Możesz umieścić wąż ogrodowy u podstawy rośliny, aby zapewnić, że promujesz doskonały rozwój korzeni. Unikaj bezpośredniego spryskiwania liści i wiedz, że liście będą wymagały więcej wody, jeśli znajdują się na zewnątrz i są wystawione na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Można również użyć bąbelków, które można umieścić na każdej roślinie, aby nawilżyć korzenie. Używaj także węży do zraszania, które mogą pokryć cały ogród lub łóżko podczas dodawania lub usuwania roślin, aby głęboko wcisnąć korzenie. Przed podlewaniem należy spuścić nadmiar wody i poczekać, aż gleba wyschnie. Podlewaj na poziomie gruntu, aby zapobiec chorobom. W słoneczny dzień warto spryskać cały krzew wodą. Zarówno w przypadku roślin doniczkowych, jak i gruntowych należy pamiętać, że Cornus wilsoniana preferuje głębokie podlewanie niż lekkie zraszanie.

Nadmiernie podlewana Cornus wilsoniana może zacząć mieć liście, które żółkną, odpadają i więdną. Roślina może również wyglądać na matową i niezdrową, z oznakami mięsistych łodyg. Kiedy zaczynają wykazywać te oznaki, najlepiej jest dostosować swój harmonogram, gdy tylko jest to możliwe. Zwiędnięcie może być również oznaką podlewania, jak również. Możesz zobaczyć, że liście zaczynają się chrupiące i suche, podczas gdy nadmiernie podlewane będą miały miękkie zwiędnięte liście. Sprawdź glebę, gdy jest sucha i podlewanie nie jest wystarczające, daj jej pełne podlewanie w czasie. Wystarczająca ilość wody sprawi, że Cornus wilsoniana ponownie się odbuduje, ale roślina nadal będzie pojawiać się suche i żółte liście po kilku dniach z powodu uszkodzonego systemu korzeniowego. Gdy wróci do normy, żółknięcie liści ustanie. Zawsze sprawdzaj poziom wilgoci w doniczce, gdy masz Cornus wilsoniana w domu. Unikaj nadmiernego podlewania w pomieszczeniach i zobacz, czy są oznaki czarnych plam. Jeśli są one obecne, niech gleba wyschnie w doniczce dając jej kilka dni odpoczynku od podlewania. Nadmierne podlewanie może prowadzić do gnicia korzeni w roślinie. Jeśli tak jest, możesz chcieć przenieść je do innej doniczki, zwłaszcza jeśli widzisz odbarwione i śliskie korzenie. Zawsze zapobiegaj gniciu korzeni, jak to tylko możliwe, i nie pozwól, aby gleba stała się zbyt wilgotna. Powinieneś wykopać trochę głębiej, gdy sadzisz Cornus wilsoniana na zewnątrz. Gdy sprawdzisz palcami i zauważysz, że gleba jest zbyt sucha, może to oznaczać podlewanie. Konieczne jest odpowiednie podlewanie, które pomoże roślinie odzyskać siły.

Cornus wilsoniana lubi głębokie i rzadkie podlewanie. Chciałbyś je moczyć w galonie wody za każdym razem, zwłaszcza gdy są sadzone w doniczkach. Magazyn wody w doniczkach jest ograniczony, a gleba szybciej wyschnie. Podlewanie jest wymagane co 3 do 5 dni, gdy mieszka w zimnym regionie. Podlewaj je wcześnie rano, gdy gleba jest sucha, na zewnątrz lub w pomieszczeniach. Możesz również określić, czy podlewanie jest potrzebne, sprawdzając glebę wewnątrz. Gdy górne 2-3 cale gleby są suche, nadszedł czas, aby dać roślinie pełne podlewanie. Podczas gorących dni może być konieczne codzienne sprawdzanie wilgotności, ponieważ ciepło może szybko wysuszyć glebę w doniczce. Podlewanie gleby jest również wymagane, jeśli masz ogród. Gdy mieszkasz w gorącym klimacie, możesz chcieć podlewać raz w tygodniu. Podlewaj tylko wtedy, gdy zauważysz, że około 2 do 3 cali gleby staje się zbyt suche na zewnątrz lub wewnątrz. Rozważ ilość wody deszczowej na roślinie i zapewnić, aby nie dodać do niego, aby zapobiec gniciu korzeni.Możesz nie potrzebują dodatkowego podlewania roślin, jeśli jest dużo opadów. Cornus wilsoniana ogólnie rośnie w okresie wiosny i jesieni. Kiedy są na zewnątrz, trzeba dodać mulcz około 3 do 4 cali głębokości, aby zachować więcej wody. Musisz częściej podlewać rośliny w piaszczystej glebie, ponieważ ten typ ma tendencję do szybszego drenażu. Jednak z gliniastym, trzeba podlewać to mniej często, gdzie można iść na 2-3 dni, aby wysuszyć roślinę i nie rozwijać żadnych gnicia korzeni. Możesz zaznaczyć datę w kalendarzu, kiedy tylko podlewasz i kiedy zauważysz, że liście zaczynają opadać. Może to oznaczać, że możesz być dzień późno.

The Cornus wilsoniana ogólnie potrzebuje około galonu wody każdego harmonogramu,Z roślin doniczkowych, może chcesz je głęboko podlewać, aż zobaczysz, że woda kapie na dnie garnka. Następnie należy poczekać na wyschnięcie gleby przed ponownym podlaniem. Możesz użyć kalkulatora wody lub wilgotnościomierza, aby określić ilość, którą podałeś roślinie w ciągu tygodnia. Zapewnij dużo wody, zwłaszcza w okresie kwitnienia, ale pozwól wilgoci wyparować po tym czasie, aby zapobiec gniciu korzeni. Jeśli Cornus wilsoniana jest posadzona na zewnątrz przy odpowiedniej ilości opadów, może nie potrzebować dodatkowego podlewania. Kiedy Cornus wilsoniana jest młoda lub nowo posadzona, upewnij się, że dostaje 1-2 cale deszczu tygodniowo. W miarę wzrostu Cornus wilsoniana może przetrwać całkowicie dzięki opadom deszczu. Tylko wtedy, gdy pogoda jest zbyt gorąca, lub gdy nie ma opadów w ogóle przez 2-3 tygodnie, wtedy należy rozważyć podanie Cornus wilsoniana pełnego podlewania w chłodniejszym momencie dnia, aby zapobiec dużym uszkodzeniom cieplnym rośliny. Dodatkowe podlewanie będzie wymagane podczas utrzymujących się okresów suchych.

Potrzeby Cornus wilsoniana na zewnątrz pochodzą z deszczu, jedynie uporczywa sucha pogoda wymaga podlewania. Przez cały wiosenny i jesienny sezon wegetacyjny gleba musi być wilgotna, ale nie mokra, a naprzemienne suche i wilgotne warunki glebowe pozwolą Cornus wilsoniana dobrze się rozwijać. Latem upały mogą powodować zbyt szybkie odparowywanie wody, a w przypadku braku opadów deszczu konieczne będzie częstsze i dodatkowe podlewanie, aby utrzymać wilgoć. Zazwyczaj Cornus wilsoniana będzie potrzebował mniej wody w okresie zimowym. Ponieważ Cornus wilsoniana zrzuca liście i przechodzi w stan uśpienia, można umieścić je w dobrze odprowadzającej, ale zatrzymującej wilgoć mieszance gleby, takiej jak terakota, aby pomóc wodzie szybciej wyparować. Gdy Twoja Cornus wilsoniana rosnąca na zewnątrz zacznie wypuszczać liście i przejdzie w stan spoczynku, możesz całkowicie pominąć podlewanie i w większości przypadków Cornus wilsoniana może polegać na jesiennych i zimowych deszczach, aby przetrwać cały okres spoczynku. Po wiosnie można uprawiać Cornus wilsoniana i zachęcić go do wzrostu i kwitnienia, gdy temperatura staje się cieplejsza.Ta roślina nie jest ogólnie fanem stawów lub suszy podczas kwitnienia. Musisz upewnić się, że drenaż jest dobry przez cały czas, zwłaszcza w zimie. Kiedy roślina jest w doniczce, ma ograniczony wzrost korzeni. Utrzymuj je dobrze podlewane, zwłaszcza jeśli są sadzone w doniczkach w okresie letnim. Nie lubią zimnych i mokrych korzeni, więc zapewnij odpowiedni drenaż, zwłaszcza jeśli wciąż rosną. Zawsze najlepiej jest pilnie podlewać swoje Cornus wilsoniana 's. Podlej cały system korzeniowy przynajmniej raz lub dwa razy w tygodniu, w zależności od pogody. Najlepiej unikać płytkiego zraszania, które dociera do liści, ponieważ sprzyja ono rozwojowi grzybów i nie dociera głęboko do korzeni. Nie pozwól, aby Cornus wilsoniana 's całkowicie wyschły jesienią lub zimą, nawet jeśli są już w stanie spoczynku. Nie topić roślin, ponieważ ogólnie nie lubią siedzieć w wodzie zbyt długo. Mogą one umrzeć w zimie, jeśli gleba nie odprowadza dobrze. Należy również zastosować ściółkę, gdy tylko jest to możliwe, aby zmniejszyć stres, zachować wodę i zachęcić do zdrowego kwitnienia.

