Radzenie sobie z zaraza gałęzi u roślin może być trudne, po części dlatego, że jest to zarówno nazwa samej choroby, jak i powszechny objaw wielu innych rodzajów chorób. Zaraza gałęzi może się charakteryzować postępującym, stopniowym obumieraniem pędów, gałązek, korzeni i gałęzi, zwykle rozpoczynającym się najpierw na końcach. W wielu przypadkach zaraza gałęzi wywołują grzyby lub bakterie. Te patogeny mogą powodować raki, więdnięcia, zgniliznę łodyg lub korzeni, a nawet antraknozę, ale najczęstszym objawem jest oczywiście to, że różne części rośliny (lub cała roślina) zaczną obumierać.

Objawy zaraza gałęzi mogą być stopniowe lub nieco bardziej gwałtowne. Zwykle jednak rozwijają się powoli i są jednolite w różnych częściach rośliny. Niektóre rośliny mogą mieć bardziej zlokalizowane objawy, z zaatakowanymi wszystkimi gałązkami lub wszystkimi gałęziami, ale nie z resztą rośliny. Niektóre potencjalne objawy to:

Objawy zamierania mogą wystąpić w ciągu zaledwie jednego sezonu lub nasilać się każdego roku.

Istnieje kilka rodzajów zaraza gałęzi , z których każda ma inną przyczynę, z którą jest powiązana. „ zaraza gałęzi " jako samodzielny problem, w tym stan znany jako Staghead, jest spowodowany infekcjami grzybiczymi lub bakteryjnymi. Głowa jelenia to powolne zamieranie, które występuje na górnych gałęziach drzewa, nazwane tak, ponieważ martwe kończyny przypominają głowę jelenia. Inne przyczyny zaraza gałęzi obejmują:

Najbardziej narażone na zaraza gałęzi są drzewa i krzewy atakowane przez owady, narażone na ekstremalnie wysokie lub niskie temperatury lub doświadczające poważnych i częstych wahań wilgotności gleby. Te czynniki stresowe, pojedynczo lub w połączeniu ze sobą, mogą ograniczyć wzrost liści i pędów oraz doprowadzić do obumierania gałązek i gałęzi. Chociaż każdy z tych problemów może prowadzić do zaraza gałęzi , najpoważniejsze konsekwencje pojawiają się zwykle, gdy korzenie rośliny są uszkodzone. Podobnie drzewa i krzewy, które są sadzone niewłaściwie lub w niesprzyjających miejscach, częściej rozwijają ten stan.

Mrówki ogniste to grupa mrówek, które znane są z agresywnego zachowania i bolesnych użądleń. Niektóre mrówki ogniste są rodzime, a inne są inwazyjne z innych krajów. Kiedy dotrą do roślin, wspinają się po nich i przeżuwają liście i pąki kwiatowe. Mrówki ogniste zabija i zjada również pożyteczne owady, takie jak gąsienice, biedronki, modliszki i rodzime mrówki. Mogą stanowić problem za każdym razem, gdy temperatura jest powyżej zera, ale nowe infestacje najprawdopodobniej pojawią się, gdy zostaną przeniesione przez skażony materiał, taki jak ziemia doniczkowa lub ściółka, lub gdy insektycydy zaszkodziły populacjom pożytecznych owadów, które w przeciwnym razie kontrolowałyby populacje o mrówki ogniste . Mogą być trudne do kontrolowania, zwłaszcza gdy populacje stają się duże. Uszkodzenia roślin są zazwyczaj niewielkie, ale mrówki ogniste może zniszczyć sadzonki.

Objawem numer jeden mrówki ogniste jest obserwowanie samych mrówek, które są koloru czerwonego lub czarnego. Kopce mrówek w ziemi są również znakami. Kopce mrówek ognistych rzadko przekraczają 18 cali średnicy. Jeśli kopiec mrówek ognistych zostanie naruszony, pojawi się wiele szybko poruszających się, agresywnych mrówek. Te mrówki ugryzą, a następnie boleśnie użądlą. Nawet jeśli nie widać mrówek, ich uszkodzenia mogą być widoczne. Przegryzione brzegi liści i kwiatów mogą wskazywać na mrówki ogniste . W pełni zjedzone sadzonki to kolejny znak.

