Przebarwione plamy na liściach roślin są jednym z najczęstszych problemów chorobowych, które ludzie obserwowali. Plamy te są spowodowane chorobami grzybiczymi i bakteryjnymi, przy czym większość infekcji jest związana z patogenem grzybiczym. Brunatna plamistość może występować na wszystkich roślinach doniczkowych, kwitnących roślinach ozdobnych, roślinach warzywnych oraz liściach drzew, krzewów i krzewów. Żadna roślina nie jest na nią odporna, a problem jest gorszy w ciepłym, wilgotnym środowisku. Może wystąpić w dowolnym momencie etapu życia, o ile obecne są liście. Na liściach pojawiają się małe brązowawe plamy, które powiększają się wraz z postępem choroby. W ciężkich przypadkach roślina lub drzewo ulega osłabieniu, gdy zmiany przerywają fotosyntezę lub powodują defoliację.

W większości przypadków brunatna plamistość dotyczy tylko niewielkiego procentu całej rośliny, pojawiając się na niewielkiej ilości liści. Niewielka infekcja tylko w niewielkim stopniu obciąża roślinę. Jeśli jednak nie będzie leczona, a choroba postępuje przez wiele sezonów, poważnie wpłynie to na zdrowie i produktywność zakażonych osobników.

Ciężkie objawy

Brunatna plamistość lub plamistość liści jest powszechnym terminem opisowym nadanym kilku chorobom dotykającym liście roślin i drzew. Około 85% chorób wykazujących plamistość liści jest spowodowanych przez grzyby lub organizmy grzybopodobne. Czasami brunatna plamistość jest spowodowana infekcją bakteryjną lub aktywnością owadów z podobnymi objawami. Kiedy jest ciepło, a powierzchnia liści jest wilgotna, zarodniki grzybów przenoszone przez wiatr lub deszcz lądują na powierzchni i przywierają do niej. Nie rozrywają ścian komórkowych, ale rosną w przestrzeni między błoną komórkową rośliny a ścianą komórkową rośliny. Gdy zarodniki się rozmnażają, uwalniają toksyny i enzymy, które powodują nekrotyczne plamy (tj. martwą tkankę) na liściach, umożliwiając grzybom konsumowanie produktów uwalnianych podczas degradacji komórek.

Zgnilizna kwiatów , czasami nazywana zarazą kwiatową, to choroba grzybicza, która dotyka tylko kwitnienia niektórych ozdobnych roślin kwiatowych. W miarę postępu infekcji niszczy kwiat, ale nigdy nie uszkadza wegetatywnych ani zielonych części rośliny. Po zakażeniu kwiatów objawy przypominają zarazę Botrytis, ale Botrytis infekuje również martwą lub uśpioną tkankę wegetatywną. Choroba została po raz pierwszy odkryta w roślinach japońskich w 1919 roku, aw USA pod koniec lat 30. XX wieku. Obecnie występuje również w Nowej Zelandii, Australii i niektórych częściach Europy. Niestety żadna roślina nie ma dużej odporności na zgnilizna kwiatów , ale niektóre odmiany są bardziej podatne niż inne, szczególnie gatunki o podwójnym kwiacie. Zgnilizna kwiatów infekcji są wysokie, gdy temperatury są od łagodnych do wysokich (optymalne temperatury to 59 do 70°F ), a pogoda jest mglista lub deszczowa. Ogólnie rzecz biorąc, zgnilizna kwiatów to problem estetyczny, który niszczy kwiaty. Choroba nie jest szkodliwa dla długoterminowego zdrowia rośliny.

Nasilenie objawów różni się w zależności od gatunku zainfekowanej rośliny. Znaki zgnilizna kwiatów zwyczajowej są często widoczne na kwiatach zaraz po ich otwarciu.

Zgnilizna kwiatów jest spowodowana przez kilka różnych grzybów, przy czym każdy typ infekuje określone rośliny. Ovulinia azalea poraża gatunki i odmiany azalii oraz rododendrony. Ciborinia camelliae infekuje odmiany kamelii. Tuż po kwitnieniu grzyb zaraża podstawę kwiatów przy kielichu. Grzyb wytwarza enzymy rozkładające ścianę komórkową, które niszczą kwiaty w ciągu kilku dni. Kiedy kwiaty opadają na ziemię, twarde owocniki grzyba również opadają na ziemię, zimując do następnej wiosny. Kiedy temperatury osiągną optymalny zakres w następnym sezonie, zarodniki są przenoszone przez owady lub mogą rozprzestrzeniać się z prądami wiatru do około 12 mil . W glebie patogen może być aktywny przez trzy do pięciu lat.