W przypadku sadzenia w gruncie, Cornus wilsoniana głównie polega na deszczu. Jeśli jednak przez 2-3 tygodnie nie będzie opadów, może trzeba będzie odpowiednio zastanowić się nad podaniem roślin do głębokiego podlewania. W przypadku podlewania Cornus wilsoniana latem, należy starać się robić to rano. Duża różnica temperatur pomiędzy temperaturą wody a systemem korzeniowym może powodować stres korzeni. Trzeba unikać podlewania krzewów, gdy na zewnątrz jest zbyt gorąco. Zacznij je ściółkować w okresie wiosennym, gdy ziemia nie jest zbyt zimna. Wiek roślin ma znaczenie. Brak wody jest jednym z najczęstszych powodów, dla których nowo posadzone nie rosną. Po ich ustanowieniu, trzeba złagodzić harmonogram podlewania. Ogranicz podlewanie ich w okresie jesienno-zimowym, zwłaszcza jeśli mają w glebie materiał zatrzymujący wodę. Suche wiatry zimą mogą je wysuszyć, a nowo posadzone mogą być zagrożone suszą podczas wietrznej zimy, lata i jesieni. Wietrzne pory roku oznaczają konieczność częstszego podlewania. Te posadzone w doniczce mają tendencję do szybszego wysychania, więc potrzebują więcej podlewania. Gdy tylko zauważymy, że słabiej kwitną, liście zaczynają zasychać. Rośliny doniczkowe są stosunkowo skomplikowane do podlewania i wahają się w częstotliwości. Zawsze należy uważać, aby roślina doniczkowa nie siedziała w wodzie. Unikajmy umieszczania ich w pojemnikach ze spodkami, miskami i tacami. Zbyt częste podlewanie jesienią może sprawić, że liście będą wyglądały na cętkowane lub żółtawe. Zawsze warto zapobiegać ich nadmiernemu podlewaniu, niezależnie od aktualnego klimatu czy pory roku, którą możesz mieć. W miesiącach, w których Cornus wilsoniana zaczyna kwitnąć, możesz chcieć zwiększyć częstotliwość podlewania, ale daj jej odpocząć, gdy już w pełni urośnie. Daj im odpowiednią ilość wody raz na 3 do 5 dni, ale nie podawaj im regularnych harmonogramów. Upewnij się, że gleba jest sucha, wtykając palec w doniczkę lub użyj wilgotnościomierza, jeśli nie jesteś pewien, czy to właściwy czas. Zbyt duża ilość gnicia korzeni może spowodować ich obumarcie, więc uważaj, aby nie przesadzić z podlewaniem lub podlewaniem niezależnie od klimatu lub pory roku, którą masz w swojej okolicy.

Podlewanie Cornus wilsoniana pomaga transportować potrzebne składniki odżywcze z gleby do reszty rośliny. Wilgoć utrzyma ten gatunek w zdrowiu, jeśli wiesz, ile wody dać. Wymagania dotyczące podlewania będą zależały od pogody w Twojej okolicy i gleby rośliny. Cornus wilsoniana kwitnie na wilgotnej glebie, ale generalnie nie tolerują one podtopień. Upewnij się, że zapewnisz wystarczającą ilość ściółki, gdy sadzisz je na ziemi i nigdy nie wpadnij w pułapkę zbyt małego podlewania. Cieszą się pełną puszką wody, gdzie woda powinna być wilgotna u podstawy, gdy są sadzone w doniczce, aby uzyskać najlepsze kwiaty. Jeśli są uprawiane jako liście, trzeba je podlewać do głębokości 10 do 20 cali, więc będą nadal rosnąć. Jeśli pada deszcz, należy powstrzymać się od podlewania i pozwolić im uzyskać potrzebne składniki odżywcze z wody deszczowej.