Uwaga : mrówki ogniste są jadowite i powodują bolesne ukąszenia, które mogą być śmiertelne w przypadku rzadkiej, ale znacznej alergii. Mrówki ogniste może być bolesnym szkodnikiem, który ma się wokół ciebie i twoich roślin. Utrzymanie ich pod kontrolą zapewni wszystkim komfort pracy w ogrodzie. W mniej poważnych przypadkach:

W ciężkich przypadkach:

Więdnięcie owoców jest powszechna na wielu owocach drzew, w tym jabłka, gruszki, brzoskwinie, wiśnie i śliwki, a także na krzewach owocujących. Jest to spowodowane patogenem grzybiczym i powoduje pomarszczone i wysuszone owoce.

Oto najczęstsze objawy w kolejności, w jakiej mogą wystąpić.

Więdnięcie jest spowodowane przez jeden z dwóch patogenów grzybowych, jeden zwany Monilina laxa , a drugi M. fructigen . Zarodniki zimują na zainfekowanym materiale roślinnym, a następnej wiosny są przenoszone przez wiatr, deszcz lub wektory zwierzęce. Problem zacznie być zauważalny w połowie wiosny, ale nasili się wraz z postępem lata i wzrostem grzyba. Jeśli nie zostanie rozwiązana, choroba nasili się i rozprzestrzeni na inne rośliny w pobliżu.

Drobne, wyboiste narośla na całej łodydze rośliny to klasyczny znak łuszczaki . Te owady ssące zakopują swoje aparaty gębowe w liściach, owocach lub korze drzew, krzewów i innych roślin. Z biegiem czasu łuszczaki może poważnie zaszkodzić ich gospodarzom. Łuszczaki to nie tylko jeden gatunek owadów, ale duża, zróżnicowana grupa ponad 8000 pojedynczych gatunków, w tym łuski miękkie (łuska brązowa, łuska klonowa, łuska wiązowa) i łuski pancerne (łuska ostryg, łuska trzmielinka). Skala San Jose). Te małe szkodniki mogą mieć od 3 do 10 mm długości i są blisko spokrewnione z mączlikami i mszycami. Pomimo różnic w wielkości i wyglądzie, jedyną wspólną cechą wszystkich łuszczaki jest to, że rosną pod woskową powłoką. To okrycie przypomina nieco łuski ryby lub gada - stąd nazwa. Chroni owada przed uszkodzeniem. Łuszczaki żywi się szeroką gamą roślin, ale najczęściej spotykana jest na zielnych roślinach ozdobnych (zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz) oraz licznych gatunkach krzewów i drzew. Łuszczaki są łatwe do przeoczenia, po części dlatego, że są tak małe, a także dlatego, że nie wyglądają jak rzeczywiste owady. Jednak ważne jest, aby podjąć działania, gdy tylko zostaną zauważone, aby zapewnić zdrowie roślin.

Najbardziej oczywistym objawem jest obecność grup samych owadów, które wyglądają jak wyboiste narośla na roślinach, na ogół dość małe (mniej niż wielkość monety). Łuszczaki ma tendencję do łączenia się w grupy i pojawiania się wszystkich naraz. Owady wylęgają się z jaj wewnątrz tych łusek i rozwijają się przez dwa etapy wzrostu, zanim staną się dorosłymi. Dojrzałe samice produkują jaja, które chowają pod swoimi ciałami. W końcu wykluwają się one w maleńkie pełzacze, które mają kolor od żółtego do pomarańczowego i zaczynają się żerować w ciągu zaledwie jednego lub dwóch dni. Wysysają sok przez swoje podobne do igieł narządy gębowe i podczas jedzenia wydzielają za sobą substancję zwaną spadzią. Ponieważ łuszczaki są subtelne z wyglądu, objawy u roślin żywicielskich mogą być pierwszym zauważonym objawem. Ponieważ owady zjadają wszystkie składniki odżywcze rośliny, liście opadają przedwcześnie, a wzrost roślin zostaje zahamowany. Martwe lub brązowe liście mogą pozostawać przez długi czas na zabitych łuskami gałęziach. Sadzająca pleśń może również pojawić się na zaatakowanych roślinach, rosnąc w spadzi pozostawionej przez owady. Jest to czarny grzyb, który jest puszysty i nieatrakcyjny. Wzrost czarnej pleśni powoduje żółknięcie roślin, ponieważ zakłóca proces fotosyntezy.

Na zewnątrz pogoda i naturalni wrogowie o łuszczaki (tacy jak chrząszcze i pasożytnicze osy) zwykle trzymają te szkodniki na dystans. Kiedy ich liczba staje się obfita (lub gdy łuszczaki wpływa na rośliny domowe), potrzebne są interwencje. Oto kilka opcji: