Jeśli zdecydujesz się podlewać swoje Cunninghamia lanceolata, będziesz szczęśliwy, aby znaleźć, że jest to proste zadanie. Jednym z najłatwiejszych sposobów podlewania tego drzewa jest po prostu włączenie węża ogrodowego i powolne namaczanie gleby. Wąż ogrodowy jest idealnym narzędziem do podlewania dojrzałych drzew Cunninghamia lanceolata, ponieważ duże okazy mogą potrzebować dużej ilości wody podczas każdego podlewania. W przypadku mniejszych drzew można jednak użyć konewki lub innego mniejszego narzędzia do podlewania. Należy także starać się unikać podlewania nad głową, ponieważ nadmierna wilgoć na liściach tej rośliny może prowadzić do chorób, zwłaszcza gdy drzewo jest młode.

Czasami nadmierne podlewanie może być wynikiem złej gleby. Głównie, jeśli gleba, w której rośnie Cunninghamia lanceolata nie pozwala na skuteczne odprowadzanie wody, roślina prawdopodobnie zacznie się zmniejszać. W takim przypadku należy albo zmienić glebę, aby poprawić jej właściwości drenażowe, albo przesadzić Cunninghamia lanceolata w bardziej korzystne miejsce do uprawy. Jeśli uprawiasz swoją Cunninghamia lanceolata w doniczce, może to również oznaczać konieczność przesadzenia rośliny z luźniejszą glebą w pojemniku, który pozwala na lepszy drenaż. Nadmiernie podlewana roślina może również zapadać na choroby, które należy natychmiast leczyć. Na niedostatecznie podlewaną Cunninghamia lanceolata, lekarstwo jest dość proste. Zacznij podlewać częściej, a wkrótce Twoja roślina odbije się od dna i wróci do pełni zdrowia. Najłatwiejszym sposobem na stwierdzenie, czy doszło do nadmiernego nawodnienia Cunninghamia lanceolata jest obserwacja liści rośliny. W szczególności, patrząc na nowe przyrosty, można uzyskać najbardziej wyraźny znak, czy roślina cierpi z powodu zbyt dużej ilości wilgoci. Overwatered Cunninghamia lanceolata może produkować nowy wzrost, ale że nowy wzrost może być odbarwione lub podatne na łatwe złamanie. Innym znakiem, że gleba dla Twojej Cunninghamia lanceolata jest zbyt wilgotna, jest zauważenie stojącej wody lub brak jej szybkiego odpływu w obszarze wzrostu rośliny. Podlewane drzewa Cunninghamia lanceolata będą miały również objawy obecne na liściach. W tym przypadku liście mogą stać się rzadkie, brązowe. Zazwyczaj, Cunninghamia lanceolata może dobrze rosnąć z deszczowniami. Jeśli zauważysz takie objawy na swojej roślinie, powinieneś zastanowić się, czy w ostatnim czasie nie było zbyt dużo deszczu lub stale wysokich temperatur, co pomoże Ci dokonać właściwego osądu.

Dojrzały Cunninghamia lanceolata nie potrzebuje dużo wody. W większości przypadków drzewo to stanie się odporne na suszę i przetrwa tylko dzięki opadom deszczu. Co najwyżej będziesz musiał podlewać tę roślinę około raz w tygodniu w najgorętszych miesiącach roku, ale w innych porach roku prawdopodobnie nie będziesz musiał jej w ogóle podlewać. Wyjątkiem od tej reguły jest sytuacja, gdy mamy do czynienia z rośliną, która została świeżo posadzona. W takim przypadku należy regularnie podlewać, aby utrzymać stałą wilgotność gleby i pomóc korzeniom w ich osiedleniu się. Najważniejszą rzeczą, o której należy pamiętać przy podlewaniu Cunninghamia lanceolata jest to, że ten gatunek nie toleruje stojącej wody. W związku z tym, jeśli masz wątpliwości, powinieneś raczej nie podlewać swojej Cunninghamia lanceolata niż ryzykować, że podlejesz ją za dużo.

Wysokość lata jest jednym z niewielu czasów, że trzeba będzie podlewać swoje Cunninghamia lanceolata. O tej porze roku typowe jest dawanie tej roślinie około jednego cala wody na tydzień. Jednak ta ilość może się zmienić w zależności od tego, jak dużo padało. Jeśli w tym tygodniu padało o cal lub więcej, nie trzeba będzie podlewać Cunninghamia lanceolata. Nowo posadzona Cunninghamia lanceolata będzie potrzebowała więcej wody w okresie zakładania. Zazwyczaj sprowadza się to do podlewania około raz na jeden do dwóch tygodni przez kilka pierwszych sezonów wegetacyjnych.