Pomimo stosunkowo szybkiego wzrostu, Cornus wilsoniana nie wymaga bardzo częstego przycinania. Nie jest konieczne rutynowe przycinanie tego drzewa, jednak wymaga ono pewnego przycinania co jakiś czas. Przycinanie może być wykonane w celu uporządkowania tego drzewa i usunięcia chorych lub uszkodzonych liści. Można też Cornus wilsoniana przycinać w celu nadania kształtu.

Cornus wilsoniana powinny być przycinane w miarę potrzeb. Zazwyczaj drzewa te powinny być przycinane w celu usunięcia wszelkich uszkodzonych, żółknących, zamierających lub martwych liści. Konieczne jest również przycinanie tej rośliny w celu usunięcia wszelkich pędów, które są zatłoczone lub krzyżują się. Najlepszym czasem na przycinanie Cornus wilsoniana jest okres od późnej zimy do wczesnej wiosny. Jest to okres, w którym przycinanie powoduje najmniejsze szkody dla rośliny.

Przycinanie Cornus wilsoniana jest dość łatwym zadaniem, jeśli wiesz, czego szukać. Do przycinania tych drzew potrzebna będzie para ostrych sekatorów. Za pomocą sekatora usuń wszystkie uszkodzone lub chore części drzewa. Zwróć uwagę na pędy, które stają się zatłoczone lub zaczynają się krzyżować i usuń je. Najlepiej nie przycinać żadnych dolnych partii drzewa. Pozostawienie ich w nienaruszonym stanie pozwoli drzewu uzyskać bardziej naturalną i otwartą formę. Ponadto pozostawienie dolnych kończyn w spokoju pomoże zapobiec stresowi wywołującemu choroby oraz tworzeniu się ssawek.

Nie ma specjalnych wymagań, które należy spełnić po przycięciu drzewa Cornus wilsoniana. Zaleca się jednak usuwanie chorych liści, które zostały usunięte z drzewa, z dala od innych roślin. Ma to na celu uniknięcie rozprzestrzeniania się choroby na inne rośliny. Po przycięciu drzewa Cornus wilsoniana, można zastosować zabieg nawożenia, aby pobudzić je do szybszego wzrostu. Nie należy podlewać roślin bezpośrednio po przycinaniu, ponieważ może to doprowadzić do porażenia roślin przez grzyby poprzez rany.

Najlepszym czasem na przycinanie Cornus wilsoniana jest okres od późnej zimy do wczesnej wiosny. Jest to okres, w którym przycinanie powoduje najmniejsze szkody dla rośliny. Należy zwracać uwagę na pędy, które stają się zagęszczone lub zaczynają się krzyżować, i usuwać je. Najlepiej zrezygnować z przycinania dolnych gałęzi drzewa. Pozostawienie ich w nienaruszonym stanie pozwoli drzewu uzyskać bardziej naturalną i otwartą formę. Zwiększy to wentylację i ilość światła, zmniejszy infekcje chorobowe i pozwoli Cornus wilsoniana na bardziej energiczny wzrost. Przycinając gałęzie należy pozostawić te silne, a usunąć słabe, zachowując zdrowe gałęzie pomocnicze, które wyrastają na zewnątrz pod kątem około 45 stopni. Gałęzie zbyt skośne lub zbyt małe należy usunąć. Przycinanie Piła jest wymagana, jeśli gałąź jest więcej niż trzy czwarte cala w wielkości, przycinanie powinno być wykonane w kierunku "Branch bark ridge" do "Branch collar", aby umożliwić dobre gojenie. Gałęzie, które wymagają użycia piły, należy przycinać "metodą trzech cięć", co zapobiega rozdzieraniu kory gałęzi i tworzeniu pęknięć w pniu, co może być szkodliwe dla regeneracji rośliny. Wreszcie, może wolisz po prostu przyciąć martwe lub uszkodzone części rośliny, aby utrzymać jej wygląd najlepiej, jak to możliwe. Można to zrobić w dowolnym momencie w roku. Chore lub uszkodzone łodygi powinny być wycięte tuż przy linii gleby i całkowicie usunięte.

