Osmundastrum cinnamomeum subsp. cinnamomeum to gatunek paproci, który zamieszkuje torfowiska, bagna i wilgotne lasy wschodniej Azji i obu Ameryk. Żyzne liście zawierające zarodniki przybierają kolor cynamonowy w miarę dojrzewania. Roślina ta znana jest również z tworzenia dużych kolonii klonalnych w odpowiednich siedliskach, takich jak bagna.

Pochodzący ze wschodniej części Ameryki Północnej, polystichum acrostichoides można znaleźć na obszarach leśnych i brzegach strumieni. Lubi lekko zacienione siedliska i chociaż Polystichum acrostichoides może rosnąć w koloniach, można go również znaleźć pojedynczo. Powszechna nazwa Polystichum acrostichoides wynika z faktu, że wiecznie zielone liście są często nadal zielone w okresie Świąt Bożego Narodzenia.

Ulmus crassifolia to szybko rosnące drzewo, które dzięki gęstej koronie zapewnia cień w swoim otoczeniu i bywa sadzone jako drzewo uliczne. Ptaki wykorzystują jego koronę jako schronienie, a nasiona jako źródło pożywienia. Jego liśćmi żywią się natomiast gąsienice ciem i motyli. Ulmus crassifolia jest wrażliwy na holenderską chorobę wiązu.

Crassula pellucida 'variegata' ( Crassula pellucida 'variegata' ) to ozdobna odmiana sukulenta. Podobnie jak inne gatunki sukulentów, crassula pellucida 'variegata' wymaga rzadkiego podlewania, dobrze przepuszczalnej gleby i obfitego nasłonecznienia. Bezpośrednie światło słoneczne powoduje pogłębienie ubarwienia tego gatunku.

Pinguicula moranensis /pɪŋˈɡwɪkjʊlə ˌmɒrəˈnɛnsɪs/ to wieloletnie owadożerne zioło tworzące rozetę, pochodzące z Meksyku i Gwatemali. Gatunek ten tworzy letnie rozety płaskich, soczystych liści o długości do 10 cm, które pokryte są śluzowatymi (lepkimi) gruczołami, które przyciągają, łapią i trawią ofiary w postaci stawonogów. Składniki odżywcze pochodzące ze zdobyczy są wykorzystywane do uzupełniania ubogiego w składniki odżywcze podłoża, na którym rośnie roślina. Zimą roślina tworzy nie mięsożerną rozetę małych, mięsistych liści, która oszczędza energię, gdy zapasy żywności i wilgoci są niskie. Pojedyncze różowe, purpurowe lub fioletowe kwiaty pojawiają się dwa razy w roku na wyprostowanych łodygach o długości do 25 cm. Gatunek ten został po raz pierwszy zebrany przez Humboldta i Bonplanda na obrzeżach Mina de Morán w Sierra de Pachuca we współczesnym meksykańskim stanie Hidalgo podczas ich wyprawy do Ameryki Łacińskiej w latach 1799-1804. Na podstawie tych zbiorów Humboldt, Bonpland i Carl Sigismund Kunth opisali ten gatunek w Nova Genera et Species Plantarum w 1817 roku. Od tego czasu ten niezwykle zmienny gatunek był redefiniowany co najmniej dwukrotnie, podczas gdy kilka nowych gatunków zostało z niego wyodrębnionych na podstawie różnych różnic geograficznych lub morfologicznych, chociaż zasadność niektórych z nich jest nadal przedmiotem dyskusji. P. moranensis pozostaje najczęstszym i najszerzej rozpowszechnionym członkiem sekcji Orcheosanthus. Od dawna jest uprawiana ze względu na swoją mięsożerną naturę i atrakcyjne kwiaty, i jest jedną z najczęstszych roślin motylkowych w uprawie. Nazwa rodzajowa Pinguicula pochodzi od łacińskiego pinguis (oznaczającego "tłusty") ze względu na maślaną teksturę powierzchni mięsożernych liści. Specyficzny epitet moranensis odnosi się do miejsca występowania, Mina de Moran.

Gardenia jaśminowata to wiecznie zielony krzew o wyjątkowych, błyszczących, zimozielonych liściach. Atrakcyjne, matowe białe kwiaty są często używane w bukietach, zakwitają w miesiącach letnich i jesiennych. Białe gardenie symbolizują czystość i delikatność, z tego powodu bywają chętnie wykorzystywane w bukietach ślubnych.

Epipremnum złociste jest popularnym pnączem, które zawędrowało do Europy z Polinezji Francuskiej. To jedyny odnotowany gatunek w swojej rodzinie, który z uwagi na wadę genetyczną nigdy nie kwitnie w warunkach naturalnych. Kwitnienie da się wywołać tylko poprzez spryskanie rośliny odpowiednim feromonem.