Przebarwione plamy na liściach roślin są jednym z najczęstszych problemów chorobowych, które ludzie obserwowali. Plamy te są spowodowane chorobami grzybiczymi i bakteryjnymi, przy czym większość infekcji jest związana z patogenem grzybiczym. Brunatna plamistość może występować na wszystkich roślinach doniczkowych, kwitnących roślinach ozdobnych, roślinach warzywnych oraz liściach drzew, krzewów i krzewów. Żadna roślina nie jest na nią odporna, a problem jest gorszy w ciepłym, wilgotnym środowisku. Może wystąpić w dowolnym momencie etapu życia, o ile obecne są liście. Na liściach pojawiają się małe brązowawe plamy, które powiększają się wraz z postępem choroby. W ciężkich przypadkach roślina lub drzewo ulega osłabieniu, gdy zmiany przerywają fotosyntezę lub powodują defoliację.

W większości przypadków brunatna plamistość dotyczy tylko niewielkiego procentu całej rośliny, pojawiając się na niewielkiej ilości liści. Niewielka infekcja tylko w niewielkim stopniu obciąża roślinę. Jeśli jednak nie będzie leczona, a choroba postępuje przez wiele sezonów, poważnie wpłynie to na zdrowie i produktywność zakażonych osobników.

Ciężkie objawy

Brunatna plamistość lub plamistość liści jest powszechnym terminem opisowym nadanym kilku chorobom dotykającym liście roślin i drzew. Około 85% chorób wykazujących plamistość liści jest spowodowanych przez grzyby lub organizmy grzybopodobne. Czasami brunatna plamistość jest spowodowana infekcją bakteryjną lub aktywnością owadów z podobnymi objawami. Kiedy jest ciepło, a powierzchnia liści jest wilgotna, zarodniki grzybów przenoszone przez wiatr lub deszcz lądują na powierzchni i przywierają do niej. Nie rozrywają ścian komórkowych, ale rosną w przestrzeni między błoną komórkową rośliny a ścianą komórkową rośliny. Gdy zarodniki się rozmnażają, uwalniają toksyny i enzymy, które powodują nekrotyczne plamy (tj. martwą tkankę) na liściach, umożliwiając grzybom konsumowanie produktów uwalnianych podczas degradacji komórek.

Jeśli na niedojrzałych owocach roślin pojawiają się brązowe lub czarne plamy, jest duża szansa, że winę za to może być plama na owocach . Jest to nieformalny termin używany do opisania kilku rodzajów chorób, które powodują te same objawy: nieatrakcyjne plamy na owocach i warzywach. Istnieje kilka różnych winowajców za plama na owocach , w tym plamistość bakteryjna, plamka bakteryjna i inne powiązane choroby (takie jak wczesna zaraza). Oto kilka symptomów i potencjalnych rozwiązań do rozważenia.

Objawy plama na owocach różnią się w zależności od rodzaju rośliny dotkniętej chorobą, a także od konkretnego patogenu. Plama na owocach może mieć wpływ na prawie każdy rodzaj rośliny, w tym pomidory, gruszki, śliwki, cebulę, truskawki, seler, brzoskwinie i inne. Oto kilka przykładów potencjalnych objawów: Małe miejsce na owoce Małe plamki są najczęściej kojarzone z plamkami bakteryjnymi.

Duża plamka na owoce Duże plamy są często widoczne na roślinach cierpiących na plamy bakteryjne, wczesną zarazę i choroby pokrewne.

Za plama na owocach kryje się kilku winowajców. Zależą one od patogenu oraz rodzaju rośliny. Plamka bakteryjna i plamka bakteryjna są powszechnymi chorobami, które mogą wpływać na pomidory, wiśnie i inne rośliny. Plamka bakteryjna jest wywoływana przez Pseudomonas syringae . Odkryta po raz pierwszy w Stanach Zjednoczonych w 1933 roku, najczęściej występuje w pomidorach i pobliskich chwastach, ale może również wpływać na inne rodzaje roślin i ich owoce. Jest bardziej rozpowszechniony w niskich temperaturach (mniej niż 75℉ ) i wysokiej wilgotności. Plamę bakteryjną wywołuje Xanthomonas campestris pv. Vesicatoria . Po raz pierwszy odkryta w Teksasie w 1912 roku, choroba ta występuje częściej przy ciepłej pogodzie i w warunkach wysokiej wilgotności.