Najlepszą rzeczą, jaką należy pamiętać o Cornus wilsoniana jest to, że nie wymagają one rutynowego przycinania. Twoje drzewo będzie rosło lepiej, jeśli będziesz je przycinał w miarę potrzeby i nie częściej. Dodatkowo należy pamiętać, że lepiej jest pozostawić w spokoju dolne kończyny tego drzewa, aby zapobiec atakowi chorób wywołanych stresem. Gałęzie o różnej średnicy wymagają różnych narzędzi do przycinania. Jeśli drzewo jest zbyt wysokie, przycinanie musi być wykonane bezpiecznie lub przez profesjonalistę.

Aby zapewnić zdrowy wzrost, upewnij się, że Cornus wilsoniana otrzymuje co najmniej 3-6 godzin słońca każdego dnia. Jest to właściwie minimalne wymaganie - większość roślin, które radzą sobie w częściowym słońcu, może również rozwijać się w pełnym słońcu, ale ponieważ wymagają mniej światła do fotosyntezy, są bardziej elastyczne niż rośliny, które wymagają pełnego słońca lub częściowego cienia.

Cornus wilsoniana najlepiej radzi sobie z ekspozycją na pełne lub częściowe słońce. Najlepiej sprawdzają się przy bezpośrednim świetle porannym, ale latem potrzebują ochrony przed silnym słońcem popołudniowym. W środowisku umiarkowanym, zbyt dużo gorącego popołudniowego słońca może spalić liście, niszcząc wygląd i zdrowie rośliny.

Cornus wilsoniana posadzone w domu mogą być łatwo uszkodzone przez bezpośrednie światło słoneczne, gdy jest przeniesiony na zewnątrz. Najlepszym sposobem, aby zapobiec oparzeniom słonecznym z nadmiernej ekspozycji jest stopniowe przenoszenie doniczek z zacienionego obszaru do jaśniejszego miejsca, stopniowo. Ale nawet rośliny, które są zaaklimatyzowane do letniego słońca mogą zostać uszkodzone przez ekstremalne ciepło. W czasie fali upałów ważne jest utrzymywanie stałej wilgotności gleby, aby rośliny mogły poradzić sobie z nadmierną ilością ciepła. Przeniesienie roślin w pojemnikach do miejsc o popołudniowym zacienieniu lub wzniesienie nad nimi tkaniny cieniującej może chronić wrażliwe Cornus wilsoniana podczas ekstremalnych zjawisk pogodowych.

Podczas gdy jasne słońce rano i niektóre pełne ekspozycje na słońce mogą być bardzo korzystne dla Cornus wilsoniana, ostre, gorące słońce w południe latem może być zbyt wiele do obsługi. Jeśli posadzone w ziemi, letnie słońce będzie zazwyczaj ramp up powoli przez sezon dla Cornus wilsoniana stopniowo dostosować się do jego intensywności. Ale roślina doniczkowa, która była w domu lub w miejscu chronionym, często cierpi z powodu obrażeń, gdy nagle umieszcza się ją w miejscu, gdzie bezpośrednie letnie słońce dociera do niej w najgorętszej części dnia. Aby chronić tę roślinę przed brutalnym popołudniowym słońcem letnim, sadzić lub umieszczać ją w podszyciu, gdzie jest zacieniona w południe przez wyższe drzewa i rośliny lub przez budynek lub cechę krajobrazu.

Gdy Cornus wilsoniana otrzymuje zbyt mało słońca, może stać się bladozielona lub mieć opadające, żółte liście. Niektóre opadanie liści jest normalne, ale jeśli liście opadają, a na ich miejsce nie wyrastają nowe, jest to znak, że coś jest nie tak. Jeśli Cornus wilsoniana otrzymując nieodpowiednie światło zdoła urosnąć, nowy wzrost jest często wrzecionowaty, blady i podatny na infekcje owadów. Zwrócenie uwagi na te oznaki i zmiana warunków oświetleniowych rośliny spowoduje znaczną różnicę.