Niedobory składników odżywczych można zobaczyć na roślinach na wiele różnych sposobów. Zasadniczo brak składników odżywczych hamuje wzrost roślin, wytwarza słabe łodygi i liście oraz pozostawia rośliny podatne na infekcje ze strony szkodników i chorób. Rośliny wykorzystują składniki odżywcze z gleby, aby wspomóc fotosyntezę. To z kolei zapewnia zdrowy wzrost roślin. Rośliny pozbawione odpowiedniej ilości składników odżywczych będą wyglądać blado i niezdrowo. W końcu, jeśli to nie zostanie rozwiązane, spowoduje to śmierć roślin. Najważniejszymi składnikami odżywczymi, których potrzebują rośliny, są azot, fosfor, potas, wapń, magnez i siarka. Dodatkowo rośliny wymagają niewielkich ilości mikroelementów, takich jak żelazo, bor, mangan, cynk, miedź i molibden.

Powszechnym znakiem, że rośliny doświadczają niedobory składników odżywczych , jest żółknięcie liści. Może to być ogólne zażółcenie lub liście, które są żółte, ale nadal mają zielone żyłki. Te liście w końcu zbrązowieją i umrą. Kolejnym znakiem jest utrata wigoru roślin. Rośliny mogą nie rosnąć tak dobrze, jak powinny lub ich wzrost może być zahamowany. Poniżej znajduje się kilka typowych objawów, które pojawiają się, gdy roślinom brakuje składników odżywczych. Azot (N ): Wewnętrzne, starsze liście najpierw żółkną. Jeśli niedobór jest poważny, żółknięcie postępuje na zewnątrz do nowszego wzrostu. Potas (K ): Krawędzie liści mogą stać się brązowe i pomarszczone, z żółknącą warstwą tworzącą się tuż wewnątrz krawędzi. Starsze liście są zwykle atakowane w pierwszej kolejności. Fosfor (P ): Brak energicznego wzrostu. Rośliny będą karłowate. Cynk (Zn ): Żółknięcie ma tendencję do pojawiania się najpierw u podstawy liścia. Miedź (Cu ): Nowsze liście zaczynają żółknąć najpierw, starsze liście żółkną tylko wtedy, gdy niedobór staje się poważny. Bor (B ): Nowsze liście są uderzane jako pierwsze. Liście mogą również stać się szczególnie kruche w przypadku niedoboru boru.

Istnieje kilka czynników, które mogą prowadzić do niedobory składników odżywczych , sytuacji, w której rośliny nie otrzymują potrzebnych im składników odżywczych. Może to być spowodowane tym, że są sadzone na glebach ubogich w składniki odżywcze lub że pH gleby jest zbyt wysokie lub niskie. Nieprawidłowe pH gleby może blokować niektóre składniki odżywcze, czyniąc je niedostępnymi dla roślin. Problemem może być również brak wilgoci w glebie, ponieważ rośliny potrzebują wody, aby móc wchłonąć składniki odżywcze z gleby.

Antraknoza to grupa chorób grzybowych, które atakują liście, gałązki i łodygi. Może wpływać na wiele różnych roślin, w tym drzewa, krzewy, warzywa, trawy i kwiaty, i najprawdopodobniej występuje w chłodnych, wilgotnych warunkach. Często pojawia się na wiosnę, kiedy deszcz rozpryskuje się na zimujących grzybach. Niektóre odmiany roślin są hodowane tak, aby były odporne na antraknoza . Jeśli rośliny nie są odporne, mogą zarażać się rok po roku. Rośliny mogą również wyzdrowieć z infekcji tylko po to, aby zostać ponownie zainfekowane później w tym samym roku. W większości przypadków antraknoza powoduje jedynie niewielkie szkody. Jednak młode rośliny są podatne na poważne uszkodzenia. W najgorszym przypadku choroba ta może spowodować poważną defoliację.

Liście roślin będą miały szare lub brązowe plamy, które mogą być otoczone czarnymi krawędziami. Plamy mogą być tylko jedną małą plamką lub wieloma plamami pokrywającymi cały liść. Jeśli te objawy postępują, liście mogą przedwcześnie opadać. Antraknoza może również powodować niewielkie zmiany na gałązkach i łodygach. Często pojawiają się jako brązowe, szare lub pomarańczowe pęcherze. Nieleczone gałązki mogą spaść.

Antraknoza jest spowodowana przez jeden z kilku możliwych grzybów. Te patogeny zimują na szczątkach roślin. Kiedy woda uderza w te grzyby wiosną, zarodniki uwalniają się i lądują na tkance roślinnej. Kiedy zarodniki kiełkują na tkance liścia lub gałązki, powodują objawy antraknoza . Grzyby te do życia potrzebują wilgotnych warunków. Dzięki temu nie będą stanowić problemu w suchych warunkach.