Chlorociboria
Najbardziej znanym gatunkiem jest chlorociboria aeruginascens. Gatunek ten ma apotecja (miseczkowate askokarpy), które są zwykle przymocowane bocznie, często o średnicy mniejszej niż 0,2 cala, zapadające się bocznie i zwijające się do wewnątrz po wyschnięciu. Zewnętrzna warstwa tkanki apothecium, znana jako ectal excipulum, ma delikatną, włoskowatą powierzchnię złożoną z włoskowatych, prostych lub czasami zwiniętych, gładkich strzępek. Stipe ma zazwyczaj mniej niż 0,1 cala długości, z centralnym lub ekscentrycznym mocowaniem do apothecii. Zarodniki są z grubsza wrzecionowate (wrzecionowate), gładkie i mają 5-8 na 0,7-2,8 μm. Apotecja rosną na drewnie pozbawionym kory, zwłaszcza dębowym, którego część jest przynajmniej zielonkawo zabarwiona przez grzybnię. Obfite parafizy, które mogą być splecione, mają 55-95 na 1,5-2 μm, są nitkowate i przegrodowe z nieobrzękniętym, niezagiętym wierzchołkiem, który często wystaje poza poziom końcówek strzępek.