się szczególnie kruche w przypadku niedoboru boru.

Istnieje kilka czynników, które mogą prowadzić do niedobory składników odżywczych , sytuacji, w której rośliny nie otrzymują potrzebnych im składników odżywczych. Może to być spowodowane tym, że są sadzone na glebach ubogich w składniki odżywcze lub że pH gleby jest zbyt wysokie lub niskie. Nieprawidłowe pH gleby może blokować niektóre składniki odżywcze, czyniąc je niedostępnymi dla roślin. Problemem może być również brak wilgoci w glebie, ponieważ rośliny potrzebują wody, aby móc wchłonąć składniki odżywcze z gleby.

Zgnilizna kwiatów , czasami nazywana zarazą kwiatową, to choroba grzybicza, która dotyka tylko kwitnienia niektórych ozdobnych roślin kwiatowych. W miarę postępu infekcji niszczy kwiat, ale nigdy nie uszkadza wegetatywnych ani zielonych części rośliny. Po zakażeniu kwiatów objawy przypominają zarazę Botrytis, ale Botrytis infekuje również martwą lub uśpioną tkankę wegetatywną. Choroba została po raz pierwszy odkryta w roślinach japońskich w 1919 roku, aw USA pod koniec lat 30. XX wieku. Obecnie występuje również w Nowej Zelandii, Australii i niektórych częściach Europy. Niestety żadna roślina nie ma dużej odporności na zgnilizna kwiatów , ale niektóre odmiany są bardziej podatne niż inne, szczególnie gatunki o podwójnym kwiacie. Zgnilizna kwiatów infekcji są wysokie, gdy temperatury są od łagodnych do wysokich (optymalne temperatury to 59 do 70°F ), a pogoda jest mglista lub deszczowa. Ogólnie rzecz biorąc, zgnilizna kwiatów to problem estetyczny, który niszczy kwiaty. Choroba nie jest szkodliwa dla długoterminowego zdrowia rośliny.

Nasilenie objawów różni się w zależności od gatunku zainfekowanej rośliny. Znaki zgnilizna kwiatów zwyczajowej są często widoczne na kwiatach zaraz po ich otwarciu.

Zgnilizna kwiatów jest spowodowana przez kilka różnych grzybów, przy czym każdy typ infekuje określone rośliny. Ovulinia azalea poraża gatunki i odmiany azalii oraz rododendrony. Ciborinia camelliae infekuje odmiany kamelii. Tuż po kwitnieniu grzyb zaraża podstawę kwiatów przy kielichu. Grzyb wytwarza enzymy rozkładające ścianę komórkową, które niszczą kwiaty w ciągu kilku dni. Kiedy kwiaty opadają na ziemię, twarde owocniki grzyba również opadają na ziemię, zimując do następnej wiosny. Kiedy temperatury osiągną optymalny zakres w następnym sezonie, zarodniki są przenoszone przez owady lub mogą rozprzestrzeniać się z prądami wiatru do około 12 mil . W glebie patogen może być aktywny przez trzy do pięciu lat.

Łuszczaki to owady wysysające soki z rodziny Pseudococcidae. Wytwarzają białą woskową wydzielinę, która sprawia, że wyglądają jak posypana mąką. Rozwijają się w ciepłych i wilgotnych warunkach, dlatego często można je znaleźć na roślinach doniczkowych lub w szklarniach, gdzie mają tendencję do ukrywania się w szczelinach, takich jak guzki liści i u podstawy łodyg. Po ustawieniu nie poruszają się i zamiast tego skupiają się na wysysaniu soku z rośliny żywicielskiej.

Te stworzenia są dość łatwe do zidentyfikowania, ale ponieważ chowają się w szczelinach, ogrodnik będzie musiał ich szukać. Małe białe, wełniste kropki będą widoczne na osi liścia i pod liśćmi. Początkowo może się wydawać, że roślina zebrała płaty lekkiego, przypominającego mąkę pyłu lub kawałki puchu bawełny. Początkowe inwazje są dość niewielkie, ale pozostawione bez leczenia, te stworzenia szybko się rozmnażają i mogą zagrażać zdrowiu rośliny. Silnie porażone rośliny będą miały żółknące liście, które nie mają normalnej tekstury i stają się miękkie.

Łuszczaki nie jest trudna do kontrolowania, gdy się ją zobaczy. Jeśli ogrodnik zwraca szczególną uwagę, można sobie z nim poradzić, zanim się zadomowi.

W ciężkich przypadkach: - Spryskaj całą roślinę mydłem owadobójczym lub olejkiem neem. Unikaj opryskiwania w słoneczne dni i upewnij się, że kontaktujesz się z łuszczaki .