Więdnięcie kwiatów pojawia się, gdy kwiaty stają się słabe, opadające, więdnące lub wyblakłe, aż nie mogą zostać wskrzeszone. Podczas więdnięcia zaczynają się marszczyć i kurczyć, aż kwiat stanie się całkowicie suchy lub obumarły. Wszelkie kwiaty, niezależnie od rodzaju rośliny czy klimatu, w którym są uprawiane, są podatne na więdnięcie. Jest to ogólnoświatowy problem dotyczący roślin doniczkowych, ziół, kwitnących roślin ozdobnych, drzew, krzewów, warzyw ogrodowych i roślin spożywczych. W przeciwieństwie do więdnięcia --- z którym często mylone jest więdnięcie --- więdnięcie może być spowodowane różnymi rzeczami i często jest spowodowane czymś więcej niż tylko brakiem wody. W ciężkich przypadkach więdnięcie może być śmiertelne.

Więdnięcie kwiatów rozwija się od bardzo łagodnych przypadków do ciężkich, które zabijają kwiat. Nasilenie objawów jest związane z przyczyną i tym, jak długo stan może się rozwijać przed podjęciem działań.

Główne przyczyny więdnięcie kwiatów to naturalny postęp wieku, brak wody, niedobory żywieniowe oraz choroby bakteryjne lub grzybicze. W przypadku zauważenia więdnięcie kwiatów bardzo ważne jest określenie podstawowej przyczyny. To pokieruje najlepszym sposobem postępowania, jeśli leczenie jest możliwe. Sprawdź glebę pod kątem wilgoci, a następnie dokładnie zbadaj całą roślinę pod kątem oznak niedoboru składników odżywczych. Jeśli żadna z tych przyczyn nie wydaje się być przyczyną, odetnij łodygę pod kwiatem. Jeśli na przekroju widoczne są brązowe lub rdzawe plamy, można bezpiecznie założyć, że jest to infekcja bakteryjna lub grzybicza. Jeśli kwiat zbliża się do końca swojej normalnej długości życia, kodowanie genetyczne w roślinie zwiększa produkcję etylenu, fitohormonu, który kontroluje starzenie się lub starzenie się i śmierć komórek. Podział komórek zatrzymuje się, a roślina zaczyna rozkładać zasoby kwiatu, aby wykorzystać je w innych częściach rośliny. We wszystkich innych przypadkach więdnięcie kwiatów się, gdy roślina zamyka łodygę jako mechanizm obronny, zatrzymując transport w układzie naczyniowym. Zapobiega to dalszej utracie wody przez kwiaty, ale także zapobiega przemieszczaniu się bakterii i grzybów do zdrowych części rośliny. Gdy transport wody i składników odżywczych ustanie, kwiat zaczyna więdnąć i ostatecznie obumierać.

Zgnilizna kwiatów , czasami nazywana zarazą kwiatową, to choroba grzybicza, która dotyka tylko kwitnienia niektórych ozdobnych roślin kwiatowych. W miarę postępu infekcji niszczy kwiat, ale nigdy nie uszkadza wegetatywnych ani zielonych części rośliny. Po zakażeniu kwiatów objawy przypominają zarazę Botrytis, ale Botrytis infekuje również martwą lub uśpioną tkankę wegetatywną. Choroba została po raz pierwszy odkryta w roślinach japońskich w 1919 roku, aw USA pod koniec lat 30. XX wieku. Obecnie występuje również w Nowej Zelandii, Australii i niektórych częściach Europy. Niestety żadna roślina nie ma dużej odporności na zgnilizna kwiatów , ale niektóre odmiany są bardziej podatne niż inne, szczególnie gatunki o podwójnym kwiacie. Zgnilizna kwiatów infekcji są wysokie, gdy temperatury są od łagodnych do wysokich (optymalne temperatury to 59 do 70°F ), a pogoda jest mglista lub deszczowa. Ogólnie rzecz biorąc, zgnilizna kwiatów to problem estetyczny, który niszczy kwiaty. Choroba nie jest szkodliwa dla długoterminowego zdrowia rośliny.

Nasilenie objawów różni się w zależności od gatunku zainfekowanej rośliny. Znaki zgnilizna kwiatów zwyczajowej są często widoczne na kwiatach zaraz po ich otwarciu.

Zgnilizna kwiatów jest spowodowana przez kilka różnych grzybów, przy czym każdy typ infekuje określone rośliny. Ovulinia azalea poraża gatunki i odmiany azalii oraz rododendrony. Ciborinia camelliae infekuje odmiany kamelii. Tuż po kwitnieniu grzyb zaraża podstawę kwiatów przy kielichu. Grzyb wytwarza enzymy rozkładające ścianę komórkową, które niszczą kwiaty w ciągu kilku dni. Kiedy kwiaty opadają na ziemię, twarde owocniki grzyba również opadają na ziemię, zimując do następnej wiosny. Kiedy temperatury osiągną optymalny zakres w następnym sezonie, zarodniki są przenoszone przez owady lub mogą rozprzestrzeniać się z prądami wiatru do około 12 mil . W glebie patogen może być aktywny przez trzy do pięciu lat.