Drzewo Cunninghamia lanceolata będzie potrzebowało najwięcej wody w miesiącach letnich, kiedy pogoda jest najgorętsza. W tym czasie należy podawać tej roślinie wodę około raz na tydzień przy braku opadów. W innych porach roku, roślina ta często przetrwa bez wody w ogóle. Wiosną i jesienią może być konieczne dostarczenie trochę wody, jeśli pogoda jest wyjątkowo gorąca, ale jest to rzadkie. W przeciwieństwie do wielu innych roślin, Cunninghamia lanceolata nie wchodzi w pełny stan spoczynku zimą, co oznacza, że będzie kontynuować wzrost w najzimniejszych miesiącach. Zapotrzebowanie na wodę w okresie zimowym będzie jednak dość niskie, ponieważ chłodne temperatury nie spowodują szybkiego wysychania gleby...

Młode drzewa Cunninghamia lanceolata potrzebują znacznie więcej wody niż te, które się zadomowiły. Nowo posadzone drzewo powinno być podlewane co najmniej raz w tygodniu, aby zapewnić wilgotność gleby ułatwiającą rozwój korzeni. Po pierwszym sezonie wegetacyjnym drzewo Cunninghamia lanceolata powinno być dobrze przystosowane do nowego miejsca uprawy i potrzebować znacznie mniej wody. W tym czasie można zacząć stosować się do standardowych zaleceń dotyczących podlewania tego gatunku, zapewniając dodatkową wodę około raz w tygodniu w okresie letnim, gdy nie pada deszcz. Poza tym nie ma innego momentu, w którym należałoby zmienić nawyki podlewania w zależności od fazy wzrostu drzewa Cunninghamia lanceolata.

Zdecydowanie częściej uprawia się Cunninghamia lanceolata w miejscu do uprawy na zewnątrz. Jednak możliwe jest również uprawianie tej rośliny w pomieszczeniach zamkniętych w pojemniku. W tym scenariuszu, jeden ogrodnik często hoduje Cunninghamia lanceolata jako roślinę bonsai. Czy uprawiać tę roślinę w domu lub na zewnątrz, można oczekiwać, że jego potrzeby wodne pozostają stosunkowo podobne. Jedną różnicą jest to, że może trzeba podlewać kryty Cunninghamia lanceolata drzewo trochę więcej. Rośliny rosnące w pomieszczeniach nie mają dostępu do opadów w okresie letnim. Ponadto, pomieszczenia wewnętrzne są często znacznie bardziej suche niż miejsca uprawy na zewnątrz, a rozmiar doniczek ogranicza zdolność zatrzymywania wody, co może prowadzić do większych potrzeb wodnych.

Cunninghamia lanceolata Podobnie jak większość innych drzew wiecznie zielonych, należy je przycinać, aby mogły rosnąć jako szczęśliwe, zdrowe drzewa. Oczywiście istnieje wiele powodów, dla których przycinanie jest ważne, więc omówimy je bardziej szczegółowo. Przycinanie otwiera wewnętrzny baldachim na przepływ powietrza i światła słonecznego. Bez utrzymywania tych ścieżek otwartych, wewnętrzny baldachim będzie pozbawiony światła słonecznego i powietrza. Dlatego przycinanie Cunninghamia lanceolata jest nie tylko korzystne, ale także osłabia wpływ szkodników i infekcji poprzez oddzielanie gałęzi od siebie. Te korzyści są zbyt łatwe do uzyskania z Cunninghamia lanceolata, aby je zaniedbać. Oprócz utrzymywania swojego Cunninghamia lanceolata szczęśliwszego i zdrowszego, przycinanie po prostu sprawia, że rzeczy wyglądają ładnie i schludnie. A kto nie kocha zadbanego drzewa?