Czułe, nowe liście są szczególnie wrażliwe na oparzenia słoneczne. Pamiętając o tym, bardzo młode Cornus wilsoniana i gdy są w fazie silnego wzrostu, np. późną wiosną i wczesnym latem, będą bardziej wrażliwe na ostre słońce i upał niż te dojrzałe lub będące w bardziej uśpionej jesiennej fazie wzrostu. Cornus wilsoniana świeżo ze szkółki zwykle nie są też przygotowane do silnego, pełnego słońca i trzeba je wprowadzać do niego powoli.

Niedawno przesadzona roślina Cornus wilsoniana często doznaje lekkiego szoku i wymaga starannej pielęgnacji, albo zacienienia od jasnego popołudniowego słońca, albo umieszczenia w chronionym miejscu. W bardzo gorące dni można zauważyć, że liście Cornus wilsoniana opadają - zazwyczaj nie ma się czym przejmować. Rośliny wysyłają wodę z liści w dół do korzeni, aby chronić je przed spaleniem. Jeśli jednak liście nadal opadają wieczorem lub następnego dnia rano, roślina potrzebuje wody. Zawsze unikaj podlewania w najgorętszych porach dnia, ponieważ promienie słoneczne mogą uderzać w mokre liście i łatwo je przypalić. Cornus wilsoniana Roślina, która była niedostatecznie podlewana, będzie słabsza niż ta, która ma stale wilgotną glebę. Może to spowodować, że korzenie będą słabe i nie będą w stanie chronić liści w gorące, słoneczne dni, ponieważ woda będzie odprowadzana z liści. Aby zadbać o niedostatecznie nawodnioną roślinę, należy ją długo i głęboko podlewać, a następnie pozwolić, aby górne dwa cale gleby wyschły przed kolejnym podlewaniem. Nawet jeśli roślina straci liście, przy odpowiedniej pielęgnacji wyrosną jej nowe.

Najlepsza temperatura dla Cornus wilsoniana, aby rozwijać się jest 65~80℉(18~27℃). Podczas podstawowej fazy wzrostu, najwyższa tolerowana temperatura wynosiłaby 95℉(35℃), podczas gdy najniższa tolerowana temperatura wynosiłaby 15℉(-10℃). Gatunek ten jest tolerancyjny na niskie temperatury i przetrwa mroźne zimy. Zakres temperatur idealnych, najwyższych i najniższych: Perfect：65~80℉(18~27℃) Highest：85~95℉(30~35℃) Najniższy：-5~15℉(-20~-10℃) lub poniżej

Badania pokazują, że Cornus wilsoniana zacznie wykazywać oznaki zahamowania wzrostu podczas dłuższych okresów wyższych temperatur, zwłaszcza podczas rozwoju pąków pachowych i wzrostu głównych pędów. Utrzymywanie stałych i chłodnych temperatur, około 65℉(18℃), będzie sprzyjać energicznemu wzrostowi po kiełkowaniu lub przesadzaniu.

Cornus wilsoniana mogą wytrzymać mrozy, gdy są sadzone w ziemi w obszarach, które nie dostają się poniżej 15℉(-10℃) jako ekstremalnej temperatury w miesiącach zimowych. Ale jeśli posadzone w doniczkach lub pojemnikach, to ich korzenie muszą być chronione przed zimowym chłodem. Zrób to owijając pojemnik w koc lub przynosząc go do środka, gdzie będzie w pełni chroniony przed żywiołami.

Większe szkody wyrządzi Cornus wilsoniana stała zbyt wysoka temperatura niż zbyt niska. Jeśli Cornus wilsoniana jest zbyt gorąca, kiełkowanie nasion i wydajność fotosyntezy jest zmniejszona z powodu wyzwalania hormonów spowodowanych przez stres cieplny. Roślina będzie wykazywać oznaki poprzez więdnięcie, brązowienie liści i potencjalnie śmierć. Jeśli Cornus wilsoniana jest zbyt zimny, funkcje roślin, takie jak pobieranie składników odżywczych i fotosynteza przestaną działać, co może doprowadzić do śmierci rośliny. Jeśli pojedynczy przypadek zamrożenia występuje podczas sezonu wegetacyjnego, wtedy może wystąpić przejście fazowe membrany, co może spowodować zatrzymanie funkcji roślin i śmierć rośliny.

Utrzymywanie stałej temperatury gleby jest jedną z najważniejszych strategii utrzymania zdrowej Cornus wilsoniana, co prowadzi do udanego pączkowania, kwitnienia i nowego wzrostu. Należy to robić poprzez stałe podlewanie, dodawanie ściółki do gołej ziemi i sadzenie w cieniu.

