Wszystkie rośliny potrzebują światła, a jeśli nie otrzymują go w ilościach, których potrzebują, powoduje to zakłócenie ich wzrostu w procesie zwanym etiolacją. Zasadniczo, etiolowane rośliny przeznaczają całą swoją energię na wzrost w desperackiej próbie osiągnięcia pozycji, w której mogą spełnić swoje wymagania dotyczące światła. Wiele innych czynników wzrostu jest przez to uszkodzonych, więc pozbawione światła rośliny mogą stać się słabe i zniekształcone, aż staną się prawie nierozpoznawalne. Objawy z niewystarczające światło są najczęściej obserwowane u roślin doniczkowych, ale może to również dotyczyć okazów znajdujących się na zewnątrz.

Chociaż objawy będą się różnić w różnych roślinach, ogólne objawy niewystarczające światło są łatwe do zauważenia.

Rośliny potrzebują światła słonecznego w różnych ilościach do fotosyntezy -- procesu, który wytwarza energię do wzrostu oraz produkcji owoców i kwiatów. Niewystarczające światło powoduje, że roślina przekierowuje całą energię na wzrost (wierzchołkowy) w celu znalezienia lepszego światła. Hormony roślinne zwane auksynami są transportowane z aktywnie rosnącego wierzchołka rośliny w dół, aby zahamować wzrost boczny. Spadek pH komórkowego powoduje, że ekspansyny, nieenzymatyczne białka ściany komórkowej, rozluźniają ściany komórkowe i umożliwiają im wydłużanie. To wydłużenie skutkuje nieprawidłowym wydłużeniem łodyg, zwłaszcza międzywęźli, lub „leggity" roślin, które obserwuje się u roślin etoliowanych.

Zgnilizna liści jest bardzo powszechna zarówno wśród roślin domowych, jak i ogrodowych. Wpływa na liście i występuje głównie, gdy liście stają się mokre z powodu deszczu lub zaparowania przez ogrodnika. Przyczyną jest choroba grzybicza, którą ułatwiają zarodniki grzybów przylegające do wilgotnych liści, a następnie wnikające w liść i szybko rozwijające się. Wilgotne warunki i słaba cyrkulacja powietrza zwiększą ryzyko wystąpienia infekcji. Innym czynnikiem są liście uszkodzone lub przeniknięte przez owady wysysające soki, które ułatwiają penetrację roślin.

Objawy te są spowodowane infekcją bakteryjną atakującą roślinę. Bakterie z wielu źródeł w środowisku (powietrze, woda, gleba, chore rośliny) przedostają się do rośliny przez rany lub w niektórych przypadkach do aparatów szparkowych, gdy są otwarte. Po wejściu do tkanki liścia bakterie żywią się i szybko rozmnażają, rozkładając zdrowe liście. Infekcje bakteryjne zagrażają większości gatunków roślin i są bardziej widoczne podczas deszczowej pogody, która łatwiej przenosi bakterie z rośliny na roślinę lub z gleby na roślinę.

Miękka zgnilizna to powszechna choroba dotykająca głównie owoce i warzywa. Może wystąpić podczas wzrostu roślin, ale występuje częściej po zebraniu produktu. Najbardziej podatnymi roślinami są mięsiste warzywa, takie jak pomidory, sałata, bataty, papryka, banany, bakłażany, kabaczek, ogórek, awokado i ziemniaki. Wiele sukulentów jest również podatnych na miękką zgniliznę. Dzieje się tak szczególnie w przypadku, gdy roślina została uszkodzona, ponieważ bakterie wnikają do soczystego sukulenta przez otwartą ranę.

Początkowo choroba ma postać miękkich, wilgotnych, kremowo-brązowych plam martwiczych. Mogą pojawiać się na owocach i warzywach, w tym na bulwach lub soczystych liściach i łodygach. Plamy otoczone są ciemnobrązowym lub czarnym pierścieniem. W miarę postępu choroby część rośliny zostaje zarażona miękką i śluzowatą zgnilizną o nieprzyjemnym zapachu. Wewnętrznie widoczne ciemne przebarwienie. Ziemniaki, słodkie ziemniaki i inne bulwy będą miały ślady gnicia pod skórką. Owoce takie jak awokado mają ciemny metaliczny połysk na zewnątrz, a miąższ jest od szarego do czarnego. Miąższ ma również zgniły zapach. Sukulenty z miękką zgnilizną będą miały wodniste strupy na łodygach lub liściach. W miarę postępu choroby plamy zmienią kolor z brązowego na czarny i mogą mieć cuchnącą wydzielinę. W przypadku sukulentów o krótszych łodygach może być trudniej zauważyć najwcześniejsze objawy, a miękka zgnilizna może nie zostać zauważona, dopóki roślina nie zacznie gnić od środka.

Miękka zgnilizna wywoływana jest przez bakterię Erwinia cartovorum . Ta bakteria wydziela enzymy, które rozkładają strukturę ściany komórkowej rośliny. To niszczy tkankę roślinną i powoduje gnicie rośliny lub jej owoców. Bakterie żyją w resztkach upraw, glebie i wodzie, w tym w oceanie. Infekuje rośliny przez otwarte rany, w tym powstałe w wyniku nadmiernego podlewania sukulentów. Zwykle rozprzestrzenia się przez rozpryskiwanie wody, owady i wiatr. Infekcja jest gorsza w upalną i wilgotną pogodę.

Bez względu na rodzaj rośliny lub miejsce jej uprawy, w pewnym momencie zacznie się w wieku żółty i suchy . Jest to naturalny, nieunikniony proces, który ma miejsce, gdy roślina zakończy wszystkie etapy swojego życia. Rośliny jednoroczne przechodzą ten proces pod koniec jednego sezonu wegetacyjnego. Rośliny wieloletnie żyją przez wiele lat, jeśli nie dziesiątki lub setki lat, ale ostatecznie będą wykazywać te objawy.

Kiedy rośliny przeszły przez swoje naturalne etapy rozwojowe i zbliżają się do końca swojego cyklu życiowego, zaczynają wykazywać oznaki upadku. Liście zaczną żółknąć i opadać, a z czasem stają się papierowo brązowe i suche. Po całkowitym wyschnięciu liście zaczynają opadać z rośliny, aż cała roślina wyschnie.

Pod koniec jej życia kodowanie genetyczne w roślinie zwiększa produkcję etylenu, fitohormonu, który kontroluje starzenie się lub naturalne starzenie się i śmierć. Podział komórek zatrzymuje się, a roślina zaczyna katabolizować zasoby do wykorzystania w innych częściach rośliny. Gdy tak się dzieje, tkanki zaczynają żółknąć i wysychać, aż cała roślina wyschnie i zginie.