Cunninghamia lanceolata Drzewa można przycinać w różnym czasie, w zależności od tego, czy są uprawiane w pomieszczeniach, czy na zewnątrz. W przypadku drzew rosnących na zewnątrz, przycinanie powinno odbywać się, gdy drzewo nie rośnie aktywnie; zazwyczaj przypada to na chłodniejsze miesiące zimy, ale może się różnić w zależności od miejsca zamieszkania. Jeśli jednak uprawiasz swoją Cunninghamia lanceolata w domu, istnieje wiele różnych pór roku, w których można ją lekko przyciąć. Na przykład, jeśli planujesz przyciąć tylko jedną lub dwie mniejsze gałęzie, możesz to zrobić w każdej chwili. Z cięższym przycinaniem roślin w pomieszczeniach Cunninghamia lanceolata najlepiej poczekać do tych samych chłodniejszych miesięcy, kiedy rośliny na zewnątrz Cunninghamia lanceolata normalnie nie będą aktywnie rosły. Cunninghamia lanceolata powinny być przycinane w miarę potrzeb. Zazwyczaj drzewa te należy przycinać, aby usunąć wszelkie uszkodzone, żółknące, obumierające lub martwe liście. Konieczne jest również przycinanie tej rośliny w celu usunięcia wszelkich pędów, które są zatłoczone lub krzyżują się.

Aby Twoje Cunninghamia lanceolata rosło w siłę, usuń wszelkie gałęzie lub gruz, który wylądował u podstawy drzewa. Utrzymanie czystego obszaru może zapobiec wypieraniu drzewa przez chwasty i podkrzewy, zwłaszcza jeśli jest ono młode. Kolejną świetną wskazówką jest użycie surowego, organicznego miodu do leczenia dużych otwartych ran na Cunninghamia lanceolata, gdzie gałęzie zostały przycięte. Użycie miodu zapobiega wszelkim patogenom lub potencjalnym szkodnikom przed zrobieniem sobie drogi. Dobrym pomysłem jest również dodatkowe podlewanie po przycinaniu przez tydzień lub dwa. Zapewnienie im trochę dodatkowej wody pomaga im budować naturalne modzele nad odsłoniętym rdzeniem szybciej, więc mogą wrócić do wzrostu w duże, Cunninghamia lanceolata!

Podczas gdy większość Cunninghamia lanceolata nie będzie wymagała przycinania, dopóki nie nabierze znacznej wysokości, czasami ich gałęzie dają się ponieść w złym kierunku. Dlatego właśnie ta część Cunninghamia lanceolata musi być przycinana w odpowiednim czasie. Narzędzia Aby prawidłowo przycinać Cunninghamia lanceolata, potrzebne są odpowiednie narzędzia do przycinania. Podczas gdy mniejsze nożyce do roślin i nożyce ogrodowe mogą nie dać sobie rady (pun intended), ręczne obcinaczki, sekatory i nożyce do gałęzi z pewnością pomogą. Do bardzo wysokich gałęzi, które są poza bezpiecznym zasięgiem, użyj piły do tyczek z odpowiednim wyposażeniem ochronnym. Dobrym pomysłem jest również noszenie rękawic podczas przycinania, aby uniknąć drzazg lub skaleczeń. Jak przycinać Aby przyciąć Cunninghamia lanceolata, najpierw należy odciąć wszystkie martwe, umierające lub chore gałęzie. Szukaj szkodników, nieregularnych wzorów wzrostu i łamliwych gałęzi lub liści. Odetnij je przy kołnierzu, gdzie znajduje się skrzyżowanie gałęzi, bez uszkadzania głównej gałęzi. Następnie należy zwrócić uwagę na bardzo długie gałęzie lub liście, które mogą nie być w stanie utrzymać dużego ciężaru. Takie gałęzie lub liście będą zbyt ciężkie i będą rosły w dół, więc w razie potrzeby można je przyciąć. Spróbuj znaleźć wszystkie gałęzie, które rosną bezpośrednio w górę (nie są głównym pniem) i te, które rosną bezpośrednio w dół. Te gałęzie staną się problemem, ponieważ mogą skutecznie zablokować światło i powietrze z wewnętrznych gałęzi. Przycinamy je z powrotem do gałęzi, z których się wywodzą. Jeśli w koronie nie ma zbyt wiele miejsca, aby światło mogło dotrzeć do środka drzewa, możesz przyciąć nadmiar liści, aby zrobić okna, przez które będzie wpadać światło.