Ze względu na tolerancję na zimno Cornus wilsoniana, podkładki grzewcze nie będą konieczne, jeśli sadzone na zewnątrz w ziemi. Jeśli roślina jest w doniczce na zewnątrz, to przynieś ją do środka ogrzewanego domu i umieść w słonecznym oknie podczas miesięcy zimowych.

Aby zapewnić odpowiednie warunki temperaturowe, należy posadzić Cornus wilsoniana w miejscu o częściowym zacienieniu. Jeśli to możliwe, należy zastosować cień popołudniowy, aby zapewnić najlepszą ochronę w najgorętszej części dnia. Spowoduje to również niższą temperaturę w glebie ze względu na zwiększoną retencję wilgoci. Jeśli Cornus wilsoniana jest sadzona w pomieszczeniach, to trzymaj pojemnik z dala od okien i z dala od bezpośredniego światła słonecznego w miesiącach letnich, aby zapobiec codziennemu wzrostowi temperatury gleby.

W okresie letnim lub w czasie dużych upałów należy zapewnić Cornus wilsoniana dodatkowy cień i wodę, aby pomóc w chłodzeniu liści, korzeni i gleby. W czasie chłodów lub mrozów w sezonie wegetacyjnym należy przykryć wrażliwe pączkujące rośliny tkaniną mrozoodporną lub podlewać je za pomocą systemów zraszających. Jeśli temperatura zbliża się do zera tylko na krótki okres, należy podlewać w ciągu dnia na kilka godzin przed zamarznięciem. Jeśli przewiduje się, że temperatura będzie utrzymywać się poniżej zera przez dłuższy czas, należy uruchomić zraszacz do momentu, gdy temperatura wzrośnie powyżej zera następnego dnia.

Cornus wilsoniana jest rośliną o średniej temperaturze, która z łatwością znosi typowe wahania pór roku i pozostaje gatunkiem odpornym, gdy sadzi się ją w utrzymywanych krajobrazach, pojemnikach lub w pomieszczeniach. Dlatego dostosowanie temperatury w różnych porach roku jest zbędne dla wzrostu pierwotnego. Jeśli kwitnienie jest zahamowane lub utrudnione, to umożliwienie roślinie doświadczenia sezonu zimowych mrozów może pomóc w ożywieniu kwitnienia.

Jeśli obniżenie temperatury dla rośliny wewnętrznej w okresie letnim staje się zbyt trudne, wówczas należy posadzić ją na zewnątrz w ziemi lub w pojemniku. Upewnij się, że sadzisz Cornus wilsoniana w zacienionym miejscu i często podlewasz, aby utrzymać wilgoć w glebie.

Trzeba nawozić Cornus wilsoniana z kilku ważnych powodów. Najbardziej oczywistym z tych powodów jest to, że nawóz pomoże Twojej Cornus wilsoniana wyprodukować piękne kwiaty. Cornus wilsoniana Nawożenie wczesną wiosną jest jednym z najlepszych sposobów na zapewnienie doskonałych kwiatów w tym sezonie. Nawóz daje także Cornus wilsoniana mnóstwo energii, którą może zmagazynować w ziemi podczas fazy spoczynku. Podanie Cornus wilsoniana dodatkowych składników odżywczych podczas jesiennego procesu sadzenia lub późną wiosną pomoże Cornus wilsoniana zachować więcej energii do wykorzystania po wznowieniu aktywnego wzrostu.

Czas ma kluczowe znaczenie, jeśli chodzi o nawożenie Cornus wilsoniana. Jeśli użyjesz nawozu zbyt wcześnie, gdy Cornus wilsoniana w tym czasie jest jeszcze w stanie uśpienia. Taki nawóz nie może być efektywnie wykorzystany i zostanie zmyty przez wodę deszczową, powodując odpady i zanieczyszczenia. Pierwsza aplikacja nawozu powinna być zastosowana wczesną wiosną. Kontynuuj nawożenie raz w miesiącu do początku lata.

