Hibiscus calyphyllus (syn. Hibiscus calycinus Hibiscus chrysantha Hibiscus chrysanthus Hibiscus rockii), czyli cytrynowożółta malwa różana, to krzew pochodzący z tropikalnej Afryki, należący do rodzaju Hibiscus. W 1883 roku hibiskus ten był oferowany do sprzedaży w Anglii pod nazwą Hibiscus chrysanthus, a jako jego źródło wskazano Kolonię Przylądkową Port Natal (obecnie RPA). Do 1891 r. ten sam hibiskus został zidentyfikowany jako Hibiscus chrysantha w Stanach Zjednoczonych, a praktyka ta była kontynuowana do lat trzydziestych XX wieku i przyczyniła się do nieprawidłowej identyfikacji gatunku. W 1892 r. nazwa Hibiscus calycinus została uznana za prawidłową nazwę gatunku; ale do 1894 r. obecnie akceptowana nazwa Hibiscus calyphyllus występuje w połączeniu z Hibiscus calycinus. Na początku XX wieku hibiskus ten był sprzedawany jako nasiona w Stanach Zjednoczonych pod nazwą Hibiscus Giant Yellow. Ze względu na podobieństwo kwiatów, Abelmoschus manihot jest dość często mylony z Hibiscus calyphyllus w literaturze ogrodniczej z początku XX wieku w Stanach Zjednoczonych, szczególnie w zakresie tolerancji na zimno. Jeśli identyfikacja gatunku jest prawidłowa, raport z 1903 r. w The Flower Garden stwierdza, że: "Giant Yellow jest pięknym kanarkowo-żółtym z karmazynowym gardłem odpornym aż do St. Louis, ale bezpieczniejszym w piwnicy powyżej tej szerokości geograficznej", to Hibiscus calyphyllus wiosną ma pewien stopień tolerancji na zimno. Louis Missouri znajduje się w strefie USDA 6a, ale obecnie nie ma doniesień o zimowaniu Hibiscus calyphyllus w strefie USDA 6a; wiadomo, że z powodzeniem zimuje w strefie USDA 8a. Hibiscus calyphyllus dorasta do 1-1,8 metra wysokości. Jego kwiaty osiągają 8-10 cm szerokości i mają żółty kolor z brązowawym środkiem. W przeciwieństwie do wielu afrykańskich hibiskusów, które kwitną jesienią lub późną jesienią, Hibiscus calyphyllus kwitnie latem, co oznacza, że może być uprawiany w wielu miejscach w Ameryce Północnej i Europie i produkować żywotne nasiona, które są łatwe do zebrania i kiełkowania. Jeśli nasiona zostaną wysiane w pomieszczeniu wczesną zimą lub wiosną, Hibiscus calyphyllus zakwitnie w pierwszym roku. Hibiscus calyphyllus to roślina kwitnąca w ciągu dnia, której kwiaty otwierają się kilka godzin po wschodzie słońca i zamykają kilka godzin przed zachodem. Nie odnotowano mieszańców Hibiscus calyphyllus, ale Hibiscus syriacus i Hibiscus calyphyllus mają identyczną liczbę diploidalnych chromosomów wynoszącą 80. Roślina ta jest wykorzystywana do budowy chat przez lud Maasai w Kenii.

Jest to ozdobne drzewo średniej wielkości. Owoce gładkie, jajowate, zielone, o długości ok. 2,5 cm. Polecane są odmiany lokalne (owoce okrągłe i owalne). Wewnątrz owocu znajduje się brązowe nasiono. Nasiona mają twardą powłokę zewnętrzną. Kiełkowanie nasion jest powolne i może trwać do 2 lat. Drewno jest białawo-żółte.

Roślina ta ma liście z miękkim, filcowym wierzchołkiem i błyszczącym spodem. Jej specyficzny epitet argyracea pochodzi od greckiego *argyros, "srebrny" i łacińskiego -*aceus, "srebrnoszary", co odnosi się do koloru kory i liści. Salix argyracea pochodzi z górzystych, śródlądowych regionów Azji Środkowej i Wschodniej.

Blumea lacera ( Blumea lacera ) to jednoroczne zioło pochodzące z Azji Wschodniej, w tym z Malezji - stąd jego potoczna nazwa. W pierwszej kolejności zauważalny jest jego silny zapach, który wiele osób porównuje do terpentyny. W tajskim folklorze mówi się, że roślina ta skutecznie odstrasza złe duchy.

Artocarpus lacucha drzewa występują w Azji Południowej i Południowo-Wschodniej. Od dawna jest cenną rośliną. Drewno jest podobne do drewna tekowego, a włókna z kory można przekształcić w powrozy. Owoce o nieregularnym kształcie mogą być źródłem pożywienia zarówno dla ludzi, jak i zwierząt gospodarskich. Poza tym jest również sadzona ze względu na swoje walory ozdobne.

Blumea balsamifera pochodzi z azjatyckich tropików i pobliskich wysp. Stanowi atrakcyjny suszony eksponat, ale nie jest powszechną rośliną ogrodową. Herbata z blumea balsamifera jest sprzedawana na Filipinach, a w Tajlandii mówi się, że roślina ta odstrasza duchy.