Aby zapewnić zdrowy wzrost, upewnij się, że Cunninghamia lanceolata otrzymuje co najmniej 3-6 godzin słońca każdego dnia. Jest to właściwie minimalne wymaganie - większość roślin, które radzą sobie w częściowym słońcu, może również rozwijać się w pełnym słońcu, ale ponieważ wymagają mniej światła do fotosyntezy, są bardziej elastyczne niż rośliny, które wymagają pełnego słońca lub częściowego cienia.

Cunninghamia lanceolata najlepiej radzi sobie z ekspozycją na pełne lub częściowe słońce. Najlepiej sprawdzają się przy bezpośrednim świetle porannym, ale latem potrzebują ochrony przed silnym słońcem popołudniowym. W środowisku umiarkowanym, zbyt dużo gorącego popołudniowego słońca może spalić liście, niszcząc wygląd i zdrowie rośliny.

Cunninghamia lanceolata posadzone w domu mogą być łatwo uszkodzone przez bezpośrednie światło słoneczne, gdy jest przeniesiony na zewnątrz. Najlepszym sposobem, aby zapobiec oparzeniom słonecznym z nadmiernej ekspozycji jest stopniowe przenoszenie doniczek z zacienionego obszaru do jaśniejszego miejsca, stopniowo. Ale nawet rośliny, które są zaaklimatyzowane do letniego słońca mogą zostać uszkodzone przez ekstremalne ciepło. W czasie fali upałów ważne jest utrzymywanie stałej wilgotności gleby, aby rośliny mogły poradzić sobie z nadmierną ilością ciepła. Przeniesienie roślin w pojemnikach do miejsc o popołudniowym zacienieniu lub wzniesienie nad nimi tkaniny cieniującej może chronić wrażliwe Cunninghamia lanceolata podczas ekstremalnych zjawisk pogodowych.

Podczas gdy jasne słońce rano i niektóre pełne ekspozycje na słońce mogą być bardzo korzystne dla Cunninghamia lanceolata, ostre, gorące słońce w południe latem może być zbyt wiele do obsługi. Jeśli posadzone w ziemi, letnie słońce będzie zazwyczaj ramp up powoli przez sezon dla Cunninghamia lanceolata stopniowo dostosować się do jego intensywności. Ale roślina doniczkowa, która była w domu lub w miejscu chronionym, często cierpi z powodu obrażeń, gdy nagle umieszcza się ją w miejscu, gdzie bezpośrednie letnie słońce dociera do niej w najgorętszej części dnia. Aby chronić tę roślinę przed brutalnym popołudniowym słońcem letnim, sadzić lub umieszczać ją w podszyciu, gdzie jest zacieniona w południe przez wyższe drzewa i rośliny lub przez budynek lub cechę krajobrazu.

Gdy Cunninghamia lanceolata otrzymuje zbyt mało słońca, może stać się bladozielona lub mieć opadające, żółte liście. Niektóre opadanie liści jest normalne, ale jeśli liście opadają, a na ich miejsce nie wyrastają nowe, jest to znak, że coś jest nie tak. Jeśli Cunninghamia lanceolata otrzymując nieodpowiednie światło zdoła urosnąć, nowy wzrost jest często wrzecionowaty, blady i podatny na infekcje owadów. Zwrócenie uwagi na te oznaki i zmiana warunków oświetleniowych rośliny spowoduje znaczną różnicę.

Czułe, nowe liście są szczególnie wrażliwe na oparzenia słoneczne. Pamiętając o tym, bardzo młode Cunninghamia lanceolata i gdy są w fazie silnego wzrostu, np. późną wiosną i wczesnym latem, będą bardziej wrażliwe na ostre słońce i upał niż te dojrzałe lub będące w bardziej uśpionej jesiennej fazie wzrostu. Cunninghamia lanceolata świeżo ze szkółki zwykle nie są też przygotowane do silnego, pełnego słońca i trzeba je wprowadzać do niego powoli.