Unikaj podawania Cornus wilsoniana nawozu ze zbyt dużą ilością azotu, ponieważ może to prowadzić do rozwoju dużej ilości liści, ale mało kwiatów. Szukaj nawozu o mniejszej zawartości azotu w stosunku do innych składników pokarmowych. Nie należy nawozić po wczesnej jesieni, co może spowodować zbyt intensywny wzrost tuż przed zimą. Nie należy również Cornus wilsoniana nawozić w gorących i suchych okresach roku, ponieważ sucha gleba nie dostarcza nawozu tak skutecznie jak wilgotna. Nawożenie w tym czasie może również stymulować wzrost, który z kolei wymaga więcej wody, która może nie być dostępna. Najlepiej jest zachować nawóz na wcześniejszą część sezonu, kiedy temperatury są chłodniejsze. Wreszcie, należy pamiętać, że Cornus wilsoniana może wchłonąć nawóz, który został zastosowany na pobliskich roślinach lub trawnikach, więc należy zachować ostrożność, aby nieumyślnie nie podać drzewom/sztuce podwójnej dawki nawozu.

Idealny nawóz dla Cornus wilsoniana jest taki, który ma stosunkowo zrównoważoną mieszankę trzech głównych składników odżywczych roślin, z nieco wyższą ilością fosforu. Alternatywnie, niektórzy ogrodnicy wybrać, aby poprawić ich Cornus wilsoniana 's gleby poprzez dodanie materiałów organicznych, takich jak kompost, odlewy robaków i obornika. Niektórzy doświadczeni ogrodnicy uzupełniają 1-2 razy nawozy rozpuszczalne w wodzie zawierające fosfor, gdy zaczynają pojawiać się pąki kwiatowe. Pomoże to kwiatom lepiej się rozwijać i pozwoli im rosnąć większym i dłużej kwitnąć. Nawozy mogą występować w wielu formach, a większość z nich będzie dobrze działać dla Twojej Cornus wilsoniana. Jednak niektóre z najlepszych nawozów dla Cornus wilsoniana występują w formie płynnej lub sproszkowanej. Niezależnie od tego, którego użyjesz, powinieneś upewnić się, że rozcieńczysz swój nawóz i zastosujesz go podczas podlewania swojej Cornus wilsoniana.

Zawsze należy przestrzegać wskazówek dotyczących konkretnego rodzaju nawozu i przeprowadzić badania, jak go używać do Cornus wilsoniana uprawy. Ważne jest, aby nie przenawozić Cornus wilsoniana, dlatego określenie prawidłowej ilości nawozu ma kluczowe znaczenie. Zwykłą zasadą jest stosowanie wieku drzewa (jeśli jest znany) lub średnicy pnia, aby zrozumieć, ile nawozu należy użyć. Szacuje się, że należy stosować jedną dziesiątą funta nawozu na rok lub na każdy cal pnia, przy czym maksymalna ilość to jeden funt. Nawozy granulowane i organiczne, takie jak mączka krwawa, stosuje się, rozsypując substancję wokół podstawy drzewa aż do linii kroplującej (przestrzeń pod najdalej sięgającymi gałęziami), ale nie należy dopuścić do kontaktu nawozu z pniem. Z czasem granulki ulegają rozpadowi i przenikają do gleby, gdzie są wchłaniane przez korzenie. Po nawożeniu należy rozsypać wokół podstawy drzewa warstwę kompostu o grubości jednego cala i dokładnie podlać.

O wiele lepiej jest niedonawozić niż przenawozić, ponieważ zawsze można dodać więcej, ale nie można łatwo usunąć nadmiaru nawozu. Nadmierne nawożenie Cornus wilsoniana może spowodować brązowe końcówki i krawędzie liści, żółknięcie, więdnięcie liści i ewentualnie widoczną skorupę soli nawozowych na powierzchni gleby wokół drzewa. Stan ten nazywany jest poparzeniem nawozowym i wynika ze zbyt dużej ilości soli zgromadzonych w komórkach rośliny. Jeśli problemem jest nadmiar azotu, Cornus wilsoniana wytworzy dużo liści, ale nie wyhoduje dużo kwiatów, ponieważ azot wspomaga wzrost liści. Jeśli przesadziłeś z nawożeniem, możesz spróbować usunąć górną warstwę gleby pod Cornus wilsoniana, aby usunąć najbardziej skoncentrowany obszar nawozu. Następnie należy spłukać ten obszar poprzez obfite podlewanie, aby spróbować pozbyć się nawozu wokół korzeni.