Niedawno przesadzona roślina Cunninghamia lanceolata często doznaje lekkiego szoku i wymaga starannej pielęgnacji, albo zacienienia od jasnego popołudniowego słońca, albo umieszczenia w chronionym miejscu. W bardzo gorące dni można zauważyć, że liście Cunninghamia lanceolata opadają - zazwyczaj nie ma się czym przejmować. Rośliny wysyłają wodę z liści w dół do korzeni, aby chronić je przed spaleniem. Jeśli jednak liście nadal opadają wieczorem lub następnego dnia rano, roślina potrzebuje wody. Zawsze unikaj podlewania w najgorętszych porach dnia, ponieważ promienie słoneczne mogą uderzać w mokre liście i łatwo je przypalić. Cunninghamia lanceolata Roślina, która była niedostatecznie podlewana, będzie słabsza niż ta, która ma stale wilgotną glebę. Może to spowodować, że korzenie będą słabe i nie będą w stanie chronić liści w gorące, słoneczne dni, ponieważ woda będzie odprowadzana z liści. Aby zadbać o niedostatecznie nawodnioną roślinę, należy ją długo i głęboko podlewać, a następnie pozwolić, aby górne dwa cale gleby wyschły przed kolejnym podlewaniem. Nawet jeśli roślina straci liście, przy odpowiedniej pielęgnacji wyrosną jej nowe.

Najlepsza temperatura dla Cunninghamia lanceolata, aby rozwijać się jest 65~80℉(18~27℃). Podczas podstawowej fazy wzrostu, najwyższa tolerowana temperatura wynosiłaby 95℉(35℃), podczas gdy najniższa tolerowana temperatura wynosiłaby 15℉(-10℃). Gatunek ten jest tolerancyjny na niskie temperatury i przetrwa mroźne zimy. Zakres temperatur idealnych, najwyższych i najniższych: Perfect：65~80℉(18~27℃) Highest：85~95℉(30~35℃) Najniższy：-5~15℉(-20~-10℃) lub poniżej

Badania pokazują, że Cunninghamia lanceolata zacznie wykazywać oznaki zahamowania wzrostu podczas dłuższych okresów wyższych temperatur, zwłaszcza podczas rozwoju pąków pachowych i wzrostu głównych pędów. Utrzymywanie stałych i chłodnych temperatur, około 65℉(18℃), będzie sprzyjać energicznemu wzrostowi po kiełkowaniu lub przesadzaniu.

Cunninghamia lanceolata mogą wytrzymać mrozy, gdy są sadzone w ziemi w obszarach, które nie dostają się poniżej 15℉(-10℃) jako ekstremalnej temperatury w miesiącach zimowych. Ale jeśli posadzone w doniczkach lub pojemnikach, to ich korzenie muszą być chronione przed zimowym chłodem. Zrób to owijając pojemnik w koc lub przynosząc go do środka, gdzie będzie w pełni chroniony przed żywiołami.

Większe szkody wyrządzi Cunninghamia lanceolata stała zbyt wysoka temperatura niż zbyt niska. Jeśli Cunninghamia lanceolata jest zbyt gorąca, kiełkowanie nasion i wydajność fotosyntezy jest zmniejszona z powodu wyzwalania hormonów spowodowanych przez stres cieplny. Roślina będzie wykazywać oznaki poprzez więdnięcie, brązowienie liści i potencjalnie śmierć. Jeśli Cunninghamia lanceolata jest zbyt zimny, funkcje roślin, takie jak pobieranie składników odżywczych i fotosynteza przestaną działać, co może doprowadzić do śmierci rośliny. Jeśli pojedynczy przypadek zamrożenia występuje podczas sezonu wegetacyjnego, wtedy może wystąpić przejście fazowe membrany, co może spowodować zatrzymanie funkcji roślin i śmierć rośliny.

Utrzymywanie stałej temperatury gleby jest jedną z najważniejszych strategii utrzymania zdrowej Cunninghamia lanceolata, co prowadzi do udanego pączkowania, kwitnienia i nowego wzrostu. Należy to robić poprzez stałe podlewanie, dodawanie ściółki do gołej ziemi i sadzenie w cieniu.

Ze względu na tolerancję na zimno Cunninghamia lanceolata, podkładki grzewcze nie będą konieczne, jeśli sadzone na zewnątrz w ziemi. Jeśli roślina jest w doniczce na zewnątrz, to przynieś ją do środka ogrzewanego domu i umieść w słonecznym oknie podczas miesięcy zimowych.

Aby zapewnić odpowiednie warunki temperaturowe, należy posadzić Cunninghamia lanceolata w miejscu o częściowym zacienieniu. Jeśli to możliwe, należy zastosować cień popołudniowy, aby zapewnić najlepszą ochronę w najgorętszej części dnia. Spowoduje to również niższą temperaturę w glebie ze względu na zwiększoną retencję wilgoci. Jeśli Cunninghamia lanceolata jest sadzona w pomieszczeniach, to trzymaj pojemnik z dala od okien i z dala od bezpośredniego światła słonecznego w miesiącach letnich, aby zapobiec codziennemu wzrostowi temperatury gleby.

W okresie letnim lub w czasie dużych upałów należy zapewnić Cunninghamia lanceolata dodatkowy cień i wodę, aby pomóc w chłodzeniu liści, korzeni i gleby. W czasie chłodów lub mrozów w sezonie wegetacyjnym należy przykryć wrażliwe pączkujące rośliny tkaniną mrozoodporną lub podlewać je za pomocą systemów zraszających. Jeśli temperatura zbliża się do zera tylko na krótki okres, należy podlewać w ciągu dnia na kilka godzin przed zamarznięciem. Jeśli przewiduje się, że temperatura będzie utrzymywać się poniżej zera przez dłuższy czas, należy uruchomić zraszacz do momentu, gdy temperatura wzrośnie powyżej zera następnego dnia.

Cunninghamia lanceolata jest rośliną o średniej temperaturze, która z łatwością znosi typowe wahania pór roku i pozostaje gatunkiem odpornym, gdy sadzi się ją w utrzymywanych krajobrazach, pojemnikach lub w pomieszczeniach. Dlatego dostosowanie temperatury w różnych porach roku jest zbędne dla wzrostu pierwotnego. Jeśli kwitnienie jest zahamowane lub utrudnione, to umożliwienie roślinie doświadczenia sezonu zimowych mrozów może pomóc w ożywieniu kwitnienia.

Jeśli obniżenie temperatury dla rośliny wewnętrznej w okresie letnim staje się zbyt trudne, wówczas należy posadzić ją na zewnątrz w ziemi lub w pojemniku. Upewnij się, że sadzisz Cunninghamia lanceolata w zacienionym miejscu i często podlewasz, aby utrzymać wilgoć w glebie.

Nawożenie Cunninghamia lanceolata na wiosnę sprzyja zdrowemu wzrostowi. Pamiętaj, że roślina ma długą żywotność i potrzebuje wsparcia. Dodanie składników odżywczych do gleby może również poprawić zdrowie rośliny, dzięki czemu jest ona bardziej odporna na powszechne szkodniki i choroby, które mogą zahamować wzrost lub skrócić żywotność.

Podłoże uprawowe nie zawsze dostarcza wystarczającej ilości składników odżywczych, aby podtrzymać zdrowy wzrost. Jednak Cunninghamia lanceolata jest trochę inna niż twoje ogrodowe rośliny jednoroczne i byliny. Nie wymaga ona wielu dodatkowych składników odżywczych. Najlepszym momentem na nawożenie Cunninghamia lanceolata jest wiosna, zanim pojawi się nowy wzrost.

Niektóre rośliny dobrze się rozwijają przy nawożeniu miesięcznym lub tygodniowym, ale nie Cunninghamia lanceolata. Nie wymaga ona dużej ilości dodatkowych składników odżywczych. Zbyt duża ilość nawozu może spowodować, że zacznie obumierać. Stosuj nawóz tylko wiosną, pomijając inne pory roku. Latem, jesienią i zimą nie dodawaj do gleby nawozów ani materii organicznej.

Wiek rośliny odgrywa rolę w wyborze rodzaju nawozu, ale pamiętaj, że Cunninghamia lanceolata nie wymaga wielu dodatkowych składników odżywczych. Poszukaj zrównoważonego pokarmu dla roślin, pomoże on wspierać zdrowy rozwój korzeni i wzrost, ale trzymaj się z dala od nawozów o wysokiej zawartości azotu.

Sposób nawożenia Cunninghamia lanceolata jest równie ważny jak moment dodania dodatkowych składników odżywczych. Nawóz należy zastosować raz na wiosnę, wokół podstawy rośliny. Staraj się unikać dostania się nawozu na pień. Jeśli używasz nawozu granulowanego, przykryj granulki lekką warstwą ziemi. Dzięki temu nawóz zostanie wchłonięty do gleby.

Kuszące może być ciągłe zasilanie Cunninghamia lanceolata przez całą wiosnę i lato. Chcesz zachęcić rośliny do zdrowego wzrostu, ale zbyt duża ilość nawozu może mieć katastrofalne skutki. Wszystkie rodzaje nawozów zawierają azot, a ten składnik odżywczy wspomaga zdrowy wzrost. Jednak zbyt duża ilość azotu może spowodować poparzenie